Tíminn - 05.03.1972, Blaðsíða 3

Sunnudagur 5. marz 1972.
TÍMINN
3
Umsjón: Einar Björgvin
Axel Einarsson — vill ekki i
..gamla hjakkið’’ aftur
Ómar óskarsson — vill
samkeppni milli hljómsveita um
flutning frumsamins efnis
Asgeir óskarsson — mun vera
hógvær maður með afbrigðum.
„Athyglisverðasta hljómsveitin í langan tíma”:
ISCROSS BER SJALF ABYRGÐ A TÓNLIST SINNI
Ein þeirra nýju hljómsveita,
sem var stofnuð upp úr þeim
hræringum, er urðu í poppheim-
inum hér núverið, er hljómsveitin
Iscross með þeim Axel Einars-
syni, gitarleikara en hann var
sem kunnugt er i Tilveru áður.
Ómari Óskarssyni, bassaleikar —
áður gitarleikara I Dýpt — og
Ásgeiri Óskarssyni trommuleik-
ara, áður i Rifsberja, innanborðs.
Athyglisverðasta við þessa
hljómsveit er auðvitað ekki það,
að nú leikur Axel Einarsson ekki
lengur i hljómsveit, sem heitir
Tiivera, heldur það, að komin er
fram fyrsta popphljómsveitin
hérlendis, sem ætlar eingöngu —
aðeins með smá undantekninum
að leika lög frumsamin af sjálfum
hljómsveitarmönnunum. Iscross
kom fyrst fram á sunnudags-
hljómleikum i Tónabæ
fyrir skömmu, en þar sem
fátt fólk var þá i húsinu,
mun andrúmsloftið þar
hafa verið þannig, að um undir-
tektir er fátt að segja. Tekið skal
fram, að um þetta atriði ræði ég
samkvæmt upplýsingum frá öðr-
um, þar eð ég var ekki staddur i
Tónabæ, þegar þessir hljómleikar
fóru þar fram. Nokkrum dögum
eftir hljómleikana, hringdi einn
starfsmaður i Tónabæ „niður á
blað” til min og hélt töluverða
tölu um ágæti þessarar hljóm-
sveitar. Hann fullyrti, að fram
væri komin ein athyglisverðasta
hljómsveit i langan tima.
Þar sem þessi starfsmaður er
ágætur kunningi minn, var ég
fullviss um, að hann væri ekki að
segja „neina vitleysu” og talaði
samkvæmt fyllstu sannfæringu
sinni.
Óskarsson, sem ekki eru bræður
— og nú hófst alvaran.
„Ætlum aðeins að bregða
frá frumsamda efninu
á sveitaböllum."
Þeir félagar fræddu mig um
það, að Iscross hefði verið stofnuð
i siðasta mánuði og auk þess að
koma fram á sunnudagshljóm-
leikunum i Tónabæ, hefði hljóm-
sveitin spilað um siðustu helgi i
Borgarnesi.
— Spiluðuð þið þar eingöngu
ykkar eigin verk?
— Við vorum með okkar eigin
verk að mestu. Spiluðum jú nokk-
ur gömul rokklög lika, sem við
kunnum allir.
— Hvernig brást fólkið við?
— Við teljum, að þetta hafi haft
ágætis áhrif á fólkið — og það er
alveg á hreinu, að mikið fjör var i
lokin.
Þeir félagar sögðu, að stefna
hljómsveitarinnar væri sú, að
flytja eigin tónverk. — Við erum
ekki með neitt annað á lista hjá
okkur núna, bættu þeir við.
— Og ekkert annað en frum-
samið i framtiðinni?
— Við ætlum á sveitaböllum og
undir slikum kringumstæðum að
bregða aðeins út af þessari reglu.
— Semjið þið saman?
— Nei við semjum allir sitt i
hvoru lagi, svöruðu þeir Iscross-
menn og lögðu áherzlu á sjálf-
stæðan persónuleika hvers ein-
staklings i hljómsveitinni. Hins
vegar töldu þeir, að auðvelt yrði
fyrir þá, að setja sig inn i tónlist
hvers annars. Þá skaut ómar þvi
að, á þessu augnarbliki, að „mað-
ur sezt ekki niður til að semja
eitthvað ákveðið”. — það kæmi
bara hvernig sem það yrði.
/,Erum komnir
spor i rétta átt"
— Við teljum okkur vera komna
á spor i rétta átt að eigin stefnu,
sagði Axel og þeir félagar voru
sammála um, að tónlist þeirra
væri fullboðleg og ekki siðri en
„þetta kóperingastöff” sem
margar hljómsveitir væru með á
dansleikjum. — Það er nóg fyrir
fólk að hlusta á óskalögin i út-
varpinu, sagði Ómar.
Ég spurði, hvort efnahagslegur
grundvöllur væri fyrir hljómsveit
hér á landi, sem eingöngu væri
með sin eigin tónverk til flutn-
ings. Iscross-menn voru bjart-
sýnir, hvað það snerti. Hljóm-
sveitin ætlaði að leika á dans-
leikjum. Enn sem komið væri,
væri hljómsveitin ekki algjör at-
vinnuhljómsveit. — En við ætl-
um að lifa af þessu. Þetta á að
verða atvinnuhljómsveit, það er
góður grundvöllur fyrir algjörri
atvinnumennsku, sögðu þeir.
— Hvað um atvinnu þessa vik-
una?
— Við spilum á föstudaginn i
Tjarnarbúð. Varðandi laugar-
daginn höfum við úr þremur til-
boðum að velja, einu i Reykjavik
og tveimur úti á landi.
„Leiknina skortir ekki
— bara andrikið"
Meðlimir þessarar nýju
hljómsveitar sögðust vera þeirr-
ar skoðunar að popphljómsveit-
irnar hérlendis þyrftu aö leggja
áherzlu á að frumsemja þau tón-
verk, er þær flyttu. — Hljómsveit-
irnar eiga að taka þetta upp til
þess að verða fastmótaðri i allri
gerð tónlistar, sagði Ómar, og
lagði þvi næst áherzlu á, að sam-
keppni skapaðist milli popp-
hljómsveitanna um flutning eigin
tónverka, og þá fyrst væri grund-
völlur fyrir samkeppni viö
stéttarbræður þeirra erlendis.^—
Leiknina skortir ekki, bara and-
rikið. Menn eiga að leggja sig
fram um að túlka sjálfa sig en
ekki aðra. Ég skil ekki þá ein-
staklinga sem fá útrás á þvi að
syngja til dæmis Deep Purple —
eða Lennon-lög, sagði hann.
Þeir félagar sögðu, að sá mór-
all, er rikti hér á landi varðandi
gæði popphljómsveita, væri
fáránlegur. Það væri ekki miðað
við eigin verk hljómsveitanna,
heldur hvernig þær spiluðu vinsæl
lög erlendra .hljómsveita. Sem
dæmi mætti nefna, að sagt væri,
að þessi og hin hljómsveitin væru
eins góðar og Led Zeppelin vegna
þess að þær „tækju” lögin eins vel
og sú hljómsveit — og einhver isl.
söngvari væri eins og góður og til
dæmis Robert Plant, ef hann
syngi eins vel lög, sem Robert
Plant hefði sungið upphaflega.
' — Eftir að ég byrjaði með þess-
um strákum get ég ekki hugsað
mér að fara út i gamla hjakkið
aftur, sagði Axel, og félagar
hans sögðust vera sömu skoð-
unar.
Þá bar á góma þær breytingar,
sem urðu i poppheimi okkar fyrir
skömmu. Þeir félagar i Iscross
voru sannarlega þeirrar skoðun-
ar, að þær breytingar væru já-
kvæðar. -Til dæmis sú breyting á
Náttúru, að hljómsveitin er farin
að spila frumsamin lög, sagði
Axel og bætti þvi við, að án efa
væri það mikið Jóhanni G.
Jóhannessyni að þakka. Pöpp-
heimurinn i dag væri sem sagt
jákvæður, hvernig svo sem vind-
ar myndu blása i framtiðinm.
Þar sem Iscross leggur svo
mikla áherzlu á tónsmiðar eins og
komið hefur glöggt fram, þá
spurði ég þá félaga um væntan-
lega plötuútgáfu.
— Okkur Iangar tii að gera
stóra plötu i sumar, ef við komust
að samkomulagi við einhvern
plötuútgefanda, sagði Axel.
— Við eigum nóg verkefni fyrir
höndum, sagði Ómar.
Um gerð texta við lögin, sögðu
þremenningarnir, að hver þeirra
gerði texta við eigin lög, og þeir
væru á ensku, enda væri enskan'
betur fallin til sliks brúks, heldur
en islenzkan, enskan væri hljóm-
þýtt mál — og þar að auki al-
þjóðamál.
Ég spurði þá þremenningana
að lokum, hvort þeir væru undir
áhrifum frá einhverjum tónlist-
armönnum. Allir þrir sögðust
vera þeirrar skoðunar að svo væri
ekki, en Axel sagði:
— Þegar menn starfa saman,
hljóta þeir að hafa áhrif hver á
annan.
Aður en ég kvaddi þá félaga,
fékk ég að hlýða á tvö lög af list-
anum þeirra. Þau voru bæöi eftir
Axel — og ég var hinn hressasti,
þegar ég kvaddi þá, ekki af þvi
bara að komast út i miðvikudags-
kvöldkyrrðina aftur, heldur yfir
þeim tveimur lögum eins með-
lims nýstofnaðrar hljómsveitar,
sem ef til vill a eftir að vinna gott
brautryðjendastarf i heimi
popptónlistar á tslandi.
Farið á stúfana
i kvöldkyrrðinni
' Miðvikudagskvöld eru ágæt
meðal annars vegna þess, að þá
eru engir að sóa fjármunum
sinum við barborð og sjónvarpið
yfirleitt svo lélegt, að margir sóa
ekki tima sinum fyrir framan
það.heldur .nota þann tima til nyt-
samra starfa, sem sagt: Miðviku-
dagskvöld eru liklega nytsamleg-
ustu kvöldin, sé litið á þjóðarbúið
i heild. —
Það var stillt og þurrt veður
siðast liðið miðvikudagskvöld,
þegar ég, eftir að hafa varpað frá
mér önnum dagsins, lagði af stað
til æfingabúða hinnar nýju hljóm-
sveitar, Iscross til þess að reyna
að fræða mig og ykkur eitthvað
um þessa hljómsveit. Sem betur
fer, gekk ferðin vel og innan
skamms barði ég að dyrum. Axel
Einarsson opnaði dyrnar til hálfs,
hálf flóttalegur á svip, að þvi er
mér virtist en varð brátt hinn
gestristnasti og bauð mér að
ganga inn. Þar voru þeir fyrir,
Asgeir Óskarsson og ómar
Hvað sem um Iscross verður, er óhætt að fullyrða aö hér er á feröinni popphljómsveit sem allir áhugamenn um Islenzka popptónlist munu
fylgjast vel með. Takist þeim félögum i hljómsveitinni það sem þeir ætla sér verður um straumhvörf að ræða I poppheiminum okkar.
(Timamyndir — Gunnai)