Morgunblaðið - 10.11.2005, Blaðsíða 16

Það er alltaf gaman að því þegar einstaklingar láta
framkvæmdagleðina ráða ferð, rölta um á milli
búða og bjóða sköpun sína til umboðssölu. Það
gefur markaðsflórunni óneitanlega mikinn fjöl-
breytileika. Í nokkrum verslunum á höfuðborg-
arsvæðinu má finna skemmtileg kort sem hönn-
uðurinn Signý Kolbeinsdóttir á heiðurinn af.
Undir áhrifum Tims Burtons
Um er að ræða tvær tegundir af kortum. Póstkort
sem seld eru í sex mismunandi útgáfum en hafa öll
yfir sér draumkenndan blæ, sum eru sæt og ljót á
sama tíma á meðan önnur eru sæt og væmin. „Þau
síðarnefndu eru líka söluvænni, segir Signý og hlær
en hún segist vera mjög upptekin af því að finna
fegurðina í ljótleikanum. Á jólapakkamerkimið-
unum kemur þetta einnig fram. Þar ber helst að
nefna merkimiðann sem hreindýrið Rúdolf prýðir
en hann hefur ákveðna tilvísun í ódauðlegt meist-
araverk Tim Burtons, myndina The Nightmare Be-
fore Christmas, en Signý segist vera undir miklum
áhrifum frá leikstjóranum. Jólapakkamerkimið-
arnir eru seldir tíu saman í pakka en engir tveir eru
eins. Signý er umhverfisvæn og það eru kortin líka.
Hark hönnuðarins
En er hægt að lifa á þessu? „Nei, að minnsta kosti
ekki ennþá. Framleiðslan er mjög dýr og auðvitað
vill maður halda kostnaði í lágmarki. Markmiðið er
auðvitað ekki að græða á tá og fingri en það er
auðvitað draumur hvers hönnuðar að geta lifað á
hönnun sinni.“ Segir Signý sem einnig selur peysur
og boli í versluninni Nakti apinn sem hafa vakið
mikla lukku. En til hvers að gerast hönnuður ef
enginn vettvangur er fyrir slíkan hér á landi?„Þetta
er auðvitað fyrst og fremst brennandi áhugi fyrir
faginu og svo er það auðvitað líka spennandi að fá
að taka þátt í að skapa þennan vettvang þó svo að
það geti tekið á taugarnar. Ég held að fólk átti sig
ekki á því hvað við hönnuðir höfum upp á að
bjóða. Til hvers að leita til erlendra innanhús-
arkítekta þegar þú getur fengið íslenskan hönnuð
til þess að gera eitthvað nýtt og spennandi fyrir
þig? Segir Signý sem reynir annars að framfleyta
sér á ýmsum lausaverkefnum og þá aðallega sem
teiknari.
Næst á dagskrá hjá Signýju er þátttaka hennar í
hönnunardögum sem haldnir verða dagana 17.-20.
nóvember. Þar mun hún ásamt Maríu Kristínu sýna
nýjustu afurð sína, lauflaga dyramottur, í versl-
uninni 38 þrep á Laugaveginum. Þar munu þær
stöllur leitast við að skapa sannkallaða haust-
stemningu sem hlýtur að vera notalegt fyrir þá sem
eiga erfitt með að taka vetrinum opnum örmum.
FEGURÐIN Í LJÓTLEIKANUM
HÖNNUÐURINN SIGNÝ KOLBEINSDÓTTIR
1.
Signý Kolbeinsdóttir.
2.
Tilvalið að senda vini og
vandamönnum kveðju
á svona fínt kort. Þá er
líka líklegra að það rati
upp á ísskápinn þeirra.
3.
Jólapakkamerkimið-
arnir hennar Signýjar
munu eflaust gleðja
marga yfir hátíðarnar.
Texti
Berglind Häsler
Mynd
Golli
1
2 3
„Ég held maður geti skráð sig í hvaða nemendafélag
sem maður vill,“ segi ég við félaga minn Súlf. „Í al-
vörunni?“ svarar hann með undrunarsvip. „Já, eig-
um við að skella okkur í vísindaferð í Útvegsbank-
ann?“ spyr ég vongóður. „Úff,“ andvarpar Súlfur
„ég á eftir að lesa 2.800 blaðsíður í ótilgreindu nám-
skeiði.“ Auk þess höfðum við Súlfur vakað fram eftir
kvöldinu áður til þess að leggja lokahönd á fyr-
irlestur sem við fluttum um nóttina.
Um hálftíma síðar berst mér tölvupóstur með yf-
irskriftinni „Vísindaferðin“. „Ég er búinn að vera að
spá í þetta með vísindaferðina … freistingarnar
maður, freistingarnar.“ Við mælum okkur mót fyrir
utan Útvegsbankann á slaginu fimm. Við erum í fyr-
irlestri til hálffimm. Þegar við hittumst sammælumst
við um að hálftími sé svona í styttra lagi til þess að
fara heim, í sturtu, borða og koma sér niður í bæ.
Við bregðum okkur í dulargervin og göngum inn.
Á borðinu eru snittur með rækjum, snittur með ost-
um, snittur með salati, snittur með hverju sem mað-
ur lætur sig dreyma um. Kjötbollur, pylsur, kjúk-
lingaspjót, niðursneidd skinka, beikonbökur og allt
sem hugurinn girnist. Í hinum enda herbergisins sé
ég eins og í hillingum barborðið. Bjór frá fleiri en
tveimur heimsálfum, hvítvín úr fjallgörðum Suður-
Ameríku, rauðvín af vínekrum Nýja-Sjálands og fleiri
áfengir gosdrykkir en sælgætistegundir á nammi-
barnum í Hagkaup.
Einn bjór, tveir, og þá lýkur fyrirlesarinn sér af. Þrír
bjórar, fjórir og við erum farnir að ræða hvor sé erf-
iðari; verkfræði eða heimspeki. Skipti yfir í vín. „Það
á náttúrlega bara að banna fólk sem hafnar kenn-
ingum neó-póst-demonískum-strúktúralisma!“ gell-
ur í einhverjum. „Haltu þér saman, þú ert að detta í
sundur!“ í einhverjum öðrum. Tvö vínglös, þrjú og
ljósin eru kveikt. „Ég var sendur hingað til þess að
vísa ykkur út,“ segir drengur á þrítugsaldri.
„Ég veit um partí hjá félagsfræðinni! Frítt vín!“ Spyr
sjálfan mig hvernig ég komst í þá aðstöðu að þurfa
aldrei að borga fyrir neitt. Við leggjum af stað. „Það
er bannað að fara með þetta hingað inn,“ segir
dyravörðurinn. „En þetta er bara vatn,“ svörum við.
„Alveg sama, það er líka hægt að fá vatn inni.“ Tök-
um þessum skrýtnu röksemdum og sjáum á eftir
romminu ofan í ruslafötuna.
Þekki engan í félagsfræðinni og bæti upp fyrir ein-
semdina með því að háma í mig súkkulaði. Barþjón-
inum bregður þegar ég bið um hvítvín – sennilega
fyrsti strákurinn sem biður hann ekki um bjór. Lendi í
hatrömmu rifrildi inni á karlaklósetti um það hvort
sé betra, opið prófkjör eða lokað. Kem út með
brotna tönn. „Förum á Skjá Einn áður en það verður
komin röð“ segi ég og Súlfur kinkar kolli. Þar þeytir
Ungfrú Ísland skífum og ég tek einn að stíga dans-
spor, búinn að vera að í sjö klukkustundir meðan
hinir gestirnir eru nýbyrjaðir. Dansa mig að lokum til
svefns og held heim á leið á miðnætti.
Vakna og neita að horfast í augu við veruleikann.
Vakna aftur og fer fram úr. Skoða tölvupóstinn.
Opna „Re: Vísindaferðin“ sem Súlfur sendi kl. 6 um
morguninn. Brosi út að eyrum og geri mér grein fyrir
mikilvægi vísindaferðarinnar.
(Atburðir í þessari frásögn eru ekki nema lauslega
byggðir á staðreyndum).
VÍSINDAFERÐ
ATLI BOLLASON
Ég held að fólk átti sig ekki á því hvað við hönnuðir
höfum upp á að bjóða
16
HÖNNUN
ATLI