Tíminn - 25.01.1972, Síða 7

ÞRIÐJUDAGUR 25. janúar 1972
TÍMINN
7
skortur og þá rignir kvörtun-
um yfir ölgeröarhúsin. Þau
auglýsa eftir flöskum og þá
fyllist allt út úr dyrum af þeim,
og neita veröur að taka á móti
tómum flöskum. ölgeröirnar
geta ekki sótt flöskurnar,
vegna bifreiðaskorts og þannig
rekur hvert vandamáliö
annað.
Milljónir af tómum bjór-
flöskum eru nú einn mesti
höfuðverkur ölgerðarhúsa i
Austur-Þýzkalandi. Vanda-
málið er ekki, hvað gera eigi
.við flöskurnar, heldur hvernig
sé hægt að fylla þær sem fyrst
á ný. Gleriðnaðurinn og öl-
gerðirnar eiga afskaplega
bágt með að fylgjast með
drykkjuvenjum fólks, sem
eru sibreytilegar og hafa
leitt til geysilegrar aukn-
ingar öls og vatnsdrykkju
undanfarið. Eimað vatn er
nefnilega selt á ölflöskum
þar i landi. 1 stað þess sem
áður var á „gasthausunum”
I Austur-Þýzkalandi, að
menn sátu meö freyðandi öl-
kollu fyrir framan sig, kem-
ur fólk nú með töskur og fer
heim meö tugi af ölflöskum
og drekkur það siöan við
sjónvarpið.
þegar þeir fóru i hjólreiöaferö
á flugvelli einum i Bretlandi.
Óku þeir 19 sinnum þriggja
km. hring og það var Rotary-
klúbburinn á staðnum sem átti
hugmyndina.
Hér getur aö lita lengsta
reiðhjól i heimi, að þvi er segir
i heimsmetabók Guiness. A
hjólinu er pláss fyrir 22 mann-
eskjur. Sá, sem situr fremst,
stýrir, siðan koma 7 farþegar,
þá 12, sem stiga og sá aftasti
sér um kúplinguna og girana.
En sá 22. i röðinni situr á
hliðarhjóli til þess að jafn-
vægið fari ekki út um þúfur.
Nýlega söfnuðu 22-menn-
ingarnir yfir 100 þúsund krón-
um til góðgerðarstarfsemi,
1 fjögur ár hefur Frans-
maðurinn Gaston Santerne i
Oissemont i Normandi notað
allar sinar fristundir til að
búa til llkan af dómkirkjunni
i Milanó. Nú er verkinu lokið
og árangurinn er stórfeng-
legur. Santerne telur, að i
verkið hafi hann eytt 9600
klukkustundum, en líkanið
sé lika afar nákvæmt i alla
staði. Likanið er 1,87 metrar
á lengd, 110 sm. breitt og 227
sm. hátt. Senterne hóf verkið
9. janúar 1967 og nú fyrir
skömmu lagði hann siðasta
vandlega útskorna stykkið á
sinn stað.
☆
Yfirvöldin telja, að alltaf séu
um 5 milljónir af Áöskum i um-
ferð milli ölgerðarhúsanna,
veitingahúsanna, verzlana og
neytenda og erfitt vill reynast
að koma flöskunum aftur i
ölgerðirnar. Þegar engar
flöskur eru til, verður öl-
Italski kvikmyndafram-
leiðandinn Alberto Lattuada
leitaði með logandi ljósi að
stúlku, svona um 10 ára aldur-
inn og ætlaði hann að nota
hana fyrir Sophiu Loren sem
barn i kvikmynd. Barniö leikur
i myndinni „Syndin” og Sophia
leikur aðalhlutverkið, en sést
aðeins nokkrum sinnum i byrj-
un sem barn. Lattuada hefur
ofnæmi fyrir máluðum börn-
um, svo nú var að finna stúlku,
sem raunverulega var lik
Sophiu, þegar hún var á þess-
um aldri. Að lokum tók hann
ákvörðun og enginn varð hissa,
þvi stúlkan er engin önnur en
Alessandra Mossolini, systur-
dóttir Sophiu og er hún 8 ára.
Maria, móðir barnsins var gift
Romano Mussolini, syni ein-
ræöisherrans. Barnið er mjög
likt móðursystur sinni, nema
augun. Svo hófst kvikmynda
takan. Þvert á móti þvi sem
Sophia var, þegar hún byrjaöi
að leika, er Alessandra gjör-
samlega laus viö að vera feim-
in við vélarnar. Hún leikur við
hvern sinn fingur og er nán-
ast eins og heima hjá sér.
Auk þess kemur Sophiu og
litíu frænkunni vel saman,
þótt þeim móður hennar hafi
ekki verið mjög vel til vina
undanfariö. Systirin hefur
nefnilega gert einum of
mikið af þvi, að áliti Sophiu,
að reyna að likjast henni. En
nú hefur Maria komiö til að
fylgjast með kvikmynda-
tökunni og allt viröist i bezta
lagi. Hér eru þær mæðgur á
göngu I sólinni I upptökuhléi.
Það var i kristnifræði i fyrsta
bekk og kennslukonan spurði Óla
litla:
— Biðjið bið borðbæn heima hjá
þér?
— Nei, við þurfum þess ekki. Það
er allt i lagi með matinn hennar
mömmu.
— Veiztu, hver er refsingin fyrir
tvikvæni?
— Já, tvær tengdamæður.
Biskupinn hafði talað um Jónas og
hvalinn i ræðu sinni og eftir á tók
Andrá hann tali og spurði hann,
hvort hann, biskupinn sjálfur tryði
þvi raunverulega, að hvalurinn
hefði gleypt Jónas.
— Ég skal spyrja hann, þegar ég
kem i Himnariki, svaraði biskupinn,
og ef hann er ekki þar, getur þú
spurt hann. . .
Johannes var hjá lækni. — Segðu
mér á islenzku, hvað er að mér.
— Það er ekkert að þér, sagði
læknirinn.
— Gott, segðu mér það svo á
latinu til að segja konunni minni.
— Settu bilinn niður, þá skilum
við egginu þinu.
— Já, nú skil ég, hvers vegna þú
kallar bilinn sardinudósina.