Tíminn - 11.02.1972, Blaðsíða 11

Föstudagur 11. febrúar 1972
TÍMINN
n
EIOHOLTSHVERFI
Breiöholt — nýjasti hlutinn af
Reykjavik — er þegar orðiö álfka
fjölmennt og öll Akureyri og enn á
Breiöhyltingum eftir aö fjölga
mikiö. Niöri i miðborginni
heyrast iöulega setningar eins og
þessar: — Ekki gæti ég hugsað
mér aö búa i Breiöholti, þaö er
svo langt frá öilu. — Breiðholt?
Þaö er uppi i sveit. — Þaö vantar
allt I Breiðholti. En fólkiö i
Breiöholti er á allt annarri
skoöun, aö þvi komumst viö, er
við lögðum leið okkar upp eftir
eina morgunstund i vikunni. Sólin
skein og útsýniö var stórkostlegt.
Ekki aöeins sézt öll Reykjavik og
Kópavogur, heldur vitt um landiö
i allar áttir.
Fyrst litum við inn i Breiðholts-
skólann, sem er bæði barna- og
gagnfræðaskóli. Skólastjórinn,
Guðmundur Magnússon, sagðist
vera á ferð og flugi vegna skiða-
ferðar, sem væri i undirbúningi
daginn eftir fyrir elztu börnin.
Hann gaf sér þó tima til að ræða
litillega við okkur. 1 skólanum
sagði Guðmundur að væru þann
daginn 1460 börn, en talan
hækkaði næstum daglega, þvi
alltaf flytzt fólk i hverfin. Breið-
holtsskóli er sá eini þarna efra
ennþá sækja hann þvi börn úr
báðum hverfunum. Af þessum
fjölda eru 6 ára börn 220 i
skólanum og hjá þeim er hið si-
gilda bekkjarkennslufyrirkomu-
lag ekki i gildi. Guðmundur sýndi
okkur inn I vistarveru 6 ára barn-
anna, sem er stór salur. Þarna
eru nokkrir kennarar með börn-
unum og leiðbeina þeim i leik og
starfi af ýmsu tagi. Litfögur
listaverk barnanna prýða
veggina og einnig frammi á
ganginum.
Næst litum við inn i 12 ára bekk
hjá Sigurþóri Þorgilssyni, sem
var að kenna heilsufræði. Raunar
var það ekki Sigurþór, heldur
einn nemandanna, Ragnhildur
Oskarsdóttir, sem stóð við púltið
og flutti fyrirlestur um vitamin,
meðan hinir 33 i bekknum
skrifuðu upplýsingarnar i bækur
sinar.
Um félagastarfsemi i Breið- ,
holtinu fræddumst við af safn-
aðarformanni hverfisins, en
hann er einmitt sami Sigurþór
Jón Bjarni Þórðarson, verzlunarstjóri I Breiöholtskjöri.
iþróttafélaga og blómlegt kven-
félagsstarf. Undanfarið hafa
verið haldnir fundir með ibúum
hverfisins og verður áfram á
mánudagskvöldum. Þar eru ýmis
vandamál til umræðu, m.a.
unglingavandamálið i heild,
samband unglinga við skólana og
tómstundir- unglinga. Kirkju-
bygging fyrir nýstofnaöan söfnuð
hefur einnig komiö til umræðu, en
ekkert er farið að ákveða um það
mál.
Fyrsta verzlunin, sem Breið-
hyltingar fengu, er Breiðholts-
kjör, sem varð tveggja ára nú i
desember. Þangað lögðum við
leið okkar til að rabba stuttlega
við verzlunarstjórann, Jón
Bjarna Þórðarson. Hann sat á
skrifstofu sinni og taldi peninga,
þegar við bönkuðum uppá. — Já,
hér er mikið verzlað sagöi hann —
enda bjóðum við upp á allt til
alls. Hér er matsveinn og
kjötiðnaðarmaður og við lögum
allar okkar kjötvörur sjálfir. Það
eru helzt brauð, sem fólk vantar,
Þorgilsson. — Það gefur auga
leið, sagði Sigurþór, — að einhver
félagastarfsemi hlýtur að vera
hér i þessu stóra hverfi. Siðan
taldi hann upp kvenfélag, skáta-
félag, starfsemi æskulýðsráðs og
Guömundur Magnússon
Ragnhildur óskarsdóttir fræöir skólasystkini sin 112 ára bekk I Breiöhoitsskóla.
en við höfum reynt að hafa hér
helztu matarbrauöin.
— Fær fólk allt, sem það þarf
til daglegra nota i verzlunum hér
efra?
—Það held ég, hér eru tvær mat-
vörubúðir, hin er Matvörumið-
stöðin. Svo eru mjólkurbúð, fisk-
búð, lyfjabúð, skóbúð, pósthús,
söluturn og rakarastofa.
Hárgreiöslustofa er væntanleg,
svo og brauðbúö.
— En hvað meö efra hverfið,
Breiðholt III?
— Þangað eru væntanlegar
tvær verzlanir, KRON og
Straumnes, en þangað til kaupum
við hér i Breiöholtskjöri mjólk og
sendum uppeftir til þeirra með
hinu, bara til aö þeir þurfi ekki að
ganga eftir henníeingöngu.
— Hvað með opnunartima
verzlana hér?
— A mánudaginn opnuðum viö
ekki fyrr en eftir hádegi i fyrsta
sinn og ég held, að engin hafi
kvartaðyfir þvi. Min persónulega
skoðun er sú, að vilja auðvitað
eiga fri á laugardögum eins og
allir aðrir, en þar sem starfsemi
okkar hér byggist á þjónustu við
fólkið, höfum við heldur opið á
laugardögum.
Frammi i verzluninni var mikið
að gera innan við afgreiðslu-
borðið.Gekk afgreiðslumönnunum
iila aö sjá fram fyrir borðið fyrir
sólinni, sem skein beint i augu
þeirra. — Það verður að hækka
húsið, sagði einn og brá hönd fyrir
augu.
A þessum tima voru húsmæöur
einmitt að kaupa i matinn og við
trufluðum nokkrar þeirra við
vöruvalið með spurningum um,
hvernig væri nú að búa í
Breiðholtinu.
Kristjana H araldsdóttir
fullyrti, að það væri alveg ágætt,
hún sækti vinnu i Arbæjarhverfið
og það væri mjög þægilegt. —
Aður bjó ég i Kópavogi og það er
miklu greiðari leið i bæinn héðan
ofan að, en þaöan sunnan að,
sagði hún,— Svo höfum við fyrir-
taks verzlun hérna og þurfum
varla i bæinn.
Margrét Halldórsson var
akandi um verzlunina með lit'.a
dóttur sina innan um vörurnar i
vagninum, en sú litla virtizt
sýna vörunum i hillunum öllu
meiri áhuga. Margrét sagðist
aldrei hafa kunnað við sig i mið-
borginni, svo hér væri gott að
vera. Sérstaklega væri Breið-
holtið gott fyrir börnin það þyrfti
ekki að hafa áhyggjur af þeim i
umferðinni og svo væru lika leik-
vellir fyrir þau. — Helzt tau og
tölur og þess háttar til sauma-
skapar, svaraði hún, er við
spurðum, hvort hún þyrfti að
sækja eitthvað i bæinn. — Jú og
kannski kökur, bætti hún við.
— Hér er alveg ágætt að búa,
sagöi Alda Ingólfsdóttir, þriggja
barna móðir. — Hér er allt,
skólinn rétt við dyrnar og leik-
vellir fyrir börnin, sem maður
þarf ekki aö hafa áhyggjur af
fyrir umferð. Fyrzt vantaði
næstum allt hér, en nú er þetta að
koma og við höfum nú orðið allt til
alls. SÖ
Margrét Halldórsdóttir
Kristjana Haraldsdóttir
Alda Ingólfsdóttir
Sigurþór Þorgilsson
Séð yfir Breiðholt I
Timamyndir — GE.