Tíminn - 13.04.1972, Blaðsíða 2
2
TIMINN
Fimmtudagur 13. apríl 1972
„Aðförin að
hagsmunum
Reykjavíkur”
„Sjálfstæðisfélögin í Reyk-
javík og hverfasamtökin
gangast fyrir almennum fundi
á Hótel Sögu i kvöld, þar sem
rætt veröur um það, hvernig
skattalögin og aðrar ráðstaf-
anir ríkisstjórnarinnar vega
sérstaklega að hagsmunum
Reykjavikur og Reykvíkinga.
Framsögu hefur Geir Hall-
grimsson, borgarstjóri.”
Svo hljóðar feit frétt i Morg-
unblaöinu i gær, og hefur
fundurinn væntanlega veriö
haldinn, stríösmaöur rétt-
lætisins vafalaust leitt lýðinn i
sannleika sinn.
íhaldssóun
f Reykjavík
En hvert cr það pislarvætti,
sem hin fimmtugi ihalds-
stjórn i Reykjavik veröur að
þola með nýju lögunum um
tekjustofna sveitarfélaga?
Um það tala tölur skýru máli.
Þessar tölur sina ótrúlega sér-
stöðu ihaldsstjórnarinnar i
Iteykjavik til tekjuöflunar
undanfarna áratugi. A s.l. ári
innheimti ihaldið t.a.m. af
Rcykvikingum um 21 þús. kr.
á hvert mannsbarn i borginni,
i útsvari, fasteignaskatti og
aðstöðugjöldum, þegar flest
önnur bæjarfélög, þar á meðal
næstu nágrannar Rcykjavík-
ur, urðu að láta sér nægja 10-
15 þús. af sömu gjaldstofnum,
á lagt eftir sömu lagareglum,
og sum þeirra urðu að nýta
bækkunarheimildir.
Síðustu ár hafa um 40%
landsmanna búið I Reykjavík,
cn samt hefur ihaldsstjórnin
þar fengið til umráða um 50%
allra tekna sveitarfélaga i
landinu.
Fn hvernig hefur hin aldna
ihaldsstjórn Reykvikinga far-
ið með féð? Ekki fer þar meira
til framkvæmda en annars
staðar. Þetta aukafé hefur
farið i óheyrilcga dýrt stjórn-
kerfi og skrifstofubákn, gegn-
sýrt af i haldsspillingu og
flokksþjónkún. Fjármála-
stjórn ihaldsins i Reykjavik er
að likindum svartasti blettur i
umsýslu borgarafjár á landi
hér, þegar litið er á hin stærri
stjórnkerfi. Þessi sérstaða er
undirstaða hinnar alræmdu og
gamalspilltu ihaldssóunar á
fjármunum Reykvikinga. Og
nú, þegar íhaldið i Reykjavik
verður að þokast nokkuð til
jafnræöis við önnur bæjar-
félög landsins um tekjuöflun
úr vösum borgaranna cöa i
skattlagningu á rikiseignir og
stofnanir sameign allra lands-
manna, þá ætlar það að tryll-
ast.
Þyngsti
áfellisdómurinn
Og nú er ihaldskrossferðin
hafin. Geir borgarstjóri hróp-
ar á torgum, að þaö sé ,,aö
vega sérstaklega að hagsmun-
um Reykjavikur” aö ætla
stjórnendum hennar að sjá
borginni sæmilega farborða á
jafnræðisgrundvelli við aðra
bæi um tekjuöflun.
Reykvikingar og landsfólkið
allt skilur hins vegar ofur vel,
aö i þessari upphrópun og
krossferö Reykjavikurihalds-
ins birtist þyngsti áfellis-
dómur um ihalds-óstjórnina i
Reykjavik á liðnum árum og
áratugum. Með þessum sér-
kennilegu látum viðurkennir
Geir og lið hans i oröi og verki
megingagnrýni minnihluta-
flokkanna i borgarstjórn á
fjármálastjórn hans. Eftir
þessu eiga Reykvikingar að
taka. — AK
Hér kemur fyrirspurn um
heimilisfang:
„Landfari sæll.
Ég las i Tima-blaði þriðjudag-
inn 29. febr. 1972 grein með fyrir-
sögninni „Heybjörg”. Jóhann
Teitsson, höfundur umræddrar
greinar, minnist þar á tæki til
heyþurrkunar og segist vera
reiðubúinn að láta i té frekari
skýringar, ef óskað væri. Nú þætti
mér vænt um að vita, hvar þessi
maður á heima, þvi að mig fýsir
aö heyra meira um þetta tæki, sjá
teikningu o.fl.
Kristmundur Guðbrandsson
Skógskoti, Miðdalahreppi
Dalasýslu.
Landfari kemur beiðninni hér
með á framfæri og væntir þess að
sá, sem kallað er til, sendi bréf-
ritara það, sem um er beöið.
Að ausa
Og hér er annað stutt bréf um
tiltekið orðtæki, sem ekki mun
eins i öllum landshlutum:
„Landfari góður.
Fyrir nokkrum dögum las ég i
þætti þinum pistil eftir J.P. sem
sagði tvisvar, að Bernadetta hin
irska hefði „sett upp rassinn”, og
átti það vist að vera hrossaliking.
Ég hef svo sem heyrt þetta orða-
tiltæki fyrr, en liðið svo á, að það
væri aðeins notað i sumum lands-
hlutum. 1 minu byggðarlagi fyrir
norðan hét þetta „að ausa”. Hest-
ar jusu. Ég hélt unglingur, að
þetta væri svo um allt land, en
komst að öðru siðar. Ég kann afar
illa við við að segja að hestar
„setji upp rassinn”, miklu fall-
egra og einfaldara mál að láta þá
ausa- Norölendingur”.
Melstaður í
stað Mela
Og loks er hér bréf frá H.G., þar
sem rætt er um tilbrigði gamallar
visu:
„Mikið gengur Melum á,
margir lúa hrinda.
Tiu að raka, tólf að slá,
tuttugu hey að binda.
Svo lærði ég visuna þá arna fyrir
tugum ára: ég held á prenti. Ég
vona að Landfari og Velvakandi
etc. ljái þeim liðsemd, sem vilja
hafa Melstaö i staö Mela. Mér er
sama hvort er.
En þetta kom mér i hug, þegar
ég las þá frétt, að 18 eða 20 menn
mundu skrifa sögu tslands, 4
binda verk, á vegum Þjóðhátiðar-
nefndar 1974. Mér varð þá hugsað
til þess, að ef ég man rétt liðu 20
ár frá þvi ritun Alþingissögu var
ákveðin, þar til prentun ritsins
hófst, og útgáfan stóð yfir all-
mörg ár. — En við lifum á öld
hraðans, uppmælinga og akk-
ordsins. Ekki er að tvila það.
Eg vil taka undir með Jóni Ei-
rikssyni fyrrv. skipstjóra i Land-
fara 21. jan. s.l., þar sem hann
uggir, að sigíingasögu Islendinga
verði jafnvel ekki gerð þau skil
sem veröugt væri. Eg vil um leið
þakka ágætt framlag hans til
þeirrar sögu með bókinni Skip-
stjórar og skip (Rv. 1971). —
Það er annars mikil furða, að
tslendingar skuli ekki enn eiga
itarlega siglingasögu og fisk-
veiðisögu. Jón Eiriksson bendir á,
að vafi sé á þvi hvort islenzk þjóð
hefði misst sjálfstæði sitt, ef
henni hefði auðnazt að halda
skipaflota sinum við lýði. Þá seg-
ir Jóhann J.E. Kúld i blaðaerein
nýlega: „Frelsi eyþjóðar, sjálf-
stæði hennar og örlög, er á hverj-
um tima háð skilningi hennar á
þeim möguleikum, sem hafið hef-
ur upp á að bjóða.”
Eg tel nokkurn vafa á þvi, að
svo viðamiklu efni verði gerð
sæmileg skil sem þætti i fyrirhug-
aðri tslandssögu 1974. Eg imynda
mér, að hér sé efni i a.m.k. jafn-
margar bækur (bindi) og tslands-
sagan á að verða.
Eg hef fyrir framan mig Sigl-
ingasögu Færeyinga i 7 bindum.
Kannski eru þau orðin fleiri nú.
Við höfum raunar mikið rit um
Skútuöldina, eftir Gils Guð-
mundsson, Sjómannasögu Vilhj.
Þ. Gislasonar og fyrrnefnt rit
Jóns Eirikssonar. En samt vant-
ar enn samfellda siglingasögu Is-
lendinga frá fyrstu tið til nútim-
ans.
H. G.”
GÓÐ BÚJÖRÐ TIL SÖLU
Jörðin Núpsdalstunga i Miðfirði V.-Hún, fæst tii kaups og
ábúðar frá næstu fardögum.
(Jtbeit er góð fyrir sauðfé og hross.
Tún grasgefið og miklir ræktunarmöguleikar.
Leigutekjur af laxveiði úr Miðfjarðará.
Réttur áskiiin að taka hvaða tilboði sem er eða hafna
öllum.
Upplýsingar I sfma 81485 Reykjavik, og hjá oddvita
Fremri-Torfustaðahrepps V.-Hún.
AUGLÝSING
um áburðarverð 1972
Heildsöluverð fyrir hverja smálest eftir-
talinna áburðartegunda er ákveðið þannig
fyrir árið 1972.
Við skipshliö á Afgreitt á bila
ýmsum höfnum umhverfis land i Gufunesi
Kjarni 33.5% N kr. 8.420,- kr. 8.480,-
Þrifosfat 45% P205 * * 7.240,- 7.400.-
Kali klórsúrt 60% K20 * » 5.260.- ** 5.420.-
Kali brst. súrt 50% K20 »» 6.820.- * * 6.980,-
Túnáburður 22-11-11 »» 7.840.- »* 8.000,-
Garðáburöur 9-14-14 »• 7.240.- •» 7.400.-
Tvigild blanda 26-14 »* 8.340.- ♦» 8.500,-
Tvigild blanda 23-23 * ♦ 8.760.- »• 8.920,-
Kalkammon 26% N •» 6.920.- »» 7.080.-
Kalksaltpétur 15.5% N »» 5.160.- »» 5.320,-
Þrigild blanda 12-12-17 + 2 »♦ 8.960,- • • 9.120,-
Þrigild bianda 15-15-15 8.940,- »» 9.100.-
Tröllamjöl 20.5% N **. 10.360.- »» 10.520,-
Uppskipunar og afhendingargjald er ekki
innifalið i ofangreindum verðum fyrir
áburð kominn á ýmsar hafnir. Uppskipun-
ar- og afhendingargjald er hins vegar
innifalið i ofangreindum verðum fyrir
áburð, sem afgreiddur er á bila i Gufu-
nesi.
ÁBURÐARVERKSMIÐJA RÍKISINS