Tíminn - 26.04.1972, Blaðsíða 7

Miðvikudagur 26. april 1972
TÍMINN
7
Lögreglukonur aftur á
veröi i Stokkhólmi.
Lögreglukonur hafa ekki verið á
verði á götum úti i Stokkhólmi
undanfarin fjögur ár. Þær eru
komnar út á göturnar, og hér
sjáið þið eina þeirra. Hún heitir
Lisbeth Gauffin og er greinilega
tilbúin til alls. Hún er bæði með
kylfu og byssu, svo hún ætti að
geta bjargað sér ekki siður en
karlmennirnir i lögreglu
Stokkshólmsborgar.
Pia á von á barni.
Mest var skrifað um Piu Deger-
mark, nú Caminneci þegar hún
var bezta vinkona Karls Gústafs
Sviaprins. Nú er Pia gift Pier
Caminneci og býr i Berlin eða
Sviss, eftir þvi sem hentar þeim
hjónum hverju sinni. Pia ætlaði
sér eitt sinn að horast, og endir-
inn varð sá, að hún missti alveg
stjórn á megruninni, og endaði
með þvi að verða aðeins 34 kiló.
Hún var óskaplega veik, og þeg-
ar læknarnir höfðu stöðvað
megrunina, sögðu þeir henni, að
hún myndi aldrei geta átt barn.
n
Æfa sig að boröa meö
prjónunum
Vinir og kunningjar Pat Nixon
og Richard Nixons Bandarikja-
forseta æfa sig nú af kappi við
að borða með kinverskum mat-
prjónum. Astæðan er sú, að Pat
og Richard urðu mjög hrifin af
kinverskum mat i ferð sinni til
Kina fyrr i vetur, og nú reikna
vinirnir með að þeir fái að reyna
kinverskan mat á næstunni i
veizlum hjá forsetahjónunum,
og þá er um að gera að kunna að
haga sér og beita fyrir sig
prjónunum, af jafn mikilli listog
forsetahjónin gerðu sjálf i Kina.
Þó er nú svo komið að Pia á von
á barni, og er orðin geysifram-
stæð, eins og þið sjáið af mynd-
inni og ekki langt i að hún fæði
barn sitt. Pia og Pier hafa að
undanförnu verið i Sviþjóð og
leitað sér þar að húsi, þvi Pia
vill gjarnan búa i Sviþjóð, þvi
henni leiðist i Berlin. En húsin,
sem þau hafa skoðað hafa ekki
hentað þeim.
Hafmeyjar í riki
drottningar.
Bátasýning var fyrir skömmu
opnuð i Earls Court i London.
Þar hafði sá, sem stillti upp bát
um fyrir eitt fyrirtækið tekið sér
fyrirmyndir úr ævintýrum H.C.
Andersens, og sátu hvorki
meira né minna en tvær haf
meyjar á bátnum, sem fyrir-
tækið sýndi. Hafmeyjarnar voru
aðeins „iklæddar” sorðinum
sinum, og þegar Margréti prin-
sessu bar svo að garði, en hún
átti einmitt að opna sýning-
una, kom framkvæmdastjórinn
til sýnandans, og bað hann
blessaðan að láta hafmeyjarnar
hverfa i bili. t Englandi er það
ekki talið siðsamlegt að haf-
meyjar séu svona fáklæddar.
Þær verða að minnsta kosti að
hafa brjóstahaldara.
Rauðsokkur ánægöar.
Rauðsokkur i Evrópu mega una
glaðar við sitt i bili, a.m.k. hvað
við kemur kóngum og
drottningum álfunnar, þvi nú
eru þrir kóngar og þrjár
drottningar við völd i Evrópu.
Þetta breyttist kvenfólkinu i
hag, þegar Margrét Dana-
drottning tók við af föður sinum
Friðrik nú i vetur. Hinar
drottningarnar tvær eru eins og
allir vita Elisabet i Englandi og
Júliana i Holllandi. Kóngarnir
sem nú eru við völd, eru Ólafur i
Noregi, Gustaf Adolf i Sviþjóð
og Baudouin i Belgiu. Reyndar
eru tveir aðrir kóngar lifandi i
Evrópu, þeir Konstantin
Grikkjakóngur og Michael af
Rúmeniu, en þeir stjórna ekki
miklu um þessar mundir. En
þegar fram liða stundir breytist
þetta góða hlutfall, eins og það
er i dag til hins verra.
Þá verður ekki um nema eina
konu að ræða, sem rikisarfa, og
auk þess er enn einn kóngur,
sem getur átt eftir að komast til
valda, þ.e.a.s. á Spáni. Hvernig
er hægt að leysa þetta þjóð-
félagslega vandamál kónga-
fólksins?
— Já, það kemur stundum fyrir, að hann múrar sig inni á skrif-
stofunni.
Nágrannakonurnar voru erki-
fjendur. Dag einn hittust þær við
þvottasnúrurnar og voru báðar að
hengja upp. önnur stóð og starði
á þvott hinnar, þar til henni var
nóg boðið: — A hvað ertu eigin-
lega að glápa. Hefurðu aldrei
hengt upp þvott? — Jú, en ég er
vön að þvo hann fyrst, svaraði
hin.
— Þetta var siðasta sneiðin af
brúðkaupstertunni, elskan min.
Nú er ég hræddur um, að þú
verðir að læra að búa til mat.
— Já þegar ég var i striðinu, varð
ég einu sinni fyrir þvi að Þjóð-
verji skaut mig i brjóstið, og
kúlan fór út um bakið. — Nei,
það getur ekki verið. Þá hefði hún
farið i hjartað. — Nei, það var
alls ekki þarna þá stundina.
í reykherberginu á gistiheimili i
London var skozkur gestur lengi
húinn að ergja alla hina með
frægðarsögum af sjálfum sér.
Loks missti Breti einn þolinmæð-
ina og sagði: — Nú viljum við fá
að heyra eitthvað sem þú getur
ekki, og ég skal gera það fyrir
þig. — Gott, svarði Skotinn, — ég
get nefnilega ekki borgað reikn-
inginn minn.
DENNI
DÆMALAUSI
Pabbi, flýttu þér á fætur, það er
laugardagur, og þú sagðist ætla
að slappa af.