Fréttablaðið - 08.02.2004, Blaðsíða 20

20 8. febrúar 2004 SUNNUDAGUR
Fyrir utan flugeldasýningar oghelgarfyllerí, virðist í fljótu
bragði það vera þrennt sem
Reykvíkingar gera meira af en
íbúar annarra borga. Horfa á
vídeó. Sækja vöru- og bílasýn-
ingar þar sem boðið er upp á
pulsur. Og skella sér í sund.
Öfugt við fólk í öðrum borg-
um gerum við meira af því að
fara í sund en göngutúra. Það
þarf ekki að líta lengra en á
stíflaðan Laugaveginn eða yfir-
byggðu stæðin við Kringluna –
þar sem þráhyggjufullt hringsól-
ið snýst um að ná samt að leggja
sem allranæst dyrunum – til að
átta sig á að Reykvíkingar eru
ekki mikið fyrir að ganga.
En af hverju allt þetta sund?
Mig minnir að skýringin sem var
gefin í skólasundi hafi verið sú
að ætluðum við að verða alvöru
sjómenn yrðum við að geta synt í
land ef skipið sykki. Þar fyrir
utan eru frábærar laugar í
Reykjavík og við erum alin upp á
þeim. Reyndar nú sem aldrei
fyrr þegar mikið er lagt upp úr
að börn læri að svamla áður en
þau byrja að ganga. Og þetta
liggur líka aftar í menningunni.
Snorri og þessir helstu kallar
hlýjuðu sér í heitum laugum á
meðan þeir suðu niður kjaftasög-
urnar. Þannig einhvernveginn er
það ennþá.
Forfeðurnir
Stúkan við Laugardalslaugina
– drottningu íslenskra sundlauga
– er eitt flottasta mannvirki
borgarinnar og það er ekki ann-
að hægt en dást að stórhugnum í
mönnunum sem stóðu fyrir
byggingu hennar. Um leið veltir
maður þó fyrir sér hvort þeir
hafi ofmetið aðeins vinsældir
sundsins sem íþróttagreinar.
Stúkan rúmar álíka marga og
gamli áhorfendapallurinn við
heimavöll fótboltalandsliðsins
og miðað við þessa stærð finnst
manni einhvernveginn að við
ættum að eiga allavega þrefald-
an Olympíumeistara í sundi.
Engu að síður er fínt að liggja
þarna þegar veðrið er þannig. Og
spurning hvort ekki er reynandi
að fá hana skráða sem heimsins
stærsta sólpall.
Allavega er yfirleitt enginn
ofan í sundlauginni sem manni
finnst líklegur til að ná að fylla
þessa stúku í nánustu framtíð.
Laugin er enn staður forfeðr-
anna. Þeir leggja mikla áherslu á
baksund og virðast synda eftir
einhverju gömlu prjónamynstri
sem maður nær sennilega ekki
tökum á fyrr en um sjötugt. Því
getur leiðin á milli bakka oft orð-
ið skrykkjótt. Þegar ringulreiðin
verður hvað mest grípur mann
einmitt sú tilfinning að skipið sé
sokkið og maður verði að bjarga
sér í einhvern bátinn. Oft virðast
harkaleg slys í uppsiglingu og
sennilega bara tímaspursmál
hvenær gamla fólkinu verður
skipað að skipta út sundhettun-
um fyrir hjálma. Eftir nokkrar
taugatrekkjandi ferðir af ein-
hverskonar kafsundi – undir grá-
um fljótandi hnökkum – drífur
maður sig yfirleitt upp úr til að
ná sér niður.
Stúkan er líka stærsti skjól-
veggur veraldar og eftir gufuna
er ágætt að sitja undir henni og
virða fyrir sér mannlífið. Það
verður svo miklu fjölbreyttara
þegar fólk er farið úr úlpunum.
Í ljós koma sláandi langar tá-
neglur, merkilega hvítir fót-
leggir, undurfurðulega loðnir
líkamar og huggulegar bumbur.
Annað slagið stingur sér ein-
hver í laugina með skelli og flýt-
ur í svolítið óhuggulegt augna-
blik áður en hann tekur við sér
og svamlar loks af stað. En á
bökkunum í kring brestur stöku
gamalmenni í abstrakt líkams-
æfingar sem það lærði senni-
lega á einhverskonar latínu-
skóla. Og áður en leikfimin hóf
að þróast mikið.
Chili Peppers
Í pottunum dómínera spræk-
ir öldungar líka umræðuna. Al-
varlega unga fólkið gerir meira
af því að hvísla eða gjóa augum
á tattú hvers annars. Kínversk
tákn, töff upphandleggs netlu-
hringir og ýmisskonar ættbálka
eitthvað. Á flúrúðustu dögunum
er þetta líkast því að sitja með
Red Hot Chili Peppers í heim-
sókn hjá ömmu og afa. En smám
saman áttar maður sig á að
fæstir fara ofan í sjálfa sund-
laugina. Eins og Snorri og þess-
ir helstu kallar koma flestir til
að hlýja sér og skella sér beint
ofan í pott eða tipla skemmti-
lega í átt að gufubaðinu. Svipað
og við erum þjóð sem kaupir
mikið af bókum til gjafa erum
við líka mikil sundþjóð sem
syndir ekki mikið. ■
Svipað og við erum
þjóð sem kaupir
mikið af bókum til gjafa
erum við líka mikil sund-
þjóð sem syndir ekki mikið.
,,
■ Leitin að Reykjavík
Laug gamla fólksins
HULDAR BREIÐFJÖRÐ
ferðast um höfuðborgina.
ÞJÓÐ Í SUNDI
„En af hverju allt þetta sund? Mig minnir að skýringin sem var gefin í skólasundi hafi
verið sú að ætluðum við að verða alvöru sjómenn yrðum við að geta synt í land ef
skipið sykki.“
Það hillir undir endurkomuEgósins. Hljómsveitarinnar
sem kom eins og hvítur storm-
sveipur inn í tónlistarlífið upp úr
1980 og hleypti nýju lífi í rokkið.
Gamlir aðdáendur fyllast eftir-
væntingu, minnugir kraftsins
sem einkenndi sveitina og þeir
sem yngri eru bíða spenntir eftir
að heyra lögin flutt lifandi af
sjálfum frumherjunum. Stórir
strákar fá raflost, Móðir, Fjöllin
hafa vakað, allt vörður í poppsög-
unni. Ekki er enn ljóst með hvaða
hætti endurkoman verður, hversu
mikið verður spilað og þá hvar en
haft var eftir Bubba Morthens í
blaðinu í gær að hugsanlega verði
leikið eitthvað um verslunar-
mannahelgina og svo jafnvel í
Laugardalshöllinni.
Allir óvirkir – verður vímu-
efnalaust
„Það er réttur grundvöllur fyr-
ir þessu núna,“ segir Magnús
Stefánsson, trymbill Egósins á
velmektartímum bandsins. Hann
hafði áður spilað með Bubba í Ut-
angarðsmönnum og gekk í Egó
þegar sveitin var nokkurra mán-
aða. „Egó var vinsælla band en
Utangarðsmenn. Lögin voru
melódískari og við náðum til
breiðari hóps,“ segir hann. Ególið-
ar hafa ekki enn gripið í hljóðfæri
í þessu kastinu, bara rætt saman.
„Helsta forsendan fyrir þessu er
sú að við erum allir óvirkir, þetta
verður algjörlega vímuefnalaust,“
segir Magnús en slíkt var ekki
uppi á teningnum í gamla daga
þegar fíkniefna, leyfðra og bann-
aðra, var neytt í miklum mæli.
Magnús lætur vel af endurkomu
Utangarðsmanna árið 2000, þá að-
allega tónlistarlega: „En mórall-
inn var ekki alveg nógu góður og
það sauð upp úr á endanum,“ seg-
ir hann en vill ekki fara nánar út
í þá sálma. Sjálfur hætti hann í
Egóinu á sínum tíma: „Skandin-
avíutúrinn stóð fyrir dyrum og
ég var kominn í sambúð og að
kaupa mér íbúð og leist ekkert á
blikuna. Utangarðsmenn
höfðu farið illa fjár-
hagslega út úr svona
túr nokkrum árum
áður og ég ákvað að
hætta í bandinu
frekar en að taka
áhættu á að tapa
fullt af peningum.“
Magnús hætti þó
ekki alfarið í
tónlistinni og
vakti næst
verulega
a t h y g l i
árið 1988
þegar hann gekk í Sálina hans
Jóns míns þar sem hann lék í
nokkur ár. Upp úr því hætti hann
allri vímuefnaneyslu og hefur
meðal annars unnið að vímuefna-
verkefninu Marita á vegum Sam-
hjálpar. Þá hefur
hann spilað á
trommur á
samkom-MÓÐIR
Lagið og textinn urðu til er Egó var á
leið í hljóðprufu í Tónabæ þar sem
spila átti um kvöldið. Í útvarpinu var
frétt um hrottalega líkamsárás á unga
stúlku. Bubbi neitaði síðar að lagið og
atburðurinn væru tengd en það gerði
hann fyrst og fremst af tillitsemi við
aðstandendur (bubbi.is).
Móðir, hvar er barnið þitt,
svona seint um kvöld?
Móðir, hvar er yndið þitt?,
þokan er svo köld.
Þokan sýnir hryllingsmynd,
þvöl er stúlkuhönd.
Út úr þokunni líður kynjamynd
með egghvasst járn.
Ópið, inní þokunni,
til jarðar féll þar hljótt.
Starandi augu, skældur munnur,
ó blóðið rann svo hljótt.
Lítil stúlka á heiðinni
villst hefur af leið.
Hún hitti mann á leiðinni
undan krumlum hans þar sveið.
Móðir, hvar er barnið þitt,
svona seint um kvöld?
Faðir, hvar er yndið þitt?,
þokan er svo köld.....
Það sætir vart tíðindum lengur þegar gamlar hljómsveitir ákveða að koma saman aftur,
væntanlegar fram á sjónarsviðið á nýjan leik sperra menn eyrun. Egóið er nefnilega me
Egó aftur
BÁRÐUR ÖRN BÁRÐARSON
Hann hefur fylgst lengi með Bubba Morthens og heldur mikið upp á Egóið. Segist þó ekki
sjá forsendur fyrir endurkomu núna.
MAGNÚS STEFÁNSSON
Trommarinn í Egó hefur undanfarið spilað
á trommur á samkomum Fíladelfíusafnað-
arins, og nú undir áhrifum frá almættinu
en ekki vímuefna, líkt og árum áður.