Tíminn - 04.07.1972, Blaðsíða 6

6
TÍMINN
Þriðjudagur 4. júli 1972
Frá setningarathöfninni i Þjóðleikhúsinu á laugardagskvöldiö. For-
setahjónin efst og allir standa er þjóðsöngvar eru leiknir.
Freysteinn Grettisfang stingur á sig mibunum. Siguröur Magnússon,
blaðafulltrúi Loftleiða, fylgist með.
Einvíginu frestað
Islands vegna
- um einvígið mikla fró
laugardagsmorgni til sunnudagskvölds
Þegar á laugardagsmorguninn
voru þeir heldur fáir, sem bjugg-
ust viðþvi, að Fischer léti sjá sig
daginn eftir. Þrátt fyrir það var
setningarhátiðin haldin um
kvöldið, og allt fór fram sam-
kvæmt áætlun.
Skáksamband tslands hélt
blaðamannafund klukkan 14 á
laugardaginn, og var frétta-
mönnum þar greint frá þeirri
löngu og viðburðarriku sögu, sem
þetta margumtalaða og umdeilda
heimsmeistaraeinvigi á sér.
Erlendu fréttamennirnir á
fundinum höföu hvað mestan
áhuga á að ræða fréttatakmark-
anir Skáksambandsins, og varö
úr töluvert þjark, en Guðmundur
G. Þórarinsson, forseti SSt, gaf
þær sömu skýringar og Timinn
hafði gefið fyrir helgina, þannig
að i sjálfu sér kom ekkert nýtt
l'ram á þessum fundi.
Greinilegt var af' spurningum
fréttamannanna, erlendra og inn-
lendra, að litil bjartsýni rikti
fyrir einvigiö. Eftir að Guð-
mundur G. Þórarinsson haföi
sagt það skoðun sina, að einvigið
væri hafið aö aflokinni setningar-
hátiðinni þá um kvöldið, spurði
einn fréttamannanna: ,,En
hvernig er hægt að hefja keppni
þegar aðeins annar keppenda er
kominn til landsins?”
Við þvi fengust ekki sérlega góð
svör.
Klukkan 20 hófst svo setningar-
athöfnin i Þjóöleikshúsinu. Var
húsið nærri þvi fullt af gestum, og
fyrir utan var stór hópur fólks,
sem beið þess að sjá stórmenni og
litilmenni ganga inn. Væntanlega
hafa blaðamennirnir verið i hópi
þeirra siðarnefndu, þvi að þeim
var visað upp á efri svalir.
Flestir tóku þeim tilmælum vin-
samlega — og margir settust i
sal! Uppi á efri svölum var aftur
á móti ógjörlegt að vera, þaðan
sást litið og heyrðist minna,
þannig að flestir, ef ekki.allir,
fóru niður á neðri svalir.
Voru þar fluttar virðulegar
ræður, sem fæstar komu á óvart,
en þó vakti það nokkra athygli, aö
Guðmundur G. sagðist vonast til,
að sá bæri sigur úr býtum, er
meiri hefði þroskann. Ogdr.Max
Euwe sagði, aö vissulega væri hr.
Fischer ekki auöveldur viður-
eignar, en ,,við veröum að
muna”, sagði dr. Euwe, ,,aö
Fischer hefur aldrei gert kröfur
aðeins fyrir sjálfan sig, heldur
fyrir aðra skákmenn einnig.”
Um leið og hann sagði þetta
hnippti i fréttamann Timans
kanadiskur blaðamaður frá La
Presse og sagði: Bullshit.
Fischer hefur aldrei hugsað um
neinn nema sjálfan sig.
Siöan var haldin kampavins-
veizla i Leikhúskjallaranum, en
blaðamennirnir fengu bakkana i
Krystalsalinn. Þegar leið á
kvöldiö fóru þeir þó niður og
blönduðust hópnum, en vissulega
höföu aðrir gestir komið upp i
Krystalsalinn og veitt tækifæri
til kynningar, myndatöku og
annars þess, sem heimspressan
hafði áhuga á.
Við biðum um nóttina á Kefla-
vikurflugvelli i rafmagnsleysi og
svalri sumarnóttinni. Þrjár flug-
vélar komu frá New York, en
engin þeirra var meö Fischer
innanborðs. Farþegarnir horfðu
forviða á hóp fréttamanna, sem
biðu þolinmóöir við hverja vél
með allt i gangi: segulbandstæki,
myndavélar af öllum gerðum og
fleira. Alltaf hlupum við út,
þegar tilkynnt var um komu flugs
númer þetta eða þetta, og alltaf
fórum við inn, samferða farþeg-
unum, sem sumir sögðust hafa
frétt af Fischer á Kennedy-flug-
velli, aðrir höfðu ekkert séð —
vissu.ekki einu sinni hver þessi
Fischer var — enn aðrir höfðu séö
sjónvarpsmenn biða skákmanns-
ins á flugvellinum, og svo fram-
vegis. Stúlka nokkur sagði viö
fréttamann Timans, að hún teldi
að þessi Fischer væri brjálaður.
,,Og hvað með það?” spurði
piltur, sem þar kom að með
stjörnu Daviðs i keðju um háls-
inn. ,,Ef ég væri mesti skák-
maður i heimi, væri ég svo
sannarlega álitinn vitlaus lika.”
,,Þú ert það nú hvort eð er”,
sagði stúlkan og þau gengu burt
— hönd i hönd.
Meö siðustu vélinni, klukkan
tæplega hálf átta, kom einn vinur
Fischers, fullorðinn maður, vin-
gjarnlegur mjög, og sagðist hann
álita, að ef Fischer kæmi ekki, þá
væri það dauðadómur yfir
honum. „Atvinnusjálfsmorö”,
sagði vinurinn, professional
suicide.
Skömmu fyrir hádegi átti svo
að draga um liti, en þegar ljóst
var, að Fischer kæmi ekki, var
hætt við það, og stjórn Skáksam-
bands tslands hélt mikla og langa
fundi með dr. Euwe, fulltrúum
Fischers og Rússunum, þar á
meðal Spasski. Tilkynnt var, að
um klukkan tvö fengjum við að
heyra niðurstööur fundanna.
En klukkan var orðin rúmlega
þrjú, þegar loks var efnt til blaða-
mannafundar i fundarsal Loft-
leiðahótelsins, og þar tilkynnti dr.
Euwe, alvarlegur á svip og
þreytulegur, að um tvo kosti væri
að velja:
1) Að útiloka Fischer frá
keppni og aflýsa einviginu,
2) að fresta keppni þar til um
hádegi á þriðjudag (i dag). Ef
Fischeryrði ekki kominn að þeim
tima liðnum, félli einvigið niður
og hann missti réttindin til að
keppa um titilinn. Dr. Euwe var
að þvi spurður, hvort það þýddi,
að Fischer missti réttinn um
allan aldur, en hann kvað nei við
þvi. Fischer yrði gildur til þess-
arar sömu keppni eftir þrjú ár, en
sem stæði væri það Petrosjan,
sem ætti aö keppa!
Rúmum klukkutima siðar var
haldinn annar fundur, þar sem
dr. Euwe tilkynnti, að ákveðið
hefði verið að fresta einviginu.
Frá setningarathöfninni: Spasski ræðir við menntamálaráðherra, Magnús Torfa. A milli þeirra er Frið-
rik ólafsson.