Tíminn - 05.02.1972, Qupperneq 12

12
TÍMINN
LAUGARDAGUR 5. febrúar 1972
Sveinn
Gunnarsson:
KVON-
BÆNA
SAGA
31
en ég kunni betur við að rita þér,
svo þú glögglega vissir, hver mín
skoðun væri í þessu efni, því dag-
ana síðustu, sem ég var á íslandi,
var ég þess fullviss, að þið mund-
uð heldur vilja að hjarta mitt
sptringi af harmi, heldur en að
lofa okkur Sigurði að ná saman.
Þessi óeigingjarna ást metur lít-
ils auðinn og metorðin, og vegna
lástarinnar lagði ég á þessar
ókunnu leiðir. Skítt með ykkar
auð og ykkar sérvizkukreddur. Ég
tek það hlutskiptið, sem veitir
mér daglega ánægju á meðan 6g
fylgi straum tímanlegrar hérveru.
Góða móðir mín! Ég fer þá að
kveðja þig. Vertu alla tíð umvaf-
in heimilisnæði og hversdagsblíðu.
Vertu ævilangt innsigluð í einlæg
um vinahóp. Ég óska að bústaður
þinn sé á blíðheiims takmörkum
lífsleiðarinnar, og á hinztu augna
blikum hérvistarinnar fallir þú í
faðm alsælunnar. — Þín einlæg
dóttir — Signý.
Bréf Siguirðar og Ingibjargar
eru ekki nú sem stendur í frásög
ur færð. Það hefir verið bara hjá
Sölva,- Elskan mín, ljúfan mín! og
eitthvað líkt þessu hjá Signýju.
Bréf það sem ég fékk sjálfur hljóð
ar svo:
Kæri frændi! — Beztu þökk fyr
ir gamalt og gott. Mér þótti þú
vera brúnasíður og nefstuttur
þarna í fjörunni forðum, um það
bil er ég kvaddi þig. En ég var
þá léttur í lund og liðlegur í
spori og flaut með fólkstraumn-
um fram á skipið, fullur af gull-
fögrum framtíðarvonum. Knörinn
flaug í gegnum hafrótið, hann
hentist á öldum, boðuim og brim-
görðum og hafði ekki orð um, þó
sjósi væri að ygla sig. Hann bað
ekki um hvíld, eða að kasta mæði,
fyrr en við bryiggjusporð danskra
auðmanna. Við vorum þrjá daga
í Kaupmannahöfn og bar þar
margt fyrir augað, sem mér þótti,
óupplýstum fslendingi, aðdáan
legt furðuverk, en að lýsa því öllu,
ræðst ég ekki í. Þar eru allair
strætisgötur staðarins steinlagðar
og járni saumaðar, allflest hús þar
turnmynduð og tólfloftuð og upp
úr sumum kvistum kastalanna
gengu háar gullsmeltar merkis-
stengur, nefnilega flaggstengur
og blaktaði í efsta toppi þeirra
mairglit skrautlega skreytt flögg.
Margt fagurt lista huigmyndasimíði
sá ég þar í uppdráttum og út-
skornum dýrgripum Aldingarð-
arnir voru staðarins prýði. í raun
og veru flestallt, semi bar fyrir
augað, virtist mór framúrskarandi
hugmyndaríki. Einnig var það,
þegar ég leit út á landsbygigðina,
þá skreyttu þar skógar með skín-
andi prýði og allsháttar fuglar,
sem ég þekki ekki, sungu þar fag-
urt í eikarbrúskunum, en í sjálf-
um staðnum sýndist mér allt iða
fyrir augum og næst var það
stundum að mér sýndist stóirhýs-
in vera á fluga fant, eins og all-
ur staðurinn léki á hjólum, þær
missjónir hefir kerrufluigið igert
og óvanin fyrir augu mín, að
horfa á slíkt hvíldarlaust ys. Mér
sýndist allt blika og blakta, mér
heyrðist allt söngla og suða, mig
svimaði þar starandi. Ég var svo
lengi að virða fyrir mér hvað
eina, að ég mátti heita jafn ófróð
|ur, þegar sá tjáði hvíldartími
þraut. Því við urðuim að fara með
fyrstu skipsferð til Englands. Þar
var líka afarmikil viðhöfn á öll-
um mannvirkjum, húsabyggimg-
um, jurtagöirðum og virkisvígjum.
Hagfræði og framkvæmdaröfl
hinnar ensku kynslóðar streymdi
nú á móti oss, frá hagfelldum og
hlýjum morgunblæ, sem hafði vis
að okkur leiðina frá Danmörku
og látið okkur ganga vel alla leið
til Líverpóls.
Þessar formannsleigu stjórn-
sömu framfarapípur hinnar ensku
þjóðar vöktu okkur þennan morg
un með skjáfrinu og skröltinu í
starfastraum sínum. Ég sá það þá,
bæði með sálar- og líkams augum,
að við íslendingar stöndum stigi
neðar í hagfræðisumbrotum, en i
þjóðir þær. Við mókum í logninu
og tökum lífinu með ró. Hreinlæt
ið var þarna mikið. Það voni
burstaðar göturnar kvöld og morg
un og þar sáust skrautklæddir
karlar með borðalagðar húfur og
einkennisorður á hrjóstum. Allt
sýndist mér lýsa auðsafli og sjálf-
stæði, metnaði og menningu,
dirfsku og dugnaði, hreysti og
hugprýði, harðfengi og framsýni,
verkin sýndu merkin, með sér-
stökum hagleik. Þar vorum við í
níu daga og ég segi það satt, að
ég hafði ekki matarlyst fyrir nýja
bruminu, allur minn hugur vair
að skoða nýtt og nýtt. Þú fyrir-
gefur, þó ég fari ekki út í að
lýsa einu og sérhverju, það er
þýðingarlaust, imenn skilja ekki í
því nema þeir sjái það. Að ég
kunni dönskuna var mér ánægju-
samur leiðarvísir, því fjöldi af
enskum kunni hana. Ég var djarf
ur og stökk af einum stígnum á
annan, ég mundi það ekki, að hér
væri eitt og annað að varast. Ég
mundi alls ekkert eftir sjálfum
mér, ég var aðeins aðgæzlusaimur
imeð númerin á húsunum og
kunni dönskuna vel og þannig fet
aði ég mig áfram fram og aftur
um staðinn, án þess að villast og
ég sé það nú, að ég hefi verið
heppninnar barn, að mér skyldi
ekki berast neitt á þar í Líver-
púl, eftir því sem ég hagaði mér.
ÍEinn góðan veðurdag sá ég hvar j
kerra var í útbúnaði til keyring-
ar út á landsbyggðina. Ég talaði
við ökumann og hann kunni
dönsku, eða skildi hana vel, en
var klaufi að tala hana, samt
skildi ég að þetta væru hjón, sem
ættu heima út á landinu og kæmu
ekki aftur til staðarins nú í bráð,
og að þau hefðu verið boðin þang
að fyrir þremur dögum til afmæl-
isveizlu skyldmenna þeinra, veru-
staðurinn upp af vaigninum, sem
ríkishjónin sátu í með níu eða
tíu ára igamla dóttur sína, var af-
læst hús eða herbergi og var stór
glergluggi á hurðinni. Ökuimaður-
inn var að fara á stað og hafði
tvo brúna hesta spennta fyrir. Ég
gaf honuim bendingu um að bíða,
á meðan ég talaði við henramann
inn, gekk svo að vagnglugganum
og gaf þeim sem inni voru merki
um að opna og var það óðara
gert. É,g heilsaði aðalsmanninum,
sem dró lokuna frá, á danska
tungu og tók hann því alúðlega.
Ég sagði honum með fáum orð-
um, hvaðan ég væri og mig fýsti
að fá að koma út á landsbyggð-
ina, en þess sæi ég ekki veg, því
fáferðugt væri þangað og til baka.
Aðalsmaðurinn sneri sér við og
talaði við frú sína og sagði mér
svo að þeim kærni saman um að
taka mig inn í vagninn og flytja
mig svo til baka að tveimur dög-
um liðnum. Ef ég gæti gengið að
Krossgáta dagsins
Lóðrétt
1030.
KROSSGÁTA
I.árétt
I) Bölvar. 5) Mál. 7) Eldivift-
ur. 9) Kraftur. 11) Ess. 12)
Röft. i:i) Tré. 15) Alegg.'l(i)
Hulduveru. 1H) ósjáaiidi.
Lóftrétt
1) Egyptakonungur. 2) 1 Kýr-
vömb. :!) Númer. 4) Skel. (!)
Þungaða. 8) Reyki. 10) Höfuft-
fat. 14) Grænmeti. 15) Hitun-
artæki. 17) 51.
Ráftning á gátu Nr. 1029.
I.árétt
I) Piltur. 5) Ösp. 7) Arg. 9)
Sál. 11) Tá. 12) TU. 13) Asa.
15) Nag. 10) Una. 18) Prammi.
1) Platar. 2) Lög. :i) TS. 4)
Ups. 0) Gluggi. 8) Rás. 10)
Áta. 14) Aur. 15) Nam. 17)
Na.—m.
L
O
N
I
D
R
E
K
— Vel gert: Ég vipi, aft ég gæti treyst þér. — Ég
vissi lika, aft ég gæti treyst þér, Ranger Jim —
Þá var hann ekki minnislaus? — Nei, en nú er ég
hræddur um aft skotift hafi aövaraft vini þina, áöur
— Hyert fóru þau? — Fljót: — Upp, Djöfuli: —
-■ / A/EA/?D GUMH/ee
COM/A/G F/?OM Oí//? CAMP
y-a
en Tonto nær þeim. A meöan... — Tod, ég heyröi
skot frá búftunum okkar. — Upp meft hendur, þaft
verftur skot hérna næst.
ilHilii
1
Laugardagur 5. febrúar.
7.00 Morgunútvarp.
12.00 Dagskráin. Tónleikar.
12.25 Fréttir og veðurfregnir.
13.00 Óskalög sjúklinga.
14.30 Víðsjá.
15.00 Fréttir.
15.15 Sanz.
15.55 íslenzkt mál.
16.15 Veðurfregnir.
Framhaldslejkrit barna og
unglinga:
„Leyndardómur á hafs-
botni“ eftir Indriða Úlfs-
son.
16.40 Barnalög, sungin og leikin.
17.00 Fréttir.
Á nótum æskunnar.
17.40 Úr myndabók náttúrunnar.
18.00 Söngvar í iéttum tón.
18.25 Tilkynningar.
18.45 Veðurfregnir. Dagskrá
kvöldsins.
19.00 Fréttir. Tilkynningar.
19.30 Könnun á áfengismálum,
— síðari hluti.
20.15 Hljómplötrabb.
21.00 Smásaga vikunnar: „Geim-
brúðurin“ eftir Solveigu
von Schoultz.
21.30 Slegið á strengi.
22.00 Fréttir.
Danslög.
23.55 Fréttir í stuttu máli.
Dagskrárlok.
liilili
Laugardagur 5. febrúar 1972.
16.30 Slim John.
Enskukennsla í sjónvarpi.
12. þáttur.
16.45 En frangais.
Frönskukennsla í sjón-
varpi. — 24. þáttur.
Umsjón Vigdís Finnboga-
dóttir.
17.30 Enska knattspyrnan.
Derby County — Coventry
City.
18.15 íþróttir.
Haraldur Kornelíusson og
Sigurður Haraldsson leika
badminton í sjónvarpssal
og sýnd verður mynd frá
landsleik í handknattleik
milli Dana og Norðmanna.
(Nordvision — Danska
sjónvarpið).
Umsjónarmaður Ómar
Ragnarsson.
Hlé.
20.00 Fréttir.
20.20 Veður og auglýsingar.
20.25 Hve glöð er vor æska.
Brezkur gamanmyndaflokk
ur um ungan kennara og
erfiðan bekk.
3. þáttur. Ástamál.
Þýðandi Jón Thor Har-
aldsson.
21.05 Myndasafnið.
M.a. myndir um burtreið-
ar á 20. öld, íþróttir í
blindraskóla, úrsmíði, and-
litsförðun og gervilima-
smíði.
Umsjónanmaður Helgi
Skúli Kjartansson.
21.35 Bljúg eru bernzkuár.
(Our Vines Have Tender
Grapes).
Bandarísk bíómynd frá ár-
inu 1945.
Leikstjóri Roy Rowland.
Aðalhlutverk Edward G.
Robinson, Margaret
O’Brien, Agnes Moorhead
og James Craig.
Þýðandi Óskar Ingimarss.
Myndin gerist laust fyrir
miðja 20. öld í Wisconsin
í Bandaríkjunum og grein-
ir frá norskri innflytj-
endafjölskýldu, sem þar
býr. Dóttir hjónanna, átta
ára hnáta, er viðkvæm í
lund, en sjálfstæð 1 skoð-
unum og hefur sínar
ákveðnu hugmyndir um,
hvernig koma skuli fram
við náungann.
23.20 Dagskrárlok.