Morgunblaðið - 11.12.2005, Blaðsíða 73

ÞAÐ er fátt skemmtilegra en
þegar tónlistarmenn gæða göm-
ul lög nýju lífi – jafnvel ná að
gera þau að sínum eigin. Duran
er fyrsta útgáfa dúettsins MoR
sem skipaður er söngkonunni
Margréti Eir og bassaleikaran-
um Róberti Þórhallssyni. Ég
hef alltaf haft sterkar taugar til
Margrétar, í henni býr hljóm-
mikil rödd gædd mikilli mýkt –
eitthvað sem flestar söngkonur
dreymir um að búa yfir.
Bassi og rödd án annarra
hljóðfæra er samsetning sem
heyrist ekki oft og því afar for-
vitnileg útgáfa hér á ferð. MoR
kemst oft á heilmikið skrið og
hafði ég sérstaklega gaman af
„Save a Prayer“, sérstaklega
fyrir tilstilli Róberts sem fer
fimum höndum um hljóðfærið.
Hann fer úr því að spila brotna
hljóma yfir í yfirnótur og nær
ávallt að halda manni við efnið,
sem er síður en svo auðvelt
verkefni enda venjan að láta
píanó eða gítar sjá um aðal-
hlutverk sem þetta. Þá sýnir
Margrét gegnumgangandi allar
sínar bestu hliðar – þó finnst
mér mest til hennar koma í
„Ordinary World“, því fallega
lagi.
Helsta kvörtunarefni mitt er
að bassinn einn og sér verður
oft frekar einsleitur. Ég sakna
þess t.d. að heyra bandalausan
bassa eða jafnvel kontrabassa
til að brjóta hljóminn upp. Plat-
an hefði einnig orðið tilkomu-
meiri hefði hún verið tekin
meira lifandi upp – ég heyri
ekki betur en að hún sé gerð
með hjálp taktmælis sem gerir
það að verkum að lögin verða
fullferköntuð fyrir bragðið.
Tónlistin býður upp á það að
teygja hana til og frá að vild –
eitthvað sem taktmælir kemur
ævinlega í veg fyrir.
Þegar á heildina er litið
kemst MoR ágætlega frá sinni
fyrstu útgáfu og tekst að gefa
hlustandanum nýja sýn á nokk-
ur sígild lög frá Duran Duran.
TÓNLIST
Geisladiskur
MoR – Duran

Margrét Eir syngur og Róbert Þórhalls-
son leikur á bassa. Lög eftir Duran
Duran. Útsetningar og upptökustjórn
voru í umsjá MoR. Upptökur fóru fram
í Hljóðrita. 2112 gaf út.
Smári Jósepsson
Slagarar í nýju ljósi
„Ég hef alltaf haft sterkar taugar til Margrétar,“ segir m.a. í dómi.
Ljósmynd/Atli Mar Hafsteinsson
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 11. DESEMBER 2005 73
LISTAMANNSNAFNIÐ Tonik er
aukasjálf Antons Kaldals Ágústs-
sonar, sem gefur út plötur undir
nafninu Tonik, en fyrir skemmstu
kom út fjórða platan sem hann gefur
út undir því nafni, And The Beat
Goes On.
Anton Kaldal segir að platan eigi
sér talsverðan aðdraganda og þannig
hafi fyrsta lagið orðið til í júní 2003.
Hann hafi upphaflega ætlað sér að
hafa lögin í réttri tímaröð, gefa mynd
af því hvernig hann hefði þróast sem
tónlistarmaður, en svo séð að sér og
ákveðið að leyfa lögunum að ráða, að
skipa þeim svo að platan væri sem
heilsteyptust. Fyrir vikið segir hann
að í henni sé ákveðin framvinda, „hún
byrjar nokkuð poppað, fer svo í harð-
ari pælingar og síðan rólegri og
þunglyndislegri, en vinnst svo út úr
því í poppið aftur.“
Anton hefur fengist við músík frá
1994 er honum áskotnaðist tracker
hugbúnaður, sem þykir frumstæður í
dag en var hátækni á sínum tíma.
Fram að því hafði hann verið að leika
sér á hljómborð, hlustaði á raftónlist
en var ekki farinn að semja af neinu
viti fyrr en hann komst í tölvuna.
Allar fullburða
Hann man ekki hvenær hann byrj-
aði að nota Tonik-nafnið. Til að byrja
með segir Anton að tónlistin hafi ver-
ið mjög Prodigy-kennd, en síðan þró-
aðist hann út úr því, takturinn varð
hægari og pælingarnar meiri.
Eins og getið er er And The Beat
Goes On fjórða platan sem Anton /
Tonik sendir frá sér, Hyrnd og Your
System is Dangerously Low on Re-
sources komu út 2002 og Technotæfa
2003. Allar voru þær fullburða út-
gáfur að hann segir, en hann hefur þó
ekki lagt eins mikið í útgáfu áður og
nú í And The Beat Goes On. „Ég er
stoltur af þeim plötum sem ég hef
Tónlist | Anton Kaldal Ágústsson
Popp og pælingar
Tonik er aukasjálf Antons Kaldals
Ágústssonar.
gert, en vann miklu meira í útgáfunni
núna,“ segir hann og nefnir að um-
slagið sé hluti af undirbúningsnámi
hans fyrir Myndlistarskóla Reykja-
víkur.
Hraðari og dansvænni
Anton hefur gert nokkuð af því að
koma fram á tónleikum undir Tonik
nafninu, yfirleitt spilað þrisvar á ári
eða eitthvað í þá áttina, en þetta ár
hefur hann verið talsvert meira á
ferðinni. Alla jafna treður hann upp
með tölvuna sér til halds og trausts
en spilar síðan á hljómborð „og reyni
að vera skemmtilegur“, eins og hann
segir, en hann hefur líka troðið upp
með fleiri hljóðfæraleikara, var til að
mynda með gítarleikara, bassaleik-
ara og fiðluleikara á Innipúkanum
svo dæmi séu tekin. „Ég hef mjög
gaman af því að spila á tónleikum og
það gerir mér kleift að prófa mismun-
andi hluti sem hefur svo eflaust áhrif
á það sem ég er að gera, er þegar far-
ið að hafa áhrif, því tónlistin er orðin
hraðari og dansvænni.“
dóttir er nýútskrifuð úr Listahá-
skóla Íslands og hefur verið virk í
listsköpuninni síðan. Kristín er jafn-
framt rithöfundur en hún er með-
limur í Nýhil og sendi nýlega frá sér
bókina Kjötbærinn. „Síðustu mán-
uði hafa þessar tvær merku lista-
konur leitt saman hesta sína með
gjörningum sem skilja áhorfendur
eftir orðlausa og ráðvillta. Þær stöll-
ur mynda framvarðasveit nýrrar
bylgju gjörninga sem er að skella á
Íslandi þar sem sviðmyndahönnun,
ritstörf og myndlistin sameinast,“
segir m.a. í fréttatilkynningu frá
Tíma um viðburðinn.
Dagskráin hefst kl. 21 stundvís-
lega og er aðgangseyrir kr. 500.
Myndlist | Fremja kynlífsgjörning í Tjarnarbíói
Ingibjörg Magnadóttir og Kristín Eiríksdóttir flytja m.a. gjörninginn
„Blindar sýna“ í Tjarnarbíói annað kvöld.
Úr galleríinu inn í leikhúsið
MÁNUDAGSKVÖLDIÐ 12. des-
ember flytja myndlistarkonurnar
Ingibjörg Magnadóttir og Kristín
Eiríksdóttir þrjá gjörninga í Tjarn-
arbíói. Fyrir hlé verða gjörning-
arnir „Blindar sýna“ sem áður var
fluttur í Nýlistasafni Íslands og
„Afríkanskur kvenprestur“ sem
fluttur var í Norræna húsinu í októ-
ber síðastliðinn. Eftir hlé verður
síðan frumfluttur kynlífsgjörningur.
Gjörningakvöldið er haldið í sam-
vinnu við Tíma, miðstöð fyrir tíma-
listir.
Ingibjörg Magnadóttir segir
markmiðið með gjörningakvöldinu
vera það að taka gjörninginn út úr
galleríinu og færa hann inn í leik-
húsið, upp á svið, og um leið rífa
niður valdapýramída leikhússins.
„Við vinnum verkin frá upphafi til
enda, og strikum því út þá milliliði
sem tíðkast í leikhúsinu, þar sem
höfundurinn skrifar verkið og leik-
arar taka við því til flutnings.
Gjörningarnir eiga formið sameig-
inlegt en eru að öðru leyti aðskilin
verk. „Blindar sýna“ er ritúalískur
gjörningur sem fjallar um tvær
systur sem sköðuðust illa í eldvoða
en héldu þó hug og hjarta. Í „Afrík-
anskur kvenprestur“ kemur 2 ½
metra kvenprestur með skilaboð
ásamt framtíðarveru. Í kynlífs-
gjörningnum koma margir við sögu,
enda um málefni að ræða sem mik-
ilvægt er að fjalla um. Það er erfitt
að lýsa því hvernig við nálgumst
viðfangsefnið, því það er misjafnt
hvar fólk dregur mörkin í viðhorfi
sínu til kynlífs. En þetta verður
kynlífsgjörningur, ekki klámgjörn-
ingur.“
Ingibjörg Magnadóttir hefur
unnið við sviðsmyndagerð og mynd-
list allt frá útskrift og stundaði
framhaldsnám við Figurativ Teater-
academian í Noregi. Kristín Eiríks-