Tíminn - 24.02.1972, Side 5

Fimmtudagur 24. febrúar 1972
TÍMINN
5
Anemonur og fuglsf jaðrir
Jacques Griffe i Paris teiknaöi
þennan sumarkjól. Hann er
sagður i anemonulitum, sem
geta vist verið allir regnbogans
itir, en að neðan er hann
skreyttur með afrikönskum
fuglsfjöðrum og sömuleiðis eru
fjaðrirnar upp kjólinn að aftan.
★
Það borgar sig að nota
öryggisbeltið
Um hádegisbilið og um fimm-
leytið á kvöldin, þegar flest fólk
er á heimleið úr vinnu i Vær-
nersborg i Sviþjóð, má það eiga
von á, að lögreglan stöðvi það,
noti það öryggisbeltin i bilum
sinum. Lögregluþjónar hafa
verið settir á vörð fyrir utan
sjúkrahús borgarinnar á
þessum tima og fari einhver
framhjá með öryggisbeltin
spennt, er sá hinn sami stöð-
vaður, og honum réttur tiu
króna seðill, eða um 200 krónur
islenzkar. Þetta eru verðlaun til
handa þeim, sem nota öryggis-
beltin, og ætluð til þess að
hvetja fólk til þess að nota þau
enn meir en nú er almennt gert
i Sviþjóð.
Leikararnir gáfu Isis
1000 pund
Isis, biað háskólastúdenta i Ox-
ford, hefur átt i miklum fjár-
hagserfiðleikum. Þeir munu þó
hafa verið leystir, þvi nýlega
barst ritstjórum blaðsins skeyti
frá Elizabeth Taylor og Richard
Burton, þar sem þessi ágætis-
hjón, buðust til að veita blaðinu
fjárhagsaðstoð. Þau sögðu i
skeytinu, að þau hefðu lesið um
vandræðin i The Times, og
ákveðið að leggja að mörkum
1000 ensk pund, eða um 200.000
krónur. Það voru prentararnir,
sem unnið hafa blaðið, sem
höfðu tilkynnt úrgefendunum,
að þeir myndu leggja niður
vinnu, nema þvi aðeins að þeir
fengju áðurnefnda upphæð inn-
an fimm vikna.
*
Fékk sjö milljónir
t tvö ár hefur George Harrison,
verkfræðingur i Lostock i Lan-
cashire i Englandi legið á
sjúkrahúsi eftir að hafa slasazt
alvarlega i umferðarslysi. Hon-
um hafa nú verið dæmdar sjö
milljón króna bætur og á öku-
maður bilsins, sem ók á hann,
að greiða þessa upphæð.
Lögreglan fær
blátt Ijós
Arið 1855 lét Viktoria drottning i
Englandi taka niður blátt ljós,
sem hangið hafði utan á lög-
reglustöðinni við Bow Street i
London. Drottningunni likaði
ekki, að svona áberandi ljós
væri utan á lögreglustöðinni,
þar sem beint á móti stöðinni
var risið leikhúsið Covent
Garden. Var látið upp hvitt ljós i
stað þess bláa. Nú hefur verið
ákveðið að lögreglan fái bláa
ljósið sitt aftur eftir öll þessi ár,
og þykir engum, að of mikið
munu bera á lögreglustöðinni
fyrir þvi.
Svaf bara og svaf
Go-Go girls eru þær kallaðar,
sem skemmta gestum Playboy-
klúbbanna. Hér er ein slik. Hún
er ensk og kom fram i Playboy-
klúbbi i Bandarikjunum. Hún
heitir Rina Brown og er 23 ára
gömul. Siðan hún kom aftur til
Englands hefur hún unnið hjá
Módelumboðsmanni, Annie
Walker, en fyrirtæki Annie
hefur sérhæft sig i nöktum mó-
delum. Rina segir, að helztu
minningar hennar fra Playboy-
dögunum séu um sára fætur og
mikla vinnu. —Þegar ég hætti
að vinna á Playboy svaf ég bara
og svaf, það var eins og að
leggjast i dvala.
Eitt dimmt kvöld kom Jörgensen
hjólandi á fullri ferð eftir
Strandaveginum, þegar lögreglu-
þjónn stekkur fram fyrir hann og
öskrar: Stoppaðu, þú hefur engin
ljós.
—Farðu frá, hrópaði Jörgensen,
ég hef engar bremsur heldur,
—Hvaða prakkarastrik hefurðu
nú gert, á meðan ég var að
heiman?
Óli var góður sölumaður, en hann
átti það til að drekka stundum of
mikið. Forstjórinn talaði alvar-
lega við hana einn daginn, og á
rangurinn varð sá, að Óli átti að
tilkynna á hverjum morgni, ef
hann hefði verið fullur kvöldið
áður. Nokkrum dögum siðar kom
Óli inn á skrifstofu forstjórans og
tilkynnti hárri raustu: —Hik,
ég...hikk, var fullur i gærkvöldi,
hikk...
—Já, og þú ert lika fullur núna,
svaraði forstjórinn,
—Hikk, ég veit það..en, hikk. Það
á eg ekki að tilkynna...hikk...fyrr
en á morgun,hikk.
Bóndi einn kom inn á sýsluskrif-
stofuna og afhenti sýslumannin-
um skrifað blað. Þar sem skriftin
var illlæsileg, spurði sýslumaður-
inn, hvort meiningin væri að þetta
ættti að lesast.
—Ja, ég veit það ekki, svaraði
bóndinn. Djákninn skrifaði það,
svo það getur vel verið að það eigi
að syngja það.
—Auðvitað geturðu fengið flösku-
opnarann lánaðan. Maðurinn
minn kemur ekki heim fyrr en
klukkan sex.
—Pabbi hafði rétt fyrir sér, þegar
hann sagði, að ég skyldi ekki fara
á næturklúbb, þvi þar sæi ég ýmis
legt, sem ég hefði ekki gott af.
—Nú, hvað sástu?
—Pabba....
—Hvað ég heiti? Ég, sem var að
enda við að skrifa nafnið mitt á
blaðið þarna.
—Já það var einmitt þess vegna,
sem ég spurði.
DENNI
DÆAAALAUSI
Hvað er þetta mamma, af hverju
ertu svona reið, heitirðu ekki
Alice?
”3-28