Tíminn - 18.07.1972, Qupperneq 14

14
TÍMINN
fyrir hópi manna, sem stóö á pallinum. Ég gerði mér far um að vera
sem háttprúðust og stóð grafkyrr viö hliðina á Emmu. 1 leynum hugans
var ég þvi fegin, að Hanna hafði þótt of ung til þess að fá að vera við-
stödd. Ég leitaðist við aö vera eins teinrétt og Emma frænka. Ég var í
blárri kápu með kraga úr íkornaskinni og stór handskjól.
Hljómsveit meö fána, sem prýddir voru hinu gamalkunna merki
Friöarpipuverksmiðjanna, mynd af fjaöurskreyttum Indlána, var
byrjuð að leika göngulag. Bumburnar ómúðu með jöfnú hijómfaili og
ég spuröi Wallace, hvenær kveikt yrði á jólatrénu.
, ,Rétt bráðum. Langar þig til þess að kveikja á þvi? ”
Ég kinkaöi ákaft kolli, og hann lyfti mér upp á stól og lagði
kveikjarann, sem tengdur var við langan þráð, I lófa minn. Ég mátti
ekki þrýsta á kveikjarann, sagði hann fyrr en hann gæfi mér merki.
Þetta hefur varla verið meira en tlu minútna bið, en mér fannst ég
standa þarna'meira en klukkustund, höfði hærri en mannfjöldinn og
hugsa um það, að engin mistök yröu af minni hálfu við þetta hátíðlega
tækifæri. Fyrst las kaþólskur prestur latneska bæn, og slðan þuldi
presturinn okkar eitthvað um Betlehem og Friðarplpurnar og Blairs-
fólkið. Slöan lék verksmiðjuhljómsveitin „Adesti Fideles”, og að þvi
búnu var röðin komin að mér að tendra jólaljósin á grænu ilmrlku jóla-
trénu.
Þegar ég studdi á hnappinn, beindust allra augu að jólatrénu, og allir
dáðust að þvi. Ljósið og skrautið og marglitir pokarnir, sem á þvi
héngu, snertu hug alíra. Ég ýtti hattinum minum aftur á hnakkann til
þess að ég gæti séö efstu stjörnuna, sem ljómaöi hátt yfir reykjar-
mekkinum, er enn lá yfir garðinum og verksmiðjubyggingunum.
,,Ég verð að segja það”, heyrði ég Emmu frænku segja við Parker,
fööur tvíburasystranna, sem var einn af framkvæmdastjórunum, ,,að
ég verð fegin I þetta sinn, þegar búiö verður að úthluta jólagjöfunum.
Vertu alveg róleg Emilia Blair”, svaraði hughreystandi. „Við
höfum fengið meira en nóg, og allt er Igóðu lagi”.
I þessum svifum kom stór jólasveinn I rauðum frakka. Hann kallaði
til ósýnilegra hreindýra, sem ætla mátti, að skilin hefðu verið eftir við
verksmiðjuhliðið, og ótal bjöllur klingdu. Hann bar stóran poka á bak-
inu og hvltt skeggið á honum hristist I hvert skipti sem hann talaði.
„Gleðileg jól, gleöileg jól.” hrópaði hann fyrst alls. — „Þetta jólatré
er ekki nógu stórt til þess aö valda öllu þvl, sem ég kem með halda
fólkinu hérna I verksmiðjunum, svo að þið veröiö bara að sækja gjaf-
irnar til min. Ekki að troðast eða stimpast, börnin góð. Það er nóg
halda öllum. Myndið bara eina röð. Viljið þiö leika eitthvert lag, piltar
mlnir?” Og um leið og hann sagði þetta slðasta, veifaði hann til hljóm-
sveitarstjórans. Hann tók sér stöðu við pallinn. Ég sá ekki framan í
hann, en mér fannst rödd hans láta kunnuglega i eyrum. Það leið
heldur ekki á löngu unz ég þekkti að þetta var Dolan,
stóri írski næturvörðurinn. Hljómsveitin lék eitt lag, og
siöan var byrjað að úthluta gjöfunum. A fjórhjóla vagn, sem notaður
var til þess að aka baömull I verksmiðjunum, hafði verið hlaöið
ókjörum af öskjum og mörg hundruð rauðum sokkum, sem hver um sig
höfðu að geyma eina appelsinu og eitt epli, ofurlitinn súkkulaðibita,
jólasvein úr sykri og nokkra piparmyntumola. 1 öskjunum var græn-
meti og læri af kjúklingi. Allt var þetta i jafn snyrtilegum röðum og
tltuprjónar i bréfi. Ég vatt mér undrandi að Emmu frænku.
„En hvar eru jólagjafirnar?” spurði ég gegnum þysinn og
hávaðann.
„Nú þær eru þarna”, hvíslaði hún, og svo snéri hún sér við. Hún
hneigði sig og brosti framan i börnin um leið og röðin silaðist fram hjá.
Ég mændi rugluð á allan þann aragrúa handa, sem réttur var út eftir
öskjum og sokkunum. Égfann tileinhverra vonbrigöa og ömurleika og
mér var hrollkalt.
öll hin töfrandi jóladýrð var rokin út I veður og vind. Þetta hefði
getað verið markaðstorg, ef uppljóma‘ð tréð, sem allir virtust búnir að
gleyma, nema ég, hefði ekki verið þarna.
„Eru ekki einhverjar reglulegar jólagjafir?” spurði ég Emmu
frænku og reyndi á allan hátt að vekja athygli hennar á mér.
Parker heyrði spurningu mina, og þeim var litið hvort á annað ein-
kennilegu augnaráði.
„Finnst þér þetta ekki nóg, Emilia?” Hann laut niður að mér og
strauk kaldan vanga minn. „Mér finnst nú hænsnasteik og nóg af
piparmyntu vera boðlegt hverjum sem er. Hvað virðist þér? A ég að ná
i einn sokk handa þér?”
En ég hristi aðeins höfuðið. Fætur minir voru orðnir stirðir af kulda
og augun þreytt og þrútin. Ég sá hendur á lofti með öskjur og sokka,
þótt ég lokaði þeim. Hljómsveitin var hætt að leika, og aðeins bumban
var barin. Ég færði mig nær Emmu frænku og seildist i kápuermi
hennar. Hún leit við til þess að ávita mig, en I sama vetfangi varð eitt-
hvert uppþot fyrir neðan pallinn.
Bein og skipuleg rööin komst á ringulreið. Eitthvað skall á pallinn,
þar sem viðstóðum. Aftur var einhverju hent upp á pallinn, og svo var
eitthvað rifið í sundur. Einn rauði sokkurinn kom á fleygiferö og
hafnaöi við fætur mér. Brjóstsykurinn hraut I allar áttir. Ég sá hand-
legg á karlmanni standa upp úr þvögunni og heyrði hása og dimma
rödd, sem yfirgnæföi bumbuslögin.
„Gleðileg jól — heyr á endemi! Ég vil fá vinnu aftur, en ekki
þessa.... Ég sá manninn, sem talaöi. Hann var þrekinn og dökkur
ásýndum, og svart hárið lafði fram á ennið. Hjá honum stóö kona, sem
reyndi að draga hann brott, og litii telpa og stálpaðurdrengur.Telpan
fól andlit sitt í pilsum konunnar, en drengurinn leit ekki undan. Hann
herpti saman þunnar varirnar og horfði beint upp á pallinn, þar sem ég
stóð. Það var eitthvaö i einbeittu augnaráði hans sem skaut mér meiri
skelk I bringu heldur en heiftþrungin hás rödd mannsins sem öskraði
hvað ertir annað sundurlaus ókvæðisorð.
.. Þiö gefið ölmusur um jólin. Ég kæri mig ekki um þær. Ég vil fá
vinnu...”
Maðurinn hafði snöggvast vald á röddinni, en svo öskraði hann aftur:
„Enginn af minu fólki skal éta mat ykkar. Fyrr sveltum við. Kjúk-
lingar og brjóstsykur — djöflarnir, sem eru nýbúnir að kasta mér út á
klakann,,.
Að lokum tóku þeir hann með valdi og höfðu hann á burt.
„Hvaö varðar ykkur um aðra, meðan vélarnar ganga og djöfuls
flauturnar hvina?” hrópaði hann til okkar, er hann var dreginn á brott.
„Gleðileg jól...niðingar.. Það væri betra að vera i helviti en hér.”
Og svo tók hljómsveitin að leika og yfirgnæfði hróp mannsins. Emma
frænka hélt fast I höndina á mér og ég fann gegnum hanzka hennar, hve
hörð og köld höndin var. Röðin fyrir neðan pallin var nú aftur orðin
jafnskipuleg og áður, og allt gekk sinn gang, einsog., ekkert hefði i
1157
Lárétt
1) Próf.- 6) Vonarbæn,- 7)
Fugl.-9) Matur,-11) Ell.- 12)
Eins.- 13) Sigað.- 15) Nóa-
sonur,- 16) Upphrópun.- 18)
Almanak.-
Lóðrétt
1) Land.- 2) Box.- 3) Röð.- 4)
Ágóða,- 5) Kl. 9 að kvöldi,- 8)
Gubbað. - 10) Borði. - 14)
Hal,-15) Hreysi.-17) Hvað?.-
Ráöning á átu No. 1156
Lárétt -
1) Danmörk.-6) All.- 7) Asa.-
9) Sjö,- 11) UT,- 12) 01.- 13)
Gól - 15) Eld,- 16) Alt,- 18)
Roskinn,-
Lóðrétt
1) Draugur.-2) Náa.- 3) ML.-
4) Ols.- 5) Kvöldin,-8) Stó.-
10) JóL-14) Las.-15) Eti,- 17)
LK,-
Þriðjudagur. 18. júli. 1972
lill lifliftl
ÞRIÐJUDAGUR
18. júlí
7.00 Morgunútvarp.
Tilkynningar kl. 8.30 Létt lög
milli liða. Viö sjóinn kl. 10.25:
Ingólfur Stefánsson ræðir við
Jóhann J. E. Kúld um með-
ferð aflans. Sjómannalög.
Hljómplöturabb (endurtekinn
þáttur Þorsteins Hannes-
sonar)
12.00 Dagskráin. Tónleikar. Til-
kynningar.
12.25 Fréttir og veðurfregnir.
Tilkynningar.
13.00 Eftir hádegiö. Jón B.
Gunnlaugsson leikur létt lög
og spjallar við hlustendur.
14.30 Síðdegissagan:
„Eyrarvatns-Anna ” eftir
Sigurð Helgason. Ingólfur
Kristjánsson les (18).
15.00 Fréttir. Tilkynningar.
15.15 Miðdegistónleikar.
16.15 Veðurfregnir. Létt lög.
17.00 Fréttir. Tónleikar.
17.30 „Sagan af sólrúnu” eftir
Dagbjörtu Dagsdóttur.
Þórunn Magnúsdóttir leik-
kona les. (2).
18.00 Kréttir á ensku.
18.10 Heimsmeistaraeinvigið i
skák.
18.25 Tónleikar. Tilkynningar.
18.45 Veðurfregnir. Dagskrá
kvöldsins.
19.00 Fréttir. Tilkynningar.
19.30 Fréttaspegill.
19.45 islenzkt umhverfi.
Steingrimur Hermannsson
alþingismaður talar.
20.00 Lög unga fólksins.
Sigurður Garðarsson kynnir.
21.00 íþróttir. Jón Ásgeirsson
sér um þáttinn.
21.20. Vettvangur.I þættinum er
fjallað um utanlandsferðir
unglinga. Umsjónarmaður:
Sigmar B. Hauksson.
21.45 Sinfónist tilbrigði fyrir
pianó og hljómsveit eftir
César Franck Valentin
Gheorghiu leikur með
Sinfóniuhljómsveit
útvarpsins i Búkarest ;
Richard Schumacher
stjórnar.
22.00 Fréttir.
22.15 Veðurfregnir.
„Kvöldsagan „Sumarást” eftir
Francoise Sagan. Þórunn
Sigurðardóttir leikkona les
(11).
22.35 Harmonikulög Poul
Norback leikur finnsk
harmonikulög.
22.50 A hljóðbergi „Ned med
alting”. Ebbe Rode les
nokkra valdar gamansögur
eftir Storm P.
23.25 Fréttir i stuttu máli. Dag-
skrárlok.
Humh
PAPPÍRS
handþurrkur
Á.A.PÁLMASON
Simi 3-46-48.
CATERPILLAR
Hentug i
lóöir og
bílastæði
Landsins gróður
- yðar hróðnr
BtiNAÐARBANKI
" ISLANDS