Tíminn - 26.05.1972, Side 15

Föstudagur 26. maí 1972.
TÍMINN
15
— Þér eruð auðvitaö á leiðinni i
leikhúsið, ungfrú Lausiston?
— Nei, ég hef hugsað mér að
biðja Maeve að boröa með mér
hádegisverð, ef þér getið sam-
þykkt það.
— Það geri ég, en má ég leyfa
mér að koma með uppástungu?
Viljið þið ekki báðar gera mér
þann heiður að borða miðdegis-
verðinn með mér?
— Með ánægju, svaraði ég, og
hann brosti til min með þakk-
lætissvip. Svo snéri hann sér til
Maeve, og svipur augnaráðsins
fékk mig til að hætta að anda.
Svona horfa aðeins ástfangnir
menn. Maeve, sem aldrei hafði
tekið eftir þessu augnaráði, svar-
aði vingjarnlega:
— Þakka, herra Wade, það vil
ég mjög gjarnan.
Ég heyrði að hann pantaði borð
og svo bifreið, óljóst þó, þvi ég
var orðin svo mjög annars hugar
vegna þessarar nýju og furðulegu
uppgtövunar. Maeve og Edwin
Wade, — hvilik dásamleg sam-
te nging.
Viö borðuðum ágætan mið-
degisverð, og Edwin Wade reynd-
ist hinn fullkomni borösherra. í
hvert sinn.sem hann snéri máli
sinu að Maeve sá ég ylinn i aug-
um hans. Það var næstum þvi
óskiljanlegt,að Maeve skyldi ekki
hafa séð þetta sjálf fyrir löngu.
Ég var orðin dálitið óþolinmóð,
vegna þess að mig langaöi til þess
að tala einslega við Maeve um
Edward Wade. Og þegar hún
heimsótti mig daginn eftir, leiddi
ég talið að honum mað gætni.
Það var virkilega ánægjulegur
dagur, sem við áttum i gær, sagði
ég. — Ég hélt að málafærslumenn
væru þurrlegir og leiðinlegir
menn, en herra Wade reyndist
svo sannarlega bæði geðfelldur og
skemmtilegur.
— Já, hann er viðkunnanlegur,
ekki satt? sagði Maeve, og sýnd-
ist með öllu ósnortin.
— Býður hann þér oft út?
— Nei, ekki mjög oft — en
ævinlega á afmælinu minu og svo
fyrir jólin. — Einstöku sinnum
borðum við úti saman, þegar ég
hef unnið yfirvinnu. Hann er mjög
tillitssamur i þeim efnum.
— Hefurðu starfað lengi hjá
honum?
— Ég er búin að vera einkarit-
ari hans i sjö ár.
— Þú hlýtur að þekkja hann
mjög vel, Maeve?
Hún brosti að þessari spurn-
ingu. — Betur en flestar konur
þekkja eiginmenn sina, imynda
ég mér. Svo stend ég fyrir hús-
haldi hans lika.
Þetta likaði mér að heyra. Ég
hallaði mér aftur á bak i stólnum
meö ánægju.
— Það er mjög undarlegt að
þessi maður skuli ekki hafa gift
sig aftur, þvi hann er bæði ung-
legur og aðlaðandi, sagði ég.
— Já. . . já, hann er það vist.
Undrunarsvipur kom yfir andlit
hennar, eins og hún hefði aldrei
hugsað úti þetta fyrr. —- Þegar
maður hefur unnið svona lengi
hjá sama manninum, gleymir
maður þvi gjarnan hvernig hann
er i raun og veru. Já, hann er
sjálfsagt aðlaðandi, ég hef bara
ekki hugsað úti það, ég veit aðeins
að hann er ágætur húsbóndi. Hon-
um þykir verulega vænt um að
geta hjálpað þér, Kay, bætti hún
við, eins og að hún heföi ekki
neinn sérstakan áhuga á mann-
kostum hans.
Ég hitti hann oft næstu tvær
vikurnar, og einn daginn þegar ég
var á skrifstofunni hjá honum,
spurði ég hann hvort hann hefði
séð leikinn, sem ég lék i, en hann
sagðist ekki hafa séð hann. Það
gaf mér hugmyndina.
— Getið þér ekki komiö þangaö
eitthvert kvöldið, sagði ég. — Ég
skal sjá um aögöngumiðana, en
þér takið Maeve með yður. Á eftir
getum við svo farið heim til min,
ég skal reyna að malla eitthvað
austrænt og ómeltanlegt handa
ykkur, i þvi efni er ég sérfræð-
ingur.
— Verður það ekki alltof mikil
fyrirhöfn fyrir yður? spurði hann
næstum með ákefð.
— Langt i frá, aðeins gaman.
Maeve gistir svo hjá mér, það
verður of framorðið fyrir hana til
að fara alla leið heim til Fairfield.
Maeve hefur aðeins gott af þvi —
hún situr alltof lengi heima hjá
sér i deyfð og drunga.
Hann horfði á mig meö alvöru-
svip. — Fjölskylda hennar er vist
alveg einstök i samheldni sinni.
Ég hef það á tilfinningunni, að
fjölskyldan sé með öllu óað-
skiljanleg — Og svo hefur Maeve
orðið fyrir þungbærri sorg.
Þetta var einmitt það umræðu-
efni, sem ég hafði óskað mér. —
Það er nú svo langt siðan — ég get
fullvissað yður um það.að Maeve
er engin syrgjandi ekkja eftir
unnustann, sem hún missti fyrir
fimmtán árum siðan. Það er
skoðun min, að það sé frú Blaney,
sem viðheldur þeirri sorg. Svo
bætti ég við i aðeins mildari tón-
tegund: — Þér vitið kannski
hvernig gamlar manneskjur
bregðast stundum við svona lög-
uðu — henni leizt vel á Ronney,
heldur svo dauðahaldi i fortiðina
og ætlast til að Maeve geri slikt
hið sama.
— En mundu hún gera það — ef
tilfinningar hennar væru ekki
hinar sömu?
— Þetta getur orðið að vana. . .
vana, sem ég vil gjarnan sjá
fjúka út i veður og vind. Maeve er
ennþá ung, áreiðanlega nógu ung
til þess að eiga sina eigin framtið.
Hann snéri þannig að ég gat
ekki séð framan i hann, en það
var eitthvað unglegt i röddinni
þegar hann svaraði mér.
— Maeve á mjöggóða vinkonu
þar sem þér eruð, Kay.
— Það er ekki sá hlutur til, sem
ég vildi ekki gera til þess að hún
verði hamingusöm, sagði ég.
Hann snéri sér nú aö mér og
brosti hjartanlega. — Þetta skal
ég muna.
Þetta litla samkvæmi mitt
heppnaðist ágætlega. Edwin
Wade hafði sent mér blóm á leik-
húsið, og þegar þau komu inn til
min eftir leikinn, bar Maeve
indælar orkideur á kjólnum sin-
um. Við ókum i hátiðaskapi heim
til min.
Ég hafði tilbúna blandaða
ristarsteik, ekkert annað að gera
en að kveikja á gasinu og á litlu
augnabliki var allt til reiðu. Við
drukkum með steikinni gamalt
rauðvin og á eftir kex og ost.
Ég var rétt búin að hella kaff-
inu i bollana og taka upp flösku
með gullnum dropum, sem ég
hafði haft með mér frá Frakk-
landi, þegar siminn hringdi.
Maeve mun hafa séð undrun i
andliti . minu þegar ég heyrði
hver var i simanum, þvi hún snéri
sér snöggt að mér og sagði:
Jónatan......?
Hann var ópersónulegur og
fjarlægur að þvi að mér heyrðist.
— Ég bið þig afsökunar á ónæð-
inu, Kay, en er Maeve ennþá hjá
þér?
— Get ég fengið að tala við
hana? Mamma er alveg hræöi-
lega utan við sig -— ég er hræddur
um að hún verði að koma strax
héim.
— En hversvegna?
— Maeve stóð við hliðina á mér
og tók simann.
— Hvað er að, Jónatan? Er það
eitthvað. út af mömmu?
Á meðan að Jónatan talaöi við
hana, sá ég andlit hennar gjör-
breytast. Það var sviplaust og
fjarlægt, alveg eins og það var
svo oft á Fairfield. Loks sagði
hún: — Allt i lagi, ég skal koma.
Hún lagði simann á og snéri sér
að mér.
— Mamma er i uppnámi og vill
að ég komi heim þegar i stað,
Kay.
— Já, en það er næstum komið
miðnætti, Maeve. Það hlýtur að
vera fullnægjandi aö þú farir
snemma i fyrramálið. Er þetta
svona bráöáriðandi?
— Ekki fyrir mig, en vafalaust
fyrir mömmu. Þar að auki er
þetta mér aö kenna. Ég gleymdi
áriðandi dagsetningu. . . hún
hefur svo mikla þýöindu fyrir
hana, og ég hef sært hana með
gleymsku minni. Ég verð aö fara,
Kay, mér þykir það leiðinlegt,
en. . . . '
Edwin Wade stóð á fætur. — Ég
skal aka þér heim, Maeve.
— Nei, það er næstum klukku-
tima akstur.
— En það gerir þér léttara
fyrir, ekki satt?
— Þá er allt i lagi.
Maeve fór að klæða sig i kápuna
og Edwin leit til min meö litlu en
eftirtektarverðu brosi. Hann
yppti öxlum — óhjákvæmileg
uppgjöf. Það var sem hann vildi
segja? — Gott og vel, við höfum
tapað i fyrstu umferð.
- Já.
1114.
Lárétt
1) Veizla,- 6) Tvennd.- 8) Lýg.-
10) Vot,- 12) Belju,- 13) Eins,-
14) Reiðihljóð,- 16) Hitunar-
tæki,- 17) Varma,- 19) Kven-
vargur.
Lóðrétt
2) Dýr,- 3) Guð.- 4) Islam.- 5)
Endar.- 7) Frek.- 9) Læknis-
meðferð.-11) Dýr,-15) Ar.- 16)
Pers.forn.- 18) Tónn.-
Ráðning á gátu nr. 1113
Lárétt
1) Hafur,- 6) Rán.- 8) Láð.- 10)
Sær,- 12) At,- 13) La,- 14) Stó,-
16) Tin,- 17) Slá,- 19) Skæri,-
Lóðrétt
2) Arð.- 3) Fá,- 4) Uns,- 5)
Hlass.- 7) Brand.- 9) Att,- 11)
Æli,- 15) Ósk,- 16) Tár.- 18)
Læ,-
26.mai
7.00 Morgunútvarp.
12.00 Dagskráin. Tónleikar,
Tilkynningar.
12.25 Fréttir og veöurfregnir.
Tilkynningar.
13.00 Eftir hádegiö. Jón B.
Gunnlausgson leikur létt lög
og spjallar viö hlustendur.
14.30 Siödegissagan: „Einka-
lif Napóleons” eftir Octave
Aubry.Þóranna Gröndal les
(2).
15.00 Fréttir. Tilkynningar.
Lesin dagskrá næstu viku.
15.30 Miðdegistónleikar:
16.15 Veðurfregnir. Létt lög.
17.00 Fréttir. Tónleikar.
17.30 Úr ferðabók Þorvalds
Thoroddscns. Kristján
Arnason les (5).
18.00 Fréttir á ensku
18.10 Tónleikar. Tilkynningar.
18.45 Veöurfregnir. Dagskrá
kvöldsins.
19.00 Fréttir. Tilkynningar.
19.30 Fréttaspegill.
19.45 Við bókaskápinn. Thor
Vilhjálmsson rithöfundur
talar.
20.00 „Hamar án smiðs”,
tónverk fyrir altrödd og sex
hljóðfæri eftir Pierre
Boulez. Jeanne Deroubaix
og franskir hljóðfæraleikar-
ar flytja, höfundur stjórnar.
20.30 Mál til meðferðar.
Vilhelm G. Kristinsson
fréttamaður áér um þáttinn.
21.00 Samleikur i útvarpssal:
Strengjasveit nemenda i
Tónlistarskólanum i
Reykjavik leikur
21.30 útvarpssagan :
„lfamingjuskipti” eftir
Stcinar Sigurjónsson.
Höfundurinn les. (5).
22.00 Fréttir.
22.15 Veöurfregnir.
Kvöldsagan: „Gömul saga”
eftir Kristinu Sigfúsdóttur,
Olöf Jónsdóttir les. (6).
22.35 Kvöldhljómleikar: Frá
tónleikum Sinfóniuhljóm-
svcitar íslands i Háskóla-
biói kvöldið áður.
Stjórnandi: Bohdan Wodiczko
frá Varsjá. a. „Iberia”,
tónmyndir eftir Claude
Debussy. b. „Háry János”,
svita eftir Zoltán Kodály.
23.25. Fréttir i stuttu máli.
Dagskrárlok.
Föstudagur26, mai.
20.00 Fréttir
20.25 Veður og auglýsingar
20.30 Ashkenazy í sjónvarps-
sal Vladimir Ashkenazy
leikur Sónötu i b-moll eftir
Chopin.
20.55 Ironside Nýr bandarisk-
ur sakamálamyndaflokkur
um lögregluforingja, sem
lamast og verður eftir það
að fara allra sinna ferða i
hjólastól. Hann sezt þó ekki i
helgan stein, en heldur
áfram störfum með hjálp
vina sinna. Aðalhlutverkið
leikur Reymond Burr. Þýö-
andi Kristmann Eiðsson.
21.45 I.iil Lindfors Söngkonan
bregður á leik með nokkrum
götusópurum. (Nordvision
— Sænska sjónvarpið)
22.00 Erlend inálefni.Umsjón-
armaður Jón H. Magnússon.
22.30 Dagskrárlok
Auglýsið
*
i
Tímanum
1
I