Tíminn - 06.06.1972, Blaðsíða 7

Þriðjudagur 6. júni 1972.
TÍMINN
7
Allir fuglar komnir,
mér sagt, að ég yrði að gangast
undir erfiða aðgerð. Hættulega?
spurði ég. Helmingslikur,
svöruöu þeir lærðu og lifsreyndu.
Gott og vel sagði ég.
Þeir svæfðu mig ekki, en deyfðu
mig mjög mikið. Svo boruðu þeir
tvö göt á hauskúpuna, hérna rétt
fyrir ofan eyrun, festu þar i króka
með keðjum og átta punda lóðum
i og hengdu þetta upp. Þetta var
gert til þess að halda höfðinu i
réttum skorðum, svo að háls-
liöirnirgreru rétt og mænan fengi
að vera eins og henni ber. I þessu
lá ég flatur og endilangur
hreyfingarlaus i þrjár vikur
réttar, nema hvað hjúkrunar-
konur settu á mig bakstra og
nudduðu mig, svo að ég stirðnaði
ekki. Þunna súpu drakk ég
gegnum strá, og svo var ég
mataður á einhverju smávegis.
Það er fjandans meðferð að vera
hafður svona, en það þýddi ekki
annað en láta liggja vel á sér. Það
kvað lika flýta batanum. Það
hressti mig lfka og gladdi, að
hjúkrunarkonan kom á þriðja
degi með 'islenzkan silkifána á
borðið viö rúmiö mitt.
Læknishendur
á þeim skipstjóra
En svo er það skuröurinn á
höfðinu — Súezskurðurinn. Þegar
læknarnir fóru að skoða hand-
bragð Guðráðs skipstjóra, urðu
þeir forviða. Þeir ætluðu helzt
ekki að trúa öðru en það hefði
verið læknir á skipinu. Þeim
fannst það furðu gegna, að skip-
stjórnarmaður skyldi geta gert
svo vel að öðru eins sári i hauga-
sjó úti á reginhafi við verstu
aðstæður. En þeir urðu að trúa
þvi, sem satt var. Við sættumst á
þaö, aö Guðráöur væri skipstjóri
með læknishendur.
En vel þótti þetta af sér vikið.
Þess vegna var lfka sagt frá þvi i
blöðum og sjónvarpi.
nema ég einn
Eftir tuttugu og einn dag, hélt
Höskuldur áfram, voru lóðin
tekin niður og krókarnir teknir úr
götunum á hauskúpunni. 1 staðinn
var ég settur i aktygi, sem féllu
að höfði og brjósti.
Eftir sex vikur — það var i
mailok — var ég útskrifaður af
sjúkrahúsinu beint niður i Skóga-
foss, sem lá þá i höfn i Rotter-
dam. Það var lika kominn timi til
þess. Ég farinn að fá bréf eftir
bréf að heiman, og allir sögöu
tiðina alveg dásamlega, spóinn
kominn og yfirleitt allir fuglar —
nema ég.
Ég komst þó ekki strax af stað.
Skógarfoss varð að biöa i nokkra
daga vegna verkfalls. En svo var
látið úr höfn, og þá vildi svo til, að
viö mættum Reykjafossi. Við
töluðum við þá á Reykjafossi, og
ég fékk kveðju frá skipstjóranum,
bjargvætti minum.
Höskuldur Skagfjörð hlær eins
og hann sé aö segja gamansögu.
Hann byrjaði á þvi að kyssa skip-
stjóra, þegar við komum upp i
brúna, og annað veifið er hann að
rekast á fleiri skipsfélaga, sem
liðsinntu honum i þessari sögu-
legu ferö, og hann kyssir þá lika
— eða þeir hann.
En við og við nuddar hann
hægri höndina, þvi að þaö sækir á
hana kuldi, og einn fingurinn er
nokkuð stirður. „Þegar þig fer að
klæja i hausinn, þá ertu á góðum
batavegi”, hafði einn hollenzku
læknanna sagt við hann. Og nú er
hann einmitt farið að klæja i
höfuðið, svo að þetta verður
vonandi eitt þeirra ævintýra, sem
enda vel.
Svo hefur Höskuldur fengið sér
hatt. Hann var vanur að ganga
berhöfðaður og kinkaði þá gjarna
kolli, þegar hann heilsaði
kunningjunum. En það var venja,
sem læknarnir fyrirbuðu. Hann
fylgir fyrirmælum hollenzku
læknanna samvizkusamlega.
Þess vegna mun hann taka ofan
framvegis. J.H.
Höskuldur Skagfjörð leikari f stólnum i setusal yfirmanna á Reykja-
fossi, þar sem höfuöleðrið á honum var saumað saman hinn eftirminni-
iega dag á Atlantshafinu, 5. april.
(Timamyndir— Gunnar)
Hluti hópsins v ið Gullfoss. Bertil Harryson er lengst til vinstri.en á miðri mynd er Eric Sutheriand.
(Ljósm. Guðni Þórðarson)
„Nauðsynlegt að kynna almenningi
starfsemi ferðaskrifstofanna”
- segir forseti Sambands norrænna ferðaskrifstofa í viðtali við
blm. Tímans, sem fór með norrænum ferðaskrifstofumönnum
Um slðustu helgi var haldinn i
Reykjavik ársfundur Sambands
norrænna ferðaskrifstofufélaga,
og tóku þátt i þeim fundi formenn
og ritarar sambandanna á öllum
Norðurlöndunum. Fyrir Islands
hönd tóku þátt i fundinum þeir
Guðni Þórðarson forstjóri Sunnu
og Kjartan Helgason I Landsýn.
Þátttakendurnir komu flestir til
landsins á föstudagskvöld og
héldu aftur utan á mánudags-
morgun, en nokkrir fara i dag,
þriðjudag, og einstaka verða hér
á landi fram undir næstu helgi.
Á sunnudaginn bauö islenzka
sambandið þeim I hina „hefö-
bundnu” hringferð: Gullfoss,
Geysi, Þingvelli, og var blaöa-
manni Timans boðið að vera með
i ferðinni. Um slika ferö er
náttúrlega ekki mikið að segja,
ferðin var ósköp venjuleg sem
slik, en þó er ekki hægt að láta hjá
líða að minnast á hrifningu þá, er
ferðaskrifstofufólkið lét i ljós i
Haukadal. Strokkur var lika hinn
örlátasti, gaus myndarlegum
gosum hvað eftir annað, og það
sama má segja um útlendingana,
þeir hreinlega „gusu” af hrifn-
ingu um leið og Strokkur, og
sögðu við hvert gos: — Jæja, nú
sjáum við eitt enn og förum svo.
En Strokkur mátti gjöra svo vel
og spúa i loft upp 5 eða 6 sinnum,
áður en allir voru ánægðir.
A þennan fund var jafnframt
boðið forseta alþjóðasambands
ferðaskrifstofufélaga, UFTAA
(Universal Federation of Travel
Agency Associations), Bretanum
Eric Sutherland, ásamt konu
hans og dóttur. t stuttu rabbi
sagði Sutherland, að UFTAA væri
mjög ánægt með samstarf það,
sem Norðurlöndin hefðu sin á
milli, og sér væri sérstakt
ánægjuefni að vita af íslandi i
þessum hópi, en aöeins rúmt ár er
siðan tsland gekk i UFTAA. Hann
væri sjálfur hingað kominn sem
forseti alþjóðasambandsins, ekki
sem fulltrúi þeirrar ferðaskrif-
stofu, er hann ynni við, en að
sjálfsögðu vissi hann nú að minn-
sta kosti að Island væri til.
Meö I feröinni var einnig fyrr-
verandi forseti alþjóðasam-
bandsins, Gunnar von Haartman
frá Finnlandi, og virtist hann
skemmta sér prýöilega i hring-
ferðinni. „Ég hef farið 250 sinnum
til útlanda,” sagði hann á
Laugarvatni, „en þetta er I fyrsta
skipti,sem ég kem til Islands. Ég
sé eftir þvi nú.”
Menn, sem farið hafa i 250 utan-
landsferðir, hljóta að þekkja orð-
ið töluvert og hafa dágóöa reynslu
í „túristahringferð".
af ferðalögum, en ekki var þó að
heyra á von Haartman að honum
þættu ferðalög skemmtileg. „Satt
að segja þykja mér ferðalög al-
veg voðaleg,” sagði hann. „Ég er
alltaf að flýta mér og sé ekki
neitt. Hvenær sem er get ég sagt
þér hve margar klukkustundir
eru, þangað til ég kem heim til
min aftur. Nú eru þær til dæmis
216, og ég er búinn að vera hér i 72
tima. Þetta tækifæri ætla ég þó að
nota til að vera venjulegur ferða-
maður I nokkra daga og fara til
Akureyrar.”
Ferðaskrifstofufódkinu i kring-
um gamla manninn þótti þessi
yfirlýsing hans sosum ekki
merkileg, enda lifir það likast til
sama lifi, en öðrum ferðafélögum
þótti töluvert til þessara oröa
koma. „Auðvitaö hef ég gaman af
að ferðast, þegar ég get verið meö
fjölskyldu minni,” sagði von
Haartman til skýringar. „En ég
hef fyrir löngu fengið leið á ann-
ars konar ferðum.”
Á leiðinni austur hafði blaða-
maður Timans nokkrum sinnum
spurt forseta Norræna sam-
bandsins, Bertil Harryson frá
Sviþjóð, hvaða möguleika hann
teldi á, að Island yrði eftirsóttur
ferðamannastaöur meöal Skandi-
nava. Baðst hann undan að svara
spurningunni „þar til sfðar, er ég
hef séð eitthvað af landinu”. Og
er lagt var af stað frá Þingvöllum
kom hann og sagðist ekki treysta
sér til að svara spurningunni, en
vildi samt sem áður gefa eitt-
hvert svar. „Ég held,” sagöi
Harryson, „að lsland hafi allt það,
sem ferðamannaland þarf að
hafa. Þessir þrir staðir, sem viö
höfum séð i dag, eru mjög sér-
stakir og jafnast á við hvaö sem
er. En þrátt fyrir góðan vilja okk-
ar, verður framtakiö að koma frá
tslendingum sjálfum. Hvað
Skandinava snertir, þá þýðir litið
að bjóða þeim upp á endalausar
rútuferðir meö óstöðvandi leið-
sögumanni: amerikönum kann að
þykja að gott, en ekki Skandinöv-
um. Min hugmynd er þvi sú, aö
íslendingar komi upp eilitið af-
skekktum sveitabæjum, hvaðan
hægt væri að fara i útreiðartúra,
veiðiferðir og þess háttar, og það
þýðir heldur ekki að bjóða
Skandinövum einn veiðidag fyrir
200-300 doilara.”
Harryson hélt áfram að útskýra
þessa hugmynd sina og nefndi
sem dæmi, að á Húsafelli væru
mjög ákjósanleg hús: Skandinav-
ar væru farnir að fá leið á sifelld-
um ferðum suður á bóginn og þeir
vildu þvi fá eitthvað „öðruvisi”,
til dæmis Island.
„En stærsta vandamálið, sem
tsland á viö aö striða,” hélt
Harryson áfram, „er náttúrlega
aö fargjöldin til tslands eru of há.
Venjulegur Svii getur kannski
farið þrjár feröir suður á bóginn
fyrir eina ferð til tslands. Ef hægt
verður að lækka fargjöldin með
leiguvélunum, þá eruð þiö nokkuð
vel á vegi staddir, að minu áliti.”
„Hvaða mál voru helzt rædd á
ráðstefnu ykkar um helgina?”
„I fyrsta lagi ræddum við nauð-
syn þess, að starfsfólk feröaskrif-
stofa fengi betri menntun til að
geta gegnt störfum sinum, svo við
getum valið úr þaö, sem er þess
viröi að selja ferðir i, og var
stofnuð nefnd til að vinna að
gagnasöfnun i þessu sambandi.
Einnig ræddum við I þessu sam-
bandi nauðsyn þess að samræma
menntun og þjálfun starfsfólks.
I öðru lagi vandamál, sem upp
koma, þegar ferðir fara ekki i
gegnum ferðaskrifstofurnar, en
viö teljum auðvitað.að mun hag-
kvæmara sé fyrir hinn almenna
ferðamann að feröast með ferða-
skrifstofum. Einnig geröum við
okkur grein fyrir nauðsyn þess,
að hafa alltaf viö hendina tölur og
aðrar heimildir um þróun feröa-
mála i hverju landi fyrir sig, svo
við getur unnið eftir þvi.
t þriðja lagi ræddum viö mögu-
leika á að halda samnorrænt
námskeið um skipulagningu
ferða, og i þvi sambandi veröur ef
til vill haldinn fundur á næsta ári
um sameiginleg vandamál sam-
bandanna i Nordisk Rejsefor-
bund. Og raunar verðum við aö
hafa fleiri i huga heldur en bara
norrænu samböndin, þvi að
vandamálin eru alþjóöleg, og ef
við eigum að geta gegnt hlutverki
okkar, þá verðum við náttúrlega
að leggja spilin á borðiö og segja
almenningi hvernig málin
standa.
Loks ræddum viö það mál, sem
við töluðum um hér áðan, það er
mismunandi reglur og lög i hinum
ýmsu löndum varöandi gjöld
leiguflugs og þess háttar. Um
nánari niðurstööur get ég ekki
rætt að sinni, en við þykjumst
eygja leiðir til að leysa það
vandamál.”
1 þessari frásögn hefur að von-
um verið stiklað á stóru. Þó von-
ast blaðið til þess, aö þessi ráð-
stefna — sem raunar var ekki sú
eina um helgina — megi verða til
að auka samstarf þeirra aðila,
sem að ferðamálum starfa, og
auka áhuga erlendra feröamanna
á tslandi.
ó. vald.