Tíminn - 11.03.1972, Blaðsíða 9

8
TÍMINN
Laugardagur 11. marz 1972.
Laugardagur 11. marz 1972.
TÍMINN
9
Þar
fornar
súlur.
flutu
á land
l>óra Kinarsdóttir
llirna Pórhallsdóttir
Ouðnv Jóhaiinesdóttir
Lára Guðmundsdóttir.
GAMLI AUSTURBÆRINN HEIMSOTTUR
Gamli Austurbærinn, svæðið
milli Hringbrautar og sjávar og
Lækjargötu og Rauðarárstigs, er
rótgróið bæjarhverfi, þarsem hver
einasti fersentimetri er skipu-
lagður. Á þessu svæði er fátt um ný
ibúðarhús og flest það fólk, sem
þarna býr, hefur gert það lengi.
Gegn um miðjan bæinn liggja einar
mestu umferða- og verzlunargötur
borgarinnar, Laugavegurinn og
Hverfisgatan. tbúunum finnst
ágætt að hafa þessar götur þarna,
þvi að þá er svo stutt i búðir, en
hins vegar eru götur þessar for-
eldrum i neðri hluta hverfisins
þyrnir i augu, þvi börnin þurfa yfir
þær til að komast i skólann.
tbúar hverfisins eiga kirkjusókn
að Hallgrimskirkju, sem nú hefur
verið i byggingu i ein 26 ár. Kven-
félag Hallgrimskirkju mun vera sá
fólagsskapur hverfisbúa, sem mest
lif er i og þess vegna hittum við að
máli frú Þóru Einarsdóttur, for-
mann kvenfélagsins, og spyrjum
hana um félagsstarfið.
— Kvenfélagið er 30 ára gamalt
og á stefnuskrá þess alla tið hafa
verið liknarmál, málefni aldraðra
og kirkjunnar.
—Hvernig hafið þið aflað fjár til
starfsins?
—Með ýmsu móti. Hér áður héld-
um við skemmtanir i Hljómskála-
garðinum. Þar var á boðstólnum
kaffi og skemmtiatriði, söngur,
dans og fleira. Þetta er ekki hægt
nú orðið, þvi að þá gáfu skemmti-
kraftar vinnu sina. En við höldum
fundi mánaðarlega og þá reynum
við að hafa það eitthvað meira en
fundi og fáum kannski upplesara
og einhverja listamenn. Svo syngj-
um við.
—Hvað hefur félagið lagt til Hall-
grimskirkju?
—Það er nú sitt af hverju. Arið
1967 efndum við til happdrættis og
ágóðinn af þvi varð fyrir pianói.
Ennfremur höfum við gefið stóla og
borð i félagsheimilið og fjórar af
kirkjuklukkunum. Þá komum við
eldhúsinu upp, og eigum eftir að
stækka það og bæta.
—En málefni aldraða fólksins?
—Það hefur verið samþykkt að
stofna sjóð til byggingar elli-
heimilis. Einu sinni á ári höfum við
samkvæmi fyrir aldraða og einnig
eru alltaf i gangi hjá okkur fótaaö-
gerðir fyrir aldrað fólk.
—Að lokum. Hvað eru félags-
konur margar?
—Þær munu vera kring um 250.
Næst heimsóttum við undirstöðu-
menntastofnunina i hverfinu,
Austurbæjarbarnaskólann og leit-
uðum þar uppi skólastjórann, Frið:
björn Benónýsson.
—Hvað er Austurbæjarskólinn
gamall skóli?
—Hann tók til starfa 1930 og þótti
þá stór og mikill skóli. t honum er
til dæmis kvikmyndasalur með
leiksviði og tekur hann 160 manns f
sæti. Þetta þótti óhóflegur lúxus á
þeirra tima mælikvarða.
—Er skólinn nægilega stór enn
fyrir það, sem honum er ætlað?
—Það er nokkuð eftir þvi,
hvernig á það er iitið. Að visu er
öllum kennt hér, sem hingað eiga
að sækja skóla, en það er tvisett i
allan skólann og hefur verið þrisett
stundum, i margar deildir.
Hvað eru börnin hér af stóru
svæði i bænum?
—Svæðið nær veslur að Lækjar-
götu fyrir barnaskólann, inn að
Snorrabraut ofan til og inn að Nóa-
túni i neðri hlutanum. Hins vegar
nær unglingadeildin inn að Alfta-
mýri og er það dálitið erfitt, þvi að
einn bekkur verður eiginlega eins
konar gestabekkur i skóianum.
Hvernig er aðstaðan fyrir leikfimi-
kennslu?
—Við höfum hér einn leikfimisal,
sem er i notkun frá 8 á morgnana til
7 á kvöldin. Það nægir raunveru-
lega ekki, þvi að það ætti að kenna
meiri leikfimi. Sundaðstaðan hér
er hins vegar betri, þvi i kjallaran-
um er sundlaug, sem nægir vel, er
bara heidur litil.
—Hvað eru margir kennarar við
skólann?
—Þeir eru 45 fastir, auk yfir-
kennara og skólastjóra-, Þessi
kennarafjöldi kemur til af þvi, að
svo margir hafa skerta kennslu, til
dæmis húsmæður.
—Eruð þið með nokkrar nýj-
ungar i kennslunni?
Þar
fornar

Jón Ingi kennir sund i Austurbæjarskólanum.
Magnús Jónsson.
Axel og Maria
—Við höfum verið með ensku-
kennslu i barnaskólanum i 3 ár og i
vetur er hún i fyrsta sinn kennd i 1.
bekk, sem er framhald af barna-
skólanum. Svo erum við með
breytta kennsluaðferð i dönsku. Nú
er kennt eftir svokallaðri beinni að-
ferð.
Þá snerum við okkur að verald-
legri hliðunum á gamla Austur-
bænum og fórum að huga að ver-
zluninni. En á þessum mánudags-
morgni var þar ekki um auðugan
garð að gresja, viðast lokaðar dyr.
En loks runnum við á indælan ilm-
inn úr Bernhöftsbakarii og heilsuð-
um þar upp á forstjórann, Sigurð
Bergsson. bakara.
—Já, við höfum opið, það hefur
alltaf verið stefna okkar hér að
hafa sæmilega þjónustu við þá við-
skiptavini, sem hingað koma, þvi
að við sendum ekki heim og höfum
aldrei gert. Seljum bara okkar
vöru hér á þessum eina stað.
—Er þetta ekki ævagamalt fyrir-
tæki?
—Jú, þetta er elzta brauðgerð á
landinu, stofnuð 1845 og ég veit ekki
annað en brauðin okkar hafi likað
vel allan þann tima, enda erum við
alltaf að finna upp á nýjum tegund-
um og endurbæta þær gömlu.
—Nokkur vandamál?
—Við erum afskaplega bjart-
sýnir hérna. Eitt aðalvandamálið
er að halda i gott starfsfólk og þá
reynum við að gera vel við það.
Magnús Jónsson, verzlunarstjóri
i kjörbúð sláturfélagsins við
Hlemm tók vel á móti okkur, er við
komum til að spyrja hann um
verzlunina.
Hann sagði, að verzlunin hjá sér
hefði aukizt geysimikið, þegar
Hlemmur var gerður að aðalstöð
strætisvagnanna og aftur að mun i
desember sl. þegar mjólkursala
hófst þar.
—Sendir þú mikið heim vörur?
—Já, geysilega, einkum eftir að
mjólkin kom.Við sendum mikið upp
i Breiðholt og suður i Kópavog, auk
allrar borgarinnar.
—Hvernig er lokunartiminn hjá
ykkur hér?
—Við höldum gamla lokunartim-
anum núna, en sleppum þó mánu-
dagsmorgninum. Eftir þvi sem
mér finnst, þá er fólk óánægðara
með það, heidur en að sleppa
laugardagsmorgnunum. Hús-
mæður vilja alveg eins' verzla til
helgarinnar á föstudögum og
starfsfólkið vill fá fri á laugardög-
um, svo ég veit ekki...
—Finnst þér matarvenjur fólks
vera að breytast nokkuð?
—-Jú, mikið. Ég hef verið i þessu i
25árog þaðer mikill munur á. Sala
annars kjöts en dilkakjöts hefur
aukizt mjög á kostnað dilkakjötsins
en það er liklega af þvi,að dilkakjöt
hefur hækkað langmest alls kjöts i
verði.
—Þið seljið heitan mat hérna
lika.
—Já, hér fást 6-8 heitir réttir i
hádeginu og hefst varla undan að
pakka. 1 nágrenninu er mikið af
Sigurður Bergsson
skrifstofum og verkstæðum og ég
held svei mér þá, að mest af þessu
fólki sé i fæði hérna. Það er
ánægjulegt.
Loks fórum við vitt og breitt um
hverfið og hittum að máli ibúana,
svona til að forvitnast um, hvernig
væri að búa á þessu þröngbýla
svæði, þar sem útsýnið er veggur
næsta húss.
Lára Guðmundsdóttir hefur búið
9 ár i Norðurmýrinni og segist ekki
vera að hugsa um að flytja, fyrr en
hún fari á eiliheimilið. —Hér i
nágrenninu eru allar verzlanir,
sem maður þarf á að halda og
strætisvagnaferðir eru mjög þægi-
legar. Það er afskaplega rólegt
hérna, krakkarnir eru að visu
stundum að ærslast i kring og það
brotnaði nú gluggi hjá mér um dag-
inn. Það eina, sem ég sakna, er að
hafa ekkert útsýni. Á sumrin sér
maður bara tré, en húsveggi á
veturna. Ég fæ mér gönguferðir i
góða veðrinu til að sjá eitthvað
annað.
Neðar, á Bjarnarstignum býr
Birna Þórhallsdóttir, húsmóðir,með
þrjú börn. —Það er erfitt að vera
hér með börn, nema að halda þeim
inni. Umferðin um Njálsgötuna er
oft mikil. Annars sagði Birna, að
þarna á stignum væri afskaplega
friðsamt, börnin væru mest að
leika sér á Njálsgötunni. —Ég vil
gjarnan koma þvi, að sagði hún,
—að þar iðka þau ljótan leik. Þau
sitja fyrir bilunum og stökkva svo i
veg fyrir þá. Það má mikið vera, ef
ekki verður slys þarna.
Sigurður Þ. Björnsson býr i Þing-
holtunum og rekur þar einnig bóka-
verzlun spölkorn frá heimili sinu.
—Já, ég þekki þetta hverfi, þvi að
ég fer varla út úr þvi. Hér er gott að
■ búa, svo rólegt siðan Glaumbær
brann. Maður þarf aldrei að nota
strætisvagna, þvi þetta er rétt við
Miðbæinn.
Magnea Guðlaugsdóttir hefur átt
heima innarlega á Lindargötunni,
nánar tiltekið beint á móti ÁTVR,
siðustu 5 árin. —Það er oft anzi
mikið um að vera hérna hinum
megin, sérstaklega er mikil umferð
á föstudögum og laugardögum og
maður er dauðhræddur um börnin.
Svo er leiðin þeirra upp i Austur-
bæjarskóla lika slæm vegna um-
Friðbjörn Benónýsson
ferðarinn. —Breiðholt? Nei alls
ekki. Ég vil ekki fara úr miðbæn-
um, þar hef ég lengst af verið.
Guðný Jóhannesdóttir hefur búið
á Bjargarstignum siðan 1937 og
finnst það alltaf jafn gott, nema
kannski heldur mikil umferð siðari
árin. Henni er alveg sama þó hún
komist ekki i búðir fyrir hádegi á
mánudögúm, —en það gæti kannski
verið óþægilegt fyrir einhvern. Það
eina, sem okkur hér vantar, er fisk-
búð. Við þurfum anzi langt eftir
soðningunni. Allt annað er hérna
rétt hjá okkur.
Við Hverfisgötu, svo sem miðja
vegu milli endanna, búa ung hjón,
Axei örlygsson og Maria Schjetne.
Þau voru sammála um,að golt væri
að vera svona i miðbænum vegna
verzlana og annars, en hins vegar
létu þau illa af umferðarhávaðan-
um. —Við sváfum varla fyrstu vik-
una, en þetta er að venjast, við er-
um bara búin að vera hérna i
nokkra mánuði. Verst er iskrið i
strætisvögnunum, þegar þeir
stanza hérna rétt við húshornið.
—Breiðholt? Jú, þangað langaði
þau að flytja, eða i Kópavoginn. SB
Sigurður Þ. Björnssou.
Magnea Guðlaugsdóttir