Fréttablaðið - 24.01.2004, Page 17

LAUGARDAGUR 24. janúar 2004 17
tónlistina. „Við eigum enn eftir að
móta þetta. Hann hefur auðvitað
mest um þetta að segja en ef hon-
um dettur í hug að gera stelpulega
diskóplötu þá mun ég benda hon-
um vinsamlega á að gera eitthvað
annað,“ segir Þorvaldur og hlær
og tekur fram að hann hafi ekki
nokkrar áhyggjur af að slíkt ger-
ist. Hann hefur oftsinnis unnið
með ungu og efnilegu tónlistar-
fólki og er Írafár ágætt dæmi.
„Þetta er yfirleitt mjög skemmti-
legt þó aðkoma mín að verkefnun-
um sé misjöfn. Hljómsveit getur
átt góð lög og haft góðan söngvara
en algjörlega ómótaðan stíl og litl-
ar hugmyndir um hvernig þetta á
að hljóma. Þá þarf ég að taka vel á
því og beita allri minni reynslu.
Hljómurinn vill þá stundum verða
svolítið „toddalegur“. Svo er það
hin hliðin, margt ungmennið veit
upp á hár hvað það vill gera og
lætur ekki segja sér til. Slík tilvik
geta verið mjög skemmtileg því
þá lærir maður sjálfur svo mikið.“
Um íslenska dægurtónlistarheim-
inn segir Þorvaldur að of djúp gjá
sé á milli tónlistartegunda og
samstarfið ekki nægt. „Við höfum
flott poppbönd eins og Írafár,
200.000 naglbíta og Í svörtum föt-
um sem skapa flott popprokk og
eru geislandi stjörnur en það virð-
ist flestum fjarstæðukennt að
huga að útflutningi á þeim og afar
lítill áhugi á að hjálpa slíkum
sveitum í útrás. Jaðartónlistin
fær hinsvegar mikla athygli þeg-
ar kemur að útflutningi, þau hafa
sum hver náð góðum samböndum
og kunnáttu í útlöndum og ýmsir
vilja styðja við bakið á þeim sem
er auðvitað gott en það þarf að
koma einhverju samstarfi á lagg-
irnar á milli þessara heima til að
kunnáttan í samskiptum við er-
lenda aðila flæði um allan brans-
ann. Íslenski dægurlagaheimur-
inn allur ætti að njóta góðs af vel-
gengni einstakra banda, hvort
sem það er popp eða pönk. Ég held
reyndar að íslenskt popp sé eitt
best geymda leyndarmál okkar Ís-
lendinga. Nú er bara að virkja það
eins og vatnsföllin. Sjáum bara
hverju Svíar hafa áorkað með
stuðningi við sitt popp. Það er
þeirra önnur stærsta útflutnings-
grein. Hinsvegar er afar jákvætt í
þessu öllu saman að vinsælasta
sjónvarpsefnið í landinu snýst um
tónlist.“
Fengum að æfa í kjallarnum
heima
Þorvaldur Bjarni byrjaði fimm
eða sex ára í tónlistarskóla og eft-
ir að hann hafði lært fyrstu gítar-
gripin og gat breytt lögum eða
jafnvel leikið eitthvað upp úr sér
var ekki aftur snúið, allt snerist
um tónlist. Þrettán ára lék hann í
hljómsveitinni Exodus með Björk
Guðmundsdóttur, Geira Sæm og
Skúla Sverrissyni og þeir síðar-
nefndu áttu eftir að verða sam-
ferðamenn hans í poppinu, bæði í
hljómsveitinni Pax Vobis og eins á
sólóferli Geira. En hvernig tóku
foreldrar hans, Þorvaldur S. Þor-
valdsson arkitekt og Steinunn
Jónsdóttir þessu músíkvafstri
hans? „Þau voru mjög jákvæð á
þetta og studdu mig heilshugar.
Pabba langaði til að verða tónlist-
armaður en kom frá fátæku heim-
ili og hafði ekki tækifæri til að
verja tíma til tónlistarnáms. En til
marks um þeirra stuðning þá get
ég nefnt að Exodus æfði í kjallar-
anum heima í Árbæ kvöld eftir
kvöld án nokkurar hljóðeinangr-
unar og þau létu sig hafa það að
heyra ekkert í sjónvarpinu.“
Sjálfsagt er Þorvaldur hvað kunn-
astur fyrir hljómsveitina Tod-
mobile sem hann stofnaði ásamt
vinum sínum úr tónlistarskólan-
um, þeim Andreu Gylfadóttur og
Eyþóri Arnalds. Þau fengu út-
gáfusamning hjá Steinum og
fyrsta platan þeirra Betra en
nokkuð annað varð mjög vinsæl.
„Vinsældir sveitarinnar komu
nokkuð á óvart þar sem tónlist
okkar var ekki hefðbundin. Við
komumst upp með að gera það
sem okkur langaði án þess að falla
í einhver fyrirfram ákveðin hólf.“
Um tíma voru þau Þorvaldur og
Andrea par. Hvernig var að vera í
hljómsveit með kærustunni sinni?
„Það var mjög fínt, við vorum
heppin þegar hótelin voru bókuð,
við fengum alltaf svítuna,“ segir
Þorvaldur og hlær. En hvernig
var þá að vera í hljómsveit með
fyrrverandi kærustunni sinni?
„Þegar fólk, eins og við Andrea, er
sálufélagar og svona miklir vinir
þá er það ekkert vandamál.“ Tod-
mobile reyndi fyrir sér utan land-
steinanna og gaf út tvær plötur í
nokkrum löndum Evrópu. Nokk-
urt hljómleikahald fylgdi útgáf-
unni en segja má að hin breiða
tónlistarstefna sveitarinnar hafi
verið henni fjötur um fót: „Menn
gátu ekki skilgreint okkur, þeir
vissu ekki hvort við áttum að vera
í þungarokksgeiranum, poppinu
eða þjóðlagatónlistinni og mark-
aðsmennirnir töldu sig ekki geta
selt okkur vegna þess.“ Og Þor-
valdur viðurkennir fúslega að
hann hafi langað mjög til að ná
fótfestu ytra: „Að sjálfsögðu, ég
var á réttum aldri, tuttugu og
tveggja, þriggja ára og til í að
fórna miklu fyrir þetta“ .
Abba og Mozart
Í kjölfar Idol-stjörnuleitar er
ekki úr vegi að spyrja Þorvald til
hverra hann hefur litið á sínum
tónlistarferli, hver eru hans ídol?
„Úff, ég hef hlustað á margt í
gegnum árin. Þegar ég var mjög
ungur hlustaði ég jöfnum höndum
á Stravinsky og Emerson, Lake og
Palmer. Seinna varð ég hrifnastur
af Bítlunum, Abba og Mozart.
Með gelgjunni komu bönd eins og
Yes, King Crimson og Jethro Tull
og á níunda áratugnum, eighties-
tímabilinu, voru Bowie, Nick
Cave, Japan, Gary Newman og
fleira slíkt á fóninum í bland við
minimalistana Philip Class og
Steve Reich. Í dag sæki ég tónlist
úr ólíkum áttum og erfitt að nefna
eitthvað sérstakt en Stravinsky og
Mozart detta þó oft undir geislann
í fríum.“ Eins og gefur að skilja
hefur Þorvaldur unnið að mörgum
og ólíkum verkefnum á ferlinum,
sem spannar um aldarfjórðung.
Hvað ætli honum þyki vænst um?
„Ég verð að nefna fernt: Fyrst af
öllu er það Todmobile. Þar er að
finna stærsta hlutann af sjálfum
mér, ég endurspegla mig í tónlist
sveitarinnar og hún verður alltaf
bandið mitt, sama hvað ég hef
gert annað og sama hvað ég kem
til með að gera. Í öðru lagi nefni
ég barnasöngleikina sem ég
samdi, Ávaxtakörfuna og Bene-
dikt búálf, það var mjög gaman að
vinna að þeim. Þriðja verkefnið er
svo samstarfið við Sinfóníuhljóm-
sveitina síðustu þrjú ár, fyrst með
Quarashi, svo Sálinni og loks með
Todmobile. Það hefur verið
ógleymanlegt, hápunktar síðustu
ára. Svo verð ég að nefna í fjórða
lagi þegar við Selma náðum öðru
sætinu í Evrovision árið 1999.“
Starf skapandi tónlistarmanna er
fjölbreytt enda fátt líkt með að
sitja heima í sófa með gítar í hönd
og semja lag og svo að standa upp
á sviði, til dæmis í Laugardashöll-
inni og leika fyrir þrjú þúsund
manns með Sinfóníuhljómsveitina
á bak við sig. Þorvaldur segir að
sér líði best þegar lögin eru að
taka á sig mynd: „Þá ríkir jafnan
mikil spenna, draumar vakna og
ferskleikinn er allsráðandi. En
auðvitað er líka frábært á tónleik-
um. Að spila fyrir fullan sal af
fólki sem er komið til að hlusta á
tónlistina manns“.
Bjartsýnn maður að eðlisfari
Þorvaldur Bjarni er fjölskyldu-
maður. Konan hans heitir Þórunn
Geirsdóttir og saman eiga þau
dótturina Herdísi Hlíf fjögura ára
og von er á öðru barni í apríl.
Hann á sínar bestu stundir með
fjölskyldunni og hún veitir honum
mikla gleði. Spurður um áhuga-
mál önnur en tónlistina nefnir
hann veiði sem hann hefur þó ekki
getað sinnt lengi vegna anna og
matargerð, hann gefur sér alltaf
tíma fyrir hana. Lundafar Þor-
valdar vekur nokkra athygli en
hann er iðulega brosandi og glað-
ur í bragði: „Ég er mjög bjartsýnn
að eðlisfari og sé ekki nokkra
ástæðu til að finna neikvæðar
hliðar mála að óþörfu. Ég trúi að
maður geti auðveldlega fengið sig
til að hætta við góðar hugmyndir
með endalausum neikvæðum
vangaveltum þannig að það er
betra að brosa framan í heiminn
og kýla á’ða“. Og í takt við þessi
orð lítur Þorvaldur björtum aug-
um til framtíðarinnar: „Atvinnu-
tækifærunum fjölgar ört í þess-
um bransa, verkefnin verða fjöl-
breyttari og nú er bara að taka
þátt í að fjölga störfunum sem
mest“.
bjorn@frettabladid.is
BJARTSÝNN
Þorvaldur er bjartsýnn að eðlisfari og
leiðir hjá sér neikvæðar hugsanir.
FR
ÉT
TA
B
LA
Ð
IÐ
/G
VA