Alþýðublaðið - 15.06.1922, Blaðsíða 4

4
ALÞYÐUBLAÐIÐ
JESEtöIs og yg-g-ing-ajr-IóíMir
se*«r Jdaasí H* Jónssou. — Bárunsi. — Staii1 327.
• Ahíítzla lögö á isagfeld wiðskiíti beggja ssðiia z=r
Ve
Utn 100 pör af ágœtum og
níðsterkum- verkjamanna-
stigvélum eiga að sefj-
ast með innkaupsverði
2 dag og“ á morgun.
Tóbaksvörur
hjá Kaupíélaginu.
(Nokkrar tegnndir)
Roel. B, B, óikorið ©g skorið.
Skraa, B. B. & Kraiger.
Snialsferaa, ObeL.
Yiadlar, margar teg., ks frá
7 50—20 70
Reyktóbak, feolienskt. enskfc,
ameríakt.
Cigarettur, easkar, egypskar,
tyrkaestear, og V rginia.
Smáyindiar tnjög ódýrir
Komið einu sinni, og þá man-
uð þér konu aftur.
Noíið tækifærið!
Skóverzlunin á Laug'aveg- 2,
■ ■ ' ....... ■ / "
Ritstjöri og ábyrgðarmaður: Ólajur Friðriksson.
Prentsmifijan Gutenberg.
Árstillög“um
til verkaœannafékgsiíss Dagsbrún
er veitt móttatea á laugardögum
ki 5—7 e m. í húsinu nr 3 við
Trygs;w»götu. — Fjámtál&útati
DagsbnSaar. — JÓn JÓOSSOn.
Edgm- Rice Burroughs Tarzan,
„Það er gagnslaust að skrafa um það“, sagði Porter
gramur. „Kistan er horfin. Við sjáum hana ekki framar,
eða fjársjóðinn sem í henni var“.
Að eins Jane Porter vissi hverja þýðingu þetta hafði
íyrir föður hennar, og enginn þar vissi hverja þýðingu
það hafði fyrir hana.
Sex dögum síðar sagði Dufranne að snemma næsta
morgun yrði lagt aí stað.
Jane hefði beðið þá að bíða ögn lengur, ef hún hefði
ekki verið orðin vonlaus um, að elskhugi hennar úr
skóginum kæmi aftur.
Hún trúði því ekki að hann væri mannæta, en henni
fanst ekki ólíklegt að hann væri alinn upp af einhverj-
um villimannahóp.
Hún trúði þvf ekki að hann væri dauður. Það var
óhugsandi að svo hraustur líkami og fjörmikill gæti
nokkurn tíma hætt að lifa.
Þegar Jane komst að þessari niðurstöðu, komu leiðari
hugsanir upp í huga hennar.
Ef hann var í flokki einhverra villimanna átti hann
víst villikonu — ef til vill heila tylft — og vilt börm
kynblendinga. Hrollur fór um Jane, og þegar henni var
sagt að skipið færi daginn eftir varð hún glöð var.
Það var samt hún, sem stakk upp á þvf, að skilin
skyldu eftir skotfæri og annað það sem til þæginda
gat orðið. Hún hugsaði þó fremur til skógarguðs síns,
sem hafði skrifað sig Tarzan apabróðir, en til d.Arnot.
Og á siðasta augnabliki skildi hún eftir bréf til
Tarzans apabróðir.
Jane fór síðust út úr kofanum, og snéri aftur undir
einhverju yfirskini, þegar allir voru komnir niður í Fjöru.
Hún kraup við rúmið, sem hún hafði eytt svo mörg-
um nóttum í, og bað fyrir villimannirium og öryggi
hans, og um leið og hún þrýsti vöruuum að nistinu frá
honum, tautaði hún:
„Eg elska þig, og af því eg elska þig treysti eg þér-
Eu þó eg treysti þér ekki, mundi eg samt elska þig.
Guð einn veit, að það er satt. Hefðir þú komið aftur
eftir mér, og ekkert ráð annað hefði verið vænna, hefði
eg farið með þér í skóginn — að eilífu“.
1 .
XXV. KAFLI.
Útvörðnr heimsius.
Þegar skotið hljóp úr byssu d’Arnots hentist hurð-
inn opin og maður steyptist inn úr dyrunum á kofa-
gólfið.
I fátinu sem var á Frakkanum, miðaði hann byss-
unni á fallna manninn, en alt í einu sá hann að mað-
urinn var hvítur, og á næsta augnabliki áttaði hann
sig á, það var Tarzan, sem hann hafði skotið.
Með angistarópi kraup d’Arnot niður við hlið apa-
mannsins og tók undir höfuð hans — og kallaði á hann
hástöfum.
Ekkert svar. d’Arnot lagði eyrað við hjarta hans.
Hann gladdist mjög, er hann heyrði það beijast reglu-
lega.
Hann bar Tarzan varlega að rúminu, og kveikti á
lampanum, þegar hann var búinn að loka hurðinni;
svo athugaði hann sárið.
Kúlan hafði skilið eftir Ijótt sár á hauskúpunni, en
ekki voru nein merki beinbrots.
Það hýmaði yfir d’Arnot og hann gekk út til þess,
að þvo blóðið úr andliti Tarzans.
Kalda vatnið hresti hann og hann lauk upp augun-
um og horfði spyrjandi á d’Arnot.
d’Arnot hafði vafið sárið rýjum og þegar hann sá að
Tarzan var kominn til sjálfs sín aftur stóð hann upp,
gekk að borðinu og skrifaði á miða sem hann fékk
apamanninum. Hann skýrði honum frá því, hve hæfi-
legur misskilningur þetta hefði verið og hve /glaður
hann væri yfir því, að sárið væri ekki alvarlegra.
Þegar Tarzan hafði lesið bréfið, settist hann upp í
fletinu og skellihló. „Það. er ekkert'* sagði hann á
frönsku, en vegna þess, að orðaforðinn brást honum,
skrifaði hann:
„Þú ættir að hafa séð hvernig Bolgani fór með mig