Tíminn - 16.04.1972, Blaðsíða 13

Sunnudagur 16. april 1972.
TÍMINN
13
A fiJÖÍZUM
UM GUFUHVERI OG KOK
Hérna út um Rjallaragl-
uggann glittir i reykháf og hið
ómissandi sjónvarpsloftnet
nágranna mins hérna á
Brekkustignum, en úti fyrir
brosir páskasólin, og þeir
skákmenn sitja sjálfsagt
limdir við sin útvarpstæki að
hlusta á Hvitum reitum og
svörtum. Það er hljótt i
bænum — einstaka unglings-
skjáta er á ferðinni niður i bæ
að leita aö einhverri annarri
unglingsskjátu sjálfsagt — en
annars eru allir i burtu.
t morgun fór ég með börnin i
ökuferð. Það var nægilega
snemma til þess að aðrir bila-
eigendur voru ekki farnir að
rumska og taka út ökutækin
sin að þeysast á. Við héldum
sem leið liggur suður til
Krisuvikur, — ég hafði lofað
þeim þvi að sýna þeim jarð-
hitasvæði. Og veðrið var
svosem ekkert til að amast
við. Jafnvel álverksmiðjan
var bara snotur i morgun-
sólinni, Hafnarfjörðurinn
beinlinis fagur á að lita, og

•:>v.
w
m
.v/í
•;V.‘
Q?;
'y': •< ‘
VÍ;:’
v
- > • -
:'VX'
Wii
fý-Oi
•'v-'v.*
UTGERÐAR
MENN
Fyrirliggjandi:
ÞORSKANET
cristal og normal
TEINATÓG
NETAHRINGIR
BELGIR
BAUJUR
UPPSETT LÍNA
BRYGGJUBÖND
Kaupfélag Suðurnesja
v'A;*
ÁVrS
:?i\s
:,\r'
m

• - •'. Vv’fr'Vvfr*' V

VÍSIH á mánudegi
greinir frá íþróttavidburðum helgarinnar
Fyrstur meö
fréttimax
VtSIR
Kleifarvatnið var sannarlega
undurfagurt, þar sem það
kom smámsaman i ljós milli
hæðanna. Gufustrókarnir i
Krisuvik sáust langt að. Það
var mikil gleði i bilnum. En
þegar nær var komið, fór nú
kjarkur litla fólksins svolitið
að bila. Þau höfðu aldrei séð
hverasvæði áður, og það þurfti
talsverðar fortölur til að fá
þau til að koma nær.
En smátt og smátt rjátlaðist
hræðslan af þeim og á
endanum fór svo, að ég varð
að oeita valdi föðurins til þess
að varna þvi að þau hlypu út á
leirbreiðurnar . Þaö rikti
mikil hamingja fyrir rest
þarna við gufuhverina og
mikil sól, og það tók sinn tima
að fá börnin til þess að stiga
aftur inn i bilinn. Siðan ókum
við áfram — hringinn og
Þrengslaveginn til Reykja-
vikur.
Og þá var það, að við
mættum bilastraumnum á
leið úr Reykjavikinni. Fólk
var auðsjáanlega búið að
borða hádegismatinn — skiðin
voru komin á sinn stað og ofan
frá Sandskeiði var svo að
segja samíelld bilaröð niöur
undir Elliðaár. Og sólin skein.
Mikið lifandis ósköp var
fallegt þennan dag.
Og þá er ég loksins kominn
að þvi að útskýra fyrir þér
lesari minn, hvers vegna ég
er að setja hér á blað svona
litilf jörlega ferðasögu. Það
kom ekkert fyrir — engir
sprungnir hjólbarðar — engar
brotnar rúður. Við héldum
bara veizlu i skálanum i
Svinahrauni og veizluföngin
voru ekki dónaleg — appelsín
og pylsur — svona til þess að
kóróna ferðalagið. Konan i
skálanum var skrafhreyfin
þar sem hún bjástraði við
kolaeldavélina og bjó til af-
bragðsgott kaffi. Hún hefur
ekki fengið frið með skálann
sinn i vetur fyrir innbrots-
þjófum — ef þjófa skyldi kalla,
þvi þarna var svosem ekkert
til að stela nema kók og stólar.
En þeim tókst samt að valda
skemmdum og konan varð
ergileg og þreytt i mál-
rómnum, þegar hún rifjaði
þetta upp. Hvað er gert við
svona menn, sem stela kók?
spurði sonur minn. Ég svaraöi
einhverju um lögreglu og
fangelsi. Eru þeir þá búnir að
drekka allt kókið? spurði hann
þá. Hver veit það — þyrstir
þurfa menn að vera að drekka
úr tólf kössum af kók?
Það var kominn skuggi á
þennan fallega dag. Ég var að
brjóta heilann um það á
leiðinni i bæinn, hvað kemur
fullorðnum mönnum til þess
að brjóta upp skúrræfil uppi i
Svinahrauni — til þess að
stela eldhúskollum og kóki.
Dettur nokkrum heilvita
manni i hug, að skúr á slikum
staðgeymi einhver verðmæti?
Gera þessir menn sér enga
grein fyrir að fólkið, sem á
þennan skúr og hefur af
honum viðurværi, þurfi að
eyða talsverðu fé og veru-
legum tima til þess að bæta
spjöllin?
Og hvað gera menn við tólf
kassa af kók? Ætli þeir selji
tómu glerin, þegar þeir eru
búnir að drekka innihaldið?
„Þeir hnuppluðu kókinu
okkar og drukku það” sagði
sonur minn þegar við vorum
komnir niður undir Mikla-
torg. Hann hafði ekki talað
neitt á leiðinni i bæinn og
þetta var niðurstaðan.
,,0g skiluðu ekki tómu
flöskunum”, bætti systir hans
við.iÞau voru stórhneyksluð.
Páll Heiðar Jónsson
gjöpid þiö
svo vel*
Regnið
viö.shipiin
p~Tsr;v.”--—.............r - —
Símlnnep
(96> 31400
Verksmiðjuafgreiðsla KEA
annast heildsöluafgreiðslu á
vörum frá framleiðsludeild-
um félagsins. Með einu sím-
tali getið þér pantað allt
það, sem þér óskið, af fjöl-
breytilegri framleiðslu þeirra,
landsþekktar úrvalsvörur, —
allt á einum stað:
Málningarvörur og hreiniaet-
isvörur frá Sjöfn, kjöt- og
niðursuðuvörur frá Kjötiðn-
aðarstöð KEA og hangikjöt
frá Reykhúsi KEA. Gula-
bandið og Flóru-smjörlíki,
Braga-kaffi og Santos-kaffi,
Flóru-sultur og safar, brauð-
vörur frá Brauðgerð KEA,
ostar og smjör frá Mjólkur-
samlagi KEA, allt eru þetta
þjóðkunnar og mjög eftir-
sóttar vörur, öruggar sölu-
vörur, marg-auglýstar í út-
varpi, sjónvarpi og blöðum.
Innkaupastjórar. Eitt símtal.
Fljót og örugg afgreiðsla.
Kynnið yður kjörin og reyn-
ið viðskiptin.
Síminn er (96) 21400.
BRAUÐ
GERÐ
t

REYK
HÚS
frJFlíiSl
SMJORLIKIS
GERÐ
VERKSMIÐJUAFGREIÐSLA K-E-A AKUREYRI