Tíminn - 10.02.1972, Blaðsíða 12

12
TÍMINN
Fimmtudagur 10. febrúar 1972
Sveinn
Gunnarsson:
KVON-
BÆNA
SAGA
35
hann bréfunum. Ég var því órór,
en gat alls ekkert að gert. Ég
fékk konu Sölva kaupmannsmið-
ann, fór svo að hátta, því kvöld
var komið. Um dögunina komu
þeir frændur, og fóru að sofa.
Þeir voru ókátir. Á öðrum degi
þar frá, sá ég snarlegan imann
iganga til kaupmannsbúðarinnar.
Það var Baldvin. Ég hljóp að
finna hann og spurði:
„Var þér veitt eftiirför?
— Heldur fannst mér það, var
svarið.
— Náðu þeir bréfunum? spurði
ég.
Baldin sagði:
— Enga mælgi nú. Síðar tæki-
færi betra.
Hljóp hann svo frá mér léttur
á sér eins og köttur. Það var
kominn annar dagur jóla, og sýnd
ust mér frændur mínir síðbrýndir.
Um miðjan dag kom Baldvin og
kallaði á imig afsíðis. Sölvi .gamli
heyrði það og brá sér því til
Baldvins og sagðist banna honum
að koma á sitt heimili, væri hann
óheimildarmaður að taka hjú sín
tali, því þeim frændum mundi
trauðla standa hamingja af þess-
um systkinum. Baldvin kvað það
skyldi verða stutta stund.
— Ég vil aðeins segja Karli frá
kynnisferð minni um daginn upp
á Hérað.
Gengum við Baldvin svo frá hús
inu. En áður okkur varði, reið
snjókúla frá Sölva á hausinn á
Baldvin svo hörð, að hann riðaði
við, og þau orð fylgdu, að ef nú
væri Sturlungaöld, skyldi Ealdvin
ekki fréttir færa. Baldvin sagði
honum færist ekki að láta mikið,
því stutt væri síðan að hann
hefði leigið fyrir sér, sem mús
undir fjalaketti. Baldvin byrjaði
svo á sögu sinni:
— Ég hafði það svo, að fara af
stað sama daginn, sem ég tók við
bréfunum. Þú þekkir það, að mér
er létt um gang og fór því lið-
ugt. Mér skilaði líka vel. Að tæp-
um þremur stundum liðnum var
ég kominn fram að Sandhólunum.
Ég hafði nú ekki séð yfir sveitina
um langan tíma, og fór því upp
á næstu hæðina til að fá nú einu
sinni gott útsýni, að renna augun
um yfir hin frjósömu héruð, og
núna einu sinni að endurminnast
æskustöðva minna. Þarna vildi ég
standa stundairkorn og njóta hvíld
ar í skammdegissvalanuim,. Kvöld-
skuggarnir voru farnir að baða
vængjum sínum um vestari fjalla
hlíðar, en kvöldroðinn blikaði aft
ur á móti um austurbrúnir hraun
garðanna og tók að lakkera með
skínandi málverki, sem gulllegum
blæ sló á, allar austurfjallabrúnir.
Það glitraði allt sem gullfágað
skarlat væri. Frostdynkirnir voru
að byrja söng sinn við svellin, að
öðru leyti allt þöigult og kyrrt.
Ég stóð þama upp á hæðinni og
var að dást að, hvað héruð þessi
fleyttu árlega farsællega stórum
hjairðhópum áfram á litlum hey-
afla. Ég lét augað fljúga yfir
blessuð fjöllin og dalina, sneri
mér svo við og leit til sjávarins.
En hvað var sem mér sýndist í
I kvöldkyrrðinni, gat það verið jó-
reykur? Það hlýtur að vera svo, ;
því þar er ekki bær nálægur, en !
þá er hart riðið, fyrst svo bogar !
upp af klárunum, Ég sagði enn-
fremur við sjálfan mig. Skulu þar
fara þeir frændur? Þeim er alvara
ef það eru þeir. Sé það svo, þá
er enginn sem hjálpar, nema
Gunnar gaimli háseti vor, en það
er afarlangt til hans, og ólíklegt
að ég diragi undan frískum hest-
um, en þó skal reyna, hvort mér
tekst ekki að imæða klára þeirra.
Um það bil þóttist ég sjá manna-
reiðina fyrir víst. Ég var kominn
á sprettinn, hélt honum lengi og
dró ekki af, fram hjá bæjum og
beitarhúsum. öðru hvoru leit ég
aftur og sá að alltaf dró saman.
Ég herti á af alefli og vildi næst
um heldur falla dauður en þurfa
að láta mig. Ég stefndi að bæ
Gunnars. Eftirsækendur riðu
sama sprettinn og hvað sem ég
teygði mig ákaft, þá dró þó sam-
an. Þeir höfðu klára þolna og
þreyttu reiðina, því enn var langt
í imilli okkar. Ég losaði um háls-
málið á skyrtum mínum og lét
kulið svala brjóstinu. Ég hneppti
neðsta hnappnum á treyjunni svo
hún héldist að mér, ég hélt á
vasaklútnum í hendinni og þurrk
aði við og við svitalækina af
brjóti mér. Kvöldblærinn fékk þó.
að bursta bera bringuna og háls-i
inn, en svitinn rann samt í lækj-
um. Mér lá við andköfum af mæði
enda hafði þá um stund lítið dreg
ið saiman.
Ég var enn alveg taugastyrkur
o,g nógur kjarkur. Ég sviftist því
enn þá áfram, sem mosatætla fyr
ir stórviðri. Nú sá ég líka að hest
arnir voru farnir að mæðast og
tapa afarmikið ferð og um leiðí
sá ég bóla á reiknum hjá Gunn-'
ari karlinum, ég fékk því nýjan
styrk og iðaði nú út öllum öng-|
unum, samt var nokkuð langt, aðj
ná þessu eftirþráða heimili Gunn
ars og nú farið að rökkva, hér
vildu báðir sigurinn fá. Ég heyrði,
kallað:
—• Bíddu, bíddu!
En ég var að hugsa um annað;
heldur en að bíða. Tók því ofani
og firuktaði. Þá heyrði ég Sölvaj
tala ljótt, því ég herti þá um
leið á sprettinum, nú var hlaup-
ið og nú var riðið. Þegar ég var
á að gizka svo scm skotlengd frá
vallargerði Gunnars, þá voru þeir
komnir svo nærri að ég heyrði
svipuhöggin. Okkur bar að gairðin
um, þar sem hann var of hár hest
um. Ég henti mér yfir og valt
flatur um leið, komst samt fljót-
lega á fætur og í sömu svipan
stukku þeir af hestunum úti fyrir
var, þá aðcins garðurinn imillibil
ið. Ég var að verða með öllu
fcirðlaus, en nú var ekki nema
herzlumunuirinn. Ég gc-rði allt
mitt ýtrasta, en þeir tóku til að
'öskra og senda mér hótanir. Ég
hleypti nú afli í vöðvana og skrúf
aðist heim túnið. Þeir hentust
meira en verulega hlupu og það
dró samt lítið saman. Þá var ég
hcppinn, bærinn var opinn og ég
inn, cn um leið hentu báðir svip-
um sínum í hausjnn á mér, en
cg linaði ekki ferðina fyrr en
í baðstofu. Gunnar sat á rúmi. Ég
þaut upp fyrir hann og gat stun-
ið upp:
— Hjálp! hjálp', mcira ,gat ég
ckki talað fyrir mæði. Svo fljótt
scm unnt var, sagði ég lionum af
ferðuim mínum og ettirrciðinni og
bað hann að sjá um, að þeir
næðu ekki bréfunum frá mér.
Gunnar sagði enga hættu á ferð-
um. Það var búið að berja þrisv-
ar, en cnginn fór til dyra, fólk-
ið var að hlýða á söigu mína.
Kom þá Sölvi á glugga og spurði
Gunnar hvort hann vildi ekki
sýna sér þá góðvild, að koma út,
þá einu sinni er hann heiimsækti
hann.
i L.
1034.
KROSSGÁTA
Lá rétt
I) Kökugerð. 6) Fæðu. 7 For
setning. 9) Röð. 10) Peningar.
II) Nutið. 12) Tveir. 13) Eldri.
viður. 15) Hreingerning.
Lóðrétt
1) Vatnsból. 2) Lengdarein. 3)
Söfnun. 4) Fréttastofa. 5) Or-
koma. 8) Kominn i þrot. 9)
öðlist. 13) Samhljóðar. 14) 51.
Ráðning á gátu Nr. 1033
Lárétt
1) Andvana. 6) Rak. 7) DL. 9)
Al. 10) Vindur. 11) At. 12) Ak.
13) Aða. 15) Inniskó.
Lóðrétt
1) Andvari. 2) Dr. 3) Varnaði.
4) Ak. 5) Aflakló. 8) Lit. 9)
Ána. 13) An. 14) As.
T [Ö Í3 pT S
Íz’lZlLl
WECAN THAMK ^ VVE WOULOH'T
OUR LUCK.Y STARS 1 HAVE - WITHOUT
WE ALL GOT Z THE LI'L CRITTER'S
HIS STARSHIP WAS
BURIED BACK
THERE/ WHAT
NOW?
Það er langt þangað til rústirnar verða grafnar upp
aðnýju. — Viðgetum að minnsta kosti þakkað guði
fyrir, að við sluppum. — Það hefðum viö ekki gert,
nema með aðstoð þess litla. Hvað er
næst? — Hann segist gjarna vilja fá að vera hjá
mér, Hvellur. En ég verð að fara heim aftur.
111
iiili
Ég verð að hnerra. Ekkert sést til þeirra hér.
Við verðum að halda áfram að leita að þeim. —
Kannski hafa þeir farið inn. — Gott kvöld herra
minn. — Gott kvöld. — Það er heldur ótrúlegt, að
morðingjarnir hafi skilið ^ eftir eina milljón I
peningum i káettunni sinni. Eg verð samt að athuga
það.
13.00
FIMMTUDAGUR 10.
febrúar
7.0Ö Morgunútvarp
Morgunbæn kl. 7.45
Morgunleikfimi kl. 7.50.
Morgunstund barnanna kl.
94-; Jóna Rúna Guðmunds-
dóttir les sögur úr safni Vil-
bergs Júliussonar, „Óska-
stundinni”.
Tilkynningar kl. 9.30.
Þingfréttir kl. 9.45. Létt
lög milli liða.
Húsmæðraþáttur kl. 10.25
((endurt. þáttur frá s.l.
þriðjud. DK.)
Fréttir kl. 11.00. Hljóm-
plötusafniö (endurt. GG.).
Dagskráin. Tónleikar.
Tilkynningar.
Fréttir og veðurfregnir.
Tilkynningar.
A frivaktinni
Eydis Eyþórsdóttir kynnir
óskalög sjómanna.
Ég er forvitin,rauð.
I þessum þætti verður
fjallað um menntunar-
aðstöðu, skólabækur, tek-
juöflun, heimilisstofnun
nemenda og fjölgun náms-
leiða. Umsjónarmaður:
Guðrún Hallgrimsdóttir.
Fréttir. Tilkvnninear
15.15 Miðdegistónleikar.
Helmut Winschermann
óbóleikari og Kehr-trióið
leika Kvartett fyrir óbó,
fiðlu, vfólu go selló (K:370)
eftir Mozart.
Anton Kuetrileikur á pianó
Fantasiu op. 77 u op.
77 eftir Beethoven.
Adolf Drescher og félagar i
Filharmoniusveit Ham-
borgar leika Adagio og
Rondó i F-dúr fyrir pianó
og strengi eftir Schubert.
Robert Tear, Neill Sanders
og Lamar Crowson flytja
lagið ,,A fljótinu” fyrir
tenórsöng, horn og pianó
op. 119 eftir Schubert.
Veðurfregnir. Létt lög.
Fréttir. Tónleikar.
17.40 Tónlistartimi barnanna
Jón Stefánsson sér um
timann.
Reykjavíkurpistill
Páll Heiðar Jónsson segir
frá.
Tilkynningar.
Veðurfregnir.
Fréttir. Tilkynningar.
i sjónhending
Sveinn Sæmundsson talar
við Guðlaug Þorsteinsson.
Einsöngur i útvarpssal:
Sigriður E. Magnúsdóttir
syngur
við pianóundirleik Ólafs V.
Albertssonar
a. Tvö sönglög eftir Joseph
Haydn
b. Atta sigenaljóð eftir
Johannes Brahms.
Leikrit: „afier dáinn” eftir
Stanley Houghton
Þýðandi: Andrés Björns
son
Leikstjóri Steindór Hjör-
leifsson.
Sinfóniuhljómsveit lslands
heldur hljómleika i
Háskólabiói
Hljómsveitarst jóri:
Proinnsias OTluinn frá
Irlandi.
Einleikari: Endré Granat
frá Bandarikjunum
a. „Karnival i Róm”,
forleikur eftir Hector
Berlioz.
b. Fiðlukonsert eftir Arnold
Schönberg.
Ljóð eftir örn Arnarson
Sigurður Eyþórsson les.
Fréttir.
Veðurfregnir. Lestur
passíusálma (10).
Rannsóknir og fræði
22.25
Jón Hnelill Aoaisieinsaun
fil.lic. talar við Margréti
Guðnadóttur prófessor.
22.55 iétt músik á siðkvöldi
Rikisóperuhljómsveitin i
Vin leikur Vinarvalsa, José
Greco og hljóðfæraflokkur
hans flytja Flamenco
dansa, Owen Brannigan
syngur og Grenadier
Guards lúðrasveitin leikur
marsa eftir Souza.
Fréttir i stuttu máli.
Dagskrárlok.