Tíminn - 08.10.1970, Blaðsíða 5

9EVTHmJl>A<ÍTTR 8. o&tóber »70.
TIMINN
5
MEÐ MORGUN
KAFFINU
Sími prestsins hringdi um
miðija nótt og hann brölti fram
úr r-úminn, vi'ðbúinn að þurfa
að heimsækja sjúkling.
— Gó©an daginn, prestur —
hik — getáð þér Okki sagt mér,
hver — hik — skrifaði Hebrea-
bréfið?
Presturinn var ekki beint
upplagður ti: að leysa þetta
vandamál á þessum tíma sólar-
hringsins, svo hann svaraði:
— Gaetuð þér ekki hringt aft-
ur á morgon, þá er ég betur
upplagður og þér ef til vill alls-
gáður?
— Já, en — hik — það er nú
þa@ slæma við það, prestur, að
— hik — þegar ég er edrú, er
mér nákvæmlega sama, hver
skrifaði Hebreabréfið — hik.
— Við skulum fara til baka,
áður en þau sakna okkar úr
veizlunni.
— Þakka yður fyrir að fylgja
konunni minni heim, ungi mað-
ur. En vilduð þér ekki færa
hana frá dyrabjöllunni?
Læknirinn: — Hva® hafið
þér lengi haldið, að þér væruð
hani?
Sjúkfingurinn: — Alveg síð-
an ég var kjúklingur.
Hann var á leiðinni heim úr
kránni og ætlaði að stytta sér
leið yfir kirkjugarðinn, en datt
þá niður í opna gröf, þar sem
hann sofnaði, þar til kuldinn,
sólin og verksmiðjuflauta vöktu
hann. Hann reis upp, starði i
kring um sig og varð að orði:
— Guði sé lof. Það er dóms-
dagur og ég er sá fyrsti, sem er
upprisinn.
Læknir, þér verðið að hjálpa
mér. Ég hef martröð á hverri
nóttu. Þá finnst mér allir lána-
drottnar mínir hanga á flagg-
línunni og heimta af mér pen-
inga. Eg vakna upp í svitabaði.
Hvað ". ég að gera?
— Taka niður flagglínuna, —
þetta eru 200 krónur!
Ólsen hafði verið á fyllirii og
nú leit hann í spegiliná.
— Ólsen, þú ert óhreinn,
sagði hann vi@ sjálfan sig. Svo
tók hann vatnsfat, þvoði sér og
skvetti svo vatninu út um opinn
gluggann. Þá heyrðist öskur
neðan af götunni. Ólsen leit út.
— Afsakið, forstjóri. Ég sá
ekki, að þér voruð í fatinu.
1 -7.1.0
DENNI
DÆMALAUSÍ
— Verð ég að biðjast fyrir-
gefningar fyrir ALLT. sem ég
hef gert af mér í dag? Ég hef
liaft svo svaka mikið að gera!
ii.»i...nn i.i.. i. .< ...... ...... ......
Leikkonan Mia Farrow og
hljómsveitarstjórinn André
Previn hafa ekki ennþá getað
gift sig eins og siðuðu fólki
sæmir, en eins og a.'lir vita,
er næstum hálft ár síðan þau
hjónaleysin eignuðust tvíbura.
Previn stendur enn í skiln-
aði við fyrri konu sína, og hef-
ur það mál dregizt mjög á lang
inn, Miu til ósegjanlegra leið-
inda.
★
í borginni Perth í Ástralíu
hafa þrettán ungar stúlkur tek
iið sig til og sagt skilið við
hreinleg og kvenleg störf eins
og skrifstofu- og afgreiðslu-
störf. Það væri svo sem ekki
í frásögur færandi, ef þær
hefðu bara hætt til að hafa
það huggulegt heima eða til
að fjölga mannkyninu, en sú
staðreynd, að þær gerðu þetta
til a@ geta hafið aðra og í
neira lagi ókvenlega vinnu,
íefur orðið mörgum umta.'s-
;fni. Þær gerðust nefnilega
,öskustúlkur“, eða kannski
rseri betra að kalla þær ösku-
mskur, því að loknu erfiðu
lagsverki taka þær stakkaskipt
um eins og Öskubuska í ævin-
ýrinu, og eru þá hreint ekkert
isnotrari en kynsystur þeirra,
em fást við hreinlegri iðju.
Myndirnar tvær eru einmitt
tf einni slíkri öskubusku, Judy
Vright. Á annarri sjáum við
íana önnum kafna vi@ dagleg
itörf, en á hinni er hún ósköp
ænjuleg sautján ára ungmey,
em ekki stendur að neinu
eyti jafnö.'drum sínum að baki,
tema síður væri.
— Við skiptum um atvinnu
af því að þetta er miklu betur
borgað, sagði Judy í viðtali um
daginn, — og mér finnst það
hreint og beint sorglegt, að
börnum starfssystra minna
skuli vera strítt á því í skólan-
um og á götunni, a@ mæður
þeirra séu „í öskunni11. Því
ætti sorphreinsunarstarfið að
vera lítilfjörlegra en til dæmis
skrifstofuvinna? Af hverju í
ósköpunum ,'ítur fólk niður á
okkur og finnst hlægilegt að
kvenfólk skuli gefa sig að
þessu starfi? Viðhorf almenn-
ings til þessa hlýtur smám sam
an að breytast.
— Auðvitað er lyktin <>f
sorpinu ekki beinlínis þægileg,
Lítill, sænsk-enskur drengur
á öðru ári á nú líklega í vænd-
um nokkurra milljóna króna
arf. Ástæðan er sú, að faðir
hans var enginn annar en söngv
arinn frægi, sem lézt fyrir
★
en hún venst, og svo er ekki
annað en fara í ba@ á eftir ti,'
að losna við hana. Og einn stór
an kost hefur þetta starf —
það er varla til betra ráð til að
halda línunum en að burðast
með öskutunnur allan liðlang-
an daginn.
skömmu, Jimi Hendrix. Móðir-
in er kornung, sænsk stúlka,
sem var ein af fjölmörgum að-
dáendum söngvarans.
Vinir söngvarans í London
hafa ,'engi vita® um erfingjann
í Svíþjóð, en það var ekki fyrr
en eftir dauða hans, að þetta
var gert lýðum ljóst. Bréf frá
móðurinni var birt í ensku dag
blaði, en í því játar hún honum
einlæga ást sína ásamt ósk um
að hún og barnið fái að búa
hjá honum. TiL þess kom þó
aldrei.
Ein af vinkonum Jimis,
Cathy Etchinham, fann þetta
bréf ásamt nokkrum myndum
af litla drengnum, þegar hún
var að taka til í vistarverum
hins látna, og hefur nú ,’agt
það fram sem sönnunargagn. í
máli stúlkunnar, ef hún hefur
hug á að krefjast arfs til handa
syni sínum. Það hefur hún enn
ekki gert, en vilji hún halda
fram rétti drengsins sem erf-
ingja að einhverju af því, sem
Jimi lét eftir sig, verður hún
að gera það hið snarasta.
Jimi sagði vinum sínum, að
hann hefiði hitt sænsku stúlk-
una á Majorka, og að hálfum
mánuði seinna hefði hann feng
ið frá henni bréf, þar sem hún
kvaðst ganga með barn hans.
Hann bar engar brigður á sann
leiksgi.'di orða stúlkunnar og
borgaði barnsmeðlagiö möglun
arlaust, en heldur ekkert þar
fram yfir. Ekkert bendir til
þess að hann hafi haft í hyggju
að ganga að eiga stúlkuna, en
við barninu gekkst hann, og
það ætti að nægja til a@ tryggja
framtíð þess.
«4