Morgunblaðið - 27.11.2005, Page 34

34 SUNNUDAGUR 27. NÓVEMBER 2005 MORGUNBLAÐIÐ
Heima á Íslandi lék Guðni með sig-
ursælu liði Vals og í kjölfarið sína
fyrstu landsleiki sem voru mikið æv-
intýri.
Ég var kjörinn efnilegastileikmaður Íslandsmótsinsá uppskeruhátíð knatt-spyrnumanna sem haldinvar í fyrsta skipti haustið
1984. Það var mikill heiður sem fyllti
mig stolti. Í framhaldi af því var ég
valinn í A-landsliðið og átti að spila
við Sádi-Arabíu 25. september. Því-
líkur endir á fyrsta heila tímabilinu
mínu í meistaraflokki! Ég hafði
reyndar leikið fyrir hönd A-landsliðs-
ins skömmu áður með 21 árs landsliði
Íslands. Við lékum tvo leiki í Fær-
eyjum, á móti heimamönnum í Þórs-
höfn og svo Grænlendingum í
Klakksvík. Það er varla hægt að segja
að það hafi verið stórleikir, 0–0 jafn-
tefli á móti Færeyingum og svo unn-
um við Grænlendinga 1–0. Leikurinn
á malarvellinum í Þórshöfn var meira
að segja svo tíðindalítill að þegar við
leikmennirnir bárum saman bækur
okkar eftir leikinn, þá hafði næstum
hver einasti okkar tekið eftir afskap-
lega fallegri ljóshærðri stelpu, í
þriðju sætaröð í stúkunni.
Það gerðust heldur fréttnæmari
hlutir í Sádi-Arabíu. Íslenska lands-
liðið gisti á stórkostlegu hóteli í borg-
inni Dhaharan þar sem íburðurinn
var meiri en orð fá lýst. Leikurinn fór
fram í september, í miðri eyðimörk-
inni svo að segja. Ég var í vörninni
með Lofti Ólafssyni Fylkismanni, Ár-
sæli Kristjánssyni Þróttara og Togga
félaga mínum í Val. Sádarnir voru
fremur leiknir og við Íslendingarnir
heldur stórkarlalegir að sama skapi.
Við lékum í þröngum Adidastreyjum
og pínulitlum stuttbuxum, „dead
sexy“, eins og Fat Bastard orðar það í
myndinni um Austin Powers. Við tók-
um þetta með skipulagi og aga og
unnum leikinn 2–1. Gunnar Gíslason
og Guðmundur Steinsson skoruðu
mörkin, að viðstöddum 18.000 áhorf-
endum sem voru allir í skósíðum hvít-
um kuflum. Það var ótrúlegt augna-
blik þegar íslenski þjóðsöngurinn
heyrðist hljóma úr mjóróma hátal-
arakerfinu á leikvellinum fyrir leikinn
og svífa yfir eyðimörkina í 30 stiga
hita að kvöldlagi. Alveg ógleyman-
legt. Ég söng ekki með og gerði það
raunar aldrei á landsliðsferlinum.
„Ó, Guð vors lands“ er heldur ekki
auðveldasta lag sem hægt er að
syngja. Við það bætist að ég er af-
skaplega lélegur söngvari. Það er
reyndar eitt lag sem menn hafa sagt
að ég syngi ágætlega í karókí með
strákunum í Boltonliðinu. Það er Neil
Diamond-lagið „Love on the rocks“
sem er kannski jafntregablandið og
íslenski þjóðsöngurinn, ef út í það er
farið.
Lineker kemur til Lundúna
Guðni gekk til liðs við Lundúnaliðið
Tottenham árið 1988. Þar með hófst
fyrir alvöru farsæll ferill hans sem at-
vinnumanns í fótbolta.
Sumarið 1989 bættist önnur stór-
stjarna í leikmannahóp Tottenham,
Gary Lineker. Hann var keyptur frá
Barcelona þar sem Terry Venables
hafði verið við stjórnvölinn um tíma.
Lineker varð auðvitað strax einn að-
almaður liðsins, sannarlega fótbolta-
stjarna á heimsvísu. Hann hafði verið
markahæstur á Heimsmeistara-
mótinu í Mexíkó 1986 með sex mörk.
Styrkur Linekers sem framherja var
fyrst og fremst hraði. Hann hafði
góða grunntækni, frábæran leikskiln-
ing og kláraði færin sín vel. Hann
nýtti sína hæfileika til hins ýtrasta.
Það er margt líkt með honum og
Ruud Van Nistelrooy hjá Manchester
United, sem skorar mikið af mörkum
og fæst þeirra fyrir utan vítateiginn.
Munurinn er kannski aðallega sá að
Gary hafði meiri hraða en Nistelrooy
tekur meiri þátt í spili liðsins. Linek-
er sagði okkur sögu af því þegar hann
kom fyrst til Barcelona. Þá var ein
helsta stjarna liðsins, Diego Mara-
dona, á leið frá liðinu. Lineker kom
inn í búningsklefann og sá hvar
Maradona hafði vöðlað saman
íþróttasokkunum sínum. Síðan notaði
hann þá eins og bolta, hélt þeim á lofti
með fótunum og höfðinu, sitjandi.
„Jæja,“ hugsaði Lineker með sér, „á
ég að keppa um vinsældir við þennan
ótrúlega snilling?“
Lineker var stundum í gríni kall-
aður „Golden Bullocks“ hjá Spurs
vegna velgengni sinnar og góðrar
ímyndar. Þetta er viðurnefni sem
David Beckham fékk víst seinna hjá
konunni sinni: Gullnu eistun. Ég
kunni vel við Lineker. Hann gaf þó
ekki of mikið af sjálfum sér og var
öruggur með sig, enda búinn að ná
frábærum árangri. Eitt það athygl-
isverðasta við feril Linekers var að
hann fékk aldrei gult spjald, hvorki
með félagsliðum eða sem landsliðs-
maður Englendinga. Það er ótrúlegt
miðað við að hann var reglulega
sparkaður niður á Englandi, Spáni og
víðs vegar um heiminn. Ég man eftir
því að á einni æfingu hjá Tottenham
ætlaði hann að fleyta boltanum fram
hjá mér og taka svo sprettinn. Ég var
aðeins of seinn í tæklinguna og setti
takkana beint í ristina á honum. Ég
var heppinn að ristarbrjóta hann ekki
og vissi að þetta hlyti að hafa verið
hrikalega sárt. Hann leit á mig með
hörkusvip og kreppti hnefann, án
þess þó að slá til mín. Mér er til efs að
ég hefði sjálfur getað hamið mig í
þessum kringumstæðum. Ég bað
hann strax afsökunar en þarna sá ég
líka frá fyrstu hendi þann sjálfsaga
sem hann beitti sig.
Lineker setti alla sína einbeitingu í
leikina. Vitaskuld tók hann virkan
þátt í æfingum liðsins og lagði sig
fram þar en hápunktur hverrar viku
var leikurinn. Lineker gat verið af-
spyrnuslakur í svokölluðum „Five a
side“ æfingum þegar menn léku fimm
á móti fimm, sex á móti sex eða átta á
móti átta. Hann var iðulega valinn
síðastur af því að hann átti það til að
taka því rólega. Svo gat hann kannski
skorað eitt eða tvö mörk í deildarleik
daginn eftir.
Samskipti leikmanna voru ekki
mikil fyrir utan æfingar og keppni.
Ég kynntist samt sem áður Gary
Mabbutt fyrirliða ágætlega. Við vor-
um oft herbergisfélagar og okkur
kom vel saman. Hann átti við syk-
ursýki að stríða og það var aðdáun-
arvert hvernig hann tókst á við sjúk-
Bókarkafli | Guðni Bergsson fótboltakappi er einn þeirra Íslendinga sem náð hafa hvað lengst í íþróttum. Hann var varnarmaður í erfiðustu fótbolta-
deild heims, ensku úrvalsdeildinni, í 14 ár, fyrirliði Bolton Wanderers og einn af lykilmönnum í velgengni þess liðs. Hann kynntist og spilaði gegn
mörgum frægustu fótboltamönnum heims. Hann var landsliðsfyrirliði um árabil þangað til hann lenti upp á kant við landsliðsþjálfarann og kom lítið
við sögu liðsins eftir það, flestum til mikillar undrunar. Þorsteinn J. hefur skráð sögu hans.
Afreksmaður og sjarmatröll
AP
„Thierry Henry hjá Arsenal er í sér-
flokki. Hann hefur gífurlegan hraða og
er að sama skapi útsjónarsamur og
teknískur. Hann skoraði reyndar ekki
mikið á móti okkur í Bolton en það
mátti ekki líta af honum. Henry gefur
varnarmönnunum hvíld inn á milli,
dettur til baka inn á miðjuna eða fer
út á kantana. Síðan kemur hann á
siglingunni inn í vörnina og gerir jafn-
an mikinn usla með hraða sínum og
leikni. Frábær leikmaður.“ Hér glíma
þeir Henry og Guðni.
Reuters
„Mér gekk alltaf vel á móti Ruud Van Nistelrooy hjá Manchester United. Hann er mjög duglegur leikmaður sem aldrei má líta af… Hann hefur sjálfur sagt að ég sé
einn erfiðasti varnarmaður sem hann hefur leikið á móti. Ég veit nú ekki með það en við áttum vissulega bara „mjög vel saman“. Það hentaði mér einfaldlega vel
að spila á móti honum.“
Guðni Bergsson bregður á leik með
Paul Gascoigne skömmu eftir að
hann hóf að leika með Tottenham.
„Annars voru þetta flestir góðir fé-
lagar eins og Gazza, Terry Fenwich,
Pat van den Hauwe og fleiri, þó að
samgangurinn væri ekki mikill utan
vallar. Það er í sjálfu sér merkilegt að
ég kynntist best þeim leikmönnum
sem ég var í mestri samkeppni við
um stöðu í liðinu. “