Morgunblaðið - 24.11.2005, Blaðsíða 4

4
MYNDASÍÐA
Á dögunum hélt Stórsveit Nix Noltes í níu daga
Evrópureisu þar sem hún hitaði upp fyrir banda-
rísku hljómsveitina Animal Collective á tónleika-
ferðalagi þeirra um Evrópu. MÁLIÐ kom að máli
við mig og bað mig að skrifa smávegis um ferðina.
Það gjöri ég hér með: Leigður var forláta sendibíll
sem reyndist innihalda gps leiðartölvu sem hlaut
viðurnefnið Rebekka. Rebekka var pollróleg allan
tímann en ef bílstjóri reyndi að óhlýðnast henni
umturnaðist hún á fínlegan hátt í „passive-
agressive“ Jedi meistara með linnulausum leið-
beiningum um að snúa til hægri. „Please turn
right at the next exit,“ sagði hún og meinti hvert
einasta orð sem hún sagði. Og það var vissara að
hlýða, þótt kortið gæfi fyrirheit um vænlegri leið.
Í þessari ferð lærðum við mennirnir að hlýða tölv-
unni. Ógnvænlegt en satt. Brian Eno fantaseraði
einhvern tímann um hljómborð sem hefði mann-
legan skekkjustilli. Það hefði verið áhugavert að
geta skekkt hana Rebekku eitthvað og látið hana
missa sig. Hún hefði kannski getað morsað okkur
leynileg hatursskilaboð með rúðuþurrkunum. Fikt-
að í samlæsingunni í takt við útvarpið þangað til
allir brjáluðust. Það eru sjálfsögð mannréttindi að
geta baktalað yfirmanninn sinn, þótt hann sé
tölva.
Níu tónleikar á níu dögum
Þegar Rebekka hafði lóðsað okkur á tónleikastað
kvöldsins tók við hefðbundið rót eða leitun að
gististað. Gekk það jafnan vel og undu allir vel við
sitt. Stöku sinni gafst dauð stund aflögu og sátu
þá margir við og kembdu hár sitt eða stautuðu sig
fram úr sálmakverum. En það er nú eins og það er;
það er strembið mál að rækta andann á tónleika-
ferðalagi og þess vegna fór þorrinn af frítímanum
í að herma eftir Loðni úr Stjörnustríði, eða þá að
hlæja að óþörfu.
Fæstir sem mættu á tónleika höfðu neina hug-
mynd um hvaða band Stórsveit Nix Noltes var eða
hvernig tónlist við spiluðum, en viðtökurnar voru
þó einatt góðar og hlýjar. Fyrir þá sem ekki vita,
þá spilar Stórsveit Nix Noltes þjóðlagatónlist frá
Balkanskaganum, en þó sérstaklega frá Búlgaríu.
Animal Collective, sem fylgdi í kjölfarið, er gjör-
ólík hljómsveit, og það var skemmtilegt að hafa
svona misræmi á milli banda. Þess ber að geta að
Animal Collective er alveg ógnargóð hljómsveit og
ólík öllum öðrum böndum sem mér er kunnugt
um, ef mig skyldi kalla. Og alveg fáránlega
skemmtileg. Á köflum náði hún líka þeim sjald-
gæfa galdri að geta hljómað niðdimm og skínandi
björt á sama augnablikinu, sem er að jafnaði bara
á færi dauðustu tónskálda.
Við spiluðum níu tónleika á níu dögum og náðum
þess vegna að verða geysiþétt á þessu tímabili.
Tónleikarnir fóru fram í Frankfurt, Munchen, Berl-
ín, Hamborg, Utrecht, Árósum, Gautaborg, Stokk-
hólmi og Malmö. Lokahnykkurinn var svo sérlegt
dansiball í Iðnó á laugardaginn var, og eru þessar
myndir teknar þar. Í Iðnó var líka lítill bar, og hlutu
dansararnir á danshælinn mar.
FERÐASAGA NIX NOLTES
Á TÚR MEÐ ANIMAL COLLECTIVE
Texti
Eiríkur Orri Ólafsson
Myndir
Árni Torfason