Tíminn - 16.01.1972, Blaðsíða 10

—ryg~v~
.u;;"—3«C',
22
TIMINN
: rrTrTT

NfJA RlKISSTJORNIN OG
STJÚRNARANOSTAOAN
„Gaman er að börnunum þeg-
ar þau fara að sjá.“ Svo er
sagt að kerling nokkur hafi
sagt fyrir löngu síðan. Mér
hafa stundum dottið þessi um-
mæli í hug síðan ríkisstjórnar-
skiptin urðu. Það hefur oft ver-
ið, gaman að stjórnandstöðu-
blöðunum og þó einkum Morg-
unblaðinu, síðan Ólafur Jó-
hannesson myndaði ríkisstjóm
sína. Samkvæmt lýsingum Morg
unblaðsins á allt að vera ómögu-
legt hjá ríkisstjóm hans. Þar
er allt gert annað hvort of eða
van og er þar engin millivegur.
Þar er ekkkert gert rétt eða
eins og það ætti að vera. Sam-
kvæmt kenningum Morgunblaðs
ins, er Sjálfstæðisflokkurinn
með Alþýðuflokkinn sér til að-
stoðar þcir einu, sem hæfir
era til ríkisstjórnarstarfa hér
á landi. Þeir vita allt, þeir
gera allt rétt. Þeir hafa alltaf
gert allt rétt og þeir munu
alltaf gera allt rétt. Þetta er
tónninn hjá Morgunblaðinu og
hjá Alþýðublaðinu er hann
svipaður, þó að þar sé ekki
alltaf jafnt sterkt að orði
kveðið og eru það skiljanlegar
ástæður.
Morgunblaðið hefur vemlega
sett niður við fráfall Bjarna
heitins Benediktssonar og brott
för Sigurðar Bjamasonar. Báð-
ir vora þeir lífsreyndir og vel
menntir hæfilelkamenn. Bezt
mennti maðurinn, sem þar ræð
ur ríkjum nú, er án efa Matt-
hías Jóhannessen. Hann er
skáld og fagurkeri, en mun
hafa mjög takmarkaðan áhuga
á pólitík. Hinn ritstjórinn Eyj-
ólfur Konráð Jónsson hefur
ekki ennþá unnið sér neitt sér-
stakt álit í ritstjórastarfi.
Hvernig á því stendur skal
ósagt látið. En maður kemur
í manns stað og nú er kominn
þriðji ritstjórinn. Hann er kall-
aður aðstoðarritstjóri. Það
mun eiga að skiljast svo hann
eigi að stjómast af öðrum.
Hann er mikill á lofti í skrif-
um sínum og virðist svo sem
að hann eigi heiminn og sé al-
vitur. Já hann geltir feiknin
öll og virðist ætla að snúa öllu
við að maður getur ekki annað
er reiknað með að hann ætli sér
ekki að vera til lengdar aðeins
til aðstoðar.
„Ólafía“ er núverandi rík-
isstjórn kölluð af stjómarand-
stöðublöðum. Það nafn vora
þau búin að gefa lienni áður
heldur en að hún var mótuð
og full mynduð. Þetta er að-
eins eitt dæmi um rithátt og
virðingarleysi stjórnarandstöðu
unnar fyrir núverandi ríkis-
stjórn. Ég læt þetta eina dæmi
nægja af rithætti stjórnarand-
stöðublaðanna, en þar er vissu
lega af nógu að taka. En af
hverju var stjóm Jóhanns Haf-
steins ekki kölluð Jóhanna eða
bara Jóka, sem er nafn á göml-
um draug? Ekki var það svo
fráleitt. Var það ekki einmitt
í stjórnartíð hans, sem upphófst
sundrang mikil manna á með-
al í stóru byggðalagi? Og það
var nú einmitt aðalverk drauga
í gamla daga, að því er sagt er,
að gera mönnum glettur og
jafnvel skaða, svo og að sundra
vináttu og samstarfi?
Ég held að stjórnarandstað-
an ætti að láta af þeirri blaða-
mennsku, sem hún hefur hald-
ið uppi nú um skeið. Það er
henni ekki á nokkurn hátt til
framdráttar, heldur miklu frek
ar hið gagnstæða
Alþingi er tekið til starfa.
þar eiga þingmenn að vinna
í sameiningu að þjóðarheill og
þjóðarsóma. Hvernig má vera
að slíkt geti farið vel úr hendi,
sé verið með uppnefni, skamm-
aryrði og ósannindi bæði í
ræðu og riti. Hvers vegna
geta menn ekki sýnt hver öðr-
um fulla kurteisi og virðingu,
þótt þeir séu pólitískir and-
stæðingar? Það er mannlegt að
deila um málefni, framgang
þeirra og leiðir þeim til fram-
gangs. En það á að gera með
rökum og fullri virðingu fyrir
andstæðingnum, en ekki með
stóryrðum. Sé það ekki hægt,
þá er heldur ekki hægt að
búast við jákvæðum viðhorfum
til eigin málefna og skoðana.,
„Litla þjóð sem átt í vök að
vérjast vertu ei við sjálfa þig
að berjast." Þessa góðu áminn-
ingu okkar góða skálds ættum
við oftar að hafa í huga og
halda máli okkar meira við
takmörk heldur en oft er raun
á. Við, sem allir til skamms
eram ekki stærri né meira en
eitt stórt þorp eða smáborg á
meginlandi Evrópu.
Allir vita, sem vilja vita, að
í röðum allra stjórnmálaflokka
era hæfir og vel menntir menn,
til þess að geta setið og starf-
að í ríkisstjóm. Þar verður ekki
gert upp á milli flokka a.m.k.
ekki þá fyrr en á reynir og
annað hefur sýnt sig. Það er
t.d. út í löftið að telja menn
óhæfa til þeirra starfa, frem-
ur en annarra þó, að þeir hafi
ekki átt þar sæti áður.
Allir hafa einhverntíma ver-
ið byrjendur bæði í þeim störf-
um sem öðrum. Það eru eng-
ir unglingar né viðvaningar
sem skipa núverandi ríkisstjórn;
og það hélt ég að öllum mætti
vera ljóst. Allt eru það lífs-
reyndir og vel menntir menn.
Allir hafa þeir setið á Alþingi
að einum undanteknum, og
sumir þeirra all lengi. Tveir
þeirra hafa áður setið í ríkis-
stjórn og getið sér þar góðan
orðstír svo og almennt traust.
Það verða því alger vindhögg
að níða og ófrægja þessa menn
í byrjun starfs þeirra í núver-
Maðurinn minn,
Vilhjálmur Jónsson,
öryggiseftirlitsmaður, Akureyri,
andaðist 13. þessa mánaðar.
Magnea Daníelsdóttir.
andi ríkisstjórn. Ættum við
ekki heldur að láta það bíða
þar til reynsla kemur á störf
þeirra og spara okkur óp og
illyrði um þá. Óp og öskur
hæfa raunar aldrei menntun
og menningu og þá sízt hjá
frammámönnum þjóðarinnar.
Eitthvað vora stjómarand-
stöðublöðin að æsa sig út af
skólastjóraveitingu í Ólafsvík.
Þá hefði þeim vissulega verið
sæmra að þegja. Það hefur
aldrei verið talið heillavæn-
legt að kasta grjóti úr glerhúsi,
og glerhús stjórnarandstöðunn-
ar er ákaflega þunnt og brot-
hætt. Engin ríkisstjórn hefur
verið jafn hlutdræg í starfs-
manna- og embættaveitingum
og fyrrverandi ríkisstjórn, og
enginn ráðherranna þar var
verri heldur en einmitt fyrr-
verandi menntamálaráðherra.
Það situr því sízt á Alþýðu-
blaðinu að öskra. Það rifjar að-
eins frekar upp stjómarferil
þessa manns.
Alþýðublaðið og Alþýðuflokk
urinn ætti nú að fara að átta
sig á því, að það er eitthvað
meira en lítið bogið við hina
pólitísku stefnu hjá þeim nú
hin seinni árin. Er það ekki
undir formennsku Gylfa Þ.
Gíslasonar á flokknum, sem
þingmannatala hans hefur lækk
að úr 10 þingmönnuim og nið-
ur ,í 5 þingmepn, og hver ætli
eigi hér stærsta sök?
En nú breytum við um stefnu
segir Gröndal. Nú eram við
engum háðir og nú er það
vinstri stefna hjá okkur. Bet-
ur færi að svo yrði, en óneit-
anlega læðist að manni grunur
um að kippt verði í spottann.
Núverandi ríkisstjórn verð-
ur hlutdræg og vond, í sínum
starfs- og embættaveitingum,
ef hún nokkurn tíma kemst með
tærnar nálægt hælum fyrirenn
ara sinna. Og sízt hef ég trú á
því að núverandi menntamála-
ráðherra verði þar ógnvaldur.
Ég trúi einmitt og tel að þekk-
ing hans og dómgreind sam-
fara trúnaði hans við starf sitt,
sé á þann veg, að hann geri
ætíð það, sem er sannast og
réttast, og láti þar enga póli-
tík villa um fyrir sér. Hitt er
svo annað mál, að Alþýðublað-
ið og Morgunblaðið munu ætíð
reka upp skræk mikinn, ef hlut
irnir era þeim ekki há-póli-
tískt í hag.
Einhver var að tala, eða
ski’ifa um, að létta þurfi sköt.t-
um af sjómönnum, til þess að
gera sjómennskuna eftirsótt-
ari en hún er nú. Þessu er ég
mótfallinn. Sjómenn hafa þeg-
ar og hafa haft mörg undanfar-
in ár sérstakan frádrátt um-
fram aðrar stéttir þjóðfélags-
ins. Sá frádráttur er eðlileg-
ur og sanngjarn, en svo á að
það heldur ekki að vera meir.
Sjómenn eig? ekk; að verða
bónbjargarmenn. Kjör þeirra
þurfa að verða bað góð að þcir
greiði skatta sína með stolti.
Sjómennskan er heillandi
starf, og það ekki sízt fyrir
unga og kraftmikla monn. Hún
hefur hættur, erfiði- og ævin-,
týri í för með sér. Hvaða starf
nú til dags hefur ekki hættur
í för með sér? Bara að fara
yfir götu getur verið hættu-
legt, og það jafnvel þó að mað-
ur sé í fullum rétti. Sjómennsk
an gefur oft góðar tekjur og
með köflum góða hvíld og frjáls
ræði. Að takast á við náttúru-
öflin er heillandi, jafnvel róm-
antískt. En svo getur það á
vissum augnablikum orðið al-
varlegt. Þá þarf hver og einn
á öllu sínu að halda, þá þurfa
allir að standa saman og þá
stendur heldur enginn einn,
Þetta reynir manninn, styrkir
hann og stælir, gefur honum
þroska, menntun og menningu,
og hver þarf ekki á þeim hlut-
um að halda nú til dags? Hvern
ig væri að ríkið ættí og gerði
út stórt og gott fiskiskip og
notaði það fyrst og fremst til
þess að láta afplána þá refsi-
dóma þeirra ungmenna, sem vaða
um borg og bæi, til innbrota,
þjófnaðar og eyðileggingar á
verðmætum samborgara sinna.
Ég held að þessi fjárfesting
væri ekki verri lieldur en stein-
kassar austur á Eyrarbakka
eða uppi í Mosfellssveit. Þess-
ir unglingar, sem í þessum inn-
brotum standa, era oftast tölu-
verð mannsefni, og því verð-
mæti fyrir þjóðfélagi. Þeir
þurfa fyrst og fremst aga og
starf, — vinni og þennan aga
og þetta starfa er hvergi betra
né auðveldara að veita en ein-
mitt á sjó. Þar kemur líka
menntun samhliða þó að ekki
sé hún á skólabekk. Að prófa
þetta er ekkert hættuspil, því
gott skip heldur alltaf verð-
mæti sínu og er því auðseljan-
legt.
Ég hef máske orðið nokkuð
margorður um þetta, en ástæða
mín er einfaldlega sú, að ég
hef kynnzt ýmsum atvinnugrein
um og atvinnuháttum og er því
nú við ævikvöld að líta til lið-
innar ævi.
Ég er fæddur og uppalinn í
sveit og var þar einnig nokk-
uð á fullorðins árum mínum.
Ég hef ennfremur verið sjó-
maður, og ég hef unnið alls-
konar verkamannavinnu í borg
og bæ. Ég hef unnið í verzlun-
arstörfum svo og ýmsum op-
inberam störfum, og þegar ég
svo lít yfir farinn veg þá finnst
mér björtustu og beztu minn-
ingamar frá sjómennsku minni.
Ég mun því sjá eftir að hún
varð ekki stærri og meiri hluti
í ævistarfi mínu heldur en raun
er á. Ef til vill spyr einhver
af hverju svo hafi ekki ver-
ið. Því er ekki auðsvarað í
stuttu rnáli. Ég fór ekki á sjó
upphaflega af neinurn áhuga,
ég fór það af nauðsyn. Þá var
ekki spurt um, hvað villt þú
vera, eða hvað starfi hefur þú
áhuga á. Maður varð ýmist að
gera þetta eða hitt til þess að
hafa í sig og á. Það hafa því
kannski verið forlög eða hvað,
að ég starfaði í svo mörgu.
Kjaftæði segir einhver. Ekki
er ég nú svo viss um það. Allt
hefur sitt baksvið og þar er til-
vera og líf mannsins engin und-
anteking.
J. S.
Hafnirnar
Framhald af bls. 18.
Sveitarfélaga og viðkomandi
hafna og sveitastjórna.
Ég vil að lokum vænta þess
að allir þeir aðilar, sem fjalla
um þessi mál, taki skýrslu
nefndarinnar og tillögur til
rækilegrar skoðunar og menn
geri sér ljóst, hvað það er að-
kallandi að tryggja stöðu
hafna í landinu og að allir aðil-
ar, sem hlut eiga að máli, geri
sitt til að svo megi verða.
Góð höfn, er ekki aðeins líf-
trygging viðlromandi byggðar
lags, heldur ekki síður ein
tryggasta stoðin til eflingar
þjóðarhags.
»
SUNNUDAGUR 16. janúar 1972
ÍSDJ
ÞJOÐLEIKHUSIÐ
HöfuðsmaSurlnn frá Köpeniek
sýning í kvöld kl. 20.
Nýársnóttin
sýning þriðjudag kl. 20.
Allt í garðinum
sýning miðvikudag kl. 20.
Tvær sýningar eftir.
Aðgöngur rasalan opin frá tcL
13.15 til 20. — Simi 1-1200.

Spanskflugan í dag kl. 15.
107. sýning. Uppselt.
Hjálp í kvöld kl. 20,30.
Hjálp þriðjudag kl. 20,30
SíðuF'" sýningar.
Skuggasveinn miðvikudag
kl. 20,30. 4. sýning. Kauð kort
gilda. Uppselt
Skuggasveinn fimmtudag kl.
20.30. 5. sýning. Blá kort gilda.
Uppselt.
Skuggasveinn föstudag
kl. 20,30. 6. sýning. Gul kort
gilda.
Kristnihaldið laugard. kl. 20.30.
120. sýning. .
Aðgöngumiðasalan i Iðnó er
opin frá kl. 14. Sími 13191.
Vörumerkingar
Framhald af ois. 24
Jytte Kruse hefur einnig lát
ið önnur neytendamál til sín
taka. Hún hefur víða sett upp
sýningar og flutt erindi um
þau mál. Hún hefur starfað að
rannsóknum varðandj hagræð-
ingu eldhússtarfa og hún hef-
ur, ásamt öðrum höfundum
skrifað bókina „Vore kökken-
er“ (eldhúsin okkar), sem
„Arkitektens forlag“ hefur gef
ið út og „Forbragerhándbog-
en‘ (handbók neytenda), sem
„Politikens forlag“ hefur gefið
út. Það er því mikill fengur
að því, að hún hefur gefið kost
á sér til fyrirlestrarhalds hér
á landi.
Sýningin verður opin dag-
ana 16—23. janúar frá kl. 14
til kl. 19. Gert er ráð fyrir, að
síðar meir verði hún send út
á land á vegum Kvenfélags-
sambands íslands.
Kjartan Guðjónsson hefur
stjórnað uppsetningu sýningar
innar.
S. J.
1 LÖGREGLUMENN
vantar til starfa í vara- og
héraðslögreglu Borgarfjarð
ar. Hér er um aukastörf að
ræða, sem umsækjendur
gegna í hjáverkum, eink-
um við löggæzlu á samkom
um, öryggisgæzlu við um-
ferð á helgum og vegna
útisamkomuhalds á sumrin.
Umsóknir sendist sýslu-
manni Mýra- og Borgar-
fjarðarsýslu fyrir 1. marz
1972.
Borgarnesi 31.12. 1971
Sýslumaðurinn í Mýra- og
Borgarfjarðarsýslu,
Ásgeir Pétursson.