Fréttablaðið - 24.05.2003, Blaðsíða 22

24 24. maí 2003 LAUGARDAGUR
Bókaðu flug á
www.IcelandExpress.is
Eða komdu á söluskrifstofuna Suðurlandsbraut 24, opið 9-17 virka daga.
Þjónustuverið er opið virka daga frá 9-17, laugardaga frá 10-14
og sunnudaga frá 11-15. Sími 5 500 600
Lág fargjöld. Enginn bókunarfyrirvari. Engin lágmarksdvöl og engin hámarksdvöl.
Söluskrifstofa Suðurlandsbraut 24, opið 9-17 virka daga I Sími 5 500 600 I www.IcelandExpress.is
M
Á
T
T
U
R
IN
N
&
D
Ý
R
Ð
IN
Uppáhaldsborgin mín er Róm,af því hún er best,“ segir
Auður Haralds, rithöfundur, og
finnst að það segi allt sem þarf.
Innt eftir frekari skýringum
segir hún Róm einfaldlega stór-
fenglega, fallega, skítuga og að
hún spanni fleiri þúsund ár. „Þú
getur ekki tekið skref án þess að
ganga þar um í fortíð, nútíð og
framtíð. Ég bjó í sjö ár í Róm og
fór þangað aftur í mánuð og er
langt í frá búin,“ segir Auður,
sem telur að fólk gefi sér ekki
nægan tíma í stórborgum. „Ég er
hrifnust af kirkjunum í Róm
sem ná aftur til ársins 40 eftir
Krist. Þær standa þarna eins og
lifandi hlekkur við hlekk aftur
til upphafs menningar okkar,
hvort sem má svo kalla það
menningu eða ómenningu.“
Auður segist ekki tala ítölsk-
una eins og innfædd þrátt fyrir
sjö ára búsetu. „Það gerir maður
ekki ef maður lærir tungumál
eftir tíu ára aldur, það heyrist
alltaf að þú ert útlendingur.“ ■
■ UPPÁHALDSBORGIN MÍN
AUÐUR HARALDS
Allt í Róm heillar Auði, og þá ekki ekki síst
kirkjurnar.
Stórfengleg og skítug Róm
Það er nú saga á bak við nafniðmitt,“ segir Helga Braga Jóns-
dóttir. leikkona. „Mamma mín,
Svala Bragadóttir, missti móður
sína þegar hún var sjö ára gömul
og það var alveg á hreinu þegar
hún varð ólétt um tvítugt að hún
óskaði sér stelpu sem hún ætlaði
að skíra Helgu, í höfuðið á
mömmu sinni.“
Helga segir að þegar óskin var
uppfyllt og stelpan fædd hafi
mamma hennar ætlað að bæta
Mjöll við Helgunafnið. „En þá
barði Bragi afi öskureiður í borð-
ið og sagði: „Ertu brjáluð, kona?
Það halda allir að krakkinn hafi
verið getinn úti í snjóskafli. Þetta
kemur bara ekki til greina, og
barnið á að heita Braga.“
Mamma Helgu gaf sig strax og
fyrir það er Helga Braga ævin-
lega þakklát. „Mömmu hafði bara
ekki dottið þetta í hug,“ segir hún
hlæjandi. „Hún mundi eftir Gunn-
vöru Braga, sem var með barna-
þætti í útvarpinu, en sú beygði
ekki nafnið, það var meira svona
eins og ættarnafn. En hún á
reyndar Brögur í sínum afkom-
endahópi sem beygja nafnið.“
Skólasystkini Helgu Brögu
gerðu tilraun til að uppnefna
hana, en hún lét það sem vind um
eyru þjóta. „Þau reyndu að kalla
mig Helgu Bragakaffi, en mér var
nákvæmlega engin stríðni í því og
gaf því enga orku. Enda var ég
grínarinn í hópnum og ekkert
hægt að stríða mér.“
Helga Braga hlær dátt við til-
hugsunina um að heita Mjöll. „Það
passar mér náttúrlega engan veg-
inn,“ segir hún. „Hugsaðu þér
bara. Svo var ég auðvitað í geð-
veiku uppáhaldi hjá Braga afa,
sem samdi til mín mörg falleg
ljóð, eins og til dæmis: „Best af
öllum börnum hér, búsettum á
Skaga, faðminn breiðir móti mér,
meyjan Helga Braga.“ Fallegt,“
segir Helga Braga dreymin.
„Hann skildi eftir sig hundruð
ljóða, hann var sko sirka mínútu
að semja ferskeytlu með stuðl-
um, höfuðstöfum, innrími og
hringrími. En þessi er bara svona
klassísk,“ segir hún. „Svo var
hann fyllibytta, blessaður. Þegar
Helga amma dó tók hann upp
bokkuna og drakk þangað til
hann dó, það var bara þannig. En
hann var yndislegur maður og ég
er óskaplega stolt af nafninu
mínu og að heita í höfuðið á hon-
um.“ ■
■ NAFNIÐ MÍTT
■ BERNSKUMINNING
Best af öllum
börnum hér...
Ég hef verið um það bil átta áraog systir mín Arna fjögurra,
þegar við ákváðum að strjúka að
heiman,“ segir Þóra Sigurðardótt-
ir, umsjónarmaður Stundarinnar
okkar, spurð um skemmtilega
bernskuminningu. „Við vöknuð-
um snemma eins og venjulega
einhverja helgina og mamma og
pabbi sváfu náttúrlega á sínu
græna og sinntu okkur ekki neitt.
Við urðum ægilega fúlar og
ákváðum að strjúka að heiman og
kenna þeim lexíu.“
Þóra og litla systir önuðu ekki
af stað út í óvissuna heldur pökk-
uðu vandlega niður og útbjuggu
nesti. Þær komu sér svo fyrir í
geymslu í fjölbýlishúsinu þar sem
þær bjuggu. „Það leið og beið,“
segir Þóra. „Við borðuðum nestið
og biðum og biðum, en enginn
kom. Eftir heila eilífð ákváðum
við að þau væru vöknuð, búin að
hringja á lögregluna og örugglega
orðin viti sínu fjær af hræðslu. Þá
ákváðum við að koma í leitirnar
því þeim hefði örugglega á þess-
um tímapunkti skilist hversu öm-
urlegir foreldrar þau væru. Þegar
við hinsvegar komum upp aftur
sváfu þau værar en nokkru sinni
og það kom í ljós að við höfðum
enst í nákvæmlega hálftíma í
geymslunni.“
Þóra segir þær systur hafa
sagt foreldrum sínum allt af létta
þegar þau vöknuðu, en þau ekki
skilið til fulls alvarleika málsins.
„Nú finnst okkur öllum þetta
skemmtilegt í minningunni,“ seg-
ir Þóra. ■
Biðu árangurslaust
í geymslunni
HELGA BRAGA JÓNSDÓTTIR
Krakkarnir í skólanum reyndu að upp-
nefna hana Helgu Bragakaffi, en það þótti
henni ófyndið og gaf því engan gaum.
ÞÓRA OG ARNA SIGURÐARDÆTUR
Fannst þær vanræktar af foreldrum sínum og ákváðu að kenna þeim lexíu fyrir lífstíð.