Alþýðublaðið - 16.06.1922, Side 4
4
ALÞYÐUBLAÐIÐ
Nýkomið í útsölu
Matróí&föt á drengi frá 20 kr.; do. drengjafrakkar, bláir og
brúnir, úr ryktau’, fiá 18 kr ; kvetekápur, prjóaatreyjur og kjóla
ar, sokkar, morgurikjóiaefui, tvisttau, lércfr, ílúimel, peysufataklseði,
nijög fint
Yib« frtaefai seljast nú fyrst «œ stan mjög lágu verði
NB. Alkr vörurnar seljast iægta verði ea fyr Iiefir verið.
Laugaveg 3.
.A.aiíli»és§* Andrés®on.
Ðflírir Aluiníimspttar
nýkomnir til
H. P. Duus.
Rafmspið kssiar 12
aira i kilovattstnni.
Rafkituís verður ódýrasta, hrein-
Segasfa og þægilegasta hltunin.
Strauið Kn-ð rafbolta, — það
kosf*r aðeins 3 ama á klakteu-
stuad. Sparið eteki ódýra rafoagn-
ið í sutnar, og kaupið okkar
ágætu rafofaa og rafstraujárn.
Hf. Hafmf. Hitl & JLjé&
Lauga jeg 20 B — Suni 830.
Reiðhjól grSlábressA o»
viðge ð I Fákantim.
ASt er nikkelerað
og koparhúðað i Fálkanum.
Ritstjóri og ábyrgðarmaöur: Ólajur Friðriksson.
PrentsmiSjan Gutenberg.
Tóbaksverð
í Eaapfélagsbúðanani er að
mun iægra en »iðíst anaarstaðar.
Edg»r Rice Eurrougks'. Tarzan.
ög Kerchak og Terkoz, áður er eg sálgaði þeim — þá
myndir þú hafa hlegið að slíkri skrámu, sem þessari?"
d’Arnot rétti Tarzan bæði bréfin sem höfðu verið
skilin eftir' handa honum. Hann las hið fyrra með
sorgarsvip. Hinu snéri hann við og velkti í lófa sínum
— hann hafði aldrei séð lokað umslag fyrri.
Frakkinn hafði athugað hann á meðan og veitt því
eftirtekt að hann var í talsverðum bobba vegna um-
slagsins. Honum virtist það kynlegt, að umslag skyldi
vera hreinasti leyndardómur fyrir fullorðinn hvítan
mann. Hann reif það því upp og rétti Tarzan aftur.
Apamaðurinn sem nú var seztur á kjaftastól, breiddi
pappírsörkina út fyrir framan sig og las:
„Til Tarzans Apabróður. — Leyfið mér, áður en eg
fer, að taka í sama strenginn og Mr. Clayton og þakka
yður fyrir góðvild þá, sem þér hafið sýnt okkur með
þvf, að lána okkur kofa yðar.
Það hefir hryggt okkur, að þér hafið ekki viljað koma
og þiggja vináttu okkar. Okkur hefir langað svo mjög
til að sjá og þakka yður.
Svo er einn til, sem eg hefði einnig viljað þakka,
en hann kom ekki aftur, enda þótt eg trúi þvf ekki
að hann sé dauður.
Eg veit ekki, hvað hann heitir. Það er stóri hvíti
risinn með deraantsmenið um hálsinn. Ef þér þekkið
hann og kunnið mál hans, þá skilið þakklæti mínu til
hans og því, að eg hafi beðið hans í sjö daga. Segið
honum einnig, að heimili mítt f Amerlku 1 bænum
Baltimore sé honum opið ef hann hirðir um að koma,
Eg fann bréf, sem þér skrifuðuð mér, milli blaða
undir tré hjá kofanum. Eg veit ekki hvernig þér hafið
byrjað að elska mig, sem hafið aldrei við mig talað,
og mér þykir leitt, ef það er satt, því eg hefi heitið
hjarta mínu öðrum. En muna skuluð þér, að eg er ávalt
yðar vinkona
Jane Porter
Tarzan sat kyr og starði út 1 bláinn. Svona leið
klukkustund. Honum var augljóst á bréfunum, að þau
vissu ekki að hann og Tarzan apabróðir voru ein og
sama persóna.
,,Eg hefi heitið hjarta mínu öðrum“, endurtók í sífellu.
Þá elskaði hún hann ekki. Hvernig gat hún hafa
látist elska hann og kveykt slíkar vonir í brjósti hans
til þess svo að hrinda honum niður í slík djúp örvænt-
ingar? — Ef til vill voru kossar hennar að eins vinar-
hót. Hvernig átti hann, sem ekki þekti siði mánnanna
að skilja þetta?
Skyndilega stóð hann upp, bauð d’Arnot góða nótt
eins og hann hafði lært, og fleygði sér á mosabeðinn,
sem Jane Porter hafði eitt sinn hvílt á.
Þeir héldu nú kyrru fyrir í vikntíma. Á meðan kendi
d’Arnot Tarzan frönsku. Eftir viku gátu þeir.talað saman.
Eitt sinn er þeir sátu saman fyrir utan kofann, snéri
Tarzan sér skyndilega að d’Arnot og sagði:
„Hvar er Ameríka?11
d’Arnot benti í norð-vestur.
„Mörg þúsund mílna hinumegin við hafið. En hvers
vegna spyrð þú?“
„Eg ætla að fara þangað".
„Það er ekki hægt, vinur minn“.
Tarzan stóð upp, gekk að einum matskápnum og
náði þar f stórt kort. Hann benti á það og mælti:
„Eg hefi aldrei botnað í þessu; viltu nú ekki útskýra
það fyriT mér?“
Þegar d’Arnot hafði gert það og skýrt honum frá þvf,
að bláminn ætti að merkja hafið og hinir litirnir lönd
og eyjar, bað Tarzan hann að benda sér á staðinn
sem þeir voru á. Hann gerði það með nokkurri ná-
kvæmni.
„Bentu mér þá á Ameríku", sagði Tarzan.
Þegar d'Arnot hafði stutt fingri sínum á Norður-
Ameríku, brosti Tarzan og lagði lófa sinn á koitið.
Hann spenti yfir alt hafið sem var á milli Ameríku
og Aíríku.
„Eins og þú sérð, er það ekki sérlega langt þangað“,
sagði hann, „varla handarbreidd mín“.
d’Arriot hló. Hvernig átti hann að gera manninum
þetta skiljanlegt? Hann tók ritblý og merkti agnarlít-
inn depil á strönd Afrílcu.