Fréttablaðið - 09.01.2004, Blaðsíða 31

31FÖSTUDAGUR 9. janúar 2004
Tekist á við svefnvandamál:
Fyrstu næturnar mjög erfiðar
Þetta var vaxandi vandamál,“segir Anna Guðmundsdóttir,
móðir drengs sem átti við
svefnvandamál að stríða. „Frá
þriggja vikna aldri fékk hann
magakrampa og svaf mjög lít-
ið. Svo fékk hann í eyrun og
barnaastma. Þannig að hann
var alltaf á handleggnum hjá
okkur og við sinntum honum
ofboðslega mikið. Hann vand-
ist því og sofnaði ekki nema
þegar við vöktum yfir honum
og rugguðum honum. Við vor-
um farin að skipta nóttunni á
milli okkar og hann svaf ekki
nema í stuttum lúrum. Þegar
hann var níu mánaða gamall
leituðum við til hjúkrunar-
fræðings uppi á Landspítala
sem gaf okkur ráð. Pabbinn tók
að sér að koma á einhverri
reglu því strákurinn var mjög
háður mér og ég var vægari við
hann. Eftir viku gátum við
horft saman á heila bíómynd án
þess að sinna honum.“
Foreldrunum var ráðlagt að
gera alltaf sömu hlutina fyrir
svefninn, leggja svo drenginn í
rúmið og vera sjálf áfram inni í
herberginu án þess að horfa á
hann eða tala. „Á þriggja mín-
útna fresti mátti sinna honum,
leggja hann niður eða breiða
yfir hann. Hann reyndi allt.
Hló, grét, öskraði og henti öllu
fram úr rúminu. Fyrstu þrjár,
fjórar næturnar voru mjög erf-
iðar en eftir það var hann far-
inn að læra þetta.“
Anna segir að stundum komi
bakslag þegar venjurnar
raskast. „Þá tekur svona eina
nótt að komast í sama farið. Við
leggjum hann í rúmið í sínu
herbergi, gefum honum snuð,
segjum góða nótt þegar búið er
að lesa bók og förum fram.
Hann sofnar sjálfur og sefur í
tólf tíma.“ ■
B æ j a r l i n d 1 - 3 K ó p a v o g i S í m i 5 5 5 6 6 8 8
ÚTSALA ÚTSALA
DAGNÝ ZOEGA
Ráðleggur foreldrum að gefa sér góðan tíma í samveru með börnunum yfir daginn. Það
skili sér inn í nóttina.
Ráðgjöf vegna svefnvandamála:
Vera samkvæm-
ur sjálfum sér
Svefnvandamál virðast gífur-lega algeng,“ segir Dagný
Zoega ljósmóðir. „Fólk fær mis-
munandi ráðleggingar og ég hef
heyrt að jafnvel nokkurra vikna
gömul börn séu látin gráta út.
Þetta er alltaf matsatriði en ég að-
hyllist frekar mjúku aðferðirnar,
að börnum sé sinnt eins og þau
þarfnast. Ég er til dæmis ekki af-
huga því að börn sofi upp í hjá for-
eldrum og tel að ef kalli barns
sem grætur sé ekki svarað hafi
það slæm áhrif. Svo hafa sum
börn óþroskaðar svefnstöðvar og
þurfa að þroskast upp í að geta
sofið ein. Þessi börn þurfa oft
mikla snertingu og návist.“
Dagný telur það óalgengara
en áður að fólk setjist niður og
svæfi börnin sín. „Mér finnst
fólk oft ekki hafa nóga þolin-
mæði. Börn þurfa ákveðinn
skammt af foreldranærveru og
ég aðhyllist það að fólk gefi sér
góðan tíma í samveru með börn-
unum sínum þegar það kemur
heim úr vinnunni. Þetta skilar
sér inn í nóttina og foreldrarnir
uppskera yfirleitt værari börn.
Dagný segir góðan kost að
koma á reglu í kringum svefn-
tímann. Eftir átján mánaða ald-
ur geti verið í lagi að venja
barnið smám saman við að ligg-
ja eitt í svefnherberginu. „Ég er
á móti því að ljós séu slökkt og
hurðir lokaðar því það getur
valdið hræðslu og kvíða. Þá
finnst mér mikilvægt að láta
börnin hafa „huggara“ eða stað-
gengil foreldris, til dæmis teppi
eða bangsa. Best er að hafa
alltaf sömu venjurnar á sama
tíma, Bursta tennur, fara í rúm-
ið, lesa saman og segja barninu
að fara að sofa. Fara svo fram
en skilja hurðina eftir opna og
svara barninu ef það kallar.
Barnið verður að vita að foreldr-
ið er til staðar. Oft er byrjað á að
láta barnið vera inni í fimm mín-
útur, fara þá inn og leggja það
niður og fara svo fram í aðrar
fimm mínútur. Foreldrar verða
að vera mjög staðfastir ef þeir
ætla að nota þessa aðferð. Ef
þeir gefast upp verður bara
grátið lengur næst. Þetta hentar
því ekki öllum. Aðalatriðið er að
vera samkvæmur sjálfum sér,
nota eina aðferð og hringla ekki
með aðrar á sama tíma.“
audur@frettabladid.is
FR
ÉT
TA
B
LA
Ð
IÐ
/G
VA
ANNA GUÐMUNDSDÓTTIR MEÐ HIN-
RIK PÉTUR JÓHANNSSON
Hinrik Pétur er nú tveggja ára og sefur
vært á nóttunni.
ATLI GEIR RAGNARSSON
„Áhugamálin mín eru meðal annars
smíðar og körfubolti. Mér finnst gaman að
dunda mér við smíðar og hef til dæmis
smíðað bíla og fullt af öðru dóti. Svo hef
ég smíðað tvo kofa, einn í sumarbústaðn-
um og einn heima. Ég ætla svo að smíða
einn enn í sumarbústaðnum.“
Tekist á við svefnvandamál:
Fannst ég eiga
að kunna þetta allt
Mér fannst það svolítil upp-gjöf að leita ráðgjafar með
þriðja barn. Mér fannst ég eiga
að kunna þetta allt. En það er gott
fá staðfestingu á vandanum,“
segir Björg Melsted. Sonur henn-
ar Einar Björn Heimisson fór að
vakna oft á nóttu um fimm mán-
aða aldur. „Við höfðum svo sem
lent í smá erfiðleikum með hina
strákana. Það var þó frekar tengt
því að vilja sofa upp í. En þessi
var mun erfiðari. Hann vaknaði
um miðjar nætur og vildi ekki
kúra, bara fjör. Hann er líka svo-
lítið ákveðinn persónuleiki. Við
vorum náttúrlega með tvö önnur
börn, í vinnu og námi og orðin að-
framkomin af svefnleysi. Því
ákváðum við að leita ráðgjafar
hjá Landspítalanum. Hjúkrunar-
fræðingurinn var alveg frábær
og skildi vel að við værum upp-
gefin og úrræðalaus. Hún skoðar
börnin vel, spáir í persónuleika
þeirra og aldur. Hún ráðlagði
okkur til dæmis að láta hann sofa
í sérherbergi. Við létum hann í
pössun kvöldið áður til að marka
ákveðin tímamót. Eftir að hafa
gert ákveðna hluti fyrir svefninn
sögðum við honum að fara að
sofa en fórum ekki út úr herberg-
inu. Svo áttum við að setjast nið-
ur en ekki veita honum athygli. Á
fimm til tíu mínútna fresti fórum
við til hans, sögðum honum að
fara að sofa og settumst aftur.
Fyrst tók þetta tvo tíma en eftir
þrjár nætur var hann orðinn
nokkuð góður. Reyndar tók hann
svo upp á því að vakna klukkan
fimm á morgnana og við vorum
lengi að fást við það. Svo varð
hann veikur og þá raskaðist allt.
Þannig að við þurftum að byrja á
þessu aftur og erum í miðjum
klíðum.“ ■
BJÖRG MELSTED OG EINAR BJÖRN HEIMISSON
Fannst svolítil uppgjöf að leita ráðgjafar með þriðja barn.
■ Áhugamálið mitt