Tíminn - 24.10.1970, Blaðsíða 5

Tíminn - 24.10.1970, Blaðsíða 5
LAUGARDAGUR 24. októbcr 1970. TIMINN 5 MEÐMORGUN KAFFINU Eftir sýningu á frönskum bókum í Búdapest, kvartaði hinn franski umráðamaður sýningarinnar yfir, að helm- ingurinn af bókunum hefði horfið meðan á sýningunni stóð. — >að er undarlegt, sagði embættismaðurinn, sem tók við kvörtuninni. — Fyrir nokkru var hér sýn ing á rússneskum bókum og á eftir kom í ljós, að þeim hafði f jölgað um helming. — Geir8u eitíhvaO' ínaður; ertu ekM gamall sjóskáti? Það var komið langt fram yfir miðnætti, en rithöfundur ÍTin sat enn og pikkaði á rit- ■vélína. — Ertu ekki að koma að hátta, kallaði kona hans inn- an úr svefnherberginu. — Nei, ekki alveg sbrax. Bófrnn er búinn að ná stúik- unni og ég verð að bjarga henni undan valdt hans. —Hvað er hún gömul? —Tvítug. — Komdu bara að hátta. Hún er nógu gömul til að sjá um sig sjálf. Nonni fór í læknisrannsókn með móður sinni. — Var það vont? spurði pahbi hans, þegar hann kom heim. — Nei, nei. Læknirinn tai- eði allan tímann viö magann á mér í síma. — Ljónatemjari — já, lík- lega um 20 þúsund kaloríur. — Og svo verðurðu ag fara lil dýralæknis með hitt. — Köttur konunnar minnar er horfinn og ég vil setja aug- lýsingu í blaðið og lofa 10 þúsund krónum í fundarlaun. — Það eru miklir peningar fyrir einn kött. — Það skiptir engu máli. Okkar á milli sagt, þá drekkti ég kettinum. Það er sagt, að það boði sjö ára ógæfu, að brjóta spegil. — Það er delle. Ég átti frænku, sem braut spegif og hún vaffið undir járnbrautar- lest strax sama daginn. IConan mín hætti að vinna, þegar við giftum okkur. En svo fór henni að leiðast og ,’ærði innanhússkreytingar. Nú vill hún hafa skipti á mér, af því ég fer svo illa við garinurnar. DENNI DÆMALAUSI Þið rétt ráðið því hvort þið drckkið ckki kaffið. Ég notaði all- an pakkann i það. otutfu auui onituiuuiv prins fét af völdum í Kambód- íu tók hann sér fei’ð á hendur til Frakklands einhverra erinda. Á leiðinni kom hann við í Monte Carlo og leit auðvitað við í spilavítinu. Hann lagði svimandi háar upphæðir undir og tapaði stöð- ugt. Til að greiða spilaskuld- ina varð hann að taka af fé krúnunnar, þ.e. skattpeningum þjóðar sinnar. Og Rainer fursti af Monaco er ekki sagður hafa gert neinar athugasemdir við aetta greiðsluform. Núverandi stjórn Kambódíu hefur svo ásakað furstann fyr- ir að vera meðsekan í ráni ríkis fjárins, en hann neitar harð- lega slíkum áburði. Rainer fursti hefur alltaf reynt að forðast að ,’áta blanda sér í málefni spilavítisins, en nú virðist hann vera í slæmri klípu, því að Kambódíustjórn fullyrðir, að hún geti leitt fram vitni i málinu, er sanni, að furstanum hafi vel verið kunn- ugt um svik Sihanouks prins. Og þess veúður víst ekki langt að bíða, að spilaævintýri prins- ins snúist upp í opinbert hneyksli með ófyrirsjáanlegum afleiðingum fyrir hlutaðeig- andi aðh’a. Brezki landbúnaðarráðherr- ann álítúr það sérlcga árangurs ríkt og vel til falfið að ræða við fólk á vinnustað. Trúr þeirri skoðun sinni tók hann sig til um daginn og hélt heljar- mikla ræðu í kjötmiðstöð einni í Lundúnum — í miðjum vinnu- tímanum. Vel að verið og dálítið óvenjulegt þegar ráðherra á í hlut. En hann fékk líka tals- vert óvenjufegar móttökur. Einn af kjötiðnaðarmönnun- um var svo óánægður með ræð- una, að hann gat ekki stillt sig um a'ð láta það í ljós á ótvíræð- an hátt. — Á þetta nú að heita landbúnaðarráðherra. Svei mér ef þessi væri ekki allt eins góð- ur í stöðuna! Og hann lét ekki sitja við orðin tóm, heldur leysti niður um sig í snatri, eins og sjá má á myndinni, og sneri fyrirferðarmiklum aftur endanum í átt að rá'ðherranum. Vinnufélagamir áttu erfitt með að halda sér alvar.’egum, sn Prior ráðherra tók þá skvn- samlegu afstöðu að láta sem jkkert væri. Þaö er alveg furðulegt, á hve mörgum sviðum tunglferð- ir Bandaríkjamanna hafa haft áhrif. í sambandi við þær ferð- ir hafa verið gerðar margar uppgötvanir, sem síðan hafa haft mikla og oft mjög gagn- lega þýðingu í daglegu lífi jarð arbúa. Tökum til dæmis glerið í gluggum tunglf.lauganma. Það breytir um lit eftir því, hve út- fjólubláir geislar sólarinnar eru sterkir hverju sinni. Gler- ið inniheldur silfurkristalla, ug litabreytingin verður svipuð og þegar ljósmyndapappír er lit- aður. Þetta hafa nokkrir hugvits- samir g.’eraugnaframleiðend- ur fært sér í nyt, og þess verð- ur ekki langt að bíða, að al- menningur njóti góðs af, þótt auðvitað verði slík gleraugu nokkuð dýr til að byrja með. Og þá þurfa þeir, sem á annað borð ganga með gleraugu ekki að burðast með bæði venjuleg gleraugu og sólglwr- augu. því a'ð glerin í „mána- gleraugunum" breyta um lit eftir aðstæðum úr pægilega reyklituðu innan dyra, og aflt upp í venjulegan, dökkan lit í sterku sólskini. Myndirnar tvær eru af sömu náungunum. Á annarri sjást þeir í fullum skrúða á leið til vinnu sinnar sem götulögreglu- þjónar í London, en á hinni gef- r að líta meðlimi einar vir sJ- ustu beathljómsveitar þar í borg. Fyrir nokkrum árum mynd- uðu piltarnir hljómsveitina „The City Sound“, og tifgang- urinn var eingöngu að skemmta sjálfum sér og kollegum á árs- hátíðum og öðrum mannfagn- aði innan lögreglunnar. Þetta gekk ljómandi vel, og þeir skemmtu sér konunglega við tómstundagamanið. Svo kom að því, að ýmr'- að- ilar fóru að biðja þá að skemmta á góðgeriðarsamkom- komum, og ekki stóð á þeim. En svo fór skriðan skyndilega að falla. Þeim fóru a berast tilboð úr öllum áttum, og upp- hæðirnar, sem í hoði voru, voru síður en svo sambæri.’egar við þau laun, sem þeir fengu fyrir löggæzluna, ;ef undan- skildar eru grei@slur fyrir auka vaktir, sem einkum voru fólgn- ar í því að berja á mótmælend- um á götum úti. En nú vita þeir ekki sit* rjúk andi ráð. Þeir geta ekki sinnt hvoru tveggja, og hafa ekki ennþá getað gert upp við sig, hvort velja skuli löggæzluna eða músikina. Þúsundir punda eru í boði, að minnsta kosti næstu árin, og eiginkonurnar gera hvað þær geta til að fá þá úr lögreglunni. Lögregluslj rinn í London reynir á hinn bóginn að ha.’da í menn sína með því að lýsa yfir, að þeir geti verið dottnir upp fyrir sem músikant ar fyrr en vari, en í lögreglunni eigi þeir framtíð fyrir sér. Þessi togstreita hefur eiu- ungis leitt til þess, að lögreglu- þjónarnir músíkölsku hafa öðl- azt enn meiri frægð og fengið æ fleiri tilboð. En sem sagt, þeir hafa ekki ennb= '"ki'ð neina örlagaríka ákvörðun.

x

Tíminn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tíminn
https://timarit.is/publication/50

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.