Tíminn - 18.10.1970, Blaðsíða 5

1
SUNNUDAGUR 18. október 1970
TÍMINN
MEÐ MORGUN
SCAFfíNU
&
— jMmSttugitt,
éJ3ö, hva9 þa® er eafitt a® fá
vmraufeunuc?
— apexzðg steaðBr A fwí, a0
þér haSð sagt tógpanda jfla
trp?i, angfioá Eftámsfcerbeig?
Þetta vbt sM> intíæfi, angnr
5Týi augiýsingastjórinn var
dugtegur. EhHnm oí dttglegur,
aSS því er forstjórantHn fennst,
ag bann beið eftir tækifaeri tB
Sð seQe «fan í við baan. Lofcs
im knm tæSdfærið, þegar ang-
IþsingQstjárina lagði fram
aýja anglýsingatexta á fundi.
— Þessir textar duga ekM,
sagði fnrstjórinn. Þeír eiga að
vena sw> einfaidir, að hvert
fffl geti skilið hverja Knn.
— Segið mér, hvaða línu
hér sfcfljið ekiki, forstjóri.
B8min vökta Jensen-hjónin
á 15 ára brúðkaupsdegimnn og
14 ára, rétti þeim blómr
vönd og tók það fram, að
bann vaeri bana frá sér. Þé
sagSi iwóðir hennar Hans, se*n
var 12 koar. — Það er efcki
nesna sanngjarnt, þvj það var
þér að fcenna, að þau gifta sig.
maður.
— .H. en sJgffl þér fS, frw
SúppendaL Ég vH efefcl nema
fótEk, sem hasgt er a» taeysta
og ég teeansfi efegn fSBd. sem
breiðir fjnrir átaáarsaöR
—‘Mamraa, er þafð satt, að
kindur sén heámsfeaas?
— Já. feHKbSðmÍtt-
— Pabbi, fyrst storkurinn
kemor með litln börnin, hver
kenmr þá með Eiitn storkana?
— Er baron góður söhimað-
«n?
— AOveg framúrskarandi.
Harm gat rneira að segja selt
eiubver ósköp af barnapúðri á
JÓmfrúareyjunum.
— Er þesöa áórt þvffttahág.
senn þú vmnŒr f?
— Já, váð höSnm afcfear eóf-
In matstafia.
— Dajúnn, gamfi vnsnt. kt
það satt, aS þú sért bffina að
kaapa þér kraaahíl?
— Ja, það er rétt
— Hvað í ósköpunum æft-
arðu að gera með hann?
—Noifca hann í vinsuimi.
— Hvað eria farittn að
gera?
— Ég er úfckastari í þflabíói.
— Hvenær funduð þér fyrst til
miimimáttarkenndarinnar?
DENNI
DÆMALAUSI
— Htum er grænn, með stór
augu, og getur hoppað heila
mihi!
Nyjasta tizka fra Paris, segja
þeir, sem vit hafa á h.'utunum.
Stúlkan er reyndar dönsk og
heitir Áse Dailey, en sokkabux-
urnar eru frá Dior hinum
franska. Mynztrið um ökklana
er aðalatriðið og ku njóta sín
vel við midikjólana nýju, en
fadegir mega ökklarnir vera,
til afð stúlka geti vogað sér að
★
Ráðstefna kaþólskra gu@-
fræðinga var nýlega haldin í
Briissel. Helzta umræðuefni
ráðstefnunnar var að ræða
stöðu konunnar í kirkjunni og
hver staða hennar myndi í fram
tíðinni verða innan kirkjunnar.
Sérstök nefnd var svo valin
til aíð fja.Ta um þetta merkilega
mái, og vakti það sérstaka at-
hygli inanna, sem utan við ráð-
stefmma stóðu, að af 200 néfnd-
armönnum, voru aðeins 10
•conur.
klæðast slikum sokkum. Þetta
minnir ekki svo lítið á ökkla-
böndin, sem léttlyndar stúlkur
skreyttu sig með í eina tíð, en
nú er það aðeins tízkufyrir-
brigði, sem enga sérstaka merk
ingu hefur, og þjónar þeim til-
gangi einum, að undirstrika
glæsii’eika fótleggjanna.
★
Bandaríski feikarinn Eddie
Constantine, ef til vill betur
þekktur undir nafninu Lemmy,
hefur verið kvæntur sömu kon-
unni í tuttugu og sjö ár. Þetta
telst algjört met í Hoh'ywood,
og því kom það eins og þruma
úr heiðskíru lofti, þegar frétt-
ist, að nú vildi frúin skilja við
hann.
— Ég nenni ekki að slanda í
þessu ,'engur, segir hún, — við
höfum ekki haft minnsta áhuga
hvort á öðru síðastli'ðin tuttugu
ár, og mér er alveg óskiljanlegt,
hvers vegna allar konur eru
svona hrifnar af „kveimagtdi’-
imi“. Yngsta barnið okkar er
orðið fjórtán ára, svo að efefei
þarf að taka tillit til þess, og nú
ætla ég efeki að hanga lengur í
þessu hundleiðinfega hjóna-
bandi. Ég hef ailtaf haft brann-
andi áhuga á Hstdansi, og nú
ætla ég að stofna dansflokk og
njóta Ufsins þalð sem eftir er.
Orsök skifnaðarins er ekki sú,
heldur hún áfram, að Eddie sé
svo önnum kafinn við fevik-
myndaleik, að ég sjái hann sjald
an. Mér er nefnilega hjartanr
lega sama, hvort ég sé hann
eða ekki. En það er öUu aívar-
legra, að mér skuli hundleiðast
þegar hann er heima, og þess
vegna fer ég. Allt veráJdarinn-
ar kvenfólk má eiga hann fyrir
mér, ef ég bara losna við hann!
Svona fór ran sjóferö þá.
★
Dani nokkur, John Petersen,
25 ára að aldri og kofefcar að
mennt, komst f dönsku blöðin
fyrir tveim tnánnðum —
eftir a@ hafa myrt unga konu
í Nyköbimg á Sjá'andi með búr-
hnff miklum. — Og nú er hann
aftar kominn í blöðin þar
eystra. Er það vegna þess, að
hann kvaddi þennan heim
með þvi, að hengja sig
í fangelsinu, þar sem hamai hafða
dvalíð um tíma. Kom þetta nofefe
uð á óvart, vegna þess, a® aHt
hafði bent til þess, að Petersen
yndi sér vel í fangelskrn, hló
daginn út og daginn inn og virt-
ist hafa óþrjótanffi brandara-
safn,
Petersen hafði, tveim vikum
eftir morðið, flogið ti? Kaup-
mannahafnar. Þar undi hanm sér
vel um tíma á vertshúsum og
lifði á áfengi og pillum ýmis-
konar. Þann 21. ágúst gaf hanm
sig fram á lögreg.’ustöð í Kaop-
mannahöfn, og þá var hamn orð-
inn svo illa farion eftir svall-
ið, að hann gat varla sta®i® á
fótunum. Tókst honum þó að
játa á sig morðið, en við fyrsta
yfirheyrsJu fékk hann krampa-
flog. Eftir að hafa fengið ósköp-
in öll af róandi meðulum, tókst
þó að yfirheyra hamn, svo sem
lög kveða á um í þvísa landi. —
Síðan var Petersen fluttar út á
Sjáland og í fangelsi gott í
Nyköbing, og hefur fangelsis-
vörðurinn þar, J. K. Kræmer,
þetta að segja um kynni sín af
Petersen:
— Hann var rölegur og
indæll á allan hátt. Brandaram
sem hann sagði okkur, komu
ö.’Ium í gott skap. Hann var allt-
af í mjög góðu skapi, þegar ég
ræddi við hanm. Ég get ekki
skilið, hvers vegna hann tók upp
á því, að hengja sig.
Það var um morguntíma,
sem Petersen hengdi sig, nánar
tiltekið að morgni þess 12. þ.
m. Kvöldið áður hafði fangelsis-
vörðurinn rætt við Petersem, og
þá lék sá síðarnefndi á alfs
oddi.
Fangolsislæknirinn segir, að
líklega sé skýringin á sjálfs-
morði Petersens sú, að taugar
hans voru langt frá því að vera
í góðu lagi, og að þrátt fyrirhlö
góða skap Petersens hafi hann
haft mikið samvizkubit, vegna
morðsins á konunni ungu. Lát-
um þar með útrætt um John
Petersen.