Tíminn - 09.10.1970, Blaðsíða 5

FÖSTUDAGUIl 9. október 1970.
TÍMINN
5
MEÐ momun
KAFFINU
Ungur maður kom til að'al-
ritstjórans og bað um vinnu
sem blaðúmaður.
— Hafið þér nokkurn tíma
logið? spurði ritstjórinn.
— N-ei, en ég get lært það, ef
það er nauðsyniegt.
Jensenhjónin voru a® koma
úr helgarferðalagi, og sonur ná-
grann-ans kom á móti þeim og
sagði:
— Það var gott, að þið kom-
uð heim.
— Nú, hvers vegna?
— Ke-tillinn ykkar er búinn
að fJauta síðan á la-ugardaginn.
— Hvenúg ég komst yfir.
Ég er fæddur iiérna.
í Srikklandi hefur verið efnt
til samkeppni um beztu skrýtl-
n-na um stjórnm-álamennina.
Verðla-unin eru 20 ára íangelsi.
— Nei, þú átt aldrei að segja
nei, þegar mamma þín biður
þig um eitthvað. Þú skalt hafa
það nei takk!
Öli var svofítið hífaður, þeg-
ar hann kom heim á föstudag-
inn og varð að hlusta á smá-
ræðu af vörum konu sinnar,
áður en hann gat spilað út
trompinu sínu:
— Ég kom með tvö kíló af
fieski heim handa þér.
— Hvar er það?
— Frammi í forstofu.
Þau fóru bæði fram, en þar
var ekkert flesk að finna. Hins
vegar sá-u þau köttinn standa
þar og sleikja út um báðum
megin.
— Þú hefur étið fleskið,
svínið þitt, sagði Óli, og benti
á syndarann.
— De'la, sag-ði frúi-n. — þú
hefur ekki komið með neitt
flesk.
Skattstofan í józkum bæ
fékk eftirfarandi bréf ásamt ó-
útfylltu skattaframtali:
— Ég hef möi'gum sinnum
tilkynnt, að ég er I-átinn. Ver-
ið svo góðir að strika mig út
af þjóðskránni.
— Vi'ð vigtu-m köttinn, stakk
Óli upp á, greip í hnakkadramb-
ið á honum og vigtaði hann.
Nákvæmlega tvö kíl-ó.
— Þarna sérðu sjálf, kona.
hrópaði hann himinlifandi. —
Hér er ffeskið — en hvar er
þá kötturinn?
DENNI
DÆMALAUSI
Er þetta læri af lambinu
hennar Maríu, sem hafði svo
avíta ull?
Keisarinn af íran tók þá
mikilvæg-u ákvörðun um d-ag-
inn að aðstoða fyrrverandi eig-
nkonu sína, Sorayu, sem átti í
peningavandræðum.
Hann gaf henni hvorki meira
né minna en sem svarar hundr-
að milljónum ísl. króna. og því
:é varði hún til kaupa á .’úxus-
i'illunni, sem hún hefur leigt í
Róm undanfarin fimm ár. Kunn
ngjar Sorayu segjast sannfærð-
r um, að hefði þessi hjálp ekki
Jorizt, hefði hún áreiðanlega
jrðið að yfirgefa borgin-a, svo
dvarleg hafi peningavandræðin
erið.
i Og þá hef-ði hún ein-nig orðið
1 að yfirgefa ítalska leikstj^-ann
' Indovina, sem hi' ív sögð e.’ska
i af öllu hjarta. H-a-nn er lítt
Iþekktur utan Italíu, og hefði
efalítið átt erfitt uppdráttar á
alþjóðlegum markaði. Svo að
líklega hefði hann ekki treyst
sér til að fy.’gja sinni heittelsk-
uð-u úr landi.'
En keisai'inn tók á honum
I stóra sinum og gerði Sorayu
Ikleift að kaupa villuna, þótt
íonum væri vel ljós-t, að hún
y-rði í framtíðinni eins ko:
ástai'hreiöur fyri’verandi konu
hans og leikstjórans.
★
Fiona von Thyssen, barón-
essa-n fagra, sem undanfarið
hefur hrellt Ara gamla Onassis
, hroðalega með þvi að halda sig
! of mikið í nálægð sonar hans,
! Alexanders, hefur nú fundið
sér nýja bráð.
í stað Alexanders hins unga
(22 ára) sem enn ku vera yfir
\ sig ástf-anginn af henni, hefur
hún krækt klón-um í þrjátíu
og fjögurra ára gamian, þýzk--
an smjörlíkiskóng, Henri Júrg-
' ens að nafni. Blessaður maður-
inn, sem veit víst hvorki í
★
Danny Kaye átti í miklum
erfiðleikuim með a® hugga
þennan litla, japansba kút, s-em
öfugt við alla aðra fannst grín-
istinn ekkert fyndinn. Hann fór
★
þennan heim né annan af tómri
ás-t, var fljótur að losa sig við
eiginkonuna, sem er a® minnsta
kosti tiu árum eldri en ha-nn.
Skilnaðurinn varð honu-m
nokkuð dýr, því að frúin hai'ð-
neitaði að hreyfa sig fyrir
minna en sem svarar hundrað
og tuttugu milljónum íslenzkra
króna. Júrgens hugsaði sig ekki
um andartak, því að eins og
hann sagði sjálfur, — Barón-
essan er svo sannar.’ega þess
virði, og miklu meira en það.
Og hann á víst áreiðanlega
eftir að reka sig á það, að bar-
ónessa-n er dýr í rekstri, því
að hún er talin í hópi eyðslu-
sömust-u kvenna heims. Við
skulum bara vona, að hún venði
búin að fá leið á smjörlíkis-
kónginum sínum áður en allar
hans mil.'jónir eru fyrir bí.
Hans vegna.
★
að hágráta, þegar Danny byrj-
aði að gretta sig af albunnri
snii'd, og heimtaði að fá að
fara strax til möm-mu. Damny
var nú ekk-i alveg á því a® láta
þann stutta grátandi frá sér
fara, og eftir nokkr-a stund vor-u
þeir orðni-r mestu máta-r.
Þetta atvik gerðist á skemmt-
un, sem söngvarinn hélt í Tókyó
á dögunum, en hann fei’ðaðist
um J-apan og hélt slíkar
skemmtanír til ágóða fyrir
UNICEF.
★
Baðfataíi'amleiðendur kepp-
ast nú við a® kynna tízku-na
sumarið 1971. Slagorð þeirra
í því ti.'efni er: Horfið ekki á
stúlkuna, heldur það sem hún
er í.
Þetta kemur vafal-aust til m-eð
að veitast mörgum erfdtt, að
minnsta kosti ef al-lar stúlk-
urnar verða jafn glæsilegar og
þessar tvær. En nýju baðfötin
eru nú óneit-a-nlega anzi sk-emmti
ieg, og ekki ér hægt a® kvarta
yfir að þau hylji of mikið af
líkamanum. Eóa hvað fin-nst
ykkur?