Tíminn - 06.01.1972, Blaðsíða 5

FIMMTUDAGUR 6. janúar 1972
TIMINN
MEÐMORGUM
KAFFBNU

Kaupmannahafnarbúi dó og
kom stuttu sífffar til eilífðar-
heimilis síns. Hann lita'ðist þar
*m og varð svo að orði:
— Nei, aldrei hefði mér dott
ið í hug, að Himnaríki væri
svona líkt Kaupmannahöfn.
Þá heyrðist rödd segja frá
hliðinu: ,
— Vinui' minn kær. Þetta
er alls ekki Himnaríki.
Látið bara gamminn geysa,
þegar þér rei'Sist. Þá munuð
þér halda þá beztu ræðu, sem
þér munuð nokkurntíma iðr-
ast
DEMNI
DÆMALAU5I
Þetta cr bara hún Margrét. Hún
talar svo mikið.
Nýjustu tölur uin upplag sov-
ézkra dagblaða og tímarita
herma, að samanlagt upplag
dagblaðanna sé 140 milljónjr
og tímritin séu um 6000 að
tölu og heildarupplag þeirra
um 156 milljónir eintaka.
hann sé einstaklega fær í sinni
grein- Það skal tekið fram, að
andstæðmgar Bob hafa á eng-
an hátt farið betur með hann
í keppni en ella væri, vegna
þess að hann er blindur. Sú
eina hjálp, sem honum er veitt
í keppni er, að honum er stiiit
upp svo nærri andstæðingin-
um, að hann getur snert hann.
Bob hefur ekki verið blindur
allá ævi. Hann hefur starfað
margt, síðan hann varð blind-
ur, en un þessar mundir hef-
ur hann með höndum síma-
vörzlu í banka. Hé' sjáið þio
Bob Noon æfa júdó, en það
gerir hann á hverju kvöldi.
— Hatturinn er víst of stór. í
Ilann fylgir ckki með, þegar ég :
sný liöfðinu.
Flækingur einn hafði .veitt J
önd i tiörninni og sat og plokk j
aði hana, þegar lögiegiuþiónn j
gekk framhjá. Flækin^urinn j
fleygði strax öndinni út í j
tjönj.’iia, en lögreglumaðui'int: f
sá, að hann var með fjaörir í j
vö.itinum. j
— Hvað á þetta aí þýða i
rnaður minn? spui-ð: liigreelu- !
þjónninn.
— Jú, öndina langaði að !
að synda svolítið' o? hún bað j
mig að halda á fötunum sínum j
á meðan. |
- — — ‘ 1 !
Það eru til margar konur, j
sem væru ágætis eiginkonur, !
ef þær væru ekki alltaf að j
hugsa um að gera mennina sína j
betri.
—
I hverju einasta fvrirtæki er !
nauðsynlegt að hafa aðlaðandi 1
unga menn — til að laða að !
duglegar skrifstofustúlkur. ;
Ekkert er óinögulegt þeim *
manni, sein ekki þarf að gera ‘
það f-jálíur. j
I
Það var 1 París og við jarð-
arför. Eiginmaðurinn bar sig
vel, en heimilisvinurinn grét
óskaplega. Þetta varð loks full-
mikið fyrir eiginmanninn. Hann
klappaði hinum á hérðarnar og
sagði: — Svona, svoua, vertu
rólegur. — Ég gifti mtg aftur.
— Er það satt? Eru alls ekki
til nein Iög, sem leyfa manni
að kyrkja kerlinguna, Þegar
hún býður manni upp á brennd
ar fiskibollur með karamellu-
sósu?
Eitt sinn talaði fólk mikið
um sænsku kvikmyndastjörnuna
Anitu Ekberg. Nú er hún sjald
an ncfnd, enda er hún orðin
fertug, og ekki nærri eins um-
talsverð, og hún eitt sinn var
Þessi mynd var tekin í fprt-
ugsafmælinu hennar Hér er
hún að filreiða hátíðamatinrt,
og þ^.g^'Rí núj) allt sjálf. en
gestir fylgdust með og smöbk-
uðu síðan á kræsingunum á
eftir. Anita Ekberg 'ék endur
fyrir löngu í kvikmyndinni
Ljúfa lífið, sem Federico Fell-
ini gerði. Lengi vel hélt fólk,
að hún lifði þessu lífi, sem í
myndinni var lýst, cn það rnun
þó ekki hafa verið. Nú hefur
Anita fundið ro. Hún heiur fest
kaup á litlum bóndabæ utan
við Palma á Mallutea. Þar býr
hún, og vinnu'- að því að end-
urbæta bæinn sinn. Hún hefur
lokið við endurbætur á þrern-
ur herbergjum, og verið er að
b.vggja sundiaug fyrir utan hús
ið. Maðurinn, sem aðstoðar An-
ítu við endurreisn húss-
ins heitir Manolo. Hann er
byggingameistari og innfædd-
ur Mallorca-búi. Hann cr með
Anitu öllum stundum, og sagt
er, að hann sé maðurínn í lífi
hennar þessa stundina. Á af-
mælinu hennar gaf hann henni
platínu hring með smaragd og
demöntum. Aðaigéstirnir i fert
ugsafmælinu voru bredrika
Grikkjadrottning ‘yrnerandi
og svo fékk Anifa kveðjur frá
Dean Martin og frá Federíco
Fellini.
Engum þykir merkilegt, áð
blindur ma'ður geti verið góð-
ur reiðmaður, eða góður dans-
ari, en það þykir í frásögur
færandi að blindur maður geti
verið stórsnjall júdómeistari,
svo ekki sé talað um að hann
verði meistari í þeirri grein.
Ilér sjáið þi'ð ,Bob Noon, sem
er fertuður að aldri. Hann er
algjörlega blindur o.- h'efur
náð meistaratitli í júdó í Eng-
landi. Ef til vill geta ekki aðr-
ir en júdókennarar gert sér
grein fyrir þvi, ftve langt Bob
hefur íáð, þegar sagt er, að
hann hafi fengið „stAra beltið“,
en það er itt merki þess, að

iiHnMmiiiimmimHiu