Tíminn - 22.01.1972, Blaðsíða 6

6
TIMINN
LAUGARDAGUR 22. janúar 1972
Nú er AS-i á Grími
Orkidé (Cimhidíum.)
Það mun fáum kunnugt að
blómi'ð Orkidé (Orkedía) er rækt.
að á íslandi nú í dag og hefur
náðst athyglisverður árangur í
ræktun þess, því að mjög erfitt
er að fá hana til að blómstra
fullkomnu blómi, ncma við sér-
stök skilyrði, en þetta hefur tek-
izt hér í gróðurhúsi austur f
Hveragerði og er það Lauritz
Christiansen, sem það hefur gert.
Orkidé er miög fagurt blóm og er
talið eitt dýrasta blóm, sem
ræktað er, það er notað mjög
mikið til skreytinga, enda stend-
ur blómið mjög lengi, einnig er
það notað í brúðarvendi og þykja
þeir bera af öðrum bæði við hvíta
og mislita brúðarkjóla og draktir,
einnig eru margir, sem láta út-
búa kjólablóm úr Orkidé i sam-
kvæmiskjólinn og ef kjóllinn er
gamall virkar hann sem nýr með
slíkri skreytingu. Margur ástfang-
inn maður hefur með góðum ár-
angri fært unnustunni Orkidé, er
hann sækir hana til að fara út að
kvöldi. Og má segja að möguleik
arnir á notkun þessa sérstæða og
fagra blóms séu óþrjótandi, sagði
Aage Foged f Blómabúðinni
Hraun í Bankastræti, en þar sá-
um við þetta fagra blóm í glugga.
ÁRSHÁTÍÐIR - ÞORRABLÓT
Tryggið yður
hljómsveitir oe
skemmtikrafta
tímanlega. — Opið frá kl. 2—5
SKErmnrramBQÐJÐ
Kirkjutorgi 6, 3. hæð. Póstbox 741. Sími 15935.
- GÍRO
Girónúmer 83070
Sendum vður blómm — blómaskrevtmgar t örugg-
um umbúðum um land allt — Greiðið með Gíró
BLÓMAHÚSIÐ
SKIPHOLTI 37 SlMI 83070
iVið Kostokjör, skammt fró Tónabló)
óður Álftamýri 7.
Opið alla daga — öll kvöld og um helgar.
Vegna lesenda Tímans og til
þess að hamla á móti hinni
óheillavænlegu kenningu hóf-
drykkjupostulanna, skrifa ég eft-
irfarandi línur.
f Tímanum 21. des. birtir A.S.
alllanga grein um ofdrykkjuna
sem þjóðarböl.
f þeirri grein ber hann brigður
á að orðtakið: „Hóflega drukkið
vín gleður mannsins hjarta“ sé
ekki að finna f ritum Salómons.
Mér þætti fróðlegt að vita hvar
það stendur. Það ætti að vera
hægðarleikur fyrir A.S. að benda
á það, ef það væri til. f þess stað
leitar hann, og getur ekki ann-
að, að arðum, sem honum finnst
að þýði það sama. Hann er svo
sannfærður um að þessi orð standi
í biblíunni, að einum manni er las
grein hans varð að orði um sann-
færingu höfundar og óskhyggju:
„Vakri Skjóni hann skal heita,
þó að meri það sé brún.“
Það hefði verið skemmtilegra
fyrir A.S. að taka þessari leiðrétt
ingu minni og ábendingu með
þakklæti og vinsemd. Ég get sagt
honum það til gamans, að þegar
ég var búinn að „orðtaka" biblí-
una, spurði ég mann, sem ég vissi
að var búinn að lesa biblíuna
margoft og predika út frá henni
(það var ekki prestur), hvar þetta
stæði. Taldi hann í fyrstu að
þetta væri hjá Salómon, en við
nánari athugun fann hann það
ekki og sagði að mín athugunivær
rétt. Einnig get ég sagt honum
það, að ég hefi fengið mörg þakk-
lætisorð fyrir grein mína, bæði í
einkasamtölum og á opinberum
vettvangi. Á fundi (ekki stúku-
fundi) úti á landi, þar sem grein
mín var til vinsamlegrar umræðu.
kom fram sú rétta ábending að
áfengisdýrkendur notuðu öll með-
öl og tækifæri máli sínu til fram
dráttar, jafnvel hlífðust þeir ekki
við að ljúga upp á Heilaga ritn-
ingu. Má einnig benda á, að þeir
hafa blandað helgidóma kirkiunn-
ar eitri og á hófdrykkjukenningin
sinn óheillaþátt bar í.
A.S. reynir að rangsnúa orðum
mínum, þar sem ég segist hafa
orðtekið allt er biblían segir um
áfeng: og misnotkun þess. Ég
hefði haldið að það þyrfti ekki
skynsamari mann en A. S. til að
vita, að áfengisneyzla í hvað ljtl-
um mæli sem er, er misnotkun.
Viðvíkjandi 104. 14.—16. v. f
Daviðssátmi er það að segja, að
af ávöxtum jarðarinnar lifa menn
op skepnur og höfundur lifsins
hefur ætlazt til þess að við nyt-
um þess með gleði í hjarta
óskemmt en gerðum ekki eitraða
drykki úr lífsgrösum jarðarinn-
ar. Á þeim dögum eins og enn
þann dag i dag notuðu menn heil-
brigðan ávaxtasafa, sem ekkert á
skylt við áfengi. enda er ekki tal-
að þar um áfengi eða réttara sagt
eiturdrykki.
A.S. virðist vera sárreiður yfir
hlutverki sínu og einnig því að
geta ekki með neinum rökum
hr-kið leiðréttingu mína, en lítur
of stórt á sig til að viðurkenna
fáfræði sína. Hann þarf ekki að
vera mér sérstaklega reiður fyrir
gervi Gríms meðhjálpara, heldur
sjálfum sér fyrir að taka sér í
munn orð hans og einnig getur
hann re’ðzt Jóni Thoroddsen fyr-
ir að skapa hann svona. Hefði
A.S. skrifað eins og heiðarlegur
maður undir fullu nafni, en ekki
skotið úr launsátri, sem aldrei
þykir drengilegt, hefði ég siálf
A.S. er líka sárreiður yfir þvf,
að ég skuli vitna í Eininguna og
kalla hana bezt skrifaða blað lands
íns.
Ég hefi aldrei heyrt neinn hall-
mæla því blaði og tel víst að A.
S. er einn um að kasta skugga á
það blað. Má hann vel við una ef
honum hefur tekizt eða tekst að
vinna jafn gott verk á sinni lífs
leið og ritstjóri þess hefur gert
með sinu predikunarstarfi á löng
um æviferli. A.S. þarf að viðhafa
aðra aðferð til þess en hófdrykkju
kjaftæði.
A.S. þykir skrítið að ég skuli
kveða upp þessi „dómsorð": „Saló-
mon sagði það aldrei“. Hvað átti
ég að segja annað? A.S. hefur
ekki heldur fundið þau sjálfur
og verður því að leita eftir hlið-
stæðum, en finnur þau samt
ekki, þó að hann fái sér prest til
aðstoðar. Þegar sú leit bregzt,
ímyndar hann sér að það hljóti
að vera í gömlum ritum og þýð-
ingum.
Ef svo er, hverniig stendur þá á
því að seinni tíma þýðendur hafa
þá fellt þetta „heilræði aldanna"
og „spakmæli" úr biblíunni? Vill
A.S. meina að það hafi verið ein-
bverjir þröngsýnir, „bann- eða
bindindispostular", sem það hafa
gert? Það eru þá fleiri en ég, sem
ekki hafa viljað viðurkenna þessa
„lífsspeki“ og sem betur fer eru
þeir fleiri þó að allt of margir
hafi látið glepjast af villukenning
um og gaspri þessara hófdrykkju-
manna.
Ég tel víst að séra Sigvaldi og
Grímur meðhjálpari geti, ef þeir
leggja saman, fengið allt aðra
meiningu út úr biblíunni en við
þessir einfeldningar, sem getum
ekki lesið annað en það, sem
skrifað stendur. Hvorugur er nú
sú persóna að menn sækist eftir
að líkjast þeim eða gera sér þá
að andlegum leiðtogum. A.S. ger-
ir jafnvel ráð fyrir því, að hann
eigi eftir „að klappa á koll höf-
undar“ (þ.e. undirrituðum). Ég
vil þá mælast til þess að hann
segi mér hver hann er, svo ég geti
þakkað honum með virktum fyrir
þá virðingu, er hann sýnir mér
lítilmótlegum. Annars getur svo
farið að þakklæti mitt lendi hjá
Grími meðhjálpara og þar færi nú
of góður biti í hundskjaft.
Þar sem ég vil ekki þreyta
lesendur á lengra máli um hártog
anir og rangfærslur A.S. við grein
mína: „Salómon sagði það aldrei“,
er birtist í Tímanum — Landfara
— 10. nóv. 1971, bið ég þá að gera
þann samanburð, er þeim þurfa
þykir.
Aftur á móti vil ég léiða hug-
ann að kjarna þessa máls og
spyrja: A.S., Grím meðhjálpara
eða aðra, sem vita betur. Hvað er
eiginlega þessi hófdrykkja, sem
þeir eru alltaf að tala um? Hver
er mælikvarðinn á hana? Mér vit-
anlega hefur enginn „vitringur"
komið fram á sjónarsviðið, er hef-
ur getað gefið óyggiandi svar við
því. Vísindi síðari tíma og reynsla
kynslóðanna hafa sýnt og sannað
að fyrst? neyzla áfengis veldur
truflun á dómgreind mannsins og
sá, sem búinn er að bragðs áfpngi.
er ekki dómbær á gerðir sínar.
Þess vegna er þpim bannað með
lögum að aka bíl. sem hafa bragð-
að áfengi eða eru undir áhrifum
þess.
A.S. mundi í heiðri hafður, bæði
hjá mér og öðrum hugsandi
mönnum, ef hann fyndi ráð til
sagt snúið máli mínu á annan bpss að gera áfengisneyzlu óskað-
hátt Vi-átt fv’-i- bað bó að ég lpga.
sk'"'"*’ á hann að skrifa undir í fréttum er iðul"ga sagt. að
nafn; f hu hann ri° h"k v;* -;tt hann eða hún hafi verið aðeins
fyrra gervi og tel ég mig því hafa undir áhrifum eða eitthvað vín
rétt til að nefna hann hvaða gælu-! hafi verið haft um hönd, þegar
nafni sem er á meðan. 1 hún stakk kærastann, eða þegar
hann drap manninn, eða þegar
þeir brutust inn í þessa eða hina
búðina, eða þegar hann kastaði sér
í sjóinn, eða þegar hjónin gengu
hvort af öðru dauðu o.s.frv. Er
það þetta, sem A.S. kallar hóf-
drykkju?
Skyldi það fólk hafa ætlað að
verða að „ræflum“ þegar það
bragðaði fyrsta sopann? Áreiðan-
lega hefur það talið sig geta farið
eftir kenningum A.S. Ég hef
aldrei heyrt talað um, að menn
hafi unnið óhæfuverk vegna þess
að þeir hafi verið ódrukknir, nema
þá til þess að ná sér i áfengi.
Daglega berast fréttir og siðast
í dag, — nýársdag — frá lög-
regluyfirvöldunum um aukinn
drykkjuskap og þá sérstaklega
unglinganna yngri og yngri allt
niður í börn. Hefur A.S., sem þyk-
ist hafa svo mikinn áhuga á
„lífssannindum“ hófdrykkjunnar,
aldrei rennt grunt í, hvemig á
þessum ósköpum stendur?
Er hann svo blindur í sinni sök,
að hann sjái ekki að kenningin
um að sjálfsagt sé að neyta áfeng-
is leiðir unglingana á glapstigu?
A.S. þykist vilja kenna fólki að
umgangast áfengi me£ því að
neyta þess. Ef þetta er eins auð-
velt og A.S. vill vera láta, hvers
vegna eru menn pá ekki búnir að
læra það ennþá? og hvað hefur
A.S. kennt það mörgum, þeim að
skaðlausu? Nóg eru efnin nú til
þeirra hluta og hann lætur senni-
lega ekki „bannmenn“ eða „bind
indispostula" tmfla sig við kennsl
una.
A.S. telur sér trú um að bind-
indis- og bannstefnan eigi sér lít-
inn hljómgrunn. Veit ekki A.S.,
sem segist stjómast af mikilli
skynsemi og væntanlega þekkingu
á þessum málum, að mestu menn
stórþjóðanna á ýmsum tímum og
ekki hvað sízt nú á síðustu öld-
um og áratugum, hafa verið al-
gjörir bindindismenn og varað við
allri áfengisneyzlu, svo maður tali
nú ekki um íslenzka framámenn,
sem heilar bækur eru til um, er
segja frá starfi þeirra og góðum
árangri sem bindindis- og bann-
mönnum. Þá get ég sagt A.S. það
að mörg alheims menningarsam-
bönd sameinuðust á síðasta ári
í eina heild undir forystu I.O.G.T.
gegn áfengisbölinu I heiminum.
Oft þegar auglýst er eftir mönn-
um til starfa er sett það skilyrði,
að þeir séu algjörir bindindis-
menn, en ég hef aldrei séð aug-
lýst eftir hófdrykkjumönnum.
Samkv. kenningum A.S. ættu þeir
að vera eftirsóknarverðir. Hann
verður sjálfsagt ekki i vandræðum
að benda á slíka, ef einhver skyldi
biðja hann að útvega öruggan bíl-
stjóra eða mann til ennþá ná-
kvæmari starfa. Sjálfsagt mundi
hann ekki taka á sig að ábrygj-
ast verk slíks manns.
Ég mun ekki eyða dýrmætum
tfma oftar í það að eltast við hár-
toganir og útúrsnúninga A.S. né
vangaveltur Gríms meðhjálpara,
"kki einu sinn bó að þeir fái sérd
Sigvalda í lið með sér.
Þar sem talað er um Grím með-
hjálpara í ofanrituðu, er átt við
hófdrvkkiuhuesunarbátHnn.
Vel get ég fyrirgefið A.S. þó að
hann geri mig Baldvinsson. Vona
að vinur mínn Guðíón B Bald-
vinsson misvirði það heldur ekki
við A.S. Slik mistök geta alltaf
átt sér stað: þar sem um mér
þekktari mann var að ræða. Sizt
vildi ég að minn skuggi félli á
aðra menn.
En ío *"m þessar linur rlta, er
hinn rétti
Guðjón Bj. Guðlaugsson,
Efstasundi 30.