Tíminn - 25.04.1972, Blaðsíða 7

Þriðjudagur 25. aprfl 1972.
TÍMINN
7
Skipt var um nýra —
og þó hefur hún
fætt barn
5. janúar siðast liðinn fæddist
Mona litla, sem þið sjáið hér á
myndinni með móður sinni,
Jette Sörensen. Það þykir
venjulega ekkert merkilegt,
þótt börn bæðist i þennan heim,
en Mona er læknisfræðilegt und-
ur, og enginn hafði nokkru sinni
þorað að vona, að hún ætti eftir
að fæðast, og sizt af öllu höfðu
foreldrar hennar, Jette og
Mogens i Sorö i Danmörku þor-
að að trúa þvi, aö þau ættu eftir
að eignast barn. Það merkilega
við fæðingu Monu er, að hún
fæddist þremur árum eftir að
skipt hafði verið um nýra i móð-
ur hennar. Upphaf málsins er
það, að þegar Jette var aðeins
fjögurra ára gömul gerðu lækn-
ar sér ljóst, að eitthvað var að
nýrum hennar. Hún þurfti hvað
eftir annað að leggjast inn á
sjúkrahús, og gekk það svo
langt, að þegar hún var tæplega
tvitug, hélt fólk að hún ynm á
sjúkrahúsinu, svo tiður gestur
var hún þar. Jette trúlofaðist og
gifti sig, og varð barnshafandi.
Þegar hún var komin sex mán-
uði á leið varð ljóst, að nýru
hennar voru gjörsamlega hætt
að starfa, svo framkalla varð
fæðingu og siðan var allt gert til
þess að halda lifi i móðurinni.
En þegar frá leið sáu læknarnir,
að það eina sem gat gert lif
Jette bærilegt var að skipta um
nýra i henni og var það gert.
Móðir hennar gaf henni annað
nýra sitt, og nýrnaskiptin fóru
fram. En það var ekki endirinná
vandræðunum, þvi nú fékk Jette
nýrnasteina i nýja nýrað, en úr
þvi tókst læknunum að bæta.
Læknar hföðu sagt Jette, að hún
ætti eftir að geta átt barn, en
það mætti þó ekki verða allt of
fljótt. Tveim árum eftir að hún
fékk nýja nýrað varð hún ófrisk,
og nú er Mona fædd, öllum til
hinnar mestu gleði. Heilsu
móðurinnar hefur siður en svo
hrakað, og allir eru hamingju-
samir. <í
Kússa stækkað, kostað það, að
nokkrir iþróttavellir i ná-
grenninu hverfa úr sögunni, og
þykir Parisarbúum það ómögu-
legt. Einnig óttast sumir, að
þarna verði aðeins njósnara
hreiður fyrir Rússa. Nú sem
stendur eru um 350 diplómatar
og aðrir starfsmenn á vegum
rússneska sendiráðsins i Frakk-
landi, og þar af eru 89 við sjálft
sendiráðið i Rue de Grenelle.
Árlega segjast Frakkar visa úr
landi að meðaltali um 35
sovízkum sendiráðsmönnum og
öðrum fulltrúum Sovétrikjanna,
þar sem þeir eru grunaðir um
njósnir, en ekki er mikið látið
bera á þessum brottvisunum.
Svaf í þrjó
sólarhringa 4
Heimsmet i dáleiðslu var sett i
Frakklandi, þegar franski dá-
valdurinn Yvon Yva dáleiddi
Ungfrú Frakkland frá siðasta
ári og lét hana sofa i þrjá sólar-
hringa. I Danmörku myndi slikt
varða við lög 'og gæti dávaldur-
inn orðið að sitja inni fyrir vikið.
Það gerðist i Danmörku fyrir
nokkrum árum, að dávaldur
svæfði unga stúlku, og tókst ekki
að vekja hana aftur af dásvefn-
inum. Þetta atvik varð m.a. til
þess, að nú er litið eða ekkert
um að dávaldar sýni slikar listir
fyrir almenning i Danmörku.
Læknar nota dáleiðsluna til
margs, m.a. til þess að lækna
fólk af drykkjusýki, reyna að fá
menn til þess að hætta að
reykja, og til þess að losa þá við
margvislegar sálarflækjur.
Myndin er af franska dávaldin-
um, er hann svæfði fegurðardis-
ina.
Fá þeir ekki
aö byggja?
Ákvörðun Rússa um að stækka
sendiráð sitt i Paris hefur mætt
mikilli andstöðu þar i borg.
Sendiráðið er við Boulevard
Lannes, og hverfisstjórnin i 16.
hverfi hefur algjörlega neitað,
að leyfa stækkun byggingar-
innar. Hins vegar er málum
háttað svo, að Pompidou lofaði
Bresjnev þvi, þegar hann kom
til Parisar siðast, að Rússar
fengju að stækka byggingu sina
með þvi skilyrði, að Frakkar
fengju að stækka sitt sendira'ð i
Moskvu. Hefur Frökkum nú
verið heimilað að stækka sendi-
ráðsbygginguna i Moskvu um
hvorki meira né minna en
helming. En loforð Pompidous
nægir ekki. Það eru aðrir sem
ráða, og nú er allt komið i öng-
þveiti út af þessum bygginga-
framkvæmdum. Verði sendiráð
—Guð almáttugur, kallarðu þetta
buff?
Mjólkurpósturinn og stúlkan
byrjuðu með litlu einu, en það
endaði með einu litlu.
Lars átti leið framhjá verzlun úr-
smiðs. t glugganum var auglýst
úr, og á skilti við hliðina stóð:
Þetta úr getur gengið i átta daga,
án þess að vera trekkt upp.
Lars fór inn fyrir og sagði við úr-
smiðinn: — Afsakið, en getið þér
sagtmér,hvaðúriðgetur gengið
lengi, ef það er trekkt upp?
Maður nokkur kom inn i prent-
smiðjuna og sagði: - Ég ætla að
fá nokkur þúsund miða, sem á
stendur: — Verið viðbúnir.
Heimsendir er á morgun.
— Liggur nokkuð á þessu? spurði
prentarinn.
Presturinn var i heimsókn i
þorpsskólanum og spurði Jens
litla, hvort heima hjá honum
væri beðin borðbæn. — Já, það
held ég, svaraði Jens. A sunnu-
daginn heyrði ég að pabbi sagði:
Byrjandi á golfvellinum var i óða
önn að spæna upp grasið allt i
kring um kúluna. Skyndilega
hættihann að slá og sagði: — Nú
veit ég það. Ég er of nálægt kúl-
unni, þegar ég slæ. — Nei alls
ekki, sagði aðstoðarmaðurinn. —
Þú ert of nálægt kúlunni eftir að
þú slærð.
1 veizlunni var boðið upp á
kransaköku. Þegar röðin kom að
einni þrifalegri frú, sagði hún: —
Má ég ekki fá neðsta hringinn,
þvi ég er i megrun og vil gjarnan
fá þann, sem stærsta gatið er á.
— Almáttugur, sagði tannlækn-
irinn, er hann stóð og leit upp i
sjúkling. — Þetta er stærsta hola,
sem ég hef nokkurn tima séð,
stærsta hola, sem ég hef nokkurn
tima tima séð — Það er óþarfi að
tvitaka það, svaraði sjúklingur-
inn sár. — Ég gerði það ekki,
þetta var bergmálið.
— Flýttu þér, Berti. Ég fæ verk i
bakið.