Morgunblaðið - 11.12.2005, Blaðsíða 36

36 SUNNUDAGUR 11. DESEMBER 2005 MORGUNBLAÐIÐ
Stíngsög 600w
4.995
Vörunúmer ECSJ-JS600UK
2.995
Vörunúmer ECSJ-OS135UK
Tómstundasett
Slípi- og fræsvél
PowerCraft
Vörunúmer KJ10650
• 5 hraðar
• 10-30K snún/mín
• 125W - 230V
• 40 aukahlutir
Tilboðsverð
3.495
Fyrir veiðimanninn Tifsög PowerCraft
Vörunúmer KJ78750
• 1.440 snún/mín
• Sagardýpt 405 mm
• Sagarþykkt 50 mm
Tilboðsverð
Tómstundasett
8.995
Tilboðsverð
2.995
Tilboðsverð
meðan birgðir endast
6.995
Vörunúmer KJ78909
Tilboðsverð
meðan birgðir endast
34.995
Tilboðsverð
meðan birgðir endast
31.995
Rifflaskápur
fyrir 5 skotvopn
Vörunúmer KJ78905
• Hæð 145 cm
• Breidd 35 cm
• Dýpt 30 cm
Rifflaskápur
fyrir 7 skotvopn
Vörunúmer KJ78907
• Hæð 145 cm
• Breidd 50 cm
• Dýpt 30 cm
Rifflaskápar
Tilboðsverð
meðan birgðir endast
32.995
Scrubs
hreinsiklútar
Tilboðsverð
1.695
með vsk
Hitablásari
2.995
Hobbýdeildin
Tilboðsverð
meðan birgðir endast
6.495
Vörunúmer ECSJ-CD14.4UK
Fyrir jeppamanninn
Rafhlöðuborvél
4.995
Rafhlöðuborvél
5.995 18v
Vörunúmer ECSJ-CD14.4UK
Vörunúmer ECSJ-CD18UK
14.4v
Tilboðsverð
Tómstundasett
2.495
Slípisett PowerCraft
Vörunúmer KJ10850
• 100 hlutir
• Vandaður trékassi
3.995
Vörunúmer ECSJ-CD14.4UK
115mm
Sími 5757 600 • Fax 5757 605
Dugguvogi 6 • 104 Reykjavík
fossberg@fossberg.is • www.fossberg.is
Juðari 135w
FOSSBERG
Verkfæri Slípirokkur 600w
meðan birgðir endast
Ég hef ekki hirt um þetta ár-um saman. Kæri mig held-ur ekki um að rifja þaðupp. Vil ekki muna það. Hvað man maður svo-
sem? Ég man nánast ekki neitt.
Ég man svona um það bil hvar ég
var í gær. Því sem næst að minnsta
kosti. En að öðru leyti lítið sem ekk-
ert. Að minnsta kosti ekkert sem
skiptir máli. Nema margföldunartöfl-
una. Það hefur reyndar komið sér vel.
Að muna margföldunartöfluna.
Ég man líka símanúmer. Fjöldann
allan. Ég man símanúmer hjá stelpu
sem ég þekkti þegar ég var sex ára.
Ég man ekkert hvað hún heitir. En ég
man númerið hennar. Ég prófa að
hringja og kvenrödd svarar. Ekki
hefur verið valið á réttan hátt, vin-
samlegast hafið samband við upplýs-
ingar.
Ég dáist að fólki sem man hluti sem
geta komið að gagni. Fólki sem roms-
ar upp úr sér staðreyndum. Sérstak-
lega öfunda ég þó fólk sem man eftir
sjálfu sér. Man hvað það hugsaði þeg-
ar það var þriggja ára. Hvenær það
fann ástina í fyrsta sinn. Fólk sem
tekur iðulega svona til orða: „Ég man
það eins og það hefði gerst í gær.“
Eitthvað sem gerðist fyrir löngu. Það
er ekki margt sem ég man með þeim
hætti. Meira svona eins og það hafi
gerst í fyrradag. Eða daginn þar áð-
ur.
Glefsur. Brot. Litir. Og lykt auðvit-
að. Stuttar hendingar héðan og það-
an. Ég lendi ævinlega í vandræðum
þegar ég þarf að rifja upp það sem á
daga mína hefur drifið. Enda geri ég
það yfirleitt ekki. Nema ég þurfi að
vinna mér það til lífs.
Samhengið er örðugast. Skárri í
glefsunum. Það getur komið sér illa
og er stundum pínlegt. Stundum er
ég minnt á atvik sem ég get ómögu-
lega munað eftir. Ég hlusta af athygli
en get illa munað eftir sjálfri mér.
Það er þó mála sannast að fólki ber
ekki saman. Það getur verið fróðlegt
að heyra ólíka einstaklinga lýsa sama
atburðinum. Hver og einn skrifar sína
eigin útgáfu. Klæðir hana skoðunum.
Ljær henni vængi með hugmynda-
flugi. Tilfinningum. Og svo eru það
hátíðarútgáfurnar. Sérstaklega af því
sem maður helst vill gleyma.
Af hverju er ég að hugsa um þetta
núna? Langar mig til að hafa þetta
þarna? Hverju hef ég sjálfviljug hald-
ið eftir og hvað af þessu dóti situr um
mig án þess að ég kæri mig um það?
Og gerir sig heimakomið.
Ég hef ekki hirt um þetta árum
saman. Kæri mig heldur ekki um að
rifja það upp. Vil ekki muna það.
En þegar öllu er á botninn hvolft,
hvað man maður svosem?
Uppruni hlutanna
Borðhald á veitingastað tekur við
af kafla um stormasamt kvöld sem
lyktaði á slysavarðstofunni eftir gler-
brotaregn.
Mér fannst nú betri matur á Fil-
ippseyjum, segir ein veraldarvön.
Þú ert að lesa bók. Í miðju borð-
haldinu. Þér leiðast borðhöld, sér-
staklega af þessu taginu.
Fólk gefur þér hornauga svo lítið
beri á.
Það sem fólk getur skrafað enda-
laust um mat. Hvað það ætlar að fá
sér. Hvenær það át síðast. Með hverj-
um það var. Ber saman matsölustaði
og uppskriftir.
Hótelin voru líka miklu betri, segir
önnur.
Svo maður tali nú ekki um Tæland.
Tælendingar eru nú alveg frábært
fólk. Þjónustulundin er þeim alger-
lega í blóð borin. Mér leið bókstaflega
eins og drottningu í Tælandi. Þar var
sko stjanað við mann. Fólkið svoleiðis
bar mann á höndum sér.
Svo var alltaf orkídea á koddanum
á kvöldin, segir dimmrödduð þéttvax-
in verslunarstýra.
Já, segir sú veraldarvana. Mér
fannst það alltaf eitthvað svo mikill
standard. Svo er náttúrlega allt svo
ódýrt þarna. Maður fær heilnudd fyr-
ir fimmtíu krónur. Það er náttúrlega
bara ekkert verð. Furðulegt hvað
þær eru sterkar þessar litlu tælensku
konur. Þær eru bara ekki neitt neitt.
Bara eins og hrísgrjón.
Hún flissar ofan í kínarúllurnar.
En handsterkari en andskotinn.
Manstu, Kalli. Sú veraldarvana
gefur eiginmanni sínum olnbogaskot.
Kalli, manstu ekki hvað þær voru
handsterkar?
Kalli verður flóttalegur og jánkar
hálfhvíslandi.
Kalli var nú hjá þeim meira og
minna öllum stundum. Manstu Kalli?
Þær svoleiðis hömuðust á honum
Kalla. Hann hefur alltaf verið svo
slæmur í bakinu. Vöðvabólgan var al-
veg að drepa hann. Unnu svo vel á
hnútunum í honum. Hann hefur bara
ekki kennt sér meins síðan.
Manstu hvað þú varst slæmur,
Kalli?
Kalli segir ekkert.
Kalli, ætlarðu ekki að klára vorrúll-
urnar? Má ég þá fá þínar?
Kalli ýtir diskinum hæversklega
yfir til konu sinnar, svipbrigðalaus.
Ég hef alltaf verið sólgin í vorrúll-
ur. Kemur mér samt á óvart hvað þær
eru bragðlitlar hérna í Kína.
Segi það með þér, hvín í verslunar-
stýrunni.
Mér finnst maturinn hérna eigin-
lega algjört svekkelsi. Maður fær
miklu betri kínverskan mat heima.
Ég elda nú betri kínamat sjálf,
leggur kona til málanna sem ekkert
hefur sagt fram að þessu.
Annars er þetta náttúrlega bara
allt á svo lágu þróunarstigi hérna.
Maður sér það á öllu. Það er svo erfitt
fyrir þetta fólk að fá krydd hérna,
segir sú veraldarvana.
Segðu, segir verslunarstýran á inn-
soginu.
Örstutt dok.
Þar flaug engill yfir, segir Kalli öll-
um að óvörum.
Mamma lítur upp úr bókinni sinni.
Já. Eða eins og Rússar orða það:
„Nú fæddist bjáni,“ segir hún og
heldur áfram að lesa.
Konurnar fara svolítið hjá sér. Og
um stund er engu líkara en bjáni hafi
litið dagsins ljós. Sú veraldarvana
brýtur ísinn á nýjan leik.
Svona fer nú bölvaður kommún-
isminn með fólk, segir hún og plokkar
kínarúllupart úr jöxlunum. Setur það
bara gersemlega út á gaddinn.
Kryddlaust og allslaust. Svo eru
börnin ekki einu sinni með bleiur, haf-
iði tekið eftir því? Þau bara setjast á
hækjur sér og gera sín stykki bara
hér og hvar sem þeim sýnist.
Skyndilega dregur hún upp úr
veski sínu myndir af tveimur börnum.
Þetta eru barnabörnin, segir hún.
Sjáiði. Þetta eru nú gersemarnar.
Hún lætur myndirnar ganga.
Það er ekki lítið að eiga svona dem-
anta. Þau voru sko aldrei bleiulaus.
Það hefði nú þótt saga til næsta bæjar
ef maður hefði látið börnin gera þarfir
sínar svona bara hér og hvar sem
þeim sýndist.
Skjús mí, dú jú have bred?
Þjónninn horfir skilningsvana á
hana.
Hún skellir upp úr framan í vesa-
lings þjóninn.
Það er nú ekki í lagi að hafa þjóna
sem skilja ekki ensku. Hér talar eng-
inn annað en kínversku. Hvað heldur
fólk hér eiginlega? Að allir tali kín-
versku? Ég meina, hver talar kín-
versku? Enginn. Ég held nú að það
verði að mennta þetta fólk aðeins bet-
ur ef þeir ætla að reyna að lokka til
sín ferðafólk. Og svo mætti það vera
viðmótsþýðara og rækta upp í sér
þjónustulundina. Hér brosir enginn.
Þetta er einhvern veginn allt alveg
grafalvarlegt. Eins og steinrunnið.
Svo er það allt eins, segir verslun-
arstýran meðan hún dáist að mynd-
unum af barnabörnum þeirrar ver-
aldarvönu.
Það segirðu satt. Það er ekki nokk-
ur leið að þekkja Kínverja í sundur.
Bara ekki nokkur leið. Ég þekki varla
karla frá konum. Ekki eru það brjóst-
in sem greina kynin að. Allar flat-
brjósta. Bara alveg eins og pönnu-
kökur. Sem minnir mig á það, vissuð
þið að pönnukökur eru alveg sérís-
lenskt fyrirbæri?
Örstutt vandræðaleg þögn. Bjáni
aftur á ferð.
Það nennir enginn að malda í mó-
inn. Hún er eins og kvörn. Það sullast
frá henni vitleysan á þvílíkum ógn-
arhraða að unun er á að hlýða.
Mamma lokar bókinni. Hún ætlar
að standa upp frá borðum.
Er þér ekki sama þótt ég fari, elsk-
an. Ég er betur sett á barnum.
Sittu aðeins lengur. Við gætum
verið að missa af einhverju.
Mamma brosir út í annað. Og sest
aftur. Og byrjar að lesa.
Já, þetta er víst staðreynd, heldur
sú veraldarvana áfram. Pönnukakan
var fundin upp á Íslandi. Einhver
heiðurskerlan hefur fundið þetta upp
hjá sjálfri sér bara í torfbænum. Það
er svo menntandi að vita um uppruna
hlutanna. Þess vegna ferðumst við
Kalli svona mikið. Við erum ekki eins
og þetta lið sem alltaf fer á sömu stað-
ina. Við viljum kynnast ólíkum menn-
ingarheimum og sjúga í okkur áhrif-
in.
Sú veraldarvana er hætt í kín-
verska bjórnum og byrjuð á tollinum
sínum. Íslenskt brennivín.
Það er hægt að læra svo mikið af
öðrum þjóðum.
Við erum búin að taka Asíu í gegn
undanfarin ár. En ég verð að segja að
ég hef orðið fyrir mestum vonbrigð-
um með Kína. Þjónustan hér er bara
ekki sambærileg. Maður hafði nú allt-
af heyrt að Kínverjar væru mikil
menningarþjóð. Menningarbyltingin
átti sér nú stað hér. Maður verður nú
ekki mikið var við hana. Alveg furðu-
lega lítið að minnsta kosti.
Eða hafið þið orðið vör við hana
hérna?
Enginn svarar þessu.
Ja, ekki ég, segir hún svo og skálar
við Íslendingana í íslensku brennivíni.
Mamma er enn að lesa. Hún hefur
varla borðað neitt. Rétt nartað í mat-
inn.
Ég er alveg hugfangin af þessum
síblaðrandi konum.
Smám saman hætti ég þó að heyra
orðaskil. Horfi bara á andlitið á þeirri
veraldarvönu. Það gæti verið gaman
að kefla hana. Setjast klofvega yfir
hana og troða vitleysunni ofan í hana
þar til hún þagnar.
Nú finnst okkur mömmu báðum
komið nóg. Við stöndum upp og leggj-
um í hann á barinn. Staðráðnar í að
kynna okkur menningarbyltinguna.
Glefsur,
brot og litir
Morgunblaðið/Brynjar Gauti
Steinunn Ólína Þorsteinsdóttir er þekkt fyrir að koma fram á sviði og í sjónvarpi og nú hefur hún stigið fram á ritvöllinn.
Bókarkafli | Steinunn Ólína Þorsteinsdóttir er landsþekkt
fyrir störf sín á sviði leikhúsanna og í sjónvarpi. Hér þreyt-
ir hún frumraun sína sem rithöfundur með bók sinni Í
fylgd með fullorðnum. Hér er birt úr tveimur köflum.
Í fylgd með fullorðnum kemur út hjá
JPV útgáfu og er 213 blaðsíður.