Tíminn - 08.02.1972, Blaðsíða 12

12
TÍMINN
Þriðjudagur 8. febrúar 1972
Sveinn
Gunnarsson:
KVON-
BÆNA
SAGA
33
það væri tífallt verra, en heiana
á fósturlandi þeirra.
En ég dáist að hetjuþreki þess
ara íslendinga. 'Þeir létu sér ekki
súrna sjáldur í auguim. Þeir bitu
á jaxlinn og spýttu mórauðu í
háaloft. Þeir vildu reyna af frek-
ustu kröftum að ryðja sér til
rúms á hörðum og hrjóstrugum
hálsaöldum og ónotaleguim upp
blásnuim jarðvegi. Ég sagði:
— Kæru landar. Væiri ég orð-
inn fær f enskunni skyldi ég
finna stjórnina og koma he,nni í
skilning um, að þetta útvalda
fylki, væri illa valið og ég sæi
það ,á öllu, að stjórnin áliti fs-
lendinga skrælingja og skríl, ef
hún hvetti þá og teldi þá á, að
taka þar bústað. Fylki þeitta er
fisklaust roð, það er sporðblaðk-
an og uggarnir af Ameríku. Það
er fláki, sem mér sýnist ólífvæn-
legur og óbyggileguir, og með því
að flytja hingað að Nýja Skot-
landi er fslendingum tálsnara bú-
in. Lærum enskuna og sýnum þess
ari hávoldugu- amerísku stjórn, að
við erum gæddir ilm, smekk og
tilfinningu, engu síður en þeirra
heima öldu sauðir. Við íslending-
ar erum ljúfir og lítillátir, ef okk
ur er sýndur drengskapur, en
reynslan sker úr rtlögum okkar,
ef framan f oss tr hrækt. Ég sagði
ennfremur:
— Flytjið ykkur héðan, því
þetta er illa orcuð evðimörk, sen
seint eða aldrei kemui til. Þe;r
sögðu að fátækt vatnaði þeim
með öllu burtförina Ég kvnddi
þá og kvaðst skyldi rita þeim, ef
ég fyndi þægilegra land, þar sem
rúm væri fyrir þá og bað þá
drepa sig ekki með öilu á bölvuu
arbrúskunum bav. Reynið heldur
við nautgriparæktina, en brauð-
lausir verðið þið að vera á út-
kjálka þessum.
Ég tók svo ma’.poka minn og
labbaði margra mílna veg, þar til
ég náði járnbrautu ni, þá komst
ég fyrst í póstvagn og þar varð
ég sessunautur manns nokkurs, er
ég formaði að ávaipa fyrst á fs-
lenzku, svo á dönsku, og því varð
eg feginn, þegar danski lykillinn
gekk að, svo hann opnaði þverrif-
una. Við töluðum um ferðir okk-
ar. Hann var í landaleit eins og
ég, og kvaðst álíta Suður- og Norð
ur-Dakota vera álitleg fylki og
þau væru víða óbyiggð og áleit
hann þær stöðvar byggilegar. f
Minnisóta kvaðst hann ekki hafa
komið, en þaðan væri vel af lát-
ið. Ég dignaði ekki og vildi sjá
allt með eigin augum, fór því á
næstu lest, ex suðrum fór, og
komst suður í Bandaríkin, skoð-
aði mig þar um og áleit lífvæn-
legra þar, ef rnaður hefði peninga
til að kaupa bústofn fyrir. Þaðan
fór ég til Minnisóta og skoðaði og
þreifaði allt í gegn. Þaðan ritaði
ég til Nýja Skotlands og bað með
bræður mína að reyna að brjótast
í burtu og komast suður í Banda-
ríkin. Eítir að ég var búinn að
fara marga króka, komst ég loks
aftur til Winnipeg, en þá var
buddan farin að léttast og fór ég
þó hvergi inn á veitinga- eða leik !
sali til að skemmta mér og spar- |
aði allt. Það er dýrt að fcrðast \
um Ameríku.
Blessaður karlinn hann faðir
minn bjó mig þó vel út með pen-
inga. Eftir að hafa kastað íerða-
larinu, fór ég að vinna og vann
fjóra daga í hverri viku, en tvo
dgana hafði ég til að læra ensku,
ég hefi lagt mig nákvæmt niður
við tungumálið. Ég kann illa við,
að þeir geti skiitið ofan í mig fyr-
ir málleysið. Ég skal ekki verða
lengi slorforin þeirra ensku
henra.
Einhverju sinni varð ég var við
að menn ætluðu til Nýja íslands.
Það voru menn, sem höfðu verið
þar í Winnipeg um tíma og vildu
nú fara að sjá sig um. Þeir voru
danskir og bauð ég þeim að veirða
túlkur þeirra, ef íslendingar fund
ust þar. Þetta var í haust áður
en ísalög fóru að koma. Við fór-
um og höfðum ekki járnbraut,
nema lítið eitt. Það var ljóta plág
an að labba það. Loks náðum við
fljótinu og þar áttu félagar mín-
ir vísan bát, stórt far, sem mér
vair sagt að fara upp í. Þessi
fjandans elfa var eins og ólgandi
reginhaf. Við þessir vorum allir í
forvitnisáhyggjum, lausir -og lið
ugir og ákváðum því að halda
hópinn, bæði áleiðis og til baka.
Mér leizt ekki á, nu áttum við
leiðsö’gumannslaust, að leggja út
á sjó þennan, sem ég sá hvergi
út yfir. En þessi danski tók upp
rúnabréf og las það tvívegis eða
oftar, og settist svo við stýri. Mér
hægðist mikið, þegar ég sá að
stýrimaðurinn var göldróttur. Ég
hataði það ekki, þó ég hafði Þór
í skut. Það var búið að skíra fljót-
ið íslendingafljót. Það var Ijóta
sjávarsundið. Nú héldum við af
stað. Það fóru fljótt að rísa há-
vaxnar hrannir og útsýnið að ger
ast hættulegt. Það var líka þétt
kæla. Knörinn fór að taka bakföll
á brimgörðunum, en hinn sprett-
inn tók hann að vega salt á boða-
hiryggjunum. Bylgjurastirnar fram
an og aftan við skipið gnæfðu
við heiðan himininn, lá því fleyt-
unni við að fara kollskít. Ég
treysti á galdramanninn og var
því vonum frarnar rólegur. Loks
sáum við land og varð ég því feg-
inn.
Nokkru þar eftir vorum við
komnir upp á bakkann hins veg
ar, við sáum enga lifandi veru og
ekki bæ. Við horfðum í allar átt-
ir og fórum að finna reykjareim.
Við runnum á þefinn og vorum
nasvísir eins og sporhundar. Land
inu var svo varið, að það lá iágt
og allt var það ófagurt. Við tók-
um að skoða okkur um, eða rétt-
ara sagt við vildum kynnast land-
inu og kostum þess, en áttum
bágt með það, því við voirum að
smádetta ofan í forarpytti og lá
við að hver mætti draga annan
upp úr. Það var verulegt h'ind
spott. Loks hittum við kofa, sem
Indíáni átti, ekki mjög smekkleg-
an eða upplífgandi og þóttist ég
vita, að þeirra daglegt brauð væri
fiskur úr vatninu, sem sagður var
feitur og gnægð af honum
jtil. Ég var svo lángefinn nð hitta
jþar þrjáir íslenzkar fjölskyldur.
Það voru liðlegir drengir og
beiddu mig að koma þangað. Þeir
höfðu valið sér bæjarstœði þar
isem hentugt var, eftir því sem
mögulegt var. Þeir sögðu hér góða
haga fyrir kýr á sumrum og dá-
'gott slægjuland og ágæta veiði í
> vatninu, en víða of blautt til sán-
.inga eða akuryrkju. Nógur skóg-
;ur var til húsabyggingar og eldi-
viðar, en ég áleit erfitt að vinna
að því öllu, en þrátt fyrir þetta,
jþó mér væri þarna flest ógeðfellt,
jvoru þessir landar mínir kátir,
jfjörugir og kjarkmiklir. Ég líki
jþeim við Hrólf kraka og kappa
ill
ttllii
Krossgáta dagsins
i
i L.
1032.
KROSSGÁTA
l.árétl
1) Orindur. 5) Barn. 7) Nögl.
9) Kraftur. II) Stafur. 12)
Kyrrft. i:t) Klska. 15) Naga.
lli) Málinur. 18) Itika.
I.óftrétt
1) Hundar. 2) Grönn. 3) Kusk.
4) Skel. 6) Stroki. K) Happ. 10)
Leyfi. 14) Rani. 15) Andamál.
17) Greinir.
Káöning á gátu Nr. 1031:
I.árctt
1) Vaknar. 5) Ótt. 7) Nöf. !))
Tál. 11) DL. 12) Si. 13) Ull. 15)
Taft. 10) Ási. 18) Snúnar.
/M GIAP yOU/VPPí
ABÍ£ TO
TH£y W0?£ 77?yWG 1 BOOL
JO MA££Af£ T£LL I T//££i,
PV££££ yOUAVP A AAUG££
TOA/TO M/G//T /-. U/M/
I.óðrétt
1) Vindur. 2) Kóf. 3) NT. 4)
Att. 0) Sliður. 8) Oll. 10) Asa.
14) I.án. 15) Tin. 17) Sú.
D
R
E
K
Þegar búið er að ná ræningjum Jims ....
pa niýtur gesturinn að vera sá
grimuklæddi, dulbúinn! — Rétt, og þú hefur
nógan tima til að velta þessu fyrir þér i fangelsinu.
Seinna ... — Þeir vildu fá aö vita, hver þið Tonto
væruð. — Gott að þér tókst að narra þá. — og
földu silfurnámuna mina. — Enn leyndarmál og
mun alltaf geta veitt þér silfurkúlurnar.
ÞRIÐJUDAGUR 8.
febrúar 1972.
Morgunútvarp
7.00 Veðurfregnir kl. 7,00, 8,15
og 10.10.
Morgunbæn kl. 7.45.
Morgunleikfimi kl. 7.50.
12.00 Dagskráin. Tónleikar. Til-
kynningar.
12.25 Fréttir og veðurfregnir.
Tilkynningar. Tónleikar.
13.15 Húsmæðraþáttur
Dagrún Kristjánsdóttir
húsmæðrakennari talar við
Sigriði Thorlacius um
vörulýsingu og vörumat.
13.30 Eftir hádegið
Jón B. Gunnlaugsson leikur
létt lög frá ýmsum timum.
14.30 Ég er forvitin, rauö
1 þættinum er fjallaö um
hjúskaparmál, skatta og
tryggingar.
Umsjónarmaður: Helga
Sigurjónsdóttir.
15.00 Fréttir. Tilkynningar.
15.15 Miðdegistónleikar
17.10 Framburðarkennsla
Þýzka, spænska og
esperanto.
17.40 tJtvarpssaga barnanna:
„Kata frænka” eftir Kate
Seredy
19.00 Fréttir. Tilkynningar.
19.30 Heimsmálin
Tómas Karlsson, Magnús
Þórðarson og Asmundur
Sigurjónsson sjá um
þáttinn.
21.30útvarpssagan: „Hinu
megin við heiminn” eftir
Guðmund L. Friðfinnsson
Höfundur les (9).
22.00 Fréttir.
22.15 Veðurfregnir. Lestur
Passiusálma (8).
22.25 Tækni og visindi: Visinda-
árangur á liðnu ári
Páll Theódórsson eðlis-
fræðingur flytur fyrri hluta
annálsins.
22.45 Harmonikulög
Yvette Horner leikur.
23.00 A hljóðbergi
„Andbýlingarnir” —
Genboerne — eftir Jens
Christian Hostrup.
23.55 Fréttir i stuttu máli.
Dagskrárlok.
20.00 Fréttir
20.25 Veður og auglýsingar
20.30Ashton-fjölskyldan.Brezkur
framhaldsmyndaflokkur.
4. þáttur. Úrslitakostir.
Þýðandi Kristrún Þórðar-
dóttir.
Efni 3. þáttar:
Margrét Ashton ætlar aó
gifta sig. Bróðir hennar,
Philip, kemur heim frá
Oxford með vin sinn, til
þess að vera viðstaddur
brúðkaupið. 1 veizlunni
veldur vinur hans hinu
mesta hneyksli, með þvi að
ráðast að Shefton prent-
smiðjueiganda og ausa yfir
hann svivirðingum af
pólitiskum ástæðum.
Davið, sem kominn er i
flugherinn, sinnir fjöl-
skyldu sinni litið, en
skemmtir sér áhyggjulaus
með félögum sinum.
21.20 Er nokkuð hinum megin?
Umræðuþáttur um spurn-
inguna miklu:
Er lif eftir þetta lif?
Umræðum stýrir Magnús
Már Lárusson, háskóla-
rektor.
Inn i þennan þátt er felld
mynd frá sænska sjónvarp-
inu um sama efni, með um-
ræðum lærðra manna og
viðtölum við fólk með
ófreskigáfu.
22.35 Frá Ólympiuleikunum i
Japan. Sýndar veröa.
myndir frá keppni i bruni
kvenna, 500 metra skauta-
hlaupi og 15 kilómetra
skiðagöngu.
— Skiptum okkur og ef þú sérð þau, láttu þau fá
það. — Já. — Engin viröing meðal þjófa. Bella
mundu það. — Heyrðirðu þetta? Þeir ætla að
drepa mig lika. — Við skulum koma.
hér. Komdu, Djöfull.— Hvað meö þig?
að ég sé aö kvetast. — Fljót! Ibátinn
Þeir leita (Evrovision) Umsjónarmaður ómar
Ó, ég held, Ragnarson.
! Dagskrárlok.