Fréttablaðið - 09.05.2003, Síða 18

9. maí 2003 FÖSTUDAGUR
Nú er enn einni orrahríðinni ílandsmálakynningu stjórn-
málaflokkanna að ljúka. Farið er
geyst og bogarnir spenntir hátt.
Hrópað er hátt um eigin ágæti en
áróðri um ókosti annarra dreift á
báða bóga, svona til áherslu og
undirstrikunar. Í öllu upplýsinga-
flæði og fyrirgangi seinustu vik-
urnar fer ekki hjá því að margir
eiga eftir að ákveða hvar atkvæði
þeirra verði best fyrirkomið, ekki
síst vegna þess að æði mikið ber á
milli í fullyrðingum fyrirliðanna.
Ekki gefst lengur mikið tóm til
þess að vega og meta boðskapinn
með einföldum samanburði, til
þess eru útgáfur og afbrigði of
mörg. Raunhæfast er að líta yfir
farinn veg, gera eigin úttekt á
stöðu mála yfir liðið tímabil ásamt
fyrirsjáanlegum áframhaldandi
framförum, byggðum á traustari
fjárhagsgrunni en áður hefur ver-
ið mögulegt. Við mat á stöðunni
verður að sjálfsögðu að taka tillit
til þeirra þátta sem bera uppi hag-
sæld þjóðarinnar okkur í hag, í
samanburði við nágrannalönd í
fjölþjóðasamfélaginu sem við
erum hluti af.
Samstaða er nauðsyn
Hagur þjóðarinnar byggir á
verðmætasköpun og samtaka-
mætti fólksins. Helstu þættir eru
atvinnumál, menntamál og fé-
lagsmálin, sem m.a. er undir-
staða velferðarmálanna. Til þess
að öðlast veraldleg gæði þarf í
flestum tilfellum fjármagn. Þetta
fjármagn verður að skapa fyrst
áður en því er deilt niður. Það er
því frumskylda stjórnvalda að
skilgreina hvernig þau markmið
verða uppfyllt. Styrkar stoðir
verða að standa undir þjóðarbú-
skapnum. Atvinnumálin verður
að efla á breiðum grunni, allt frá
hráefnaöflun til sölu afurða, sem
er seinasti þáttur verðmætasköp-
unar framleiðslunnar.
Stórframkvæmdir nútímans
eru liður í þessu. Aðrar skil-
greindar starfsgreinar eiga ekki
síður rétt á sér og hafa ber í huga
að ein atvinnugrein er sjaldnast
annarri fjötur um fót, heldur
eykur það fjölbreytni og styrkir
aðra þætti og þar með atvinnulíf-
ið í heild. Samstaða er nauðsyn,
ekki síst milli stjórnvalda og
samtaka launþega.
Ef annað aflið vinnur ekki í
takt við hitt næst ekki að halda
þeim stöðugleika sem ríkja þarf
á vinnumarkaði, öllum til hags-
bóta. Framsóknarflokkurinn á af-
gerandi þátt í bættum hag þjóð-
arinnar á seinustu árum. Þjóðar-
tekjur hafa verið að aukast og
eiga ennþá eftir að aukast á
komandi árum.
Í öllum kjördæmum hafa for-
ystumenn hans lagt grunn að
áframhaldandi velmegun. Í póli-
tísku hreti hefur oft blásið á móti
en það gleymist þegar áfangastað
er náð. Tökum skrefin fram á við. ■
Óskarsverðlaunamyndin „ThePianist“ eftir Roman Polanski
er sýnd í Háskólabíói um þessar
mundir. Myndin lýsir með raun-
sönnum og hrollvekjandi hætti ör-
lögum pólsks listamanns af gyð-
ingaættum sem sleppur fyrir til-
viljun við það að
vera leiddur til
slátrunar af
þýskum nasist-
um í seinni
heimsstyrjöld-
inni. Hann má
hins vegar horfa
á eftir nánustu
fjölskyldu sinni
og vinum sem
hrint er út í dauð-
ann með hrotta-
fengnum hætti,
að ekki sé minnst á þær milljónir
annarra gyðinga sem myrtir voru.
Undir lok myndarinnar líkist píanó-
leikarinn skríðandi og vannærðri
skepnu á öskuhaugum. Hvílík
fólska, hvílík grimmd gagnvart
blásaklausu fólki, hugsaði ég er ég
gekk út af þessari mynd. Degi síðar
birti Ríkissjónvarpið myndir af
rústunum í Bagdad, þá nýfallinni. Á
rjúkandi rústum þessarar fornu og
sögulegu menningarborgar stóð ör-
væntingarfullur fréttamaður RÚV,
Jón Björgvinsson, og hrópaði á
hjálp. Ekkert vatn, engin fæða, ekk-
ert rafmagn, engin líkn. Deyjandi
börn og limlest lík hvert sem litið
var. Árþúsunda menningarverð-
mætum rústað á einni nóttu. Eng-
inn viðbúnaður.
Ummæli forsætisráðherra
Ríkustu og skipulögðustu hern-
aðarþjóðir heims höfðu rústað öllu
sem rústað varð, en gleymt að huga
að lífi og örlögum þess blásaklausa
fólks sem þarna bjó og náði að lifa
hörmungarnar af. Enginn virtist í
viðbragðsstöðu til að rétta þessu
fólki hjálparhönd nema ef vera
skyldi vanmáttugur Rauður kross.
Hver benti á annan er spurt var
hvernig ætti að bregðast við afleið-
ingum þessa voðaverks sem Banda-
ríkjamenn unnu á þessu blásak-
lausa fólki.
Þetta er sama hryllingsmyndin
og ég var að horfa á, hugsaði ég.
Sama fólskan, sama grimmdin,
sams konar rjúkandi rústir. Í þessu
tilfelli hafði ég hins vegar sjálfur
verið gerður að vitorðsmanni, án
þess þó að hafa nokkurn tíma verið
spurður. Og eins og til að hnykkja á
þessu og þrengja hringinn enn
frekar fullyrðir forsætisráðherra
landsins að Alþýðuflokkurinn minn
gamli hefði nú ekki sett sig á móti
því að kvitta upp á allt saman, þó
svo að Samfylkingin geri það ekki.
Þessi aðferð forsætisráðherrans til
að reyna að sefa samvisku sína er í
hæsta máta ósmekkleg.
Lífgjöfin kom frá krötum
Ráðherrann getur að vísu þakk-
að Alþýðuflokknum sína eigin líf-
gjöf í íslenskri landsmálapólitík
eftir að sá flokkur gekk úr vinstri
stjórn árið 1991 til að leiða Davíð
Oddsson til forsætis eftir tvísýnan
og harðvítugan formannsslag hans
við Þorstein Pálsson. Sú atlaga hans
að sitjandi formanni, æskuvini sín-
um og fóstbróður, skildi Sjálfstæð-
isflokkinn eftir sáran, klofinn og
illa starfhæfan. Hefði Davíð Odds-
son ekki komið flokknum snarlega í
ríkisstjórn er fullkomlega óljóst
hver orðið hefðu örlög hins ný-
kjörna formanns, eftir það sem á
undan var gengið. Lífgjöfina fékk
Alþýðuflokkurinn svo launaða fjór-
um árum síðar með rauða spjaldinu
og brottvísun úr ríkisstjórn. Hin
opinbera skýring var sú að stjórnin
hefði ekki haldið nógu afgerandi
meirihluta. Sannleikurinn var hins
vegar sá að Davíð Oddsson þoldi
ekki þann sjálfstæða og einbeitta
vilja og stefnufestu sem einkenndi
Alþýðuflokkinn og forystu hans í
flestum málum á þessum tíma.
Kastljósin beindust fullmikið að
annarri stjörnu í ríkisstjórninni en
honum sjálfum. Því var best að
krækja sér í viljalausara verkfæri
til ríkisstjórnarmyndunarinnar
1995, þægilegri og þægari hækju.
Sannleikurinn kemur í ljós
Að ætla Alþýðuflokknum, nú
átta árum síðar, að veita sér ein-
hvers konar syndaaflausn eða upp-
áskrift vegna hinna fólskulegu
blóðsúthellinga og voðaverka sem
Bush-stjórnin vann á írösku þjóð-
inni, er fullkomlega fráleitt. Al-
þýðuflokkurinn var róttækur og
framsækinn flokkur, engu háður
nema eigin samvisku. Hann galt
fyrir það með brottvísun úr ríkis-
stjórn. Fyrrum leiðtogi hans situr
nú í útlegð í Norðaustur- Evrópu og
færir til bókar minnispunkta sína
frá samstarfinu við Sjálfstæðis-
flokkinn. Þar munu fullkominn
drengskapur og heiðursmennska
sjálfstæðisforystunnar 1991-1995
vonandi hvergi verða í efa dregin.
Tilraun forsætisráðherrans til að
reyna að nýta sér ímyndaðan stuðn-
ing Alþýðuflokksins við blinda
dýrkun á stefnu blóðþyrsta ofsatrú-
armannsins úr bandaríska biblíu-
beltinu er hins vegar grátbrosleg,
en fullkomlega óviðeigandi. ■
Alþýðuflokkurinn ákallaður
í örvæntingarkasti
Kosningar
maí 2003
JAKOB
FRÍMANN
MAGNÚSSON
■ tónlistarmaður og í
7. sæti á lista Samfylk-
ingar í Reykjavíkur-
kjördæmi suður skrif-
ar um aðild Íslands að
stríðinu gegn Írak.
Kosningar
maí 2003
ÁGÚST
KARLSSON
■ tæknifræðingur skrif-
ar um stjórnmálabar-
áttuna.
„Hver benti
á annan er
spurt var
hvernig ætti
að bregðast
við afleiðing-
um þessa
voðaverks.
XN
Nýtt afl XN
í þjónustu fyrir fólkið
Jón Magnússon
fyrrv. form. neytendasamtakanna
Í þjónustu við neytendur.
Til þjónustu við neytendur
og skattgreiðendur.
Báknið burt.
Ásgerður Jóna Flosadóttir
form. Mæðrastyrksnefndar Reykjavíkur
Barátta gegn fátækt,
fyrir félagslegu jafnrétti og öryggi barna,
einstæðra foreldra og eldri borgara.
frambjóðendur
Nýs Afls í Reykjavík suður
Stjórnmálabaráttan í
hnotskurn