Fréttablaðið - 07.05.2004, Blaðsíða 21

21FÖSTUDAGUR 7. maí 2004
Frelsið sent í pósti
Það er ekki gott að sjá að „Íslendingar hafi
fengið frelsið sent í pósti frá útlöndum“
eins og stundum er haldið fram. Svo er því
jafnan bætt við að Jón Baldvin hafi borið
póstinn út. Að minnsta kosti virðist ekkert
samhengi milli EES og ofangreindra mála,
hvorki þeirra sem horft hafa til aukins frels-
is né þeirra sem gera það ekki. EES hafði
sína kosti en það þurfti meira til. Alþýðu-
flokkurinn kom í veg fyrir einkavæðingu rík-
isbankanna á árunum 1993 til 1995 og
lagðist gegn henni á meðan hann var. Voru
kratar í Skandinavíu ekki að einkavæða
banka þar um svipað leyti? Voru íslenskir
kratar í Alþýðuflokknum meiri forsjárhyggju-
menn en velferðarkratar Norðurlanda? Vef-
þjóðviljinn hafði ekki áttað sig á að það væri
mögulegt. Ætli íslenskir kratar hafi svo orðið
frjálslyndari í efnahagsmálum þegar þeir
gengu í eina sæng með Alþýðubandalagi og
Kvennalista í Samfylkingu?
Vefþjóðviljinn á andriki.is
Er ásatrú kúl?
En er eitthvað kúl við ásatrúna? Nú snýst
hún um skemmtilegar sögur af guðum
sem voru sumir hrekkjóttir, aðrir miklir bar-
dagaseggir, enn aðrir graðir en allir mjög
mennskir, breyskir og uppátækjasamir.
Dæmalaust skemmtilegt allt saman. Þessir
guðir eru þó engin sérstök fyrirmynd í sið-
ferðilegum efnum, síst af öllu í nútíman-
um. Sumir þeirra stunduðu það t.d að
berja á jötnum. Þessir jötnar höfðu þó lítið
annað til saka unnið en vera af öðrum
„kynþætti“ en æsirnir. Í raunveruleikanum
steðjuðu svo heiðnir norrænir víkingar, í
krafti þeirra hugmynda sem trú þeirra
hampaði, suður í álfu til að berja á múslim-
um. Þóttu þeir upp til hópa hrollvekjandi
hugrakkir og óhræddir við dauðann, enda
hið besta mál að deyja í bardaga.
Birgir Baldursson á vantru.net
Fákeppnin
Við höfum lifað við fákeppni á t.d. trygginga-
markaði, matvörumarkaði, olíumarkaði,
bankamarkaði, flutningamarkaði, fjarskipta-
markaði, kreditkortamarkaði og svo mætti
lengi telja. Allt eru þetta svið sem snerta okk-
ur daglega, við verðum að eiga viðskipti við
öll þessi fyrirtæki, sem mörg hver hafa orðið
uppvís að grófum brotum á samkeppnislög-
um. Því spyr ég; af hverju er fjölmiðlamarkað-
ur svona merkilegur að um hann þurfi að
setja sérstök lög, strangari en gilda um ann-
ars konar þjónustu? Af hverju er allt í einu
mikilvægara að ég hafi aðgang að „fjölbreytt-
um“ og „frjálsum“ fjölmiðlum, en neyðist enn
til að kaupa tryggingar og versla olíu af fyrir-
tækjum sem hafa brotið samkeppnislög?
Hvers vegna þarf að brjóta upp fjölmiðlafyrir-
tæki, ein fyrirtækja, og af hverju mega mark-
aðsráðandi aðilar ekki eiga þau, frekar en
önnur fyrirtæki? Ég sé einfaldlega ekki hvað
er svona merkilegt við þennan markað um-
fram alla aðra markaði. Samkeppnislögin
eiga að duga fullkomlega til að taka á fjöl-
miðlafyrirtækjum, líkt og öðrum fyrirtækjum.
Grímur Sigurðsson á sellan.is
Söludeildir:
Breiðhöfða 3
Sími 585 5050
Fax 585 5051
sala@bmvalla.is
v/Súluveg Akureyri
Sími 460 2200
Ægisgötu 6 Reyðarfirði
Sími 477 2050
Nú er vor í lofti og rétti tíminn til að hrinda þínum
hugmyndum um garðinn í framkvæmd.
Inga Rut Gylfadóttir, landslagsarkitekt BM Vallá,
aðstoðar þig við að útfæra þínar hugmyndir, hvort
sem þú ert að skipuleggja nýjan garð eða endurbæta
gamlan.
Ráðgjöfin er veitt í lystihúsinu í hjarta Fornalundar.
Bókaðu tíma hjá BM Vallá í síma 585 5050.
Kynntu þér fjölbreytt vöruúrval á heimasíðu okkar,
eða með því að panta handbók í síma 800 5050.
Söludeildin er opin
alla virka daga frá kl. 8 - 18
og á laugardögum frá kl. 9 - 14 í allt sumar.
Sumar í Fornalundiwww.bmvalla.is
SUMAR HUGMYNDIR
KVIKNA SNEMMA
FÚSIR T IL FRAMKVÆMDA MEÐ ÞÉR
KATRÍN JAKOBSDÓTTIR
ÍSLENSKUFRÆÐINGUR
FRIÐBJÖRN ORRI KARLSSON
HAGFRÆÐINEMI
SKIPTAR SKOÐANIR Á að banna fyrirtækjum að styrkja stjórnmálaflokka?
Ég sé enga ástæðu til að banna fyrirtækjum að
styrkja stjórnmálaflokka. Hins vegar er eðlilegt að
bókhald stjórnmálaflokka sé opið og upplýst sé
hvaða fyrirtæki styrki flokkana. Þannig er vinnu-
regla í VG að öll framlög yfir 300.000 krónum eru
tilgreind sérstaklega. Starf stjórnmálaflokka á að
vera eins opið og mögulegt er og almenningur á
rétt á því að vita hvort og þá hvaða fjársterkir aðil-
ar standa á bak við tiltekna stjórnmálaflokka.
Ef banna ætti fyrirtækjum að styrkja stjórnmálaflokka
fyndist mér eðlilegt að ríkið styrkti starf flokkanna í
auknum mæli. Það er eðlilegt verkefni hins opinbera í
lýðræðissamfélagi að tryggja skoðanaskipti og gagn-
rýna umræðu og tryggja að þeir sem ráða yfir fjár-
magninu hafi ekki óeðlileg áhrif á stefnu stjórnmála-
flokka. Pólitík kostar sitt, sérstaklega fyrir kosningar
þegar flokkarnir leggja mikið í útgáfu- og kynningar-
mál. Best væri að ríkið styrkti flokkana meira þannig
að þeir þyrftu ekki að leita eftir styrkjum frá fyrirtækj-
um. Mikilvægast er þó að bókhaldið sé opið.
Það á reyndar við um fleiri málaflokka, til dæmis er
mikilvægt að ljóst sé hver á hvaða fjölmiðla. Það er
réttur borgaranna að vita það til að þeir geti sjálfir
vegið og metið hvort hætta sé á óeðlilegum hags-
munaárekstrum. Ritstjórn fjölmiðla á að vera sjálf-
stæð og þeir eiga ekki að vera undir hæl eins eig-
anda eða sitjandi ríkisstjórnar.
Þingmenn hafa tekið upp nýja tísku, og í þetta sinn
snýst hún ekki um að ættleiða ólög annarra landa um
fjölmiðla. Tískan felst í því að slá sér á brjóst og leggja
til lögbann á styrki fyrirtækja til stjórnmálaflokka. Jafn-
an eru það þingmenn sitjandi flokka sem fylkjast um
þessa vafasömu tillögu. Sömu þingmenn segja einnig
með stolti að styrkir fyrirtæka til stjórnmálaflokka valdi
því að þingmenn sömu flokka gangi erinda auðmanna
í stað þess að fylgja eigin sannfæringu og segir það lík-
lega meira um þingmennina sjálfa en aðra.
Það sem gleymist í umræðunni er að allir flokkar
þeirra þingmanna sem nú verma bekki Alþingis
njóta í dag mikilla ríkisstyrkja. Árlega er hundruð-
um milljóna skipt á milli flokkanna. Allir vinnandi
einstaklingar eru skattlagðir og skattfé fært stjórn-
málaflokknum til afnota. Ekki eru fylgjendur flokk-
anna sérstaklega skattlagðir heldur allir – líka þeir
sem eru flokkunum ósammála. Það er því hræsnin
ein að berjast gegn frjálsum styrkjum fyrirtækja til
stjórnmálaflokka um leið og samþykktar eru hækk-
anir á ríkisframlögum til þeirra og þar með skatt-
þvinganir á allan almenning auknar.
Er lögbann á styrki frá fyrirtækjum sanngjarnt gagnvart
þeim flokkum sem ekki eru á þingi? Er réttlátt að láta
skattgreiðendur halda uppi flokkum sem þeir kunna
að vera ósammála? Hvernig er ástatt hjá þeim flokkum
sem þurfa að láta ríkið hafa fé af skattgreiðendum til
að halda uppi starfsemi sinni? Væri ekki sanngjarnari
niðurstaða að þeir sem eru sammála ákveðnum flokk-
um greiði sjálfir undir starfsemi þeirra og aðrir sem
eru ósammála greiði til þeirra flokka eða félaga sem
þeir eru sammála?
AF NETINU
Við hvetjum lesendur til að senda okkur
línu og segja skoðun sína á fréttum
blaðsins, viðhorfum sem birtast í blaðinu
eða leggja orð í belg um málefni líðandi
stundar. Bréf skulu vera stutt og gagnorð,
50–200 orð að lengd. Ritstjórn áskilur
sér rétt til að stytta aðsent efni.
Vinsamlega sendið efnið í tölvupósti á
netfangið greinar@frettabladid.is.