Tíminn - 17.05.1972, Blaðsíða 14

14
TÍMINN
Miðvikudagur 17. mai. 1972.
stöðvaði bílinn. Hann tók um
hendur minar og snéri mér að
sér.
— Ég elska þig, Kay. En það
veiztu vist nú þegar.
— Já, ég veit það Chris. Ég
elska þig lika, þótt ég hafi reynt
að berjast á móti þvi. Ég hef...
Ég kom engu orði upp, þau
drukknuðu i tárum. Chris tók mig
i faðminn, til að reyna að hugga
mig.
Vegna þess að ég er giftur
Fleur og þú trúlofuð Jónatan.
Hið vonlausa i aðstæðum okkar
gerði mig orðlausa — fyrir
duttlunga örlaganna hafði Chris
mætt Fleur og kvænzt henni rétt
áður en hann hitti mig. . . . og ég
hins vegar haldið að tilfinn-
ingarnar, sem ég bar til
Jónatans, væru hin eina sanna
ást. Chris lyfti höfði minu, svo
augu okkar mættust.
— Horfðu á mig, Kay. Ég við-
urkenni ekki þessar aðstæður
sem endanlegar. Ég útrými þeirri
hugsun, að við fáum aldrei að
njóta hvors annars.
— En Chris, hvernig getum við
vonazt til þess — hvernig getum
við það?
— Sem stendur. . . veit ég það
ekki. Og meira get ég ekki sagt
fyrr en ég hef talað við Fleur.
Viltu aðeins lofa mér einu — það
er að treysta mér?
— Já, af heilum hug, Chris.
Við töluðum ekki öllu meira, ég
var ánægð með að sitja við hliðina
á honum, með arm hans utan um
mig og höfuðið við barm hans.
Hað var komið myrkur, þegar
Chris setti bilinn aftur i gang. Við
borðuðum kvöldverðinn saman,
en svo ók hann mér heim.
l>að getur tekið sinn tima,
Kay, en þvi máttu trúa að okkar
timi kemur að lokum. Lofar þú
mér þvi að trúa á það?
- Já.
flann kyssti mig einu sinni,
stuttum en ástúðlegum kossi, og
svo ýtti hann mér frá sér.
Hetta verður að duga okkur
þangað til við höfum rétt til að
njótast, Kay.
Ég skildi, að hann vildi hafa
hemil á tilfinningum sinum til
min, og að hann hrafðist þess að
ég gerði það einnig, þangað til við
hefðum fullan rétt til þess að gefa
þeim lausan tauminn. Á morgun
og alla komandi daga urðum við
að mætast aðeins sem vinir, og
þegarégstakk lyklinum minum i
skrána heima, var ég stolt yfir
þvi, að einmitt þessi maður skyldi
elska mig og ég fann,að hann
mundi ég aldrei svikja i neinu.
Hað var mikill léttir að geta
kastað sér út i vinnuna, þótt ég
hitti Chris daglega. Sannast að
segja hafði ég aðeins gott af þvi
að sjá hann, karlmennska hans
gaf mér þrótt og von.
Frú Blaney varkomin heim, og
Fleur hélt áfram að hjúkra henni
og var þvi sjaldan i Lundúnum. Á
föstudegi sagði Chriíj mér, að
hann ætlaði að fara til Fairfield,
og sama dag hringdi Jónatan og
bað mig að koma með sér til Fair-
field um helgina.
Ég reyndi að bera fram afsak-
anir, en Jónatan vildi ekki hlusta
á þær.
— Mamma bað mig alveg sér-
staklega að koma með þig, elsk-
an. Hún sagði að það væri svo
langt siðan að hún hefði séð þig.
011 fjölskyldan verð-
ur bá saman komin, sagði
hún. Þú getur ekki borið fyrir
þig annriki núna, þvi aö ég veit að
þú ert laus og liðug.
Það var satt, og af þvi að það
var léttara að láta undan en að
finna uppá frekari afsökunum,
varð það úr, að ég skyldi koma
með. Jónatan ók bilnum, og ég
átti þess von að hann mundi fara
að tala um framtiðina, en hann
talaði aðeins um móður sina, hve
nauðsynlegt það væri að hún tæki
lifinu með ró, þvi liðan hennar
hefði verið mjög alvarleg um
tima.
Ég hlustaði þolinmóðá hann, og
vár glöð yfir þvi, að hann lét sér
nægja nokkur samúðarfull orð frá
minni hlið. Einu sinni var ég
djúpt snortm af þvi hve Jónatan
var móður sinni auðsveipur og
umhyggjusamur. Nú olli það mér
einungis gremju.
Að vissu leyti er það voðaleg
synd að Lindsay skyldi taka upp á
þvi að gifta sig — hún skildi
mömmu svo vel, og var svo dug-
leg að sjá um öll húsverkin, á
þann hátt, sem mömmu likaði.
Fleur vill duga henni, en það væri
synd að segja,að húsverkin léku i
höndum hennar, sagði Jónatan.
— Ég er á alveg andstæðri
skoðun hvað Lindsay snertir,
svaraði ég kuldalega, — þaö
bezta, sem fyrir gat komið var að
Lindsay skyldi giftast, og vera nú
of langt i burtu til þess að geta
snúizt i kring um móður þina.
Hún mundi hafa frestað brúð-
kaupinu annars, og ég er viss um
að hún hefði gert það i það
óendanlega.
Ég vissi vel að honum mundi
ekki hafa likað þetta svar mitt, en
ég var svo hneyksluð yfir þvi, að
Jónatan, sem annars var svo
tillitssamur og góðgjarn, skyldi
leyfa sér að hafa að engu lifsham-
ingju Lindsayar.
Nokkuð strangur á svipinn
sagði Jónatan: — Lindsay mundi
hafa verið fyrst okkar til þess að
bjóða hjálp sina — henni mun
ekki liða vel, þegar hún fréttir að
mamma þarfnast hennar.
— Hvers vegna skyldi hún
þurfa að fá að vita það, spurði ég
stutt i spuna. — Mömmu þinni er
nú næstum batnað, og hún hefur
Maeve, hún hefur Stellu og Fleur,
svo maður nefni ekki þig og
Dorian. Er það ekki fullnægj-
andi?
Jónatan horfði til min dálitið
ringlaður. — Kay, ég held að þú
skiljir okkur ekki stundum, allt
sem ég meinti.......
En nú vildi ég ekki tala meira
um Blaney-fjölskylduna. — Það
er þvert á móti, Jónatan, ég held
að ég skilji ykkur fuilkomnlega,
sagði ég og fór að tala um annað.
Mildred Blaney sat i flosa-
klæddum stól i hinni sólgylltu
dagstofu, og hafði um sig hirð
eins og drottning. Börnin hennar
snérust i kring um hana. — Vildi
hún ekki skemil undir fæturna?
vildi hún ekki fá teppi yfir hnén?
Var henni of heitt? Var henni kalt
á bakinu? Hafði hún lyst á ein
hverju að drekka? Á ég að lesa
fyrir þig? Er það eitthvað, sem
við getum gert fyrir þig?
— Sjáðu bara, hvernig börnin
min dekra við mig, Kay, sagði
hún, þegar hún hafði heilsað mér.
Ég hafði blóm meðferðis og nýja
sögubók, en stofan var yfirfull af
blómum, ávöxtum og fleiri smá-
gjöfum, svo ég hálfskammaðist
min fyrir það, sem ég kom með.
Ég heilsaði Chris, og ég held að
enginn hafi getað séð nokkuð á
okkur. En hugarástandið á Fair-
field virtist vera nokkuð þung-
lamalegt þetta siðdegi. Jafnvel
F’leur, sem venjulega var full af
lifi og fjöri, var þreytuleg og dauf.
Ég fór að hugsa um það(hvort hún
væri orðin svona þreytt, eftir að
hafa hjúkrað mömmu sinni svona
lengi, eða þá beisk yfir þvi að
hafa ekki séð Chris svona lengi.
Hafði hún tekið eftir einhverjum
breytingum i fari hans? En það
var erfitt að segja um þetta þegar
Fleur var annars vegar. Bara að
ég hefði getað hatað hana, hugs-
aði ég örvingluð. En ég fann að
enda þótt hún væri eiginkona
Chris, og yrði það kannski fram-
vegis, mundi ég aldrei geta borið
til hennar aðrár tilfinningar en
vinsemd og alúð.
Við sátum við hádegisverðar-
boí>ið,þegar pósturinn var borinn
inn daginn eftir. Frú Blaney var
rétt komin niður, svo fjölskyldan
öll sat við borðið.
Meðal bréfanna og blaðanna
var stórt umslag til Fleur með
ameriskum stimpli. Ég veit ekki
enn hvað það var, sem fékk okkur
öll til þess að biða með öndina i
hálsinum eftir þvi að Fleur opn-
aði bréfið. Það var eins og við
fyndum á okkur að eitthvað þýð
ingarmikið kæmi upp úr umslag-
inu, og sátum við öll steinþegj-
andi á meðan Fleur las bréfið. Við
sáum uppnámið i andliti hennar
og hið óttafulla augnatillit sem
hún gaf Chris. Svo hristi hún höf-
uðið nokkrum sinnum, eins og að
hún botnaði ekki neitt i neinu.
— Hvað er þetta eiginlega,
Fleur? spurði Chris vingjarnlega.
Hún horfði bara á hann og rak
upp tryllingslegan hlátur.
Hann gekk hratt til hennar. —
Fleur......
Hún rétti honum bréfið. Hann
las það hratt.
— Herra minn trúr. . . þetta er
með ólikindum.........
Þau horfðu hvort á annað og
svo fór Fleur að hlæja aftur.
Rödd frú Blaney skar sig gegn-
um stofuna. — Fleur, reyndu að
1108.
Lárétt
1) Afrikubúar.-6) Hund,- 8)
Fugl.- 10) Sagt,- 12) Nhm,-
13) Tónn.- 14) Nóasonur.- 16)
Hlé,- 17) Strák,- 19) Voði,-
Lóðrétt
2) Spila - 3) Guð,- 4) Hérað.-
5) Lélegt,- 7) Stétt,- 9)
Brjálaða.- 11) Hriðarkófi.-
15) Kattarmál,- 16)
Hryggur,- 18) Armynni,-
Ráðning á gátu No. 1107.
Lárétt
1) Elgur,- 6) Agi,- 8) Lok. 10)
Nón. 12) Ok. 13) Tý,- 14)
Kal,- 16) Att,- 17) Ælu,-
19) Skart,-
Cr
Lóðrétt
2) Lak,- 3) GG,- 4) Uin,-
5) Blokk,- 7) Hnýta,- 9) Oka.-
11) Ótt,- 15) Læk,- 16)
Aur. - 18) La,-
HVELL
G
E
I
R
I
D
R
E
K
I
/'Skipulag, WalkerA
X Varlega Zak —-4^
þetta er forn og virðu
legur andstæðingur
— Dreki!

Þegar náttúruhamfarir verða, hvernig
komist þið hrægammar svona fljótt á
staðinn til að ræna?
MIÐVIKUDAGUR
17. maí
7.00 Morgunútvarp. Fræðslu-
þáttur Tannlæknafélags
islands þkl. 8.35: Loftur
Ólafsson tannlæknir talar
um orsakir tannskemmda.
Kirkjutónlist kl. 10.25.
13.15 Við vinnuna: Tónleikar.
14.30 Siðdegissagan: „Flakk-
arinn og trúboðinn” eftir
Somerset Maugham. i þýð-
ingu Ásmundar Jónssonar.
Jón Aðils leikari byrjar lest-
urinn.
15.20 Fréttir. Tilkynningar.
Fræösluþáttur Tannlækna-
félags islands (endurtek-
inn)
15.20 Miðdegistónleikar:
islenzk tónlist.
16.15 Veðurfregnir. Erindi:
Jarðir á islandi eftir Bene-
dikt Gislason frá Hofteigi.
Arni Benediktsson flytur.
16.45 Lög leikin á flautu.
17.00 Fréttir.
17.10 Tónlistarsaga
17.30 Nýþýtt efni: „Fortið i
framtið” eftir Erik
Danechen Loftur
Guðmundsson rithöfundur
les bókarkafla i eigin þýð-
ingu (1).
18.00 Frettir á ensku.
19.00 Fréttir. Tilkynningar.
19.30 Daglegt mál
19.35 íslenzkt mál
2.0.00 Stundarbil
20.30 „Virkis vetur” eftir
Björn Th. Björnsson.
21.30 Þeir, sem skapa þjóðar-
auðinn
22.00 Fréttir.
22.15Veðurfregnir. Kvöldsag-
an: „Gömul saga” eftir
Kristinu Sigfúsdóttur. Ólöf
Jónsdóttir byrjar lestur
sinn.
22.35 Norsk nútimalónlist
Guðmundur Jónsson piano-
leikari kynnir þrjú tónverk.
23.20 Fréttir i stuttu máli.
Dagskrárlok.
IMiilii
I
MIÐVIKUDAGUR 17.
mai
18.00 Froskaprinsinn. Brezk
ævintýramynd um ungan
konungsson, sem verður
fyrir þeirri óskemmtilegu
lifsreynslu, að honum er
með göldrum breytt i frosk,
og lagt svo á, að i þvi gervi
verði hann að una, ef til vill
um langa hrið. Þýðandi
Heba Júliusdóttir.
18.45 Slim John. 25. þátt-
ur endurtekinn.
19.00 Hlé.
20.00 Fréttir.
20.25 Veður og auglýsingar.
20.30 Munir og minjar. Kvöld-
stund i Byggðasafni Vest-
fjarða á isafirði.Meðal ann-
ars eru skoðaðir gamlir
kvenbúningar og ögurstofa,
en lengst er staldrað við i
sjóminjadeild safnsins, þar
sem spjallað er við aldraðan
sjómann, Bæring Þor-
björnsson. Umsjón Ólafur
Ragnarsson.
20.50 The Hollies. Finnskur
þáttur um hina vinsælu
danshljómsveit The Hollies
frá Liverpool. Rætt er við þá
félaga, og einnig leika þeir
nokkur lög. (Nordvision —
Finnska sjónvarpið) Þýð-
andi Kristmann Eiðsson.
21.25 Eltingaleikurinn. (Kid
Glove Killer) Bandarisk
sakamálamynd frá árinu
1941. Leikstjóri Fred Zinne-
mann. Aðalhlutverk Van
Heflin, Marsha Hunt og Lee
Bowman. Þýðandi Jón Thor
Haraldsson. Borgarstjóri
nokkur ákveður að hreinsa
bæ sinn af öllum undir-
heima- og glæpalýð. Dygg-
asti fylgismaður hans við
það verk er velmetinn lög-
fræðingur. En brátt fær ung-
ur visindamaður, sem vinn-
ur hjá lögreglunni, grun um,
að lögfræðingurinn gangi
ekki að þessu verki af heil-
um huga.
22.35 Dagskrárlok.