Tíminn - 28.03.1972, Blaðsíða 11
Þriðjudagur 28. marz 1972.
TÍMINN
II
R HVORKI LÍTIÐ NÉ LÁGT
— Hvernig er fjárhagur
Gróttu?
— bá erum við aftur komin að
þessu með 1. deildina. Það mundi
verka eins og vitaminsprauta á
félagið, einnig hvað fjárhaginn
snertir. Það þýðir nefnilega einar
400 þúsund krónur að komast
þangað, vegna auglýsinga-
samnings og annars. Annars
styrkir hreppsfélagið okkur, eins
og það hefur reyndar gert mjög
vel.
Þá þykjumst við vera búin að
kynnast nokkuö þvi,sem út á við
snýr og allir geta kynnzt á Sel-
tjarnarnesinu. En hvað segja
ibúarnir, fólkið, sem býr þarna
Oti á götunum eru nú nokkrir á
ferli og við vikjum okkur að hlý-
lega klæddri frú, Hansinu Gisla-
dóttur.
— Hvernig er að búa á Sel-
tjarnarnesi?
— Það er alveg ágætt að mestu
leyti, en nokkuð langt i búðir. A
móti þvi kemur svo, að hér er ró-
legt og gott aö vera fyrir börn.
—Þig langar ekki til að Hytja
héöan?
— Nei, ég er búin að vera hér i 3
ár og ætla aö vera áfram.
Magneu Arnadóttur tókst okkur'
að stöðva, þó hún væri að flýta sér
undan nöprum vindinum.
— Það er alveg prýðilegt að
eiga hér heima, já bara mjög
gott. Hér er alveg dásamlega
fallegt á sumrin.
— Er ekkert langt i búðir?
— Jú, svolitið, en það er allt i
lagi. Hér er góð strætisvagna-
þjónusta og yfirleitt öll þjónusta
góð.
Gunnlaugur Jónsson hefur búið
á Seltjarnarnesi i 6 ár.
— Mér likaði illa hérna fyrst,
aðallega af þvi ég þekkti engan og
svo þarf ég að sækja skóla inn i
bæ, en það er ekki svo langt. Að
minnsta kosti geng ég stundum.
— Hefur þú eitthvað að segja
um verzlanir hér?
— Nei, litið. Við verzlum mest i
bænum. Annars er vist ekkert
hægt að fá her, nema mat og
mjólk.
Niðri við sjóinn, utarlega á Nes-
inu,erhús á fjörukambinum, sem
heitir Bygggarður. Þar hittum
við húsmóðurina, Guðrúnu Arn-
finnsdóttir og spurðum, hvort
ekki væri slæmt að búa svona
alveg i fjörunni.
— Slæmt! Nei, þar er yndislegt,
en það telst nú samt til tiðinda ef
logn er hér.
— En börnin? Ertu ekki hrædd
um þau i fjörunni?
— Þau eru ekki svo stór enn, að
þau vilji leika sér þar, en ég reyni
að halda þeim i burtu þaðan.
— Finnst þér ekki langt i búðir
og þess háttar?
— Nei, ekki þegar ég er á bil.
Ég verzla alltaf i Reykjavik og
þegar þar að kemur, keyri ég
börnin i skólann.
t nýju húsi við Látraströnd býr
Björg Bjarnadóttir.
— Við ákváðum að flytja hingað
fyrir þremur árum, þvi við áttum
heima austur i Gnúpverjahreppi
og gátum ekki hugsað okkur, að
setjast aftur að i miðri borginni,
Við hefðum fengið innilokunar-
kennd. Hér er mjög gott að vera,
rólegt og litil umferð, en hún fer
þó vaxandi. Svo er það sjórinn
hérna rétt fyrir neðan. Hann er
stórkostlega fallegur, hvort sem
hann er úfinn eða sléttur, og það
er vitleysa, að hér sé alltaf rok.
Stundum er stafalogn.
— Finnst þér ekkert erfitt að
verzla?
—Nei, nei. Ég verzla nefnilega
alltaf á Leifsgötunni, þvi þar átti
ég heima fyrir löngu.
Að lokum gátum við ekki stillt
okkur, um að ræða við útvörð
Reykjavikur i vestri, Meyvant
Sigurðsson. Hann býr á Eiði, en
um þá jörð lágu landamærin til
skamms tima. Nú er jörðin hins
vegar öll Reykjavikurmegin.
Meyvant hugsar sem sé’ eins og
Seltirningur.
— Ég vil taka það fram, að nú
er ég Reykvikingur, en ég er búin«
að vera hér á Eiði i 38 ár, og finnst
það auðvitað ágætt. Annars væri
ég fluttur.
— Þú stundar búskap enn?
—Já, ég er hérna með nokkrar
kindur i böndum. Annað er
bannað. Hérna rétt hjá mér eru
þrir aðrir með kindur.
— Ég verzla alltaf i Reykjavik.
Þegar ég kom hingað voru engar
búöir á Nesinu og meira að segja
enginn vegur er nú er maður allt-
af á bil og á alltaf erindi i bæinn.
— Ertu ekkert óánægður með
breytinguna?
— Jú, ég er óánægður með
ónæðið, en maður verður að sætta
sig við þróunina. En ég sé héðan
allan fjallahringin og hvert
einasta skip, sem kemur og fer og
meðan er ég ánægður hérna. SB.
Guðrún Arnfinnsdóttir
Gunnlaugur Jónsson
Hansina Gisladóttir
i leiknilima hjá Eddu óskarsdóttur
•oooooooooooooooooooooooo*
SKIÐA-
jakkar
SKÍÐA-
buxur
SKIÐA-
skór
SKIÐA
hanzkar
SKIÐA-
gleraugu
SKIÐA-
stafir
Aldrei
meira
úrval
Póstsendum
SPORTVAL
l......
Hlemmtorgi — Simi 14390
OOOOOOOOOOO0OOOOOOOOOOO®!