Tíminn - 11.04.1972, Blaðsíða 14

14
TÍMINN
Þriöjudagur 11. april 1972
Hann ásetti sér að ganga um
bongina, og vita hvort hann sæi
hana ekki.
Gekk hann nú strætið, sem
nefnt er „rue de Thannes“, leit
inn om búðarglugigana, og igekk
loks að mannvirkjunum við höfn-
ina, oig hitti þar hóp franskra
henmanna, en hvergi fann hann
dóttuir slna.
Anna hafði lítt notið svefns um
nóttina, en einatt verið að hugsa
um, hvað hún ætti að gera.
Daginn áður hafði hún lagt það
á sig, sem hún sá að eigi varð
uimflúið.
Hún hafði gert það með ákveðn
um skilyrðum, og þeim hafði fað-
ir hennar fullnægt.
Hr. Warner hafði skilið við þau
í Calais, en hvaða tryggingu hafði
hún fyrir því, að hann kæani ekki
aftur.
Gat honum eigi dottið í hug, að
honum væri því aðeins óhætt, að
þau byggjiu saman?
Það fór hryl’Iingur um hana
alla.
— Aldrei! Aldirei! mælti hún.
Hún settist upp í ruminu, og
reyndi, að átrta siig betur.
Þetta var voðalegt, og hún var
svo einmana, en til allrar ham-
ingju gat hún talað frönsku.
Lífsreynslu brast hana á hinn bóg-
inn algjörlega.
En burt varð hún að komast,
— burt frá föður sínum
— Hvert átti þá að flýja?
Auðvitað flaug henni Grace
Middleman aftur og aftur í hug,
og það, sem þær höfðu komið sér
saman um.
En hún var nú orðin vantrúuð
á sjálfa sig, og á heiminn, eft-
ir aHt, sem hún hefði orðið að
reyna.
t onr,t( b('m f skyndi út úr
rúminu, og fór í íötin.
C .... .iun síðan rakleiðis til
járnbrautarstöðvanna, og sté þar
inn f einn járnbrautarvagninn.
Enginn veifcti henni eftirför.
í borginni Amíens fór hún inn
f gistihús, sem kona frá Elsass-
héraðinu átti. — Konan var stutt
og digur, en góðlátleg í viðmóti,
og tók hún önnu mjög vingjam-
lega.
Kona þessi benti henni á gisti-
húsið „Hotel de Lille“ í Parfs
— kvaðst sjálf hafa verið þar
vinnukona.
Datt henni nú í hug, að gefa
Grace vfsbendingu í blaðinu
„Times" á þann hátt, sem þær
höfðu talað um.
Hún hafði lagzt á bæn fyrir
framan há-altarið í dómkirkjunni
Aimíens, og unnið þá aftur traust-
ið á guði.
Auglýsinguna sendi hún rit-
stjóm „Times“ daginn eftir, og
lagði síðan af stáð til Parísar, og
ætlaði að bíða þar svarsins.
XV. KAPÍTULL
Eins og fyrr er geitið, hafði
Grace orðið að láta vitja ilæknis
jafn skjótt er hún kom til Parfs-
ar.
Sagði læknirinn, að Lucy Donn
er væri mjög hættulega veik, og
yrði að vaka yfir henni alla nótt-
ina, og kvaðst hann f þvf skyni
mundi láta hjúkrunarkonu koma
til hennar daginn eftir.
Svona var nú koma þeinra til
Parísar, og næstu dagamir vom
ekki skemmtilegir.
Lucy Dornier versnaði, svo að
læknirinn taldi rétt, að skýra
Grace fra þvf, að vera við búin
hinu versta.
f gisitihúsinu komst allt í upp-
nám. Veitingamaðurinn bölvaði
því að sitja uppi með dauðvona
sjúkling! Það var engan veginn
sem þægilegast.
Þegar Anna Studly kom til gisti-
hússins, átti hún fuílt í fanigi með
það, að fá nokkurn, til að vfsa
isér á herbergi, og þegar hún innti
eftir þvf, hvort eiigi hefði komið
neitt bréf til sfn, var henni engu
| svarað, •— allir bára rið annrfk-
inu, sem stafaði af vera sjúklings-
ins, er sagður var að dauða kom-
imn. — Það yrði litið eftir þvf 1
fyrra málið, hvort þar væri ekk-
eut bréf til hennar.
Anna Studly bauðst til þess að
stunda sjúklinginn, og var henni
þá bent á töfluna, sem nöfn gest-
anna voru letruð á. •— Gæti hún
þar séð númerið á herbergi sjúk-
lingsins.
Hún hrökk við, er hún leit
á töfluna, þar stóð nafnið „ung-
firú Gracc Middleman!"
Hafði hún þá komið sjálf —
kosið það freimur, en að skrifa?
Skjálfandi, og nötrandi igekk
hún til herbeirigisins, og hafði
miklar áhyggjur af því, að
hafa ginnt Grace út í þetta ferða-
laig, þar sem komið hefði að hanni
kuldi, og hún orðið veik!
Hún barði að dyrum, og varð
glaðari, en frá verði sagt, er lok-
ið var upp, og hún sá Grace koma
móti sér.
Þær föðmuðust, og kysstust.
•— Ertu nýkomin Anna?
spurði Grace.
— Já, Grace, svaraði Anna.
— Ég kom rétt í þessu augnablik-
inu, og bjóst við, að eiga hér bréf
frá þér, en nú sé ég þig sjálfa,
og guði sé lof, að þú ert heil
heilsu!
Hvaða enskan sjúkling getur
fólkið þá hafa átt við?
— Vertu hæg! mælti Grace, og
dró hana til hliðar —. Ég er að
vísu ekki sjúk, en stofuþernan
mín, sem kom með mér fra Bonn,
liggur fyrir dauðanum!
Hún leiddi hana nú með hægð
að rúmi sjúklirugsins, og sagði
Anna þá lágt: — Veslingurinn,
Læknirinn hefir óefað rétt að
mæla, hún igetur ekki lifað lcngi.
Ó! að ég hefði dáið í sitað henn-
ar, er ég var veik.
— Þú segir, að þú hefir verið
veik, mælti Grace, og leit nú bet-
ur framan í Önnu. — Þú sýnist
líka vera mjög veikluleg, eins og
þú værir ný staðin upp úr þung-
um sjúkdómi.
— Þú þekkir mig, Grace, og
veizt því, að ég myndi eigi hafa
ónáðað þiig, nema óhjákvæmilegt
væri.
— Já, það vissi ég, jafnskjótt
er ég las það, sem í blaðinu stóð!
— Ég veit, hve vænt þér þyk-
ir um mig, mælti Anna ennfremur.
— Ferð þín er mér ný sönnun
þess, en þó er éig nú hrædd um,
að vinátta þín og þolinmæði, dugi
nú ekki, er þú heyrir, hvers ég
þarfnast.
— Ekki er ég hræddu um það,
mælti Grace hlæjandi. — En nú
verðurðu fyrst að hvíla þig ögn,
eftir ferðalaigið, og igetur svo sagt
mér, hvað á dagana hefir drifið,
síðan við skildum.
En Önnu Studly hryllti við því,
ætti hún að skýra frá öllu.
Hún hafði gert vinkonu sinni
vísbendingu, er hún var sem ör-
væntingarfyllst, og þótti nú leitt,
að hafa gert það.
Henni fannst það vera glæpur,
að skýra henni, sem var hrein og
saklaus, frá öllu, enda vissi hún
eigi hvers hún ætti að biðja hana,
eða hvað hún igæti gert fyrir sig.
Hún var nú sezt inn í herbergi
siitt, og var að hugsa málið.
Gizkaði hún á, að Grace myndi
eigi vilja láta hana skilja við sig,
en láta sig fara með sér til frú
Sturrn.
En þá var líklegt, að hún myndi
inna hana eftir fortíðinni, og yrði
frú Stunrn kunnugt um giftingu
hennar, myndu hún inna eftir, hví
væri hún eigi hjá manninum sín-
um.
En nú datt henni allt í einu
álgætt ráð í hug.
Stúlkan, sem var Grace til að-
stoðar, og skemimtunar, var að
dauða komin og færi nú svo, að
hún dæi, og Anna kælmi f stað
hennar, þá færi enginn að inna
hana eftir fortíð heninar.
Hún gæti þá daglega verið með
vinu sinni, og þurfti eigi að ótt-
ast, að faðir sinn, eða maður, færi
að grennslast eftir sér.
Morguninn eftir, er hún sá það
1) Tangar,- 2) NM,- 3) Nýs.-
Lárétt 4) Asna.-6) Traust.-8) Móð.-
I) Kjarna,-6) Land,-10) 11,- io) Akveg,- 12) Lami,- 15)
II) Baul,- 12) Heimskur,- 15) Lóð.- 18) SU,-
Landi,-
Lóðrétt
2) Bjé,- 3) Gyðja,- 4) Fiskar,-
5) Arstið.- 7) Mjúk- 8)
Kraftur,- 9) Dimmviðri,- 13)
Spé,- 14) Beita,-
Ráðning á gátu No. 1080
Lárett
1) Tunnan,- 5) Mýs,- 7) NM,-
9) Snar,- 11) GóL- 13) Aka,-
14) Aðal.- 16) VU.- 17)
Móses,- 19) Liðugt.
HVELt
G
E
I
R
I
D
R
E
K
I
Hver er þessi hr. Walker?Y \ \Einhver hr. VValker Finnið
Það stendur ekkert um J 'X \ hann. Ég veit.að þiðgetið
hann i greininni. \ \ \Þa^’ en far>ð varlegm^'
111II tsfliJ I
Þriðjudagur 11. april.
7.00 .Morgunútvarp.
12.00 Dagskráin. Tónleikar.
Tilkynningar.
12.25 Fréttir og veðurfregnir.
Tilkynningar. Tónleikar.
13.15 Krindi bændavikunnar.
a. Hjalti Gestsson ráðu-
nautur talar um fóðrun
nautgripa á Suðurlandi á
undanförnum árum. b. Páll
Agnar Pálsson yfirdýra-
læknir talar um hættur á
innflutningi búfjársjúkdóma
til Islands. c. Guðrún Hall-
grimsdóttir matvælasér-
fræðingur talar um meðferð
nautakjöts.
14.15 Létt lög.
14.30 Frá Kina.
15.00 Fréttir. Tilkynningar.
15.15 Miðdegistónleikar.
16.15 Veðurfregnir. Létt lög.
17.00 Fréttir.
17.10 Framburðarkennsla
Þýzka, spænska og
esperanto.
17.40 Útvarpssaga barnanna:
„Leyndarmálið i skóginum”
eftir Patriciu St. John.
Benedikt Arnkelsson les
(17).
18.00 Létt lög. Tilkynningar.
18.45 Veðurfregnir. Dagskrá
kvöldsins.
19.00 Fréttir. Tilkynningar.
19.30 Heimsmálin Magnús
Þórðarson, Ásmundur
Sigurjónsson og Tómas
Karlsson sjá um þáttinn.
20.15 Lög unga fólksins. Sig-
urður Garðarsson kynnir.
21.05 iþróttir Jón Ásgeirsson
sér um þáttinn.
21.30 útvarpssagan: „Hinu-
megin við heiminn” cftir
Guðmund L. Friðfinns. Höf-
undur les (25).
22.00 Fréttir.
22.15 Veðurfregnir. Tækni og
visindi Guðmundur
Eggertsson prófessor og
Páll Theódórsson eðlisfræð-
ingur sjá um þáttinn.
22.35 Atriði úr óperum.
23.00 Á hljóðbergi.
23.50 Fréttir i stuttu máli.
Dagskrárlok.
Þriðjudagur 11. april.
20.00 Fréttir
20.25 Veður og augiýsingar
20.30 Ashton-f jölskyldan.
Brezkur framhaldsmynda-
flokkur. 13. þáttur. Þáttaskil
Þýðandi Kristrún Þórðar-
dóttir. Efni 12. þáttar:
Freda Ashton reynir að slita
sambandinu við Peter Coll-
ins. Hann hefur enn ekki
verið kallaður i herinn og
telur, að það kunni að vera
ástæðan fyrir áhugaleysi
Fredu. Hann ákveður nú að
gerast sjálfboðaliði. En áður
en af þvi verður, ferst hann
af slysförum við störf, sin að
almannavörnum i hverfinu.
Philip er heima i leyfi, en á
von á að verða sendur af
landi brott innan skamms.
21.20 Pelikanaeyjan. Ban-
darisk fræðslumynd um sér-
kennilega fuglabyggð á eyju
undan strönd F’lorida. Þýð-
andi og þulur Jón O. Ed-
wald.
21.50 Sjónarhorn. Umræðu-
þáttur um innlend málefni.
Astand sjónverndarmála.
t þættinum er
fjallað um augnlæknaþjón-
ustu hér á landi, sjónvernd
almennt og glákusjúkdóm-
inn, sem blindað hefur fleiri
islendinga, en nokkur annar
sjúkdómur. Meðal annars er
rætt við Ragnheiði Guð-
mundsdóttur, formann
Augnlæknafélags tslands,
og dr. Guðmund Björnsson,
yfirlækni augndeildar
Landakotsspitalans. Um-
sjónarmaður Ólafur
Ragnarsson.
22.35 Dagskrárlok