Tíminn - 04.05.1971, Blaðsíða 7

\
Útgefandi: FRAMSÓKNARFLOKKURINN
Fra-mifcvæmdastjóri: Kristján Bemedlktsson. Ritstjórar: Þórarinn
Þórarinsson (áb), Jón Heigason, IndriCl G. Þorsteinsson og
Tómas Karisson. Auglýsingastjóri: Steingrímur Gislason. Rit-
stjórnarskrifstofur i Edduhúsinu, símax 18300 — 18306. Skrif-
mtofur Bankastræti 7. — AfgreiSslusími 12323. Auglýsingasimi:
19523. ASrar sikrifstofur sími 18300. ÁskriftargjaW kr. 195,00
á mánuft. tonanlands. f lausasölu kr. 12,00 elnt. — Prentsm.
Edda hf.
Tekið undir með Tómasi
Þess hefur gætt verulega að undanfömu, að stjórnar-
blöðunum væri sérstaklega í nöp við einn af ritstjórum
Tímans, Tómas Karlsson. Ástæðan hefur verið sú, að
hann hefur haldið uppi allhörðum ádeilum á framkvæmd
stjómsýslukerfisins, sem núv. ráðherrar bera mesta
ábyrgð á. Kkki sízt hafa þessar ádeilur Tómasar beinzt
að fjármálaráðherra, sem ber höfuðábyrgð á framkvæmd
þessara mála. Nýlega urðu t.d. um þetta blaðaskrif milli
fjármálaráðherra og Tómasar, sem mikla athygli vöktu.
Eftir öll þau nöpuryrði, sem sjómarblöðin hafa valið
Tómasi fyrir þessi skrif hans, hafa sennilega fáir átt
voií á því, að það yrði landsfundur Sj álfstæðisflokksins,
sem tæki einna sterklegast undir skrif hans. Þetta hefur
landsfundurinn eigi að síður gert í stjómmálaályktun
sinni. Hér skulu nefnd nokkur dæmi um þetta;
1. Tómas hefur mjög deilt á það, aS stjómsýslan hafi
þanizt út meS margvíslegum hætti hin síSari ár og
þurfi því aS enduðskoðast og umsteypast frá rótum.
Landsfundur SjálfstæSisflokksins tekur undir |>etta
og leggur áherzlu á „heildarendurskoSun á ríkis-
rekstrinum með sparnaS og hagsýni fyrir augum."
2. Tómas hefur deilt á, aS valdiS hafi dregizt í
< stórauknum mæli í hendur embættismanna og opin-
berra stofnana, en áhrif kjörinna fulltrúa minnkaS
að sama skapi. Landsfundurinn tekur undir þotta
og leggur áherzlu á, að „koma í veg fyrir vöxt
ópersónulegs ríkisbákns og vinna gegn ofstjóm hins
opinbera."
3. Tómas hefur deilt á, að afgreiðsla hjá ýmsum
ríkisstofnunum, ekki sízt ýmsum lánastofnunum,
verði stöðugt seinvirkari og tafsamari. Landsfundur-
inn tekur undir þetta og leggur áherzlu á, að „gera
þurfi ráðstafanir tii að stuðla að skjótari afgreiðslu
mála hjá opinberum aðilum."
4. Tómas hefur deilt á hið flókna kerfi stofnlána-
sjóða og hina miklu útþenslu bankakerfisins. Lands-
fundurinn leggur áherzlu á, að „breyta þurfi yfir-
stjóm banka og stofnsjóða atvinnuveganna með það
fyrir augum að gera kerfið virkara og einfaldara en
nú er."
5. Tómas hefur deilt á, að vaxandi leynd hvíli
yfiir ýmsum starfsháttum stjórnsýslukerfisins. Lands-
fundurinn leggur áherzlu á „að tryggja réttaröryggi
í stjórnsýslunni og auðvelda almenningi aðgang að
upplýsingum um hana."
Þannig má halda áfram að rekja þetta og sýna fram
á, hvernig mörg meginatriði í stjómmálaályiktun lands-
fundar Sjálfstæðisflokksins eru bersýnilega tínd upp úr
ádeiluskrifum Tómasar um stjómsýsluna. Slíkt væri
vissulega góðra gjalda gert, ef hugur fylgdi máli. En
allt það, sem landsfundurinn er hér að deila á og þarfn-
ast endurbóta, er sök núverandi ríkisstjómar og þó
fyrst og fremst fjármálaráðherrans, sem öðmm frekar
á að vaka yfir þessum málum og leyndin yfir stjómsýsl-
unni hefur aldrei verið meiri.
Þegar að kosningum kemur, sjá Sjálfstæðismenn því
ekki annað ráð vænna en að taka undir nær alla gagn-
rýni á stjómsýsluna og lofa þar bót og betmn. Þetta
minnir á Park forseta í Suður-Kóreu, sem hafði það sem
aSalkosningaloforð á dögunum að uppræta spillinguna,
sem hafði orðið til í stjórnartíð hans! En hver vill trúa
því, að þeir menn, sem mesta ábyrgð bera á því, sem
miður fer, séu réttu mennirnir til að leiðrétta það? Að-
eins með breyttri stjómarstefnu og nýjum mönnum
fást fram nauðsynlegar breytingar og endurbætur á
stjómsýslukerfinu. Þess verða kjósendur að minnast við
kjörborðið 13. júní. Þ.Þ.
TÍMINN
—--------------- . ... -.TfeA-'ti ■
Útdráttur úr grein í New Times, Moskvu:
Maóistar vilja etja Rússum og
Bandaríkjamönnum ívopnuð átök
Hernaðardraumur Pekingstjórnarinnar breytist ekki
Maó formaður
Bersýnilegt er, að valdamönn
um í Moskvu fellur ekki vel sú
breyting, sem er að verða á
utanríkisstefnu stjórnarinnar í
Peking og bcinist m. a. að því
að draga úr spennunni milli
Kína og Bandaríkjanna. Um
það vitnar mcðal annars eftir-
farandi grein, sem Tímanum
hefur borizt frá rússnesku
fréttastofunni APN, dagsettri
21. f. m.:
. „STJÓRNMÁLAUMSVIF
Maoista sýna hve létt þeim er
að snúa baki við vinum sínum
og ganga til liðs við þá, sem
þeir hafa hingað til kallað /
óvini. Sýna hvernig þeir blása á
þau grundvallarsjónarmið, sem
þeir hafa lýst yfir, ef þeir halda
að það geti orðið til framdrátt-
ar hinum miklu valdadraumum
ráðamannanna í Peking“.
Þannig lýsir L. Kirichenko
utanríkisstefnu kínversku
stjórnarinnar, í grein, sem birt-
ist í 17. tbl. vikuritsins „New
Times“ og ber yfirskriftina
,,Sjónarspil j. ,Peking“. fireinar- J(
höfundur heldur síðan áfram:
„Þrátt .fyrix .ýmsar nýjar hllð.
ar á umsvifum ráðamannanna í
Peking, eru hernaðardraumar
og grundvallarstefna þeirra í
utanríkismálum, samt við sig.
Kjami þeirrar stefnu er að
vinna Kína heimsveldissess,
sem geri því fært að þröngva
vilja sínum og ákvörðunum upp
á aðrar þjóðir í hefðbundnum
anda kínversks miðræðis*.
„Ráðamenn Alþýðulýðveldis-
ins gera ekkert til að vinna að
eðlilegum alþjóðasamskiptum
og lausn alþjóðadeilumála.
Þvert á móti eru þeir andvígir
öllum aðgerðum, sem leitt gætu
til minnkandi spennu“.
„Ráðamenn í Peking eru
jafnheitir og vestur-þýzkir aft-
urhaldsseggir í andstöðu sinni
við samning Sovétríkjanna og
Vestur-Þýzkalands“.
„SÉ LITIÐ á þá stefnu Mao-
ista, að Kína skuli gerast for-
ysturíki smárra og meðalstórra
þjóða í baráttunni gegn „valda-
einokun risaveldanna tveggja“,
leiðir hún glögglega í ljós, að
þeir vilja í raun og véru skipa
Kína í forystusæti risaveldanna.
Og jafnframt því sem ráðamenn
irnir í Peking standa gegn því
að slakað sé á spennu í sam-
skiptum þjóða, dreymir þá um
að etja tveim voldugustu þjóð-
um heims, Sovétríkjunum og
Bandaríkjunum, út í vopnuð
átök“.
„I anda stórveldisstefnu sinn-
ar hafa Maoistar aukið tilraun-
ir sínar til vanmats á hinni sós-
íalísku félagsheild og til að
einangra föðurríkin innan „þjóð
legra takmarka“, til að geta síð
ar meir þröngvað kínverskri
stjórnmálastefnu upp á þau,
eitt eftir annað“.
„Hvað viðkemur „þriðja
heiminum“, sýnir fjöldi stað-
reynda, að Maoistarnir halda
áfram tilraunum sínum til að
blanda sér í málefni Indlands,
Burma, Pakistan, Ceylon, Araba
rikjanna og ýmissa Afríkuríkja.
Eitt af markmiðum þeirra er að
umkringja Indland ríkjum, sem
myndu fylgja þeim að málum
ef í harðbakka slær. Annáð
markmið þeirra er að koma í
veg fyrir að ófriðarhættunni í
Miðausturlöndum verði bægt
frá. Þriðja markið, sem þeir
hafa sett sér, er að ná fótfestu
í sumum ríkjum Afríku með
því að standa fyrir vegalagn-
ingu og öðrum framkvæmdum
og með því að birgja þau upp
af vopnum og kínverskum sér-
fræðingum*.
„Kfnverska Alþýðulýðveldið
hefur endurskoðað afstöðu sína
til efnahagssamvinnu við heims
valdasinna. Þannig beinast 80%
af utanrikisviðskiptum þeirra
til auðvaldsríkjanna, en ekki
nema tæp 20% til sósíalísku
ríkjanna“.
„Aðalviðskiptalönd Kfna eru
Japan, Vestur-Þýzkaland og
Bretland fyrir milligöngu Hong
Kong. Fjöldi þeirra auðvalds-
ríkja, sem Peking hefur gengið
til stjómmálasamstarfs við, fer
sífellt vaxandi".
ÞÁ RÆÐIR greinarhöfundur
um síðustu „mildunaraðgerðirn-
ar“ í sambúð Kína og Banda-
ríkjanna og minnist þar á heim-
sókn bandaríska borðtennisliðs-
ins og fréttamanna, sem fylgdu
því til Kínverska Alþýðulýðveld
isins. Hann bendir á, að vest-
rænir fréttaskýrendur skoði
þennan heldur veigalitla atburð
í Ijósi þróunar mála í Austur-
löndum fjær og Suðaustur-Asfu
og komist þannig að niðurstöð-
um, sem ná langt fram í tím-
ann. Bandaríkjastjóm hafi end-
urgoldið mildunaraðgerðimar
með því að stíga nokkur lítil-
væg skref, eins og t. d. að slaka
á hömlum, sem verið hafa á
ferðum Bandaríkjamanna til
Kína og á viðskiptahömlum.
Öllum þessum aðgerðum fylgi
svo yfirlýsingar ráðamanna í
Bandaríkjunum þess efnis að
þeir hafi ekki í hyggju að
leggja niður herstöðvar sínar
á Formósu og afhenda Kín-
verska Alþýðulýðveldinu eyj-
una og hvað viðkemur aðild
Kína að Sameinuðu þjóðunum,
þá séu Bandaríkjamenn einung-
is reiðubúnir að færa þá „fóm“
að bjóða Kínverjum upp á
„tveggja ríkja lausnina“.
„Vestrænir fréttaskýrendur
álíta að Peking hafi byrjað flók
ið tafl á alþjóðasviðinu“, held-
ur greinarhöfundur áfram, en
hann leggur áherzlu á, að hér
sé ekkert slíkt á ferðinni og nið
urstaða hans er þessi:
„Kínverska Alþýðulýðveldið
hefði getað styrkt aðstöðu sína
og unnið sér traust á alþjóða-
vettvangi með heiðarlegri
stefnu, sem byggðist á virðingu
fyrir frelsi og sjálfstæði ann-
arra ríkja, blanda sér ekki i
innanlandsmál þeirra og með
því að berjast, ekki aðeins í orði
— heldur einnig á borði, gegn
afturhaldi og heimsvalda-
stefnu“.
APN.
\
\