Tíminn - 10.05.1972, Blaðsíða 14
14
TÍMINN
Miövikudagur 10. mai 1972
— Og það er einmitt það sorg-
legasta af þessu öllu. Hann stóð á
fætur og tók upp myndina. — Já,
hann litur vel út — og ef okkar
jarðneska lif hefur nokkra þýð-
ingu þar sem hann nú er, verður
hann áreiðanlega ánægðastur
með það, að Maeve finni annan
myndarlegan mann og giftist
honum.
Kinnar frú Blaney blossuðu
bókstaflega. Hún var ofsalega
móðguð, en rödd hennar var jafn
áherzlulaus og stillileg og venju-
lega. — Ég held þú skiljir þetta
ekki, sagði hún.
Chris mætti augnaráði hennar.
— Jú, ég held ég geri það — og það
betur en að þér hafið hugboð um.
Þér skuluð vita.að ég flaug með
þessum mönnum. Ég var bara
svo heppinn að ég kom til baka.
Ég horfði fast á Maeve. Hún
sýndist með öllu ósnortin. Syrgði
hún virkilega ennþá hinn dána
elskhuga sinn, eins og frú Blaney
vildi fá okkur til að trúa?
Maeve var sá fjölskyldumeð-
limurinn, sem erfiðast var að
botna i. Þaö var ómögulegt að
gera sér grein fyrir þvi.hvað ólg-
aði bak við hið háa, bjarta enni.
En eitt var þó vist, hún leit ekki út
eins og kona, sem bar þunga og
eilifa sorg. Þótt undarlegt megi
teljast var orðið „ósnortin” eða
jafnvel „kærulaus” það sem mér
fannst gefa réttustu myndina af
henni.
011 fórum við til Lundúna á
mánudagsmorgun i bil Chris.
Jónatan var dáiitið „súr”, og
Fleur sagð ist ekki þekkja nokkra
manneskju i Lundúnaborg, og
sagði, að sér mundi hundleiðast
aleinni i ibúðinni, auðum hönd-
um.
— En þú þekkir þó mig, sagði
ég. — Þar að auki'á Chris fjölda
vina, og ég er alveg viss um,að þú
veröur mikiö boðið út. Þú verður
höfð i hávegum, Fleur.
Það birti svolitið yfir henni við
þetta, og ég sá þakklæti i augum
Chris. Við hleyptum Jónatan út
við Knightsbridge, og hann
kvaddi stuttur i spuna, án þess að
geta þess,hvar við ættum að hitt-
ast. Ég gat mér þess tiþað hann
mundi ætla,að ég hringdi sig upp,
og bæði afsökunar, en ég fann vel,
að það mundi ég aldrei gera. Lof-
aðu honum að vera i fýlu.ef hann
vill, hugsaði ég. Auðvitað hefði ég
átt að vera niðurdregin og óham-
ingjusöm yfir þessu, en ég var
það bara ekki.
Ég gekk upp til Max. Hann
sagðist hafa hlutverk handa mér,
ef ég vildi kynna mér það.
— Auðvitað vil ég það, svaraði
ég. Ég var ákaflega ánægð yfir
þvi að vera aftur komin i minn
heim, og hafði á tilfinningunni.að
ég mundi ráða við alla skapaða
hluti.
Næstu dagar fóru allir i æf-
ingar. Ég sá Chris annað slagið,
og einn daginn gátum við drukkið
kaffi saman. Við töluðum aðal-
lega um vinnuna, en rétt áður en
við skildum mundi ég eftir þvi að
spyrja eftir Fleur, og hvernig hún
kynni við sig i ibúðinni.
— Það er dálitið erfitt fyrir
hana ennþá, svaraði hann stutt-
lega. — Hún fór til Fairfield i dag,
þvi ég þarf að vinna frameftir. Ég
vissi að þú varst upptekin, svo
það hefði orðið anzi einmanalegt
fyrir hana.
— Já, það hefði orðið það, svar-
aði ég aðeins.
— Jónatan var hjá okkur i gær-
kvöldi, Hann horfði kiminn á mig.
— Útaf hverju er hann i þessari
fýlu?
Ég sá Jónatan ljóslifandi fyrir
framan mig. Ég barst i hlátur,
Jónatan litli var i fýlu af þvi að
hann fékk ekki að gera það,sem
hann vildi.
— Ég held að hann sé von-
svikin vegna þess, að ég tók litið
undir það að byggja nýja álmu
við Fairfield-húsið handa okkur
eins og móðir hans vill.
— Mér datt þetta svona i hug
sagði Chris. Hann lagöi hönd sina
ofan á mina. — Ekki gera það,
Kay — ekki gera það.
Við skiptum um umræðuefni,
og ég lagði allar hugsanir minar
um Fairfield til hliða. I augna-
blikinu hafði ég um annað að
hugsa. Vandamálið Fairfield
varð að biða sins tima.
Eitt siðdegið, er ég hafði lokiö
æfingunum, og var búin að fá
grenjandi höfuðverk, ákvað ég að
nú skyldi á ganga heim mér til
hressingar. Allt i einu sá ég
andlit, sem mér fannst ég kann-
ast við. Jú, ungur maður lyfti
hattinum og heilsaði mér. Það
var Eirikur Farr, unnusti
Lindsayar.
Við fórum að tala saman.
— Þú hefur liklega ekki tima til
að fá þér einn drykk með mér?
sagði hann. — Mig langar til að
mega segja við þig fáein orð.
Ég var talsvert þreytt, en ég
gat ekki fengið af mér að neita
þessu.
— Þakka þér fyrir. Ég mundi
þiggja einn bolla af tei, og hann
varð svo glaður við, að ekki iðr-
aðistég þess að hafa sagt já takk.
Við gengum inn i litið kaffihús,
og hann pantaði teið, kveikti sér i
sigarettu, en drap i henni næstum
jafnframt. Það var auðséð, að
honum var órótt, svo ég fór að
reyna að hjálpa honum af stað.
— Var það kannski Linday,
sem þú vildir tala um?
— Já, þú veizt, hvernig sak-
irnar standa hjá okkur?
— Ég veit, að þið eruð hrifin
hvort af öðru og viljið giftast.
— Já, ég elska hana og vil gift-
ast henni, en ég er nú bara farinn
að efast um að hún sé skotin i mér
lengur. Hræddurerég að minnsta
kosti um,að ég komi langt neðan
við Fairfield og Co. á listanum
hjá henni, sagði hann biturt.
— Fyrir konu eins og Lindsay
eru bönd þakklætis ákaflega
sterk, sagði ég hægt. — Það er
erfiðara fyrir hana að skera á
böndin, en það væri fyrir mann-
eskju með aðra lyndiseinkunn.
Hún er svo tilfinninganæm.... svo
fornfús og óeigingjörn.
— Já, ég veit þetta, sagði
Eirikur. — Ég skil hana, og virði
hana að meiru einmitt fyrir þessa
eiginleika, og kannski er það
þeirra vegna aðég elska hana svo
mjög. Hún mundi strax fara með
mér til Canada, bara ef frú
Blaney vildi gera það léttara fyrir
hana. En það vill hún ekki.
Hann var svo bitur og örvingl-
aður að ég óskaði þess heitt að
geta hjálpaö honum.
— Eirikur, sagði ég — mundi
Lindsay giftast þér og fara mér
þér til Canada, ef frú Blaney gæfi
henni blessun sina — er það
aðeins það, sem hindrar hana i að
fara með þér vestur?
Hann horfði á mig með alvöru-
svip. — Já, ég held það. Ég held,
að ef frú Blaney fengist til að
segja: „til hamingju, — auðvitað
kemst ég af án þin Lindsay” þá
mundi henni finnast að hún væri
laus allra mála. En þetta er nú
einmitt það, sem frú Blaney segir
siðast allra orða — sér i lagi nú,
þegar Fleur er sloppin úr greip-
um hennar. Lindsay finnst sem
hún sé að einhverju leyti ábyrg —
og mun sjálfsagt enda með þvi að
fórna lifi sinu fyrir þennan kven-
mann.
Ég hafði þá undarlegu tilfinn-
ingu hið innra með mér, að ég gæti
hjálpað þeim, og að ég væri eina
manneskjan,sem gæti það. — Ef
ég gef þér einfalt ráð, ætlarðu þá
að fara eftir þvi? spurði ég
snöggt.
— Ég mundi gera hvað sem
væri til þess að koma vitinu fyrir
hana.
— Allt i lagi — pantaðu þá far
fyrir tvo til Canada, láttu lýsa
með ykkur, og kauptu svo hjóna-
vigsluleyfið, án þess að segja
nokkuð um þetta við Lindsay:
Hann starði á mig þrumu lost-
inn. —■ An þess að segja Lindsay
frá þvi...
— Viltu fara eftir þessu ráði
minu eða ekki?
— Gott og vel, ég skal fara eftir
ráði þinu, sagði hann ákveðinn.
Heim kom ég einni klukkustund
siðar, en ég hafði gert ráð fyrir.
Ég fór i bað og lagði mig svo útaf
með handleggina undir höfðinu,
þvi ég lætlaði mér ekki að sofna,
heldur leggja ráðin á um það,
hvernig ég ætti að fá Mildred
Blaney til þess að fallast á það,
sem hún var algiörlega mótfallin.
Þaö var komið fram yfir mið-
nætti,þegar ég slökkti ljósið. Þá
hafði ég áætlun mina tilbúna, en
hvort hún kæmi að haldi, þorði ég
ekki einu sinni að hugsa um.
Jónatan var búinn að ná sér
eftir móðgunina.nægilega til þess,
að hann hringdi mig upp daginn
eftir og stakk upp á þvi að við
hittumst einhversstaðar. Mér
gramdist tónninn, sem hann tal-
aði i, þóttafullur, blandinn um-
hyggju. Hann var alveg sann-
_ færður um það, að ég hefði orðið
alveg óskaplega fegin,þegar hann
1103.
Lárétt
1) Vakta — 6) Snjódyngjur —
10) Stafur — 11) Varðandi —
12) Stórgáfaða — 15) NN —
Lóðrétt
2) Reiða — 3) Verkfæri — 4)
llát — 5) Limir — 7) Græn-
meti — 8) öðlist — 9) For —
13) Ræsi — 14) Mámur —
Ráðning á gátu No 1102
Lárétt
1) Ofnar — 6) Táranna — 10)
Ás — 11) Óf — 12) Stolinn—
15) Snúir —
Lóðrétt
2) Fær — 3) Ann 4) Stáss —
5) Safna — 7) Ast — 8) Afl —
9) Nón — 13) Ofn — 14) Iði —
rra1
7ö~
ir
12 15 /V
HVELL
G
E
I
R
I
D
R
E
K
I
Myisww,
1
MIOVIKUDAGUR
lO.mai
7.00 Morgunútvarp.
Kirkjutónlist kl. 10.25.
12.00 Dagskráin. Tónleikar.
Tilkynningar.
12.25 Fréttir og veðurfregnir.
Tilkynningar. Tónleikar.
13.15 Við vinnuna: Tónleikar.
14.30 Siðdegissagan: „Úttekt á
milljón” eftir P.G.
Wodehouse. Einar
Thoroddsen stud. med. les
þýðingu sina(2).
15.00 Fréttir. Tilkynningar.
15.15 M iðdegistónleikar:
islenzk tónlist.
16.15 Veðurfregnir.
Endurtekin tvö erindi fr;
aldarafmæli dr. Helga
Pjeturss. 31.marz s.l.
16.50 Lög leikin á pianó
17.00 Fréttir
17.10 Tónlistarsaga. Atli
Heimir Sveinsson tónskáld
sér um þáttinn.
17.40 Tónleikar.
18.00 Fréttir á ensku
18.10 Tónleikar. Tilkynningar.
18.45 Veðurfregnir. Dagskrá
kvöldsins.
19.00 Fréttir. Tilkynningar.
19.30 Daglegt mál. Sverrir
Tómasson cand. mag. sér
um þáttinn.
19.35 A vettvangi
dómsmálanna. Sigurður
Lindal hæstaréttarritari
talar.
20.00 Stundarbil. Freyr
Þórarinsson kynnir aftúr lög
úr kvikmyndinni 200 mótel.
20.30 „Virkisvetur” eftir
Björn Th. Björnsson.
Endurflutningur tiunda
hluta.
21.30 Silfurtdnglið. Lög við
leikrit Halldórs Laxness
eftir sovtfzka tónskáldið
Kiril Molkhanoff.
22.00 Fréttir.
22.15 Veðurfregnir. Svipast
um á Suðurlandi. Jón R.
Hjálmarsson skólastjóri
talar við Matthildi Gott-
sveinsdóttur, fyrrverandi
veitingakonu, Vik i Mýrdal.
22.35 Djassþáttur. Jón Múli
Arnason kynnir.
23.30 Fréttir i stuttu máli.
Dagskrárlok.
MIÐVIKUDAGUR
lO.maí
18.00 Chaplin. Stutt
gamanmynd
18.15 Teiknimynd
18.20 Harðstjórinn
Framhaldsmyndaflokkur
fyrir börn og unglinga. 6.
þáttur, sögulok. Þýðandi
Kristrún Þórðardóttir. Efni
5. þáttar: Annar drengjanna
fór i rannsóknarleiðangur til
hins dularfulla húss. Þar er
hann tekinn höndum og
lokaður inni i kjallaranum.
En hin börnin leita hann
uppi og bjarga honum úr
prisundinni. Og siðan er
leitinni að Harðstjóranum
haldið áfram.
18.45 Slim John
19.00 Hlé.
20.25 Veður og auglýsingar
20.30 Grænland, land
breytinganna
II. og III hluti fræðslu
myndaflokks, sem norska
sjónvarpið lét gera um at-
vinnu- og menningarmál á
Grænlandi. Nordvision
— norska sjónvarpið)
21.05 örlög manns
Sovézk biómynd frá árinu
1959, byggð á samnefndri
skáldsögu eftir Mikhail
Sjólókov. Leikstjóri er
Sergei Bondartsjúk og leik-
ur hann jafnframt eitt aðal-
hlutverk myndarinnar.
Þýðandi Helgi Haraldsson.
Myndin gerist i heims-
styrjöldinni siðari og lýsir
lifi og örlögum hins óbreytta
hermanns, bardögum á vig-
völlunum, fangabúðavist,
flótta og hvers kyns
hörmungum, sem styrjöld-
um fylgja.
Myndin er ekki við hæfi
barna. 22.50 Dagskrárlok