Tíminn - 25.01.1972, Síða 3

ÞRIÐJUDAGUR 25. janúar 1972
TÍMINN
3
Talið að
Verðjöfnunar
sjóður greiði
hluta af
loðnuverðinu
ÞÓ—Reykjavík.
Nokkrir fundir hafa veriff
haldnir í yfirnefndinni vegna
loðnuverffsins fram til þessa, og
sá síðasti í morgun, en ekkert
samkomulag náffist. Annan fund
út af loðnuverðinu átti að halda
kl. 18 í gærkvöldi.
Sem kunnugt er, þá hefur
ekki náffst samkoimulaig um
loðnuverðið á yfiirstandandi ver-
.tíð, o.g þó svo að LÍÚ hafi skor-
að ,á útvegsmenn að senda ekki
báta til loðnuveiða fyrr en.loðnu
verðið væri komið á, þá hafa
bátamir streymt út til veiða.
Mikil verðlækkun hefur orðið á
lýsi og mjöli að undanförnu og
þykir nú tfullvíst, að loðnuverff-
ið verði ekki hærra en í fyrra.
en þá var það kr. 1.25 kílóið.
Það er og vitað, að kaupendur
treysta sér ekki til að borga
sama verð og var á síðustu ver-
•tíð, og er nú talið, að gripið
verði til þess ráðs að láta Verð-
jöfnunarsjóð borga hluta loðnu-
verðsins.
Ekki gott að ;
búa í Norrænaj
húsinu j
í viðtali við mig í Tím- ■
anum föstudaiginn 21. janú- "
ar sl. er smávegis, sem þarfn J
ast leiðréttingar: ;
1) Um Listabátíð 1970 ■
stendur að ,,ef framlag rík- *
isins, Reykjavikurborgar og J
annarra aðila er ekki dreg- ■
ið frá, þá var útkoman um ‘
200.000 kr. ágóði“. ;
Þetta er að vísu rétt, ef I
tekið hefði verið fram, að “
þessi framlög voru stofn- ■
gjöld. Bæði ríkið, Rcykjn- Z
víkurborg, Norræni monn- ■
ingarsjóðurinn, Norræná ■
Húsið, Osloborg og ifleiri Z
styrktu Listahátíðina fjár- ■
haigslega með imiklu stærri ■
upphæð en að ofan greinir. J
An þessa styrks hefði Lista- ■
hátið, hin fyrsta og næst- >
komandi, verið óhugsandi, Z
sem og aðrar listahátíðir í ■
Evrópu. Z
2) Síðar í viðtalinu á ég ■
að hafa sagt að „það er ekki Z
aðeins gott að búa í Nor- J
ræna Húsinu heidur einnig ■
ágætt að vera á íslandi.“ J
Hið síðara er vissulega ■
rétt. Hið fyrra eir afturámóti Z
ekki rétt. Það er ekki gott ■
að búa í Norræna Húsinu. ■
Þvert á móti, það er mjög Z
óþægilegt. Það á að vera ■
heimili, en er nokkurskonar Z
biðstofa. Maður ætti ekki að "
un.na neinum svo ills að búa ■
á vinnustað, einkum og sérí- ■
lagi ef íbúðin fullnægir ekki "
þeim kröfuim, sem almennt ■
eru g°rðair um íbúðir í Z
Reykjavík. ■
Ivar Eskeland. ■
Jónas Ingimundarson
heldur tónleika
I kvöld heldur Jónas Ingi-
mundarson, píanóleikari tónleika
í Austurbæjarbíói á vegum Tón-
listarfélagsins. Hefjast tónleik-
arnir klukkan níu.
♦f.
Myndin er frá hlnum geysifjölmenna fundi í Háskólabíól á laugardaglnn, en taiið er að á fjórða þúsund manns hafi komið á fundinn.
(Tí.mamvnd Gunnar).
Vilja aðstöðu til að tjá sig
og gleðja á eðlilegan hátt
EBReykjavík.
Milli þrjú og fjögur þúsund
manns, einkum fólk á tvítugs-
aldri, sótti barnasamkomu þá,
sem haldin var í Háskólabíói s.l.
laugardag, sem svonefnd
„Glaumbæjarhreyfing" stóð fyr
ir. Á samkomunni var fjallað
um félagsaðstöðu ungs fólks í
Reykjavík og nágrenni, með sér-
stöku tilliti til þess ástands, sem
skapazt hefur við bruna Glaum-
bæjar, en sá staður var sá eini
í borginni, sem að einhverju
leyti bauð ungii fólki aðstöðu,
sem því er afar geðfelld. Var
á þessari fjölmennu baráttusam
komu samþykkt með dynjandi
lófaklappi eftirfarandi ályktun:
„Baráttusamkoma ungs fólks
í Háskólabíói bendir á, að hvergi
í Reykjavík og nágrenni er ungu
fólki sköpuð aðstaða til að tjá
sig og gleðja á eðlilegan hátt.
Ytri aðstæður setja menningar-
lífi okkar verulegar takmarkan-
ir. Við bruna Glaumbæjar hvarf
eini samkomustaður borgarinn-
ar, sem að einhverju leyti sam-
svaraði óskum okkar. Glaumbær
var allt í senn: skemmtistaður,
vettvangur fyrir umræður, fund
arstaður vina og félaga, leikhús
og tónleikasalur. Slíka fjölþætta
menningarstaði ungs fólks má
borgina ekki skorta. Þess vegna
viljum við að Glaumbær verði
endurreistur og ungu fólki búin
geðfelld aðstaða. Til stuðnings
óskum okkar kjósum við 30
manna Glaumbæjarráð, sem
hvetji til aðgerða og skýri fyrir
ráðamönnum og almenningi
hvernig ungt fólk vill búa þau
hús, sem okkur eru ætluð“.
Skömmu eftir að samkoman
hófst þurfti að loka Háskóla-
bíói, þar eð bíóið var orðið troð-
fullt af ungu fólki. Baldur Ósk-
arsson stjórnaði samkomunni
og sagði hann í viðtali við Tím-
ann í gær, að hann væri mjög
ánægður með þessa samkomu.
Sem kunnugt er, var aðgang-
ur að samkomunni ókeypis, en á
henni komu fram skemmtikraft-
ar og gáfu þeir allir vinnu sína.
Baldur sagði að kostnaður við
samkomuna væri 50 þús. kr. og
kæmi hún út með 20 þús. kr.
tapi. Um hið 30 manna Glaum-
bæjarráð sagði Baldur að það
kæmi væntanlega saman til
fyrsta fundar sins nú í vikunni.
— Ég er þess fullviss, sagði
Baldur, — að unga fólkið í borg
inni er reiðubúið að rétta hjálp-
arhönd bæði opinberum aðilum
og einstaklingum, sem vilja gera
eitthvað raunhæft í að byggja
upp þá félagslegu aðstöðu, sem
þetta unga fólk þarf nauðsyn-
lega á að halda, bæði fólk 16—
20 ára og eins fólk sem er
eldra, 20—30 ára og kýs sér
Eitur, meira eitur
ElturlyfjavlBræSumar f *ión-
varpinu hafa enn elnu slnnl yaklð
athygli á vandamáli þvl, sem er
samfara vaxandi notkun fíknllyfia.
Þessl fíknilyfjanotkun bætist ofan
á aukna neyzlu áfengk, en skýrsl-
ur sýna, svo ekkl verSur um vlllzt,
að fólk svolgrar I sig awklð magn
af víni með hverju árlnu *em Ifð-
ur. Hið oplnbera er *vo að reyna
að stemma stigu vlð fíknllyfiunum
elnum en áfenglð flæðlr sem fyrr,
óátallð, og er þó varia minnl kross
að bera.
öll þessi mál eru I algjörum
ólestrl, þó+t þau séu varia verrl
hér á landi en annars staðar, og
fíknilyfianeyzlan sé varla enn
meira en byriun á faraldri. En sé
teklð mið af neyzlu áfengra
drykkja, og framþróuninni I þelm
efnum á liðnum áratugum, er
ekkl að efa, að þegar fram llða
stundir verðum vlð liðtæk I flknl-
lyfjum einnlg.
Áhugamenn um velfarnað ná-
ungans hafa ætið gert sér far um
að leiða honum fyrir sjónir, að
hann eigi að eyða vaxandi frl-
skemmti- og félagsaðstöðu, sem
leyfir því að vera eins og það
vill vera, bæði hvað klæðaburð
og annan lífsstíl snertir.
Baldur sagði ennfremur, að
Glaumbæjarráðið myndi vera
reiðubúið að leggja fram hug-
myndir, hvernig ætti að byggja
Glaumbæ upp, yrði hann endur-
reistur.
Helztu atriði þessarar baráttu-
samkomu voru hópumræður um
félagsaðstöðu ungs fólks í
Reykjavík, undir stjórn Ólafs
Ragnars Grímssonar, hljómsveit
irnar Tilvera, Náttúra og Mánar
stundum sínum í eltthvað annað
en brennivín. Nú eru hlnlr sömu
áhugamenn byrjaðlr að vara við
elturlyfium. Ef fer sem horflr
munu þelr standa |afn ráðþrota
uppi gegn fíknilyfjunum og brennl
vininu, enda eru allfaf fimmtíu á
móti elnum, sem vllja ekkl láta
taka frá sér nautnina og siálfs-
eyðilegginguna, en siðan kemur
þjóðfélagið með ýms stórvlrkl,
sjúkrahús, læknishiálp og annan
tilkosfnað, tll að halda llflnu I
þeim, sem verða ósjálfbiarga, og
jafnframt frelsta að leita batans.
En batinn stendur oftast ekkl
lengi ,og slgrarnlr eru smálr og
fáir.
Fóik heldur kannski, að hér sé
eingöngu um að ræða vandamél,
sem varðar hlna sjúku og þá sem
reyna að lækna melnlð. En þessu
er ekki svo farlð. Mál þetta snert-
Ir hvern einasta þegn í þjóðfélag-
Inu. Það er dýrt að veita hin-
um sjálfssjúku þá aðstoð, sem
samvlzkan krefst að veHt sé. En
það eru þó smámunir h|á hlnum
ýmsu óþægindum sem fíknllyfia-
neyzlunni eru samfara. Meiðist
maður í húsl um helgar, eða verð-
léku, þá komu fram Þrjú á palli
og fleiri skemmtikraftar.
— Ég vil gjarnan koma því
á framfæri, að þeir, sem stóðu
í fararbroddi ,þessarar baráttu-
samkomu, standa í mikilli þakk
arskuld við þau, sem lögðu hönd
á plóginn í sambandi við hana
og komu fram fyrir ekki neitt,
og svo þann mikla fjölda, sem
studdi kröfur samkomunnar
með því að koma, og er vonandi
að þessi baráttusamkoma hafi
þau áhrif að augu almennings
og áhrifamanna opnist fyrir því,
að hér þarf að gera myndarlegt
átak, sagði Baldur m.a. að lok
um.
ur skyndilega lífshættutega velk.
ur, þá komast læknar á næturvakt
ekkl tll sjúklingsins fyrr en eftlr
tvo tíma eða svo. Og þegar spurt
er hvernig á þessu standi, þá er
svarlð gjarnan það, að þótt einlr
fjórir til sex læknar séu á sjúkra-
vakt á laugardags- og sunnudags-
kvöldum, þá komast þelr alls ekkl
yfir verkefnln. Og þegar spurt er
hvort einhver faraldur sé i bæn-
um ,þá er þvl svarað, að svo sé
ekki. Hellsufarlð sé heldur gott.
En um helgar þurfl þelr alltaf að
sinna stórum hóp af fólkl vegna
ofurölvunar og ptlluáts. Þetta þýð
Ir, að vegna þess að fjölmarglr
ásfunda að vera vltl slnu ffær um
helgar, sprlnga botnlangar I börn-
um og unglingum. Menn, sem fá
hjartaslag verða að blða, þrátt fyr-
ir að fjölmargir læknar hafa verlð
kallaðir út á aukavakt vegna hlnna
óðu. Þannlg gengur þetta um
hverja helgl. Fólk, sem má ekkl
vamm sttt vita, og hefur aldrei
neytt áfengls eða flknllyfja um
aevlna, sltur vlð sama borð og
brennlvínsberserklr og eiturætur.
Við erum ekkl nema fáelnar hræð-
ur, og auðvelt er að gefa skýrslur
I þessu fámenni. Hvernlg væri að
koma þeim verstu á blað, svo hægt
værl að meðhöndla þá sérstaklega,
I stað þess að láta aðra og óskyfda
aðlla vera I Iffshættu fyrlr eltur-
kraðakinu. Svarthöfðl.
Á MALÞINGI