Morgunblaðið - 27.11.2005, Side 57

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 27. NÓVEMBER 2005 57
MINNINGAR
Sveinstauli leit ég þær systur og
frænkur mínar, Helgu og Jenný,
fyrst augum. Fáeinum árum síðar
urðum við nágrannar í Sundstræt-
inu á Ísafirði, Helga þá átján ára
að aldri, fríð og fönguleg stúlka,
sem erfitt var að ímynda sér ann-
að en að lífið myndi brosa við,
systirin níu árum yngri, jafnaldra
mín og höfðinu hærri.
Fyrstu árin í Sundstrætinu varð
mér nokkuð tíðförult yfir til
frændfólksins. Kleinurnar hjá
Imbu frænku voru öðrum betri og
mér þótti Rögnvaldur skemmtileg-
ur karl, sérstaklega þegar hann
bauð mér í nefið og Imba frænka
skammaði hann fyrir að vera að
bjóða barninu þetta. Þótt ungur
væri að árum varð mér fljótlega
ljós þáttur Karitasar Hafliðadótt-
ur, stjúpu húsbóndans, hjá fjöl-
skyldunni og hve mikil virðing var
borin fyrir henni jafnt innan sem
utan veggja heimilisins. Segja má
að þær systur hafi alist upp á sér-
stöku menningarheimili því í litlu
stofunni í Sundstræti stundaði
Karitas áratugum saman kennslu
ungbarna, lengst af með um 30
nemendur á hverjum vetri. Karitas
var einnig þekkt hannyrðakona.
Fræði sín nam hún í Kaupmanna-
höfn.
Árin fjölskyldu minnar í Sund-
strætinu urðu færri en að var
stefnt. Aðdragandi þess og að-
stæður síðar leiddu til þess að það
teygðist á sambandi mínu við þær
frænkur. Aldrei slitnaði það þó og
beið heldur ekki hnekki. Fyrir það
er ég þakklátur.
Sitt er hvað gæfa og gjörvileik-
ur. Helga frænka mín naut ekki
lengi þeirrar einnar mestu gæfu
sem hverjum og einum getur
hlotnast, góðrar heilsu. Hún hafði
hins vegar til að bera mikinn
gjörvileik sem hún miðlaði ríku-
lega meðan tóm gafst til með góð-
vild, vinnusemi og glaðværð. Hún
var barngóð og hafði mikla unun
af söng. Helga var hög til handar
og naut í þeim efnum eflaust fyrri
tíðar umönnunar nöfnu sinnar,
Karitasar. Einstakt má telja
hversu henni tókst að varðveita
artirnar á þeirri þrautagöngu sem
lífið átti eftir að reynast henni.
Svo mikið tel ég mig vita að á
HELGA KARITAS
RÖGNVALDSDÓTTIR
✝ Helga KaritasRögnvaldsdóttir
fæddist á Ísafirði 21.
október 1925. Hún
lést á öldrunardeild
Heilbrigðisstofnun-
ar Ísafjarðar 5. nóv-
ember síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Ingibjörg Jens-
dóttir, ættuð frá
Bolungarvík, og
Rögnvaldur Guð-
jónsson frá Furu-
firði í Grunnavíkur-
hreppi. Systir Helgu
er Jenný, f. 21. maí 1934. Heimili
Helgu Karitasar stóð alla tíð í
Sundstræti 25A á Ísafirði, en þar
bjuggu foreldrar hennar allan
sinn búskap og þar var einnig
bernskuheimili Rögnvalds, sem
barn að aldri var tekinn í fóstur af
Karitas Hafliðadóttur.
Útför Helgu var gerð frá Ísa-
fjarðarkirkju 12. nóvember.
þeim árum eignaðist
hún fjölda góðra vina
meðal þess fólks, sem
lagði sig í líma við að
létta henni langa og
erfiða daga svo í ár-
um var talið. Og vin-
irnir gömlu gleymdu
henni ekki. Ég veit
að fyrir alla hlýjuna
og umhyggjuna sem
hún varð aðnjótandi
frá þessu fólki var
hún afar þakklát.
Æviferill Helgu
Karitasar var ekki
margbrotinn. Lífið í Sundstrætinu
var líkt og á svo mörgum heimilum
fyrri hluta síðustu aldar. Sund-
strætið var umgjörð fremur fá-
brotins heims þeirra systra; fyrst
með foreldrum sínum og Karitas
ömmu, að síðustu þær einar. Þarf
engan að undra þótt sterkur þráð-
ur hafi spunnist milli þeirra systra
þrátt fyrir nokkuð ólíkt upplag.
Væntumþykjunni þeirra á milli
verður ekki með orðum lýst, né
heldur umhyggju Jennýjar í garð
Helgu öll þau ár sem hún átti við
veikindin að stríða. Það er heldur
á engan hallað þótt ég nefni hér til
sögu frænku okkar, Jenný Breið-
fjörð, sem öll þessi ár hefur reynst
þeim systrum ómetanleg hjálpar-
hella og í reynd verið þeim sem
besta systir.
Starfsferill Helgu Karitasar var
heldur ekki margbrotinn. Hún var
í rækjunni, eins og það var kallað
á þeim tíma, meðan heilsan leyfði.
Hún var afkastamikil og eftirsótt
til vinnu en lengst af starfsævi
hennar var öll rækja handpilluð.
Ekki skal reynt að geta sér til
hver ferill hennar hefði getað orðið
ef heilsuleysi hefði ekki gert vart
við sig á þeim aldri þegar fólk er
hlaðið hvað mestri orku og
reiðubúið að takast á við lífið.
Helga var félagsvera og átti auð-
velt með að umgangast fólk. Um
tíma átti hún sæti í trúnaðarráði
Verkalýðsfélagsins Baldurs. Í
mörg ár voru bíóferðir helsta
skemmtan þeirra systra. Mér seg-
ir svo hugur að margar myndir
Bíó-Alþýðuhússins, eins og Ísa-
fjarðarbíó hét á árum áður, hafi
ekki farið fram hjá þeim.
Helga var rétt innan við fertugt
þegar hún fyrst kenndi sér meins
sem leiddi til sjúkrahúsvistar. Eft-
ir það gekk hún aldrei heil til
skógar þótt langvarandi veikinda
gætti ekki fyrr en síðar. Sjúkra-
húsvistum hennar fjölgaði eftir því
sem á leið ævina og síðustu tvo
áratugina má segja að hennar ann-
að heimili hafi verið innan veggja
sjúkrastofnana.
Hálfum mánuði áður en Helga
kvaddi náði hún að verða áttræð.
Ég veit að sá dagur var einn af
mörgum sem veittu geisla inn í líf
hennar. Svo var fyrir að þakka
þeim fjölmörgu sem þótti vænt um
Helgu.
Enginn sem til þekkti gekk þess
dulinn að hvíldin var Helgu lang-
þráð. Þrátt fyrir eftirsjá gladdist
ég því í hjarta mínu þegar ég fékk
fregnina um brottför hennar; hún
hafði haldið til fundar við sinn
hirði, sem nú lét hana hvílast á
grænum grundum og leiddi hana
að vötnum þar sem hún mátti næð-
is njóta. Kærkomna hvíld hafði
hún nú öðlast þessi frænka mín,
sem ég ætla að þakkað hafi Guði
fyrir hvern dag sem líðan hennar
var betri en alla jafnan. Æðruleysi
hennar var einstakt.
Í bókaherberginu mínu situr lít-
ill fugl á grein í gluggakistunni og
starir út í víðáttuna. Í einni af
heimsóknum mínum til Helgu á
sjúkrahúsið á Ísafirði gaf hún mér
þennan fallega fugl sem hún hafði
handmálað. Mér finnst sem að við
handverkið hafi hún gefið honum
hluta af sjálfri sér. Hendi það að
mér finnist hann ekki eins líflegur
og áður mun ég gleðjast yfir því að
hann hafi kosið frelsið og flogið
með sálu frænku minnar inn á
lendur ljóss og friðar þar sem
kærleikurinn er mestur.
Elsku Jenný. Hugur okkar Sæju
og fjölskyldunnar hefur verið hjá
þér þessa síðustu daga. Guð blessi
þér minninguna um systur þína og
styrki þig í því sem fram undan er.
Sigurður J. Jóhannsson.
Alicanteflugvöllur
síðdegis. Glaðvær hóp-
ur eldri borgara var að
leggja af stað heim eftir nokkurra
vikna ánægjulega dvöl í haustsólinni
suður við Miðjarðarhaf. Kærkominn
sumarauki áður en haldið skyldi á vit
skammdegismyrkursins á landinu
kalda. En einum voru þau örlög ætl-
uð að verða þessum góða hópi ekki
samferða yfir hafið, hans Íslandsferð
lauk við innritunarborðið í það skipt-
ið.
Sólin skein líka skært í þá gömlu
góðu daga heima í Bakkagerði. Lítill
sjóndapur drengur var að æfa sig í
hástökki, kúluvarpi og öðrum frjáls-
íþróttum. Vökul augu frænda fylgd-
ust með og hvatninguna skorti ekki
og á dimmum vetrarkvöldum meðan
nöpur norðanhríðin æddi um úthlíð-
ina var Hreinsi frændi löngum að
kenna hinum unga sveini manngang-
inn. Árin liðu og leiðir skildu en þótt
leiðirnar lægju ekki alltaf saman í
stjórnmálum eða lífsskoðunum er
ekki annað hægt að segja en að
Hreinn hafi orðið einn af máttar-
HREINN
KRISTINSSON
✝ Hreinn Kristins-son fæddist á
Hauksstöðum í Jök-
uldal 1. október
1932. Hann lést á
Alicante á Spáni 8.
nóvember síðastlið-
inn og var útför
hans gerð frá Ár-
bæjarkirkju 18. nóv-
ember – í kyrrþey
að ósk hins látna.
stólpunum í lífi hins
unga drengs. Heiðar-
leiki hans samfara
óskorðaðri virðingu
fyrir rétti ein-
staklingsins hafa ætíð
verið sterkustu fyrir-
myndirnar. Oft þegar
leiðin lá til Reykjavík-
ur bæði á unglings-
aldri og síðar, átti ég
víst heimili hjá Hreini
og hans dásamlegu
eiginkonu Guðrúnu
Benediktu. Heimili
þar sem saman fór
einkar notaleg blanda íslenskrar
sveitagestrisni og einhvers notalegs
suðræns andblæs. Hreinn var einn
þeirra manna sem maður gat ekki
annað en ósjálfrátt borið virðingu
fyrir, hinn hljóðláti og grandvari
heiðarleiki hans voru eiginleikar sem
ég held að allir hafi borið mikla lotn-
ingu fyrir. Sú blanda hógværs heið-
arleika hans og blíðra tilfinninga
hans dásamlegu eiginkonu gat af sér
fimm einkar mannvænleg börn og
barnabörn sem í dag sjá á eftir ein-
stökum afa.
Nú er Hreinsi kominn heim, eftir
nokkrar villur og hrakningar á heim-
leiðinni, þar sem hann nú hvílir í ís-
lenskri fósturmold. Sorg Guðrúnar
Benediktu, barnanna og barna-
barnanna er stór og mikil og missinn
verður erfitt að bæta. En Hreinn
skilur eftir sig arfleifð sem aldrei
mun fyrnast. Fé deyr, frændur deyja
en orðstír deyr aldrei.
Reynir Antonsson.
Símar 581 3300 - 896 8242
Allan sólarhringinn - Áratuga reynsla
Suðurhlíð 35 — Fossvogi — www.utforin.is
ÚTFARARSTOFA
HAFNARFJARÐAR
Flatahrauni 5A, sími 565 5892
Kistur - Krossar
Prestur - Kirkja
Kistulagning
Blóm - Fáni
Val á sálmum
Tónlistarfólk
Sálmaskrá
Tilk. í fjölmiðla
Erfisdrykkja
Gestabók
Legstaður
Flutningur kistu á
milli landa og
landshluta
Landsbyggðar-
þjónusta
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Komum heim til aðstandenda ef óskað er
Sverrir
Einarsson
Bryndís
Valbjarnardóttir
Oddur
Bragason
Guðmundur
Þór Gíslason
Útför systkinanna,
GUÐRÍÐAR KONRÁÐSDÓTTUR
OG
AXELS KONRÁÐSSONAR,
fer fram frá Dómkirkjunni mánudaginn 28. nóvember kl. 11.00.
Aðstandendur.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir
og afi,
SIGURÐUR JÓHANN HENDRIKSSON,
lést af slysförum sunnudaginn 20. nóvember sl.
Útför verður gerð frá Grafarvogskirkju mánu-
daginn 28. nóvember kl. 13.00.
Fyrir hönd aðstandenda,
Hjördís Björg Kristinsdóttir,
Rebekka María Sigurðardóttir, Valdimar Karl Guðmundsson,
Jóhann Ágúst Sigurðarson, Þórunn Ragnarsdóttir
og barnabörn.
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem sýndu okkur
samúð og vináttu við andlát og útför ástkærrar
móður okkar, tengdamóður, ömmu og lang-
ömmu,
SÓLVEIGAR SIGURBJÖRNSDÓTTUR,
Dalalandi 1,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Landakots og hjúkr-
unarheimilisins Eirar fyrir einstaka umhyggju.
Gróa Björnsdóttir,
Sigurður Björnsson, Ásdís Magnúsdóttir,
Sigurbjörn Björnsson, Svava Björnsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Frændi okkar,
HAUKUR NOAH HENDERSON,
Kleppsvegi 10,
Reykjavík,
sem andaðist þriðjudaginn 15. nóvember, verður
jarðsunginn frá Fossvogskapellu þriðjudaginn
29. nóvember kl. 13.00.
Ágúst Sigurðsson,
Magnhildur Sigurðardóttir,
Jón Sigurðsson.