Tíminn - 18.07.1972, Side 8

8
‘TÍMINN
Þriðjudagur. 18. júli. 1972
Innan tíðar verður betra
veður hér á íslandi
— segir búlgarskur óperusöngvari, sem ætlar að skrifa bók um landið
Konstantin Kristoph (Tíniamynd SJ)
Var þaö sjálfur Zorba, sem
kom inn á gráar ritstjórnarskrif-
stofurnar okkar i rigningunni
einn daginn. Konstantin Kristoph.
Stórvaxinn og kraftalegur, til-
finningarikur, ákafur, einlægur.
Upprpnninn i landi söngvanna,
Bianitz i Búlgariu. Hann var ekki
nema sjö ára þegar hann var lát-
inn fara að vinna nótt og nýtan
dag á tóbaksekrunum. Svo mis-
kunnarlaust hefur lifib I Búlgariu
verið til skamms tima Þjóðin var
kúguð I fimm aldir. Og á rúmum
90 árum, sem liöin eru frá þvl aö
Búlgaria fékk sjálfstæði 1877 hef-
ur hún blandazt inn i sex styrjald-
ir. Saga Búlgarfu undanfarnar
aldir hefur sett mark sitt á skap-
gerð landsmanna, segir Kristoph
mér. En nú hefur hagur lands-
manna batnaö að mun. Þeir eru
hörku vinnusamir. Búlgarar eiga
mikinn hluta heildar grænmetis-,
ávaxta- og tóbaksframleiðslu
allra Austantjaldslandanna, og
ferðamenn gera sér tiðfarið til
lands þeirra.
Konstantin Kristoph er óperu-
söngvari að atvinnu og starfar við
óperuleikhúsið i Bielefeld. Hann
stundaði söngnám i Sofiu og var
sérgrein hans þýzk tónlist. En
þótt hann hafi mætur á tónlist á
hann sér þó aðra stóra ást, sem
eru bókmenntirnar. Hingað er
hann kominn I þeim tilgangi að fá
efnivið I bók um Island, en hann
hefur áður skrifað bækur um
Kákasus (Leiðgegnum skýin) og
Mallorka (Stefnumót við eilifð-
irnar).
Kristoph hrifst mjög af stór-
brotinni náttúru.
Héðan brá hann sér i ferö til
Grænlands, sem hann te.lur stór-
kostlegast Noröurlanda. Hann
gekk á Heklu og hefur hug á að
komast á Vatnajökul. Kristoph er
vanur fjallgöngumaður og kleif
m.a. fyrir nokkrum árum El-
brusstindinn I Kákasus, sem er
5633 m hár. Elbruss er einmitt i
þeim hluta Kákasus, sem eitt sinn
var búlgarskt yfirráöasvæði, og
ber nafn héraðsins þess merki, en
þaö er Balkaria.
— Það er margt likt með is-
lenzku þjóðinni og Búlgörum,
•segir Kristoph. — Hlutverk ykkar
fyrir germanska menningu er þaö
sama og hlutverk okkar fyrir
slavneska menningarsvæðið.
Einhversstaöar I bókmenntum
ykkar held ég aö standi, að Is-
lendingum láti betur að berjast
meö penna en vopnum. Þetta
sama gæti einnig átt við um okkur
Búlgara.
Mér fellur mjög vel við tslend-
inga,ekki sizt vegna hins mikla
hreinleika skapgerðar þeirra.
Fyrstu kynni af þjóðinni hafði ég
sem drengur, er ég komst yfir bók
Gunnars Gunnarssonar „Skip
heiðrikjunnar” heima I Búlgariu.
Þá þegar var athygli min vakin á
þessu þjóðareinkenni ykkar.
Siðar hef ég einnig lesið bækur
Laxness á búlgörsku.
Ég er lika mjög hrifinn af höf-
uðborginni ykkar Reykjavik. Hún
er bjartasta borg, sem ég hef séð,
og einnig sú, þar sem mest bjart-
sýni rfkir, og þó hef ég komið til
þúsunda borga. Og allir litirnir.
Ég held þeir lýsi ibúunum. Að
minu áliti er ekkert fyrirbrigði
einangrað, heldur er samband á
milli allra hluta. Jafnvel smá-
vægilegustu svipbrigði eru tengd
öðrum málum, sem kunna að
viröast mikilverðari.
tslendingar verða að varöveita
það menningarástand,. sem hér
rikir. Þiö eruð öðrum þjóðum góö
fyrirmynd hvað það snertir. Og
þaö er miklu meira virði en að
vera andlegt stórveldi eins og þið
heldur en hernaðarstjórveldi.
t sambandi við bók sina ræddi
Kristoph við islenzkan farkenn-
ara að norðan. Þaö hafði mikil á-
hrif á hann, þvi að sjálfur er hann
úr einangraðri og afskekktri
byggð i Búlgariu. Sömuleiöis hef-
ur hann kynnzt viðhorfum bænda
og yfirleitt viðað að sér stað-
reyndum og áhrifum af landi og
þjóð. En hann lætur annars litið
yfir sjálfum sér bæöi sem rithöf-
undi og söngvara.
Allt um það, Konstantin
Kristoph er stórbjartsýnismaður.
— Eitt fellur mér illa hér á
landi, segir hann, — Það er veð-
urfarið. Og mér finnst slikt lofts-
lag vera óréttlæti gagnvart fólk-
inu hér. En ég vona og er sann-
færður um, að þetta breytist til
batnaðar innan tiðar. Manninum
er allt kleift. Og hann mun senn
geta breytt loftslaginu við tsland
til betri vegar.
Mannkynið hefur að visu til
þessa fremur hagnýtt sér tækni-
kunnáttu sina til að spilla heimin-
um en bæta hann. En smám sam-
an erum við að uppgötva vitleys-
urnar, sem við höfum gert. Við
vitum t.d. nú um skaðsemi DDT.
Ég held, að björt framtið biði nú
mannkynsins á næsta leiði. Og að
næstu kynslóðir muni skammast
sin fyrir að til hafi verið milljóna-
mæringur og sveltandi múgur
hlið við hlið. Þjóðfélagslegt rétt-
læti hlýtur að koma. sj
KENNARAR
Nokkrar kennarastöður eru lausar við
Flensborgarskólann i Hafnarfirði. Helztu
kennslugreinar: Eðlisfræði, efnafræði,
liffræði og stærðfræði.
Umsækjendur þurfa helzt að geta kennt
bæði að gagnfræða- og menntaskólastigi,
en tii mála kemur að ein staðan geti orðið
full menntaskólakennarastaða.
Æskilegt er að umsækjendur geti kennt
fleiri greinar en eina.
Umsóknarfrestur um stöður þessar er til
24. júli n.k. Nánari upplýsingar á fræðslu-
skrifstofunni.
Fræðslustjórinn i Hafnarfirði.
Auglýsing um lögtök vegna fasteigna-
og brunabótagjalda í Reykjavík
Að kröfu gjaldheimtustjórans f.h. Gjald-
heimtunnar i Reykjavik og samkvæmt fó-
getaúrskurði, uppkveðnum 17. þ.m. verða
lögtök látin fram fara til tryggingar
ógreiddum fasteignasköttum og bruna-
bótaiðgjöldum, samkvæmt II kafla laga
nr. 8/1972 um tekjustofna sveitarfélaga,
en gjalddagi þeirra var 15. mai s.l.
Lögtök fyrir framangreindum gjöldum,
ásamt dráttarvöxtum og kostnaði, verða
látin fram fara að 8 dögum liðnum frá
birtingu þessarar auglýsingar, verði þau
eigi að fullu greidd innan þess tima.
Borgarfógetaembættið i Reykjavik, 17.
júli 1972
ir- u . III I l '
liiiiiiiiiHlliiliillliiliiiiiiilEiilllkiiiiJII
Ingólfur Davíðsson:
„Hellugólf og hamraveggir” í görðum
Viðast er grasbletturinn gólf
garðsins. Bletturinn þarf að
vera vel framræstur og er gott
að hann halli dálitið, þvi að þá
er kalhætta mun minni en ella.
Stallur i hallandi grasflöt
geturverið til fegurðarauka —
og ætti þá að vera ávalur, svo
að auðvelt sé að slá hann með
garðsláttuvél. Sumir hafa
hellugólf á bletti i garðinum og
nota i það steyptar hellur eöa
hraunhellur, eða sléttar
náttúrlegar hellur, sem gott er
að ganga á. 1 bilin milli
hellanna m á setja grasþöku-
ræmur og fá þannig hið
snotrasta tiglagólf. Vel fer á
þvi að gróðursetja blóma-
brúska hér og þar i stærri bil
milli hellanna. Aðrir ná sér i
holtablómakrans eða lyng-
þúfur, eða gróðursetja loðviði,
smjörlauf o.fl. smárunna á
stöku stað milli hellanna.
Laglega hlaðnir blóm-
skreyttir garðveggir geta
verið mjög fag rir. Bezt er að
gróðursetja blómin um leið og
veggirnir eru hlaðnir og nota
harðgerð, fjölær steinhæöa-
blóm. Mörg islenzk mela- og
holtablóm hæfa ágætlega I
grjótveggi. Steinbrjótar ýmsir
fara þar prýðilega, t.d. snjó-
hvitir blómskúfir kletta-
frúarinnar, sem standa beint
út úr veggnum, og stórir
brúskar burnirótar, sem
hanga niður. Það er nóg úrval
blóma i grjótveggi, en þær
Hraungaröur að Arnarhrauni 35
jurtir verða að þola vel þurrk
og súg. Veljið „grjótgarða-
blóm” út um holt, mela og
kletta. Grjótveggir fyrir blóm
ættu að vera dálitið hallandi
þ,e, dragast að sér. Þeir verða
þá öliu traustari en ella,
jurtirnar tolla betur i þeim og
njóta meira regns og daggar.
Grjótið þarf vitanlega aö sitja
örugglega fast og engar holur
mega vera bak við steinana.
Hvaöa blóm sjáið þið á mel og
i klettum? Nefna má holurt ,
(flugubú), ljósbera, geldinga-
hnapp, gullmuru, steinbrjóta
og margar, margar fleiri.
Flestir burknar vaxa bezt i
skjóli og skugga, en til eru lika
burknar, t.d. köldugras, sem
þrifast ágætlega i klettum
móti sól. Þið getið lika flutt
grastoppa, t.d. vingul, blá-
sveifgras, o.fl. utan af
melnum og gróðursett i
veginum. Það er sannarlega
úr mörgu að velja. Ef þið
gangið um borgina getið þið
séð blómskrýddar helluflatir
úti i görðum, t.d. við Miklu-
braut. Og falleg blóm i grjót-
veggjum gefur að lita i
Háleitishverfinu og viðar.
Litið i Hellisgerði i Hafnar-
firði. Þar spretta sannarlega
blóm út úr klettunum. Eða i
Arnarhrauni 35, þar eru
hraunsteinar kappsamlega
hagnýttir til prýöis. Sjón er
sögu rikari.Gangið um, gægist
i garðana og faið nýjar hug-
myndir. Athugið hraun-
garðsmyndina. Litil blóm
færu vel i holunum i veggnum.
Ing. Dav.