Tíminn - 26.01.1972, Blaðsíða 5

MIÐVIKUDAGUR, 26. janúar 1972.
TÍMINN
5
Hesteigandinn Red Weaver
hélt um daginn, aö uppáhalds-
góöhesturinn hans heföi gott
af aö bleyta á sér hófana
eftir langa og stranga æfingu
á ströndinni. Hann gekk meö
hann niöur i fjöruboröiö og
teymdi hann út. Skyndilega
varö hesturinn yfir sig
hrifinn og þaut út á sjó. Von
bráöar var hann kominn svo
langt út, aö Weaver, sem
gleymt haföi aö sleppa
taumnum, fór i bólakaf.
Hann losaöi sig og skreiö á
þurrt land, en hesturinn hélt
áfram og synti af öllum
kröftum á haf út, unz hann
loks fann upp á þvl aö snúa
til lands. Mikiö varö Weaver
þá feginn, þvi hann var næst-
um búinn aö gefa upp vonina
um aö fá góöa hestinn sinn
aftur. Siöan þetta var, leyfir
Weaver honum jafnan aö fá
sér sundsprett aö lokinni
æfingu.
Þjófarnir, sem fyrir skö-
mmu brutu sig I gegn um 15
tommu þykkan kirkjuvegg
til aö ná i sjaldgæfan gamlan
pening, uöu fyrir vonbriöum,
þegar þeir fundu aöeins
splunkunýtt penny. Þetta
geröist I Hawksworth i
Englandi og haföi peningur-
inn veriö látinn i vegginn,
þegar kirkjan var byggö.
Heföu þjófarnir náö rétta
peningnum, heföu þeir
fengiö 3000 pund fyrir hann,
en presturinn var forsjáll og
var nýlega búinn aö taka
peninginn og setja hann i
bankahólf, en setti penný i
kirkjuvegginn I staöinn.
Skiöamaöurinn á myndinni er
Franz nokkur Vogler frá
Obersdorf I Þýzkalandi. Þarna
er hann aö koma niður snar
bratta brunbraut I Val d’Isére.
Allir voru að vonum ánægðir
með árangurinn, sem kom þó á
óvart, þvl Vogler var aðeins
75/100 úr sekúndu á eftir sigur-
vegaranum, Karli Schranz frá
Tveir hermenn sátu I lest á
leið til Kaupmannahafnar á
leið I frí. Þeir bollalögöu, hvaö
þeir ætluöu að gera i frlinu og
annar sagöist ætla aö fara út
meö öllu kvenfólki, sem hann
þekkti, en hinn aö drekka sig
fullan á hverjum degi. Prestur
nokkur sat og hlustaöi skelf-
ingu lostinn á samtaliö og velti
fyrir sér, hvort hann gæti ekki
snúið þeim til betri vegar. Svo
fór annar hermaöurinn aö lesa
blaö, en spuröi svo allt I einu.
— Hvað er lumbago? Þarna sá
presturinn kærkomiö tækifæri
og svaraöi: — Þaö er veiki,
sem maöur fær af of miklu vlni
og kvenfólki.
— Jæja, sagöi hermaðurinn
undrandi. — Þaö stendur
hérna I blaöinu, aö erki-
biskupinn hafi fengiö alvarlegt
tilfelli af Lumbago.
Það var undrandi lögreglu-
þjónn, sem handtók smóking-
klæddan betlara á götu I San
Remo nýlega. Þaö er bannaö
að betla þar I borg og á lög-
reglustöðinni gaf karl þá skýr-
ingu, að hann heföi langaö svo
afskaplega til aö skreppa I
spilaviti, en ekki verið meö
neina peninga á sér.
Austurrlki. Bezti brunmaður
þýzka sklðasambandsins varð
hrifinn Hka, en hann varð I nl-
unda sæti. Vogier hefur verið I
stöðugri þjálfun fyrir Olym-
pluleikana I Sapporo, sem
hefjast nú eftir nokkra daga. í
sumar fór hann I iangar
gönguferðir daglega til aö
auka þol sitt og hann styrkti
— Verkföll eru gamaldags,
segir frk. Carol Balvmire. —
viö förum ekki I verkföll
lengur til aö fá hærra kaup,
viö hættum einfaldlega aö
ljúga til aö vernda for-
stjórann. Hún Carol þessi er
formaöur i nýstofnuöu
hagsmunafélagi skrifstofu-
stúlkna. Næst þegar einhver
Lundúnabúi hringir og spyr
eftir forstjóranum á hann á
hættu aö fá aö heyra san-
nleikann um þann ágæta
mann: aö hann sé hrjótandi I
stólnum sinum, en alls ekki á
árlöandi fundi.
þetta tyrirkomuiag naiaist
nokkurn tlma, fái allir einka-
ritarar hærra kaup, þegar þeir
biöji um þaö.
Slökkviliösmaöur i London
var nýlega kallaöur á vettvang
til aö aðstoöa konu I neyö. Hún
haföi fest háriö I stenzilvél.
Hjálpsamir vinnufélagar
hennar komu auövitaö á vett-
vang meö skæri, en slökkvi-
liösmaöurinn, sem greinilega
hefur haft smekk fyrir kven-
legri fegurö, haröneitaöi að
klippa á, og einbeitti sér að
vélinni. Honum tókst aö losa
háriö eftir 20 mlnútna þóf, en
ekki fer sögum af þvi, hvort
háriö var jafnlangt á eftir.
handleggja og fótleggjavöðva
slna með lyftingum. Auk þessa
hefur hann farið einar 500
brunferðir til æfinga, áður en
hann kom til Val d’Isére. Þetta
ætti að gefa nokkra hugmynd
um, hvað þarf til að halda sér I
þjálfun, þegar maður er kom-
inn á heimsmælikvaröann:
— Haldiö þér, maöur minn, aö
þér getið ekiö á fólk meö afborgun-
um, eöa hvað? svaraði hinn fok-
vondur.
Þaö er betra aö kunna aö þegja,
en segja einhverja vitleysu um eitt-
hvað, sem maöur veit ekkert um.
— Nei, vertu ekki aö þessu.
Krakkarnir máluöu þetta á sviniö.
Þaö, sem mikilvægast er aö
spara, þegar maður er orðinn
gamall, er maöur sjálfur.
— Hvers konar gleraugu notiö
þér? spurði læknirinn.
— Ég nota alls ekki gleraugu.
— En þér eruö meö far milli
augnanna.
— Já, það er eftir glas.
Fólk notar peninga, sem þaö hef-
ur ekki unniö fyrir til aö kaupa hluti,
sem það þarfnast ekki, til'aö ná sér
niöri á fólki, sem þaö þolir ekki.
Bilstjóri varö fyrir þvi óhappi aö
aka á hjólreiðamann. Til aö bæta
eitthvaö fyrir, tók hann 500 króna
seðil upp úr veski sínu og rétti þeim,
sem I götunni lá.
— Þetta verður að duga núna, en
ef þú gefur mér nafn og heim-
ilisfang, skal ég senda meira
seinna.
DENNI
DÆMALAUSI
— Skyldi honum ekki finnast
skemmtilegra aö bera út Timann,
þegar hann er svona flnt prentaður?