Tíminn - 16.02.1972, Blaðsíða 6

6
TÍMINN
Miðvikudagur 16. febrúar 1972
Jesú Kristur Súperstar
Svona litur Jesus
Kristur Súperstar út á sviðinu i
Danmörku, en þar er nú
veriö aö sýna þennan söngleik,
sem svo mikið hefur verið
skrifað og rætt um meðal ungs
fólks 1 svip Jesú má sjá mikinn
ótta, en hann er, þegar þessi
mynd er tekin, staddur aleinn i
Getsemane-garðinum eftir
kvöldmáltiðina með iærisvein-
unum.
Nina slær í gegn í BBC
Hin danska Nina (og Friðrik)
hefur hlotið mikla frægð i Bret-
landi að undanförnu. Hún kom
fram i BBC fyrir skömmu, og
átti þá að fara með parodiu á
söngleiknum Jesus Christ
Superstar. Hún sló i gegn og
rósir og heillaóskir hafa
streymt til hennar siðan.
Dönum þykir heldur slæmt, að
þeir hafa ekki fengið að sjá neitt
af þessari vinsælu stjörnu sinni
og sjónvarpsdagskrám þeim,
sem hún hefur verið i i
Bretlandi. Eflaust hefðu
Islendingar ekki siður gaman af
að sjá Ninu úr þvi hún er sögð
svona skemmtileg og miklúm
hæfileikum búin. Þessi mynd
var tekin af Ninu, þegar hún var
að fara frá Heathrowflugvelli i
London áleiðis til Frakklands,
þar sem hennar biðu alls kyns
tilboð um að koma fram og
skemmta Frökkum.
Betra aðgleyma ekki
gleraugunum
Alf Walker skrifstofumaður i
Newcastle gleymdi gleraugun-
um sinum heima einn daginn,
þegar hann lagði af stað i vinn-
una. Þess vegna gat hann ekki
lesið það, sem stóð skrifað utan
á poka, sem hann hélt að ekki
væri annað i en rusl. Hann
greip pokann og ætlaði að kasta
honum niður i ruslabil, sem stóð
og beið fyrir utan skrifstofu-
bygginguna. Félagi Alfs gat
komið i veg fyrir þetta á siðasta
augnabliki, og sem betur fór,
þar sem á pakkanum stóð, að
fara ætti varlega með hann, i
honum væri sprengja.
Sprengjusérfræðingar voru
fengnir til þess að taka pakkan
og fara með hann á afvikinn
stað, þar sem sprengjan var
sprengd.
Jón og Pétur voru að spjalla
saman, aðallega um veiði.
— Hvað myndir þú gera, ef þú
værir i eyðimörk og mættir ljóni?
spurði Jón.
— Eg myndi skjóta.
— En ef þú hittir ekki?
— Þá gripi ég til veiðihnífsins.
— En ef hann bilaði?
— Þá færi ég upp i tré.
— Það eru engin tré i eyði-
mörk.
— Segðu mér góði. Heldur þú
með ljóninu eða mér?
— Nú, þá skil ég, hvers vegna mér
var svona heitt i nótt.
Maður nokkur kom seint heim
og kyssti konuna sina, sem lá sof-
andi i rúminu, Allti einu sá hann
rjúkandi vindil i öskubakka.
— Hvaðan kemur þessi vindill?
spurði eiginmaðurinn, en konan
svaraði ekki. Hann endurtók
spurninguna, sjóðandi af bræði og
fleygði um koll stól um leið. Þá
heyrðist eymdarleg rödd úr
herrafataskápnum: — Frá
Havana.
Umferðalögregluþjónninn:
— Þegar ég sá yður taka beygj-
una, hugsaði ég með mér, 65 að
minnsta kosti. Kvenbilstjórinn:
— Já, en þvi miður er það ekki
rétt hjá yður. Það er hatturinn,
sem gerir mig svona aldurslega.
Presturinn i stólnum: — Svo
átti ég að skila frá englunum, að
þið þurfið ekki lengur að setja
hnappa i samskotabaukinn, þvi
eiglarnir eru farnir að nota renni-
lása.
—Þú verður að muna i þetta sinn,
að setja bréfið i póst.
— Attu nokkra fátæka ætt-
ingja?
— Nei, enga sem ég þekki.
— En rika þá?
— Enga sem þekkja mig.
Móðirin: —Veiztu hvernig fer
fyrir fimm ára stúlkum, sem
neita að borða hafragrautinn
sinn?
Dóttirin: —Já, þær vaxa og verða
fyrirsætur.
DENNI _ b ,
iraa a ■ « ■ ipi — Það er svo kyrrt herna. Er allt i
DÆAAALAUSI lagi með Denna.