Tíminn - 30.03.1972, Blaðsíða 5

Fimmtudagur 30. marz 1972.
TÍMINN
5
Það er ekki neinn rosaafli i
pokanum að þessu sinni, en þó i
áttina. Pokaskjattinn er hifaður
inn fyrir, og Kristbjörn leysir frá.
Rækjan, þessi eftirsótti veizlu-
borðafiskur, rennur miður á
dekkið, ásamt smávegis af sili og
steinum. Ég sé það á svipnum á
Sigurjóni, að honum finnst þetta
ekki nógu gott, og nú kippum við
aftur, i áttina að ögri. Þeir hafa
verið að tala saman i talstöðinni,
og einna mest hefur heyrzt i
þeim, sem fóru í Jökulfirðina
þennan morgun. Þeir hafa litið
fengið og eru að spyrjast fyrir um
aflann hjá þeim, sem fóru annað.
Það er alls staðar sama sagan —
litið sem ekkert að hafa — svo að
ég prisa mig sælan, þvi að mér
hefði ekki liðið beint vel, ef
Dynjandi hefði verið eini
báturinn, sem litið fékk. Sjómenn
eru margir hverjir hjátrúarfullir,
og hver veit nema ég hefði komið
þvi orði á blaðamannastéttina, að
þeir væru allir fiskifælur upp til
hópa, ef ekkert hefði fengizt á
Dynjanda.
Enn er kastað, og nú á að kasta
á réttum stað. Trollið i sjóinn og
Dynjandi á fulla ferð — Sigurjón
tekur virana aftur við gálgann til
að fullvissa sig um, að allt sé i
lagi með trollið. Ekki liður á
löngu áður en uppgötvast, að eitt-
hvað er að, og eftir miklar tilfær-
ingar komast þeir félagar að þvi,
að stór steinn sé i trollinu, og þvi
taka þeir stefnuna upp undir
Vigur, en þar á grunninu á að ná
grjótinu úr. Þetta tekst, en siðan
verður að gera við trollið, áður en
aftur er kastað.
Aftur er kippt, og Sigurjón
tekur mið úr landi. Trollið i
sjóinn, báturinn á fulla ferð, og
allt i botni. Þarna i logninu er svo
togað dágóða stund án þess að
nokkuð sérstakt beri til tiðinda,
og siðan er trollið hift inn. Það er
stór og fallegur poki, sem er
tekinn inn fyrir, og rækjan fyllir
næstum eina stiuna á dekkinu á
Dynjanda. Nú er um að gera að
koma trollinu sem fyrst aftur i
sjóinn, þvi að þarna hefur Sigur-
jón hitt á rækjuna. A meðan togað
er, er nóg að gera við að tina
óhreinindi úr rækjunni og moka
henni i plastkassa, sem taka ák-
veðið magn. Þetta er blönduð
rækja, sumt af henni smátt, en
mjög góð rækja innan um. Þegar
búiðerað koma fullum kössunum
fyrir bakborðsmegin, er kominn
timi til að hifa aftur. Og það er
sama sagan. Fullt troll af góðri
rækju. Þeir þurfa aðeins að rimpa
saman nokkur göt á trollinu, áður
en það er látið fara aftur, þvi að
loksins þegar búið er að finna góð
mið, er betra að hafa ekki göt á
trollinu.
Klukkan er nú orðin sex, og
þar eð brátt fer að dimma og ræk-
jan hættir að veiðast, er farið að
hugsa til heimferðar. t ljósa-
skiptunum koma bátarnir betur i
ljós með siglingaljósin út um allt
Djúp, og auk þess eru aðrir fiski-
bátar á leið til hafna, — vonandí
með góðan afla.
A heimleiðinni er brugðið upp
rækju frammi i lúkar. Grautar-
potturinn er fylltur af rækju og
sjó og allt saman soðið. Það tekur
nokkurn tima að láta suðuna
koma upp á rækjunni, en nák-
væmlega eftir 3ja minútna suðu
er potturinn tekinn af, tilbúinn er
lostætasti rækjuréttur, sem ég hef
bragðað. Landstimið liður fljótt,
meðan setið eryfiri pottinum og
rækjan pilluð úr skelinni og étin.
Vart er hægt að hugsa sér hana
nýrri, þrátt fyrir margs konar
matreiðslu á þessum veizlukosti,
held ég, að hún sé aldrei eins
ljúffeng og þegar hún er soðin i
sjó á landstiminu. Kannski
bragðast hún svona vel af þvi að
menn eru kátir yfir góðum afla,
en uppi á dekkinu eru hvorki
meira né minna en 1600 kiló af
Sigurjón (t.v.) og Kristbjörn og tignarleg Vestfjarðafjöllin í baksýn.
góðri rækju — og þetta fékkst þá
,,á blaðamanninn”.
Það er komiö myrkur þegar við
siglum fyrir Arnarnesið, en þar
lóða rækjubátarnir gjarna á
brezka togaranum, sem fórst þar
i óveðrinu mikla veturinn 1968.
Rækjubátarnir sigla i halarófu
inn á höfnina á ísafirði, og með
snörum handtökum er plast-
kössunum fullum af rækju vippað
upp á bryggjuna, en þar biður
eftirlitsmaðurinn og athugar og
telur, hve margar rækjur séu i
kilóinu. Kössunum úr hverjum
bát er raðað i sérstaka stafla á
bryggjunni, en starfsmenn ræk-
juverksmiðjanna taka svo
kassana og aka þeim i rækjuverk-
smiðjurnar. Sjómennirnir taka
tal saman á bryggjunni, og með
þvi að bera saman og virða fyrir
sér kassastaflana, geta þeir hver
og einn sagt sér sjálfir hvað hver
hefur verið með mikið — og sá
sem mest hefur fengið fær
áreiðanlega félagsskap á
„sinum” miðum á morgun.
Kári
■?,U
íc/ií,
SS&’Si
0
M
:ýZ*rJ
w
m
&
\&Á
&&
íl’A-.'l
&.■
i'f’.TÓ'
m
0
3' vr'v
ríK-.
■r-
•V”-'
>.,sV
rj». \ ?

Orðsending til
viðskiptamanna
Við viljum vekja athygli viðskipta-
manna okkar á þvi, að 1. april n.k.,
við gildistöku simaskrárinnar fyrir
1972, tökum við i notkun nýtt
simanumer:
86500

0
m

Tvær deildir okkar hafa eftir sem
áður beina sima, til viðbótar framan-
greindu simanúmeri. Eru beinu sim-
arnir sem hér segir:
VARAHLUTAVERZLUN 8 63 20
RAFTÆ K JADEILD 1 8395
A/
Suðurlandsbraut 32 — Reykjavik
&&
m
M
Éf
m
m
m
•r^cÍT'
'W:
m

/ýýM
-rt'
m

•i 7+*-
S* *r<
'Xr'-
fá
é
■M
’Spé
Æk-'
mtk
m
‘0

^MF 135
mest setda dráttarvét heimsl
MeS aukinni alhliSa notkun, koma
kostir Massey-Ferguson dróttarvél-
anna enn betur i Ijós.
Mikill dróttarkraftur, sjólfvirk dýpt-
ar- og stöSustilling, þrýstistillt
vökvakerfi, vökvastýri, ólagsbeizli,
Multi-Power vökvaskipting. — Allt
þetta og margt fleira hefur gerf
Massey-Ferguson dráttarvélarnar
aS mest seldu dráttarvélunum,
jafnt á íslandi, sem og annars
staSar í heiminum.
Hagkveemir flutningavagnar,
útbúnir vökvastvrtum, leysa
margan vanda. Fáanlegir i
mismunarMU ttcerSvm og meS
margvislogw étbúnaBI, cftir
þvi *am Imlgtlbaþ tSviki.
A/
SUDURLANDSBRAUT 32 — SÍMI 86500
J