Tíminn - 30.03.1972, Page 16

16
TÍMINN
Fimmtudagur 30. marz 1972.
Brátt búum við öll í vel
steyptri og skipulagðri borg
gerum
og rekum þá þjóðféiagið á einfaldari, réttlátari og skiijanlegri hátt en við
im nú - og rökræðum ekki lengur um nauðsyn á jafnvægi í byggð
laraar hrrrair invilr Itnmn pnn nP talsvprt títt SÍ£ fullan á bar. 02 ee
Ýmsir þekkja margar borgir,
en sú borg, sem við öll, eða að
minnsta kosti flest, þekkjum,
heitir Reykjavik. Reykjavik er
litil borg á heimsmælikvaröa, en
sé miöað viö þann isle'nzka, er
hún mjög stór borg þvi aö innan
marka hennar þrifst nær helm-
ingur ibúa landsins.
Það hefur valdiö mörgum
ábyrgðarfullum landanum
áhyggjum, hve stór hluti ibúa
landsins býr i þessari borg - og á
hinu háa Alþingi landsmanna, eru
umræður um þetta vandamál
þjóðarinnar nær daglegur viö-
burður, getur jafnvel dag eftir
dag leitt til ótrúlegs málaflóðs i
þessari stofnun. Alþingismenn-
irnir virðast allir vera sammála
um að stuöla beri að jafnvægi i
byggð landsins og hafa mikið rætt
i þvi sambandi um, aö flytja beri
og dreifa rikisstofnunum um
landsbyggðina, i stað þess að
þjappa þeim saman á Reykja-
vikursvæöinu. Frumvörp til laga
um stofnun einsog annars i Reyk-
landsins
javik, koma enn og talsvert titt
fram i dagsljósið. Þingmenn utan
af landsbyggðinni flytja svo
breytingatillögur um/ að þessari
ákveðnu stofnun skuli valinn
staður i Vestmannaeyjum, i
Keflavik, i Hafnarfirði, á Akra-
nesi, á Isafirði og á Akureyri, svo
að það algengasta sé nefnt. Siðan
deila þingmenn um staösetningu
stofnunarinnar, stundum heilan
dag - og stundum i nokkra daga
og að lokum eru samþykkt lög um
stofnunstofnunar i Reykjavik - og
þingmennirnir halda áfram að af-
greiða lög.
Auðskilið mál.
Allir hljóta að gera sér grein
fyrir þvi, aö nútimamaöurinn un-
ir ekki þvi hlutskipti að vera kró-
aöur af inni i afdal yfir rolluskját-
um eða þviumliku. Hann vill vera
þar sem atburðarás þjóölifsins er
mest. Auövitað vill hann taka þátt
i þvi, að bera pappírsstaflana, sjá
byssumennina i sjónvarpinu eða
kvikmyndahúsinu, geta drukkið
sig fullan á bar, og gengið eða ek-
iö a tryllitæki um malbikiö. Lesið
dagblöðin sama dag og þau koma
út og meira að segja við raf-
magnsljós, haldið veizlur fyrir
vixil, keypt sér öl&gos&sæl-
gæti&tóbak hinum megin viö göt-
una, svo að einhver lifsgæði séu
nefnd.
Þar koma menn sér áfram.
I Reykjavik geta menn komið
sér áfram, þótt þar séu að sjálf-
sögðu bilslysin tiðustrog þar eiga
menn marga möguleika - geta
jafnvel komizt á pressuball. Þar
er nóg af skólum, fundum, bönk-
um, tizkufataverzlunum, snyrti-
stofum - og menn segja, að þar
eigi stjórnmálaflokkarnir lika
heima. Þá segja menn ennfrem-
ur, að þar séu við völd tilfinninga-
næmir menn, sem hugi vel að sin-
um - og þrifist þar þvi einna bezt
heildsalar og fasteignasalar,
ásamt einhverjum fleirum, sem
sagöir eru vera krónuhugsuðir.
Á fundum stjórnar borgarinnar
PZ-sláttuþyrlurnar
Einfaldar og sterkar
2ja tromlu
Sláttuþyrlan af PZ gerð er mest selda vél sinnar tegundar á
íslandi. Sala siðustu ára sýnir,að|PZ hefur sigrað.
Öryggishlifar úr gúmmii eru umhverfis vélina, þannig að litil
hætta er á slysum i slætti.
Eftir reynslu siðustu ára er enginn lengur i vafa um,að PZ sláttu-
þyrlurnar munu leysa gömlu vélarnar af hólmi. PZ sláttuþyrlan
hefur nú tvimælalaust verið kjörin af isienzkum bændum sem
bezta sláttuvélin á markaðnum.
VELJA MÁ UM TVÆR STÆRÐIR CM-135 OG CM-165
Verð með öryggishlífum og söluskatti CM-135 kr. 59 þúsund
Á PZ sláttuþyrlu er vandað öryggi þannig,
að hún hrekkur úr vinnustöðu rekist hún i
fasta fyrirstöðu og þarf þá aðeins að
bakka til þess að hún tengist á ný.
Auðvelt er að tengja PZ sláttuþyrluna á
þritengi traktorsins og hentar hún þess-
vegna á allflesta traktora 20 hestafla og
stærri.
CM-165 kr. 72 þúsund |
Prófuð af:
Bútæknideild
á Hvanneyri
og er eðlilegt að
hver kaupandi
kynni sér þá
skýrslu
KaupSéSögfn &

Samband isl. samuinnufelaga
Véladeild
Armula 3, Ruih. simi 38 900
séu svo kommar og aðrir and-
stæðingar stefnu Bandarikja-
stjórnar i Vietnam rækilega rass-
skelltir fyrir að amast við þessari
hugulsemi. Þetta er náttúrlega
bara það, sem maður hefur heyrt
- og auðvitað á maður ekki að trúa
öllu þvi, sem maður heyrir
En hvað um það, kjarninn er sá,
að hægt er að verða rikur á þvi að
búa i Reykjavik. Að plægja land,
reka rollur á beit, mjólka kýr eða
róa til fiskjar er ekki rétta leiðin
til þess að eignast milljónahöll,
nægan bilakost og geta slappað af
i suðrænu sólarlandi.
Umfangsmikil
frítímastarfsemi
I Reykjavik hefur verið vel
hugað að auknum tómstundum
ibúanna, þar eru rekin vin-
veitingahús fyrir þá, sem vilja
fara frá sjónvarpinu til að
skemmta sér og hafa löglegan
aldur til þess að skemmta sér
með Bakkusi. Fyrir unglingana,
þann hóp ibúa borgarinnar, sem
ekki má það, er rekinn kók- og
popstaður, enda allsstaðar jafn
neikvætt, að upphafið sé eins og
endirinn. Þá una menn meðal
annars við það að horfa á nokkra
hálfstripaða menn berjast um
knött, horfa á litkvikmyndir úti
um alla borg, fara á mikilvæga
stjórnmálafundi hverfasamtaka,
gefa öndunum á Tjörninni brauð-
mola, sjá afar frægt erlent stór-
leikhúsverk i Þjóðleikhúsinu, sem
er við hliðina á Landsbókasafn-
inu. Þá efna menn til fjöldafunda
um allt mögulegt, til dæmis um
málefni nágranna okkar og
frænda á Norður-trlandi, herinn
hjá Keflvikingum, endurreisn
vinsæls vinveitingahúss eða
launamál þeirra, sem fá kaupið
greitt beint úr þeim fræga rikis-
kassa.
Áherzia !ögö á vel skipu-
lagða og steypta borg.
Þótt Reykjavik sé illa skipulögð
borg nú, er allt kapp lagt á að
bæta þar um. Allir hljóta að gera
sér grein fyrir, að það verkefni er'
afar erfitt, enda ennþá talsvert af
grasi og öðrum gróðri i borginni,
gömlum byggingum og þvium-
liku. En semsagt: allt kapp er
lagt á að bæta þar um - og hver
veit nema Reykjavik verði innan
tiðar vel og jafnvel skemmtilega
steypt borg, þannig að allir
ibúarnir geti komizt i gott skap,
bara við tilhugsunina um það, að
þeir búi i fallegri borg. Þá verða
lika komnar hraðbrautir, þannig
að allir tefjist sem minnst, þegar
þeir eru að fara i vinnu eða úr
henni. Þá verða lika komin raun-
veruleg háhýsi, jafnvel skýja-
kljúfar. Það er alltaf gaman að
lifa, þegar maður er búinn að
koma i framkvæmd þvi, sem
maður hefur lengi ætlað að koma
i framkvæmd.
Þá verðum við líka búin að
bjarga öllu.
Þegar þessir timar renna upp,
verðum við auðvitað búin að
leysa þetta blessaða lands-
byggðarvandamál okkar eins og
svo mörg önnur. Enginn þarf
lengur að eyða tima sinum og
annarra i að ræða eða rita um
nauðsyn á þvi, að þessi eða hin
rikisstofnun verði á ákveðnum
staðúti i strjálbýlinu, eða á fram-
leiðslusvæðinu, eins og Kristján
Ingólfsson kallar það. Þá búa
einfaldlega allir íslendingar i
þessari vel steyptu borg okkar.
Þá notum við alla þá orku, sem
fallvötnin gefa okkur til málm-
vinnslu, oliuhreinsunar og fleira á
sérstöku iðnaðarsvæði i borginni
okkar. Utan borgarmarkanna
verður svo allt landið okkar vel-
skipulagt fyrir erlenda ferða-
menn, þar sem þeir geta hóstað
úr sér einhverju af menguninni og
við reyndar lika, ef ferðaskrif-
stofurnar hafa ekki glaðvakandi
auga með okkur.
Við rækjum þjóðfélagið á ein-
faldari, réttlátari og skiljanlegri
hátt, en við gerum nú. Fast form
væri á öllu, en þó ekki það fast að
einhver þegnanna ætti i erfiðleik-
um að snúa sér við.
Allir búa þar sem þeir eiga
að búa.
Á þessum timum verðum við
lika komin langleiðina til hins
fullkomna stéttaþjóðfélags, ák-
veðin stétt býr i sérstöku hverfi,
m.ö.o. allir - eða þvi sem næst,
búa i þvi umhverfi, sem þeir eiga
heima i. Þetta leiddi að sjálfsögðu
til öflugrar stéttarvitundar - og
allir myndu una glaðari við sitt,
alveg sarna þótt þeir ættu heima i
vel skipulögðu fjölbýlishúsa-
hverfunum i austurhluta borgar-
innar eða i snyrtilegum einbýlis-
húsum i suðurhlutanum. Enginn
hefði ástæðu til að amast við ein-
hverjum dags daglega.
Hatrið milli stéttanna væri þó
ekki meira en það, að til dæmis
eiginkonur þeirra, sem betur
mættu sin i borginni, héldu við og
við bazar eða efndu til sælgætis-
sölu til efnahagslegs stuðnings
þeim, sem minna mættu sin. Slik
starfsemi sem þessi, myndi
stuðla að skilningi og virðingu

LEJÉtaísfatDlsIatataSIataBlstEÍtsísístatsSlÐtaÍEÍIáEitstataS'a