Fréttablaðið - 21.02.2004, Blaðsíða 30

Það verður að viðurkennast aðenginn viðmælenda blaðsins
sagði nokkuð í líkingu við fyrir-
sögnina en það er samt ekki fjarri
lagi að ætla að einverjir safni til að
gleyma. Sumir gera það nefnilega
af slíkri ástríðu og einbeitingu að
ógjörningur er að ætla annað en að
þeir geri það til að losna úr viðjum
hversdagsins.
Dót (drasl)
Söfnunaráráttan er misrík í okk-
ur mannfólkinu. Á meðan sumir
vilja hafa sem minnst dót (í sumra
hugum drasl) í kringum sig eru
aðrir sem safna að sér alls konar
dóti (í sumra hugum drasli) og
leggja mikið á sig í þeim efnum. Nú
stendur yfir í Gerðubergi í Breið-
holti sýning nokkurra manna sem á
mörgum árum hafa komið sér upp
dágóðu safni af aðskiljanlegustu
hlutum, t.d. spilum, plötuspilurum
og Hawaii-skyrtum. Og í dag láta
forsvarsmenn Gerðubergs kné
fylgja kviði og efna til safnara-
markaðar þar sem söfnurum gefst
færi á að hitta aðra úr sama ranni
og skiptast á munum ef svo
ber undir.
Mynt, bjórmiðar
og barmmerki
Baldvin Halldórsson er
safnari af Guðs náð og safn-
ar nánast hverju sem er að
eigin sögn. „Ég er helst í
myntsöfnun og öllu sem
tengist gjaldmiðlum,“ segir
hann, enda forsvarsmaður
Myntsafnarafélags Íslands.
„Félagið var stofnað fyrir
35 árum og hefur starfað
óslitið síðan. Við höldum
mánaðarlega uppboðs- og
skiptifundi þar sem menn
mæta og selja, kaupa og
skipta.“ Á annað hundrað
manns eru í félaginu, „bæði
háir og lágir,“ að sögn Baldvins.
Hann safnar þó ekki aðeins
mynt heldur líka miðum af göml-
um bjórflöskum og barmmerkj-
um. „Ég á stærsta bjórmiðasafnið
á Íslandi, þetta eru einungis miðar
af íslenskum bjórflöskum og sá
elsti er frá 1920.“ Og um barm-
merkin segir hann: „Ég á nokkur
þúsund íslensk barmmerki. Það
getur verið rosa mál að nálgast
þau. Þau merkilegustu í mínu
safni eru frá konungskomunni
1907, ég á þrjú slík. Það er von-
laust að fá þau í dag og menn eru
alltaf að reyna að falast eftir
þeim.“
Baldvin er duglegur að skipta á
munum og segist aðspurður sjá á
eftir ýmsu sem hann hefur látið
frá sér: „Já blessaður vertu mað-
ur, ég hef séð eftir mörgu, þá helst
gömlum peningaseðlum.“ Að
sama skapi hefur hann þurft að
leggja nokkuð á sig fyrir suma
hluti. „Já, já, ég hef haft talsvert
fyrir sumu, þurft að bíða lengi og
blíðka menn. Og auðvitað bjóða
gull og græna skóga.“
Eins og gefur að skilja fer
nokkuð fyrir safninu hans Bald-
vins en hann segist geyma það á
mörgum stöðum. Og aðspurður
segist hann vart geta neitað því að
nokkur verðmæti liggi í safninu.
En söfnun er ekki það eina sem
kemst fyrir í lífi Baldvins, hann
hefur verið viðloðandi prent-
bransann í 40 ár, er grafískur
hönnuður og umbrotsmaður og
tekur sem slíkur að sér ýmis verk-
efni. En lítið fer fyrir sjónvarps-
glápi hjá honum því kvöldunum
ver hann til smáviðskipta á Net-
inu, með mynt og annað slíkt.
Gul og falleg Bjalla
Fólk safnar einu og öðru en
Steingrímur Björnsson hefur ein-
beitt sér að frímerkjum og svoköll-
uðum safnarabílum. Slíkir bílar eru
af tiltekinni stærð og eru nákvæm-
ar eftirlíkingar alvöru bifreiða. „Ég
á nú ekkert rosalega marga, svona
milli tvö og þrjú hundruð,“ segir
Steingrímur, sem hefur hug á að
stofna félagskap um söfnunina:
„Þetta á að vera félag bílasafnara
en gæti verið opið fyrir alla leik-
fangasafnara,“ segir hann og ætlar
að bera út boðskapinn á markaðn-
um í Gerðubergi í dag.
Hann áætlar að nokkur hundr-
uð manns safni bílum eins og hann
og segir ágætt að fá þá, t.d. í
ákveðnum verslunum í borginni.
Nýjasta bílinn sinn keypti hann í
gær. „Þetta er nýja Bjallan, gul og
falleg.“ Bílasöfnunina rekur hann
til þess tíma er hann vann í vara-
hlutaverslunum. Þá fékk hann
áhuga á ýmsu sem tengdist bílum
en nú, þegar vinnudagurinn er að
kvöldi kominn, hyggst hann ein-
henda sér í söfunina.
Hlandkoppur á
fimm þúsund kall
Sverrir Thorláksson, fyrrum
matreiðslumeistari á Hótel Holti,
hefur tekið söfnun og söfnurum
opnum örmum frá því hann lagði
frá sér svuntuna fyrir nokkrum
árum. Hann selur alls konar safn-
aravöru í Kolaportinu flestar helg-
ar og segist vera með afar fjöl-
breytt úrval: „Ég hef ýmislegt á
boðstólum en mitt sérsvið er flug-
sagan. Menn safna öllu mögulegu í
tengslum við flugið og ég hef lagt
mig fram um að sinna því.“
Sverrir segist merkja aukna
söfnunaráráttu landsmanna um
þessar mundir og telur að unga
fólkið sé að hverfa frá tölvunum
og yfir í söfnunina. „Þetta er holt
fyrir unglingana, þeir byrja í
merkjunum, frímerkjunum og
myntinni,“ segir hann og telur að
tilfinning fyrir verðmætum fylgi
allri söfnun. Sjálfur byrjaði hann
sem gutti: „Ég byrjaði í frímerkj-
unum og held reyndar að þetta sé
meðfædd árátta. Ég hef alltaf ver-
ið hirðusamur og viljað halda
hlutum til haga.“
Og Sverrir velkist ekki í vafa
um að söfnunin hafi gildi: „Þetta
er menning, reyndar hámenning.
Ef enginn hefði safnað neinu væri
ekkert þjóðminjasafn til og engin
byggðasöfn.“ Hann bendir á að
ýmsu sé safnað, t.d. þvottabrett-
um, gömlum bölum, strokkum og
hlandkoppum. Hvaða gildi hefur
hlandkoppasöfnun? „Hún hefur
mikið gildi. Í hverjum koppi er
saga. Ég seldi kopp um daginn á
fimm þúsund kall.“ Sverrir segir
aðspurður ekkert galið við söfn-
un: „Margir segja að safnarar séu
kolruglaðir en það er hægt að
vera miklu ruglaðri en það. Og ef
við erum ruglaðir þá erum við í
það minnsta skemmtilega ruglað-
ir,“ segir Sverrir og hlær.
bjorn@frettabladid.is
30 21. janúar 2004 LAUGARDAGUR
Mörkinni 6. Sími 588 5518. • Opið laugardaga frá 10 til 16.
50%
af ullarkápum - stuttum og síðum
Ullarjakkar kr. 5.900.
Útsala!
Þessa dagana stendur yfir í Gerðubergi í Breiðholti sýning nokkurra safnara sem í gegnum árin hafa komið sér upp dágóðu safni af alls
kyns hlutum, eins og spilum, plötuspilurum og Hawaii-skyrtum. Í dag fer þar fram safnaramarkaður fyrir alla forfallna safnara. Fréttablað-
ið tók þrjá valinkunna safnara tali.
Ég safna
til að gleyma
BALDVIN
Hefur boðið gull og græna skóga fyrir rétta hlutinn.
SVERRIR
„Ef við erum ruglaðir þá erum við í það minnsta
skemmtilega ruglaðir.“
STEINGRÍMUR
Segist „bara“ eiga á milli tvö og
þrjú hundruð bíla.
Þetta er menning,
reyndar hámenning.
Ef enginn hefði safnað
neinu væri ekkert þjóð-
minjasafn til og engin
byggðasöfn.
,,