Tíminn - 24.10.1970, Blaðsíða 5
LAUGARDAGUR 24. októbcr 1970.
TIMINN
5
MEÐMORGUN
KAFFINU
Eftir sýningu á frönskum
bókum í Búdapest, kvartaði
hinn franski umráðamaður
sýningarinnar yfir, að helm-
ingurinn af bókunum hefði
horfið meðan á sýningunni
stóð.
— >að er undarlegt, sagði
embættismaðurinn, sem tók
við kvörtuninni.
— Fyrir nokkru var hér sýn
ing á rússneskum bókum og á
eftir kom í ljós, að þeim hafði
f jölgað um helming.
— Geir8u eitíhvaO' ínaður;
ertu ekM gamall sjóskáti?
Það var komið langt fram
yfir miðnætti, en rithöfundur
ÍTin sat enn og pikkaði á rit-
■vélína.
— Ertu ekki að koma að
hátta, kallaði kona hans inn-
an úr svefnherberginu.
— Nei, ekki alveg sbrax.
Bófrnn er búinn að ná stúik-
unni og ég verð að bjarga
henni undan valdt hans.
—Hvað er hún gömul?
—Tvítug.
— Komdu bara að hátta.
Hún er nógu gömul til að sjá
um sig sjálf.
Nonni fór í læknisrannsókn
með móður sinni.
— Var það vont? spurði
pahbi hans, þegar hann kom
heim.
— Nei, nei. Læknirinn tai-
eði allan tímann viö magann
á mér í síma.
— Ljónatemjari — já, lík-
lega um 20 þúsund kaloríur.
— Og svo verðurðu ag fara
lil dýralæknis með hitt.
— Köttur konunnar minnar
er horfinn og ég vil setja aug-
lýsingu í blaðið og lofa 10
þúsund krónum í fundarlaun.
— Það eru miklir peningar
fyrir einn kött.
— Það skiptir engu máli.
Okkar á milli sagt, þá drekkti
ég kettinum.
Það er sagt, að það boði sjö
ára ógæfu, að brjóta spegil.
— Það er delle. Ég átti
frænku, sem braut spegif og
hún vaffið undir járnbrautar-
lest strax sama daginn.
IConan mín hætti að vinna,
þegar við giftum okkur. En svo
fór henni að leiðast og ,’ærði
innanhússkreytingar. Nú vill
hún hafa skipti á mér, af því
ég fer svo illa við garinurnar.
DENNI
DÆMALAUSI
Þið rétt ráðið því hvort þið
drckkið ckki kaffið. Ég notaði all-
an pakkann i það.
otutfu auui onituiuuiv
prins fét af völdum í Kambód-
íu tók hann sér fei’ð á hendur til
Frakklands einhverra erinda.
Á leiðinni kom hann við í Monte
Carlo og leit auðvitað við í
spilavítinu.
Hann lagði svimandi háar
upphæðir undir og tapaði stöð-
ugt. Til að greiða spilaskuld-
ina varð hann að taka af fé
krúnunnar, þ.e. skattpeningum
þjóðar sinnar. Og Rainer fursti
af Monaco er ekki sagður hafa
gert neinar athugasemdir við
aetta greiðsluform.
Núverandi stjórn Kambódíu
hefur svo ásakað furstann fyr-
ir að vera meðsekan í ráni ríkis
fjárins, en hann neitar harð-
lega slíkum áburði.
Rainer fursti hefur alltaf
reynt að forðast að ,’áta blanda
sér í málefni spilavítisins, en
nú virðist hann vera í slæmri
klípu, því að Kambódíustjórn
fullyrðir, að hún geti leitt fram
vitni i málinu, er sanni, að
furstanum hafi vel verið kunn-
ugt um svik Sihanouks prins.
Og þess veúður víst ekki langt
að bíða, að spilaævintýri prins-
ins snúist upp í opinbert
hneyksli með ófyrirsjáanlegum
afleiðingum fyrir hlutaðeig-
andi aðh’a.
Brezki landbúnaðarráðherr-
ann álítúr það sérlcga árangurs
ríkt og vel til falfið að ræða
við fólk á vinnustað. Trúr
þeirri skoðun sinni tók hann
sig til um daginn og hélt heljar-
mikla ræðu í kjötmiðstöð einni
í Lundúnum — í miðjum vinnu-
tímanum. Vel að verið og dálítið
óvenjulegt þegar ráðherra á í
hlut. En hann fékk líka tals-
vert óvenjufegar móttökur.
Einn af kjötiðnaðarmönnun-
um var svo óánægður með ræð-
una, að hann gat ekki stillt sig
um a'ð láta það í ljós á ótvíræð-
an hátt. — Á þetta nú að heita
landbúnaðarráðherra. Svei mér
ef þessi væri ekki allt eins góð-
ur í stöðuna! Og hann lét ekki
sitja við orðin tóm, heldur
leysti niður um sig í snatri,
eins og sjá má á myndinni, og
sneri fyrirferðarmiklum aftur
endanum í átt að rá'ðherranum.
Vinnufélagamir áttu erfitt
með að halda sér alvar.’egum,
sn Prior ráðherra tók þá skvn-
samlegu afstöðu að láta sem
jkkert væri.
Þaö er alveg furðulegt, á
hve mörgum sviðum tunglferð-
ir Bandaríkjamanna hafa haft
áhrif. í sambandi við þær ferð-
ir hafa verið gerðar margar
uppgötvanir, sem síðan hafa
haft mikla og oft mjög gagn-
lega þýðingu í daglegu lífi jarð
arbúa.
Tökum til dæmis glerið í
gluggum tunglf.lauganma. Það
breytir um lit eftir því, hve út-
fjólubláir geislar sólarinnar
eru sterkir hverju sinni. Gler-
ið inniheldur silfurkristalla, ug
litabreytingin verður svipuð og
þegar ljósmyndapappír er lit-
aður.
Þetta hafa nokkrir hugvits-
samir g.’eraugnaframleiðend-
ur fært sér í nyt, og þess verð-
ur ekki langt að bíða, að al-
menningur njóti góðs af, þótt
auðvitað verði slík gleraugu
nokkuð dýr til að byrja með.
Og þá þurfa þeir, sem á
annað borð ganga með gleraugu
ekki að burðast með bæði
venjuleg gleraugu og sólglwr-
augu. því a'ð glerin í „mána-
gleraugunum" breyta um lit
eftir aðstæðum úr pægilega
reyklituðu innan dyra, og aflt
upp í venjulegan, dökkan lit
í sterku sólskini.
Myndirnar tvær eru af sömu
náungunum. Á annarri sjást
þeir í fullum skrúða á leið til
vinnu sinnar sem götulögreglu-
þjónar í London, en á hinni gef-
r að líta meðlimi einar vir sJ-
ustu beathljómsveitar þar í
borg.
Fyrir nokkrum árum mynd-
uðu piltarnir hljómsveitina
„The City Sound“, og tifgang-
urinn var eingöngu að skemmta
sjálfum sér og kollegum á árs-
hátíðum og öðrum mannfagn-
aði innan lögreglunnar. Þetta
gekk ljómandi vel, og þeir
skemmtu sér konunglega við
tómstundagamanið.
Svo kom að því, að ýmr'- að-
ilar fóru að biðja þá að
skemmta á góðgeriðarsamkom-
komum, og ekki stóð á þeim.
En svo fór skriðan skyndilega
að falla. Þeim fóru a berast
tilboð úr öllum áttum, og upp-
hæðirnar, sem í hoði voru,
voru síður en svo sambæri.’egar
við þau laun, sem þeir fengu
fyrir löggæzluna, ;ef undan-
skildar eru grei@slur fyrir auka
vaktir, sem einkum voru fólgn-
ar í því að berja á mótmælend-
um á götum úti.
En nú vita þeir ekki sit* rjúk
andi ráð. Þeir geta ekki sinnt
hvoru tveggja, og hafa ekki
ennþá getað gert upp við sig,
hvort velja skuli löggæzluna eða
músikina. Þúsundir punda eru
í boði, að minnsta kosti næstu
árin, og eiginkonurnar gera
hvað þær geta til að fá þá úr
lögreglunni. Lögregluslj rinn í
London reynir á hinn bóginn
að ha.’da í menn sína með því
að lýsa yfir, að þeir geti verið
dottnir upp fyrir sem músikant
ar fyrr en vari, en í lögreglunni
eigi þeir framtíð fyrir sér.
Þessi togstreita hefur eiu-
ungis leitt til þess, að lögreglu-
þjónarnir músíkölsku hafa öðl-
azt enn meiri frægð og fengið
æ fleiri tilboð.
En sem sagt, þeir hafa ekki
ennb= '"ki'ð neina örlagaríka
ákvörðun.