Tíminn - 14.01.1972, Blaðsíða 8

TIMINN
FÖSTUDAGUR 14. janúar 19«
8
æ

m+i***'! '*j»
mmnén
"w ..

|r
i
Karl Schranz á fullri ferð
Eína hugsunin, sem í
augnablikinu kemst að í
huga „gamla refsins og
kráareigandans" Karls
Schranz frá Týrol í Austur-
rflci, er að hefna fyrir hin
miklu vonbrigði, sem hann
varS fyrir á Olympíuleik-
unum í Grenoble 1968, er
honum var dæmdur Olym-
píumeistaratitillinn í svigi,
en nokkrum mín. seinna
var hann dæmdur úr leik
GAMLA LJÓNIÐ KARL SCHRANZ:
Lífið er
ekki búið
ur breytzt tmeð árunutn. Þrek
mælirinn sýnir að hann hefur
hátmarks vöðvakraft. Hans
leyndanmól uon, hvernig hann
hagar æfingum, hefur getfið
honum meira þrek en nokkr
um öðanim manni, sem ég
þekki. Eftir stórsvigskeppni eða
eftir brunkeppni á 130 fem
hraða, blæs hann varla úr nös,
og það er meira en hægt er
að segja um flesta aðra skíða
menn heimsins.
fyrir aS sleppa hliSi og
f>ar með fékk Frakkinn
Jean Claude Killy sín
þriðju gullverSlaun.
eftir 33 ár.
f Austurríki vildi fólk kenna
dómurunum um þetta. Hitinn
út af þessu máli er sá rnesti,
sem Karl Schranz og austur
ríska skíðasambandið hafa orð
ið að þola. Karl Schranz varð
heimsmeistari í Chamonix fyr
ir 10 árurn. Síðan gerðist það,
eins og með margatr aðrar
íþróttahetjur, að hann hvarf
af sjónarsviðinu.
„Hann er búinn að vera“
sagði fólk, um þennan 33 ára
gamla mann, þann mann sem
verður elsti keppandi skíða-
manna á næstu Olympíuleikum
í Sapporo í Japan í febrúar
næst komandi.
En „gamla 1 jónið“, eins
og hann er líka kallaður, fannst
hann ekki búinn. Hann komst
aftur upp á tindinn. Árið 1969
vann hann World Cup, og þá
vann hann einnig Lauberhorn
brunkeppnina í fjórða sinn og
að auki hið fræga Hahnenkamm
brun, þrátt fyrir það, að þessi
fjöll cru mjög ólík. Á Lauber-
horn þarf skíðamaðurinn að
hafa geysilega tækni og kraft,
en Hahnenkanwn gefur geysi
legan hraða og þar þarf skíða
maðurinn að sýna mikinn kjark
og hafa yfir að ráða ótrúlegu
jafnvægi. Jafnvæigið og kraft
inn hefur Karl Schranz. Schrans
er eini maðurinn í heimin-
um, sem hefur sex sinnum
unnið Kandahar-keppnina og
þar með hinn tvöfalda demants
hring, og heimsmeistari hefur
hann orðið fimm sinnum.
Skíðalíf Schranz hefur geng
ið upp og niður, hann hefur
unnið stóra sigra, en hann hef
ur líka orðið fyrir stórum töp
um, en alltaf hefur hann komið
aftur.
Sjálfur segir hann: „Árið
1969 hóf ég fyrstu keppni árs-
ins í stórsvigi í Val d‘Isere í
Frakklandi. Þegar sú keppni
hófst var ég mjög miður mín.
Ég hef alltaf verið hrifinn af
knattspyrnu, og um sumarið
hafði ég leikið innherja í lið-
inu heima og í úrslitaleiknum
um týrólska meistaratitilinn,
brákaði ég á mér hægri fótinn.
Ég þorði ekki að segja iands-
liðsþjálíaranum okkar, Hoppli
cher fró þessu, hann hefði
orðið vitlaus, ef ég hefði sagt
honum það. Allt sumarið
hafði hann þjálfað okkur og
við vorum komin í sérstaklega
þóða þjálfun.
Ég brölti áfram á öðrum
fæti og það var ekki gott þeg-
ar ég átti að hefja keppni í
stórsvigi.
Allir héldu að ég hefði
meiðzt á skíðaæfingu, en ég
beit á jaxlinn, viss um það, að
enginn myndi taka tillit til
þess að ég var meiddur, —
en ég vann. Þetta gaf mér
sjálfstraust og ég ákvað með
sjálfum mér að vinna World
Cup.“
Ótrúlegt þrek.
Austurríski læknirinn dr.
Raas, sem er læknir austur-
ríska landsliðsins, segir um
Schranz:
— Á öllum þeim þrekmæl-
ingum og athugunum, sem ég
hef framkvæmt á Schranz, er
hann í toppþjálfun. Ekkert hef
Þegar hann tók þátt í Laub
erhornbruninu 1971, reyndi
meira á krafta hans, tækni og
þrek, en nokferu sinni fyrr. í
svokallaðri „Austumkjaholu“
lenti hann á snjóvegg, sem lá
þvert í brautinni, með þeim
aifieiðingum að skíðin lentu
í gegnum vegginn og Schranz
kastaðist aftur á skíðin og
leit út fyrir að hann myndi
detta. 1/10 úr sekúndu sáu 100.
000 áhorfendur hann berjast
við að nú jafnvægi.
Sjálfur sagði Schranz að
hann hefði hugsað á þessu
augnabliki „Hér datt Egon
Zimmermann — olympíumeist
arinn frá Innsbruck — fyrir
tveim árum.“ — Með ein-
stökum krafti og ákveðni náði
hann jafnvægi á ný, reif sig
af stað og þrátt yrir óhappið
sigraði hann. Á eftir leit
Schranz niður í snjóinn og
sagði „þvílika heppni hefur
maður aðeins einu sinni á
ævinni.
Eftir öll vonbrigðin á Olymp
íuleikunum í Squaw Valley var
hann settur út úr landsliðinu
ásamt Anderl Molterer, og
hann varð eftir í Bandaríkjun
um tii að byrja lífið upp á
nýtt. En um leið og fyrsti
snjórinn féll í St. Anton, var
hann kominn til baka til Evr-
ópu og fimmtán mánuðum
seinna vann hann í Camonis
heimsmeistarakeppninni brcm
og stórsvig.
Austurríkismenn segja að
hann sé þegar í lifanda If&
orðinn dýrlingur þeirra. Eftir
sigra í World Cup tvö ár í
röð og sigur á heimsmeistara-
keppninni í Val Gardena 1970 '
neitaði hann þrátt fyrir að
vera orðinn 31 árs gamall að
leggja skíðin á hylluna, eins
og maingir báðu hann um og
sögðu um leið að hann gæti
ekki haldið út lengur.
„Þetta er mín ástrfða“
Um þetta sagði Schramz:
„Skíðaíþróttin er það eina í
heiminum, þar sem ég get náð
bezta, sem mér er gefið sem
manneskju — hún er nán
ástríða.
„Ég veit, að ég er ekki eins
og aðrir toppmenn í íþróttinni.
Þeiir eru búnir að fá nóg af
skíðum í lok hvers keppnis-
tímabils. En um leið og ég
kem heim til St. Anton fer ég,
eftir að hafa sofið vel eina
nótt, að heilsa upp á kunningj
ana, en áður en kl. er orðin
11, er ég orðinn sjúkur í að
fara á skíði, og óg hendi skíð
unum á öxlina, tek lyftuna
upp á tiindinn Kapall og fyrir
hádegi er óg búinn að reima
mér þrjár ferðir í bruni, án
þess að hvfla mig nokkuð.
Nú er óg ákveðinn í að ná
mér í gull í Sapporo, og þá
í bruni eða stórsvigi, sjáift
svigið er ekki mitt uppáhald.
Þrátt fyrir alla mína sigra,
hef ég aldrei komizt á topp-
inn á olympíuleikum. Silfur-
peningur frá Innsbruck 1964,
þar sem ég var á eftir Frakk
anum Bonileu í stórsvigi, er
allt, sem ég get státað af á
þeim vettvangi, t. d. var ég þá
númer 7 í uppáhaldsgrein
minni bruni. En 16. sigur minn
í bruni í Val d'Iserc núna rótt
fyrir áramótin — eina stór-
■mótið sem Schranz hafði ekki
sigrað áður — sýnir svo ekki
verður um villzt, að klærnar
á „gamla ljóninu'* eru ekki
farnar að slitna. Lífið er ekki
búið, þótt maður sé 33 ára,“
segir Schranz.
Þetta er vissulega rétt hjá
Karli Schranz. Með Olympíu-
leikana fyrir augum, hefur
hann æft betur en nokkru sinni
fyrr og að auki hefur hann ásett
sér að vinna World Cup í
þriðja sinn í vetur. Hann er
aðaluppáhald manna í stórsvigi
og bruni á Olympíuleikunum í
Sapporo.
Þýtt — Þ. Ó.